ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : sunny
หลังจากที่ยูเอะ เล่าเรื่องทั้งหมดให้ ลูซี่กับ รีนะเพื่อนสาวของเธอทั้งสองฟังเรื่องที่เกิดขึ้น รีนะก็เริ่มซัก ยูเอะที่เอาแต่นั่งก้มหน้า
++ก็น่าเห็นใจนะยู แต่ว่าโชเนี่ย ใครหรอ++ รีนะถามขึ้นทันทีที่ ยูเอะเล่าจบ
++ไม่ใช่เฉพาะ โชหรอกน่า รีนะ คนอื่น ๆ ที่เล่ามาชั้นไม่รู้จักซักคนเลยนะ อ้อ อาจจะยกเว้น พอตเตอร์นั่นไว้ซักคน ++ ลูซี่เสริม “ไว้จะแนะนำให้รู้จักนะ ”ยูเอะบอก “แล้ว เชากับจิน ก็เป็นตัวแทนมาด้วยหรอ ”
เพื่อนสาว ทั้งสองทำท่าอึกอักไม่ยอมตอบ
“อย่าลืมสิ ยัยพระจันทร์ ฉันเก่งภาษารองจากเธอนะจะไม่มาได้ยังไงล่ะ ” เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นข้างหลังของเด็กสาว
ยูเอะหันขวับไปมอง เป็นอย่างที่เธอนึกไว้จริง ๆ เชานั่นเอง เขายืนอยู่กับ จิน เด็กชายผมสีน้ำตาลยาว รวบไว้ด้านหลัง เขาคือ ‘จิน’ หนึ่งในคนที่เธอไม่ชอบมากที่สุด หากแต่พวกเขาทั้งสอง ตามติดเธอมาตลอดตั้งแต่อยู่โรงเรียนเดิมแล้ว
“ชั้นก็น่าจะรู้นะ เชา” ยูเอะ ตอบเขาด้วยภาษาอังกฤษรัวเร็ว ทำให้เด็กหนุ่มหัวเราะอย่างขำ ๆ
“รู้แล้วถามทำไม ”เด็กชายย้อน “จริงสิ ลูซี่กับรีนะ เล่าซือบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าให้พูดภาษาอังกฤษน่ะ ” จินพูดบ้าง ลูซี่กับ รีนะ หันมามอง รินสายตาขุ่นเขียว เด็กชายจึงรีบแก้ตัว “ก็ ภาษาเราไม่เป็นที่ยอมรับในทวีป นี้น่ะ ”
รู้แล้วย่ะ! ลูซี่และ รินะตะโกนพร้อมกัน รินหัวเราะยั่วเด็กสาวทั้งสอง ดูท่าว่าสงครามจะเริ่มขึ้นอีกครั้งถ้ายูเอะไม่ขัดเสียก่อน “พอแล้ว ริน หัวเราะกันมากพอแล้วน่า ” ยูเอะพูด “ว่าแต่พวกเธอเถอะ คืนนี้นอนกันที่ไหนล่ะ ”
“เล่าซือบอกให้ไปนอนที่ ซูซาคุ น่ะแหละ” ลูซี่พูดขึ้น ยูเอะพยักหน้า เป็นเชิงรับรู้ ยูเอะหัวเราะร่าเริง หน้าตาเกลื่อนด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ดูเหมือนว่าเธอจะยิ้มอย่างมีความสุขได้เหมือนเก่าแล้ว เมื่อเธอได้เพื่อนกลับมา
- - - - -- - - - - - -- - - - -- - - - - -- - - -- - - - - - - - - - -- - - - - -- - - - - - -- - - - -- - - - -- - -- - - -- -- - - - -- - - - --
แสงอาทิตย์สาดส่องมายังหน้าต่างของปราสาทดูเก่าแก่ ที่ตั้งตระหง่าน ยูเอะ เด็กสาวเริ่มขยับตัวน้อย ๆ แล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงสี่เสาของเธอ เด็กสาวเหลือบมองไปยังเตียงของเฮอร์ไมโอนี่ ด้านข้าง และก็เป็นดังที่เธอคาดไว้ เฮอร์ไมโอนี่ ลงไปข้างล่างแล้ว
“เฮ้อ - - -- ” ยูเอะถอนหายใจยืดยาว พลางบิดขี้เกียจ “วันนี้ ก็ต้องร่าเริงเข้าไว้นะ ยูเอะ เพราะ เธอคือยูเอะ เธอจะต้อง ไม่ร้องไห้อีกเป็นอันขาด ” เด็กสาวพูด ราวกับสะกดจิตตัวเอง ใช่สิ ! เธอจะต้องไม่ร้องไห้อีกแล้ว
“อ๊ะ ” ยูเอะ อุทานด้วยความแปลกใจ เพราะ รอน เฮอร์ไมโอนี่ และแฮร์รี่ [“ไม่ค่อยอยากเจอเลย “ เด็กสาวสบถ]
นั่งรอเธออยู่ที่เก้าอี้นวมหน้าเตาผิง แต่เหตุการณ์ดูเหมือนจะไม่ค่อย ปกตินักเพราะ บรรยากาศรอบ ๆ ทั้งสามนั้นดูแปลก ๆ ไป
“รอใครอยู่หรอ ”เด็กสาวแกล้งถาม แต่ดูเหมือนเธอจะถามไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย เพราะตอนนี้ดูเหมือนที่ทั้งสามสนใจ จะไม่ใช่เธอ
“ชั้นจะไม่พูดกับเธออีกแล้ว รอน! ”เฮอร์ไมโอนี่ ตะโกนลั่น รอนยกมือห้าม แต่ไม่ทันเสียแล้ว เฮอร์ไมโอนี่เอามือปาดน้ำตา ที่กำลังจะไหลลงอาบแก้มออก แล้วหยิบหนังสือวิ่งออกไปทางช่องรูปภาพ
“นี่มัน เรื่องอะไรกันน่ะ ”ยูเอะถาม พลางมองไปที่รอน แต่รอน กลับยืนตัวแข็งทื่อ ซึ่งก็ดูเหมือนว่า เขาจะยังช็อกไม่หาย กับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ เธอจึงหันไปมองทางแฮร์รี่บ้าง
“คือ ยูเอะ อย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้เลยละกันนะ ” แฮร์รี่ตัดบท แล้วเขาก็ ค่อย ๆ ลากรอนที่ดูเหมือนจะไร้ความรู้สึกไปแล้ว ออกไปทางช่องรูปภาพ เขาดันรอนออกไปก่อน แล้วยืนเรียก เด็กสาว
“นี่ ยูเอะ ไปได้แล้ว วันนี้ มีเรียนสมุนไพรศาสตร์ คาบแรกนะเดี๋ยว ก็ไปห้องโถงใหญ่ไม่ทันหรอก ” ยูเอะได้ยินจึงรีบวิ่ง ตามเด็กชายทั้งสองไป
- -- - -- - -- - - -- - - -- - - - - - -- - - - --- --- -- -- -
ในห้องโถงใหญ่นั้น มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจ อยู่ทุกที่ ซึ่งก็เหมือนจะเป็นปกติทุกวัน จนเด็กสาวเริ่มชินแล้ว แต่วันนี้เสียงดูเหมือนจะดังกว่าครั้งไหน ๆ โดยเฉพาะ ที่โต๊ะ ของบ้านสลิธีรีน ฮัฟเฟินพัฟ และ เรเวนคลอ
“มีอะไรกันหรอ จินนี่ ”ยูเอะถามจินนี่ ที่นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ และมองไปที่เรเวนคลอ อย่างตั้งอกตั้งใจ
“ก็ นักเรียน ที่จะมาประลองเวทย์เมื่อวานน่ะ สิ ไปนั่งทานอาหารที่บ้านอื่นกันเสียหมด ยกเว้นบ้านกริฟฟินดอร์แค่ที่เดียว ” จินนี่บอก แล้วชี้มือ ไปที่โต๊ะ สลิธีรีนแล้วไล่ไปทีละบ้าน ซึ่งโต๊ะสลิธีรีน มีนักเรียน จากโรงเรียน
เดิร์มแสตรงก์ นั่งอยู่รวมทั้ง ชายผมสีทองคนนั้นด้วย ที่บ้าน ฮัฟเฟินพัฟ มีนักเรียนจาก โรงเรียนจากโบซ์บาตงนั่งอยู่ ซึ่งในนักเรียนพวกนั้น เธอรู้สึกเตะตา กับเด็กสาวผมสีเงินเป็นประกาย คนหนึ่ง ยูเอะเหลือบไปทางโต๊ะอาจารย์ ก็เห็น เล่าซือของเธอ กำลังพูดอยู่กับ หญิงสาวผมสีเงินเช่นเดียวกับที่นั่งบ้านฮัฟเฟินพัฟคนนั้น
“สองคนนั้น เค้าเป็นพี่น้องกันน่ะค่ะ ”จินนี่พูดขึ้น ซึ่งดูเหมือน เด็กหญิงจะดูออกว่า ยูเอะจ้อง สองคนนั้นมานานพอสมควรแล้ว “คนที่นั่งโต๊ะ อาจารย์คนนั้นเค้าชื่อเฟลอร์ แล้วอีกคนที่นั่งโต๊ะบ้านฮัฟเฟินพัฟ ชื่อ กาเปรียญค่ะ ”
ยูเอะ พยักหน้า “ขอบใจจ๊ะจินนี่ ”เธอขอบคุณแล้ว หันไปมองที่โต๊ะ เรเวนคลอ โรงเรียน เก่าของเธอนั่นเอง
“เฮ้อ- - -- ” ยูเอะถอนหายใจ จินนี่จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย “พี่ยูเป็นอะไรรึเปล่าคะ ”
“ก็ นักเรียนพวกนั้น เค้าไปนั่งที่บ้านอื่นหมดเลยนี่นะ บ้านเราก็เหงาแย่น่ะสิ ”ยูเอะตอบ จินนี่หัวเราะ ขำ ๆ
“อ๊ะ จริงสิ ซุปเย็นหมดแล้วแน่เลย ”ยูเอะ พูดขึ้นแล้วหันไปสนอกสนใจ กับอาหารข้างหน้าบ้าง เด็กสาวรีบตักซุปทานอย่างรวดเร็ว แล้วรีบวิ่งไปยังเรือนกระจกทันที [“ทิ้งกันเลยนะ หลี่” ยูเอะสบถ ก่อนที่จะลุกไป]
- - - - - - - - --- ----- - -- - -- - - ----- -- - - - - -- - ----- -- - - -- - --- --
ยูเอะวิ่งมาถึง ข้างทะเลสาบ ก็เหลือบไปเห็นเด็กสาว ผมสีชาคนที่เธอเห็นตอนที่ เด็กสาวคนนั้น เดินออกมาจากเรือของเดิร์มแสตรงก์ กำลังยืนอยู่ที่ริมฝั่งทะเลสาบ แต่ยูเอะก็เลิกสนใจเพราะ รู้ว่ารีบจึงตั้งท่าจะวิ่งอีกครั้งแต่ เด็กสาวคนนั้น ตะโกนขึ้น
“นี่เธอ !” ยูเอะที่กำลัง จะวิ่งได้ยินเสียงเรียก ก็สะดุ้งแล้วหยุดกึก เธอหันซ้ายหันขวาเพื่อจะมองว่า เด็กสาวคนนั้นพูดกับใคร แต่เด็กสาวคนนั้นกลับกวักมือเรียกอีก
“เธอน่ะแหละ ”เด็กสาว คนนั้นพูดอีก “ชั้นหรอ ”ยูเอะชี้ไปที่ตัวเอง เด็กสาวผมสีชา พยักหน้าหงึก ๆ ยูเอะจึงเดินเข้าไปหาเด็กสาวคนนั้น
“มีอะไรหรอ ”เธอถาม “นี่ พาชั้นไปดูสถานที่รอบฮอกวอตส์หน่อยสิ ” ยูเอะส่ายหน้า เด็กสาวคนนั้นทำท่าผิดหวังขึ้นมาทันที “ทำไมล่ะ ” เด็กสาวถาม “ก็ชั้นมีเรียนนี่นา ไปกับเธอ ไม่ได้หรอก ” ยูเอะตอบ แต่เด็กสาว ผมชาคนนั้นกลับหัวเราะร่วน “ได้สิทำไมจะไม่ได้ อ้อ แล้วก็เลิกเรียกชั้นว่าเธอได้แล้ว ชั้นมีชื่อของชั้นนะ ”
“ชื่ออะไรล่ะ ” ยูเอะถาม “ไม่ได้ชื่ออะไรก็แล้วกัน ” เด็กสาวผมชาตอบยิ้ม ๆ ยูเอะหัวเราะแห้ง ๆ กับคำพูดของเด็กสาวคนนั้ง “เรียก ซันก็ละกัน ชั้นชื่อ sunnily genial ”ซันบอก แล้วยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ ซึ่งซันเองก็ดูแจ่มใส และอบอุ่น สมกับนามสกุล และชื่อเสียจริง ๆ
“งั้น ซัน ฉันพาเธอไปดูสถานที่ไม่ได้หรอก เพราะมีเรียนสมุนไพรศาสตร์ ”ยูเอะบอก ซันยิ้มกว้าง
“ได้สิ ชั้นจะไปของศาสตราจารย์เธอให้เอง ” ซันบอก ยูเอะจึงได้แต่ปล่อยให้เลยตามเลย เธอจึงเดินไปยังเรือนกระจกหมายเลข 3 ที่จะเรียนในวันนี้ โดยมีซันตามไปติด ๆ
++ก็น่าเห็นใจนะยู แต่ว่าโชเนี่ย ใครหรอ++ รีนะถามขึ้นทันทีที่ ยูเอะเล่าจบ
++ไม่ใช่เฉพาะ โชหรอกน่า รีนะ คนอื่น ๆ ที่เล่ามาชั้นไม่รู้จักซักคนเลยนะ อ้อ อาจจะยกเว้น พอตเตอร์นั่นไว้ซักคน ++ ลูซี่เสริม “ไว้จะแนะนำให้รู้จักนะ ”ยูเอะบอก “แล้ว เชากับจิน ก็เป็นตัวแทนมาด้วยหรอ ”
เพื่อนสาว ทั้งสองทำท่าอึกอักไม่ยอมตอบ
“อย่าลืมสิ ยัยพระจันทร์ ฉันเก่งภาษารองจากเธอนะจะไม่มาได้ยังไงล่ะ ” เสียง ๆ หนึ่งดังขึ้นข้างหลังของเด็กสาว
ยูเอะหันขวับไปมอง เป็นอย่างที่เธอนึกไว้จริง ๆ เชานั่นเอง เขายืนอยู่กับ จิน เด็กชายผมสีน้ำตาลยาว รวบไว้ด้านหลัง เขาคือ ‘จิน’ หนึ่งในคนที่เธอไม่ชอบมากที่สุด หากแต่พวกเขาทั้งสอง ตามติดเธอมาตลอดตั้งแต่อยู่โรงเรียนเดิมแล้ว
“ชั้นก็น่าจะรู้นะ เชา” ยูเอะ ตอบเขาด้วยภาษาอังกฤษรัวเร็ว ทำให้เด็กหนุ่มหัวเราะอย่างขำ ๆ
“รู้แล้วถามทำไม ”เด็กชายย้อน “จริงสิ ลูซี่กับรีนะ เล่าซือบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าให้พูดภาษาอังกฤษน่ะ ” จินพูดบ้าง ลูซี่กับ รีนะ หันมามอง รินสายตาขุ่นเขียว เด็กชายจึงรีบแก้ตัว “ก็ ภาษาเราไม่เป็นที่ยอมรับในทวีป นี้น่ะ ”
รู้แล้วย่ะ! ลูซี่และ รินะตะโกนพร้อมกัน รินหัวเราะยั่วเด็กสาวทั้งสอง ดูท่าว่าสงครามจะเริ่มขึ้นอีกครั้งถ้ายูเอะไม่ขัดเสียก่อน “พอแล้ว ริน หัวเราะกันมากพอแล้วน่า ” ยูเอะพูด “ว่าแต่พวกเธอเถอะ คืนนี้นอนกันที่ไหนล่ะ ”
“เล่าซือบอกให้ไปนอนที่ ซูซาคุ น่ะแหละ” ลูซี่พูดขึ้น ยูเอะพยักหน้า เป็นเชิงรับรู้ ยูเอะหัวเราะร่าเริง หน้าตาเกลื่อนด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข ดูเหมือนว่าเธอจะยิ้มอย่างมีความสุขได้เหมือนเก่าแล้ว เมื่อเธอได้เพื่อนกลับมา
- - - - -- - - - - - -- - - - -- - - - - -- - - -- - - - - - - - - - -- - - - - -- - - - - - -- - - - -- - - - -- - -- - - -- -- - - - -- - - - --
แสงอาทิตย์สาดส่องมายังหน้าต่างของปราสาทดูเก่าแก่ ที่ตั้งตระหง่าน ยูเอะ เด็กสาวเริ่มขยับตัวน้อย ๆ แล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงสี่เสาของเธอ เด็กสาวเหลือบมองไปยังเตียงของเฮอร์ไมโอนี่ ด้านข้าง และก็เป็นดังที่เธอคาดไว้ เฮอร์ไมโอนี่ ลงไปข้างล่างแล้ว
“เฮ้อ - - -- ” ยูเอะถอนหายใจยืดยาว พลางบิดขี้เกียจ “วันนี้ ก็ต้องร่าเริงเข้าไว้นะ ยูเอะ เพราะ เธอคือยูเอะ เธอจะต้อง ไม่ร้องไห้อีกเป็นอันขาด ” เด็กสาวพูด ราวกับสะกดจิตตัวเอง ใช่สิ ! เธอจะต้องไม่ร้องไห้อีกแล้ว
“อ๊ะ ” ยูเอะ อุทานด้วยความแปลกใจ เพราะ รอน เฮอร์ไมโอนี่ และแฮร์รี่ [“ไม่ค่อยอยากเจอเลย “ เด็กสาวสบถ]
นั่งรอเธออยู่ที่เก้าอี้นวมหน้าเตาผิง แต่เหตุการณ์ดูเหมือนจะไม่ค่อย ปกตินักเพราะ บรรยากาศรอบ ๆ ทั้งสามนั้นดูแปลก ๆ ไป
“รอใครอยู่หรอ ”เด็กสาวแกล้งถาม แต่ดูเหมือนเธอจะถามไม่ถูกเวลาเอาเสียเลย เพราะตอนนี้ดูเหมือนที่ทั้งสามสนใจ จะไม่ใช่เธอ
“ชั้นจะไม่พูดกับเธออีกแล้ว รอน! ”เฮอร์ไมโอนี่ ตะโกนลั่น รอนยกมือห้าม แต่ไม่ทันเสียแล้ว เฮอร์ไมโอนี่เอามือปาดน้ำตา ที่กำลังจะไหลลงอาบแก้มออก แล้วหยิบหนังสือวิ่งออกไปทางช่องรูปภาพ
“นี่มัน เรื่องอะไรกันน่ะ ”ยูเอะถาม พลางมองไปที่รอน แต่รอน กลับยืนตัวแข็งทื่อ ซึ่งก็ดูเหมือนว่า เขาจะยังช็อกไม่หาย กับเหตุการณ์เมื่อครู่นี้ เธอจึงหันไปมองทางแฮร์รี่บ้าง
“คือ ยูเอะ อย่าพึ่งถามอะไรตอนนี้เลยละกันนะ ” แฮร์รี่ตัดบท แล้วเขาก็ ค่อย ๆ ลากรอนที่ดูเหมือนจะไร้ความรู้สึกไปแล้ว ออกไปทางช่องรูปภาพ เขาดันรอนออกไปก่อน แล้วยืนเรียก เด็กสาว
“นี่ ยูเอะ ไปได้แล้ว วันนี้ มีเรียนสมุนไพรศาสตร์ คาบแรกนะเดี๋ยว ก็ไปห้องโถงใหญ่ไม่ทันหรอก ” ยูเอะได้ยินจึงรีบวิ่ง ตามเด็กชายทั้งสองไป
- -- - -- - -- - - -- - - -- - - - - - -- - - - --- --- -- -- -
ในห้องโถงใหญ่นั้น มีเสียงจ้อกแจ้กจอแจ อยู่ทุกที่ ซึ่งก็เหมือนจะเป็นปกติทุกวัน จนเด็กสาวเริ่มชินแล้ว แต่วันนี้เสียงดูเหมือนจะดังกว่าครั้งไหน ๆ โดยเฉพาะ ที่โต๊ะ ของบ้านสลิธีรีน ฮัฟเฟินพัฟ และ เรเวนคลอ
“มีอะไรกันหรอ จินนี่ ”ยูเอะถามจินนี่ ที่นั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ และมองไปที่เรเวนคลอ อย่างตั้งอกตั้งใจ
“ก็ นักเรียน ที่จะมาประลองเวทย์เมื่อวานน่ะ สิ ไปนั่งทานอาหารที่บ้านอื่นกันเสียหมด ยกเว้นบ้านกริฟฟินดอร์แค่ที่เดียว ” จินนี่บอก แล้วชี้มือ ไปที่โต๊ะ สลิธีรีนแล้วไล่ไปทีละบ้าน ซึ่งโต๊ะสลิธีรีน มีนักเรียน จากโรงเรียน
เดิร์มแสตรงก์ นั่งอยู่รวมทั้ง ชายผมสีทองคนนั้นด้วย ที่บ้าน ฮัฟเฟินพัฟ มีนักเรียนจาก โรงเรียนจากโบซ์บาตงนั่งอยู่ ซึ่งในนักเรียนพวกนั้น เธอรู้สึกเตะตา กับเด็กสาวผมสีเงินเป็นประกาย คนหนึ่ง ยูเอะเหลือบไปทางโต๊ะอาจารย์ ก็เห็น เล่าซือของเธอ กำลังพูดอยู่กับ หญิงสาวผมสีเงินเช่นเดียวกับที่นั่งบ้านฮัฟเฟินพัฟคนนั้น
“สองคนนั้น เค้าเป็นพี่น้องกันน่ะค่ะ ”จินนี่พูดขึ้น ซึ่งดูเหมือน เด็กหญิงจะดูออกว่า ยูเอะจ้อง สองคนนั้นมานานพอสมควรแล้ว “คนที่นั่งโต๊ะ อาจารย์คนนั้นเค้าชื่อเฟลอร์ แล้วอีกคนที่นั่งโต๊ะบ้านฮัฟเฟินพัฟ ชื่อ กาเปรียญค่ะ ”
ยูเอะ พยักหน้า “ขอบใจจ๊ะจินนี่ ”เธอขอบคุณแล้ว หันไปมองที่โต๊ะ เรเวนคลอ โรงเรียน เก่าของเธอนั่นเอง
“เฮ้อ- - -- ” ยูเอะถอนหายใจ จินนี่จึงถามขึ้นด้วยความสงสัย “พี่ยูเป็นอะไรรึเปล่าคะ ”
“ก็ นักเรียนพวกนั้น เค้าไปนั่งที่บ้านอื่นหมดเลยนี่นะ บ้านเราก็เหงาแย่น่ะสิ ”ยูเอะตอบ จินนี่หัวเราะ ขำ ๆ
“อ๊ะ จริงสิ ซุปเย็นหมดแล้วแน่เลย ”ยูเอะ พูดขึ้นแล้วหันไปสนอกสนใจ กับอาหารข้างหน้าบ้าง เด็กสาวรีบตักซุปทานอย่างรวดเร็ว แล้วรีบวิ่งไปยังเรือนกระจกทันที [“ทิ้งกันเลยนะ หลี่” ยูเอะสบถ ก่อนที่จะลุกไป]
- - - - - - - - --- ----- - -- - -- - - ----- -- - - - - -- - ----- -- - - -- - --- --
ยูเอะวิ่งมาถึง ข้างทะเลสาบ ก็เหลือบไปเห็นเด็กสาว ผมสีชาคนที่เธอเห็นตอนที่ เด็กสาวคนนั้น เดินออกมาจากเรือของเดิร์มแสตรงก์ กำลังยืนอยู่ที่ริมฝั่งทะเลสาบ แต่ยูเอะก็เลิกสนใจเพราะ รู้ว่ารีบจึงตั้งท่าจะวิ่งอีกครั้งแต่ เด็กสาวคนนั้น ตะโกนขึ้น
“นี่เธอ !” ยูเอะที่กำลัง จะวิ่งได้ยินเสียงเรียก ก็สะดุ้งแล้วหยุดกึก เธอหันซ้ายหันขวาเพื่อจะมองว่า เด็กสาวคนนั้นพูดกับใคร แต่เด็กสาวคนนั้นกลับกวักมือเรียกอีก
“เธอน่ะแหละ ”เด็กสาว คนนั้นพูดอีก “ชั้นหรอ ”ยูเอะชี้ไปที่ตัวเอง เด็กสาวผมสีชา พยักหน้าหงึก ๆ ยูเอะจึงเดินเข้าไปหาเด็กสาวคนนั้น
“มีอะไรหรอ ”เธอถาม “นี่ พาชั้นไปดูสถานที่รอบฮอกวอตส์หน่อยสิ ” ยูเอะส่ายหน้า เด็กสาวคนนั้นทำท่าผิดหวังขึ้นมาทันที “ทำไมล่ะ ” เด็กสาวถาม “ก็ชั้นมีเรียนนี่นา ไปกับเธอ ไม่ได้หรอก ” ยูเอะตอบ แต่เด็กสาว ผมชาคนนั้นกลับหัวเราะร่วน “ได้สิทำไมจะไม่ได้ อ้อ แล้วก็เลิกเรียกชั้นว่าเธอได้แล้ว ชั้นมีชื่อของชั้นนะ ”
“ชื่ออะไรล่ะ ” ยูเอะถาม “ไม่ได้ชื่ออะไรก็แล้วกัน ” เด็กสาวผมชาตอบยิ้ม ๆ ยูเอะหัวเราะแห้ง ๆ กับคำพูดของเด็กสาวคนนั้ง “เรียก ซันก็ละกัน ชั้นชื่อ sunnily genial ”ซันบอก แล้วยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ ซึ่งซันเองก็ดูแจ่มใส และอบอุ่น สมกับนามสกุล และชื่อเสียจริง ๆ
“งั้น ซัน ฉันพาเธอไปดูสถานที่ไม่ได้หรอก เพราะมีเรียนสมุนไพรศาสตร์ ”ยูเอะบอก ซันยิ้มกว้าง
“ได้สิ ชั้นจะไปของศาสตราจารย์เธอให้เอง ” ซันบอก ยูเอะจึงได้แต่ปล่อยให้เลยตามเลย เธอจึงเดินไปยังเรือนกระจกหมายเลข 3 ที่จะเรียนในวันนี้ โดยมีซันตามไปติด ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น