Doppelganger

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 : เปิดภาคเรียน

-'๑'- Doppelganger -'๑'-

-' Chapter 6 : เปิดภาคเรียน '-

เสียงกริ่งเข้าเรียนค่อยๆเรียกสติของเวนัวร์ให้ตื่นขึ้นจากภวังค์

...หือ...กริ่งเข้าเรียน... ?

"แว้ก !! สายแล้ว !!"

เวนัวร์ตะโกนลั่นพลางลุกขึ้น แต่กลับรู้สึกว่าร่างกายมันติดขัดอะไรบางอย่าง...
สุดท้ายร่างเขาก็เสียสมดุล ล้มลงไปสัมผัสถึงอะไรเย็นๆที่อยู่ข้างหลัง...

"เฮ้ เวลล์ นายตั้งใจจะทดสอบความแข็งของดาบหรือไง ?" เสียงหนึ่งเอ่ยแซว... ซึ่งเป็นเสียงที่ไม่คุ้นหูเอาเสียเลย

"เจ้าโง่ ! ลุกขึ้นมาได้ !" ชาโดว์ซึ่งขณะที่กำลังยันตัวเองขึ้นมาโวยทันที
"...ใครจะไปรู้เล่าว่านายคุมร่างมาเรียนแทนแล้ว" เวนัวร์บ่นอุบอิบ
"เฮอะ ! คาบแนะนำตัวจบไปแล้วด้วยซ้ำ กริ่งเข้าเรียนคาบสองเพิ่งจะดังแหม็บๆ ขืนรอนายตื่นการเรียนช่วงเช้าคงจบไปแล้ว"

เวนัวร์นั่งหน้าบูดอยู่ในห้วงคิด ในขณะที่ชาโดว์เป็นคนควบคุมร่าง
...เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องรีบตื่นทุกวัน

ชาโดว์จัดเก้าอี้ให้เข้าที่ พลางหยิบห่อผ้ายาวๆขึ้นมาสำรวจดู

"หักรึยังเนี่ย ?" ชาโดว์ใช้ข้อนิ้วเคาะของในห่อผ้านั่น
"เฮ้... อย่าบอกนะ..." เวนัวร์สังหรณ์
"ใช่ ดาบมณีจันทร์ไง และถ้านายไม่สังเกตนะ...คนในห้องนี้มีอาวุธทุกคน"

จริงดังว่า... เวนัวร์ใช้สายตามองรอบๆ ก็เห็นห่อผ้าคล้ายๆแบบเดียวกัน... บางคนพกมีดยังเหน็บไว้ให้เห็นจะๆด้วยซ้ำ... นี่มันโรงเรียนหรือคลังอาวุธกันแน่
เวนัวร์รู้สึกหงุดหงิดชอบกลที่ส่ายหน้าไปมองอะไรตามใจชอบไม่ได้... แต่ก็เป็นเรื่องธรรมดา เพราะตอนนี้ชาโดว์ควบคุมร่างอยู่นี่นา

ก๊อกๆๆ
เสียงไม้เท้ากระทบเข้ากับกระดานดำเรียกความสนใจจากนักเรียนหลายคนที่กำลังวุ่นวายอยู่กับการพูดคุยให้หันไปมองต้นเสียง

"สวัสดีนักเรียนทุกคน ครูชื่อเจนอส คาห์ม ซึ่งรับผิดชอบในการสอนวิชาคณิตศาสตร์และวิชาวิทยาศาสตร์ให้กับพวกเธอตั้งแต่ปีนี้ไปจนถึงปีสุดท้าย
ใครทำคะแนนได้ไม่ดีก็คงต้องเจอกับครูบ่อยหน่อยล่ะ แล้วก็ขอเตือนอะไรไว้อย่าง... ห้ามใช้พลังแฝงในการเรียนทั้งสองวิชานี้เด็ดขาด นอกจากได้รับอนุญาต"

เจนอสเป็นชายวัยกลางคนที่ดูไม่ออกว่าดุหรือใจดีกันแน่ วิธีการพูดของเขานั้นเรียบๆแต่ก็ดูมีชั้นเชิง ...แต่ด้วยวิชาที่สอนทำให้เขาดูเป็นครูที่ค่อนข้างเคร่งในสายตานักเรียน
ผมเส้นเล็กๆที่ตัดสั้นนั้นมีสีดำสนิท ซึ่งก็เข้ากันดีกับนัยน์ตาคมๆที่มีสีน้ำตาลอ่อน แต่ผิวของเขากลับดูค่อนข้างจะซีดไปเล็กน้อย

...อาจจะเป็นเพราะวันๆเอาแต่หมกตัวอยู่กับการคำนวณ ?

"ครูคิดว่าพวกเธอคงเพิ่งจะรู้กันกันได้ไม่นานนัก และคงจะยังไม่มีการเลือกใครเป็นหัวหน้าห้อง"
เสียงงึมงำดังขึ้นครู่หนึ่ง เจนอสพูดต่อไปโดยไม่แยแส "คุณสมบัติที่ดีของคนที่จะเป็นผู้นำคือไหวพริบ ปัญญา และความกล้า ดังนั้นคาบเรียนนี้ครูจึงนำแบบทดสอบมาให้ทำกัน... 3 คนที่คะแนนสูงสุดจะเป็นกลุ่มหัวหน้า ส่วน 3 อันดับโหล่ก็เป็นกลุ่มเบ๊"

คราวนี้เสียงดังเซ็งแซ่ขึ้นรอบห้อง แต่ก็มีบางคนที่ดูจะไม่สนใจกับเรื่องที่พูดเลยแม้แต่น้อย
...อย่างเจ้าคนที่นอนหลับอยู่มุมห้องนั่น... พิลึกชะมัด ใส่หน้ากากแปลกๆซะด้วย... เวนัวร์คิด

"แน่นอนว่านี่เป็นการจับกลุ่มชั่วคราวเท่านั้น ประมาณ 1 สัปดาห์ แล้วสัปดาห์หน้าพวกเธอก็คงคุ้นเคยกันแล้ว หวังว่าคงเลือกกันเองได้"

เจนอสกระแอม พลางแจกกระดาษที่นำติดเขามาด้วยให้ทุกคน
ตอนนั้นเองที่เวนัวร์เพิ่งจะสังเกตว่านักเรียนในห้องนี้น้อยกว่าในห้องที่โรงเรียนเขาจม...ซึ่งมันน่าจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้วนี่นะ

ชาโดว์รับกระดาษที่ถูกส่งมาจากนักเรียนชายที่เอ่ยแซวเขาเมื่อครู่...
เด็กหนุ่มผมสีดำเป็นเงา ยาวถึงท้ายทอย นัยน์ตาสีนิลที่น่าจะแสดงถึงความจริงจัง แต่สำหรับเด็กหนุ่มคนนี้มันกลับดูกรุ้มกริ่ม
ผิวขาวผ่องจนแทบไม่น่าเชื่อว่าเป็นผิวของบุรุษเพศ และที่สะดุดตาที่สุดก็คือรอยสักรูปเครื่องหมายบวกสีดำลวดลายแปลกๆกลางศีรษะ

ถ้าจะให้เวนัวร์เดา... เขาคิดว่าคนตรงหน้าคงถูกเลี้ยงมาอย่างคุณหนูเป็นแน่

แต่ก็...ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของเขานี่นะ

"หือ ?" ชาโดว์ส่งเสียงฉงน

กระดาษตรงหน้าขาวสะอาด ไม่มีตัวอักษรหรือสัญลักษณ์ใดๆแม้แต่น้อย
...นี่น่ะรึแบบทดสอบ ? ชาโดว์เพ่งมองมันเผื่อว่าจะมีอะไรแอบแฝงอยู่

จู่ๆชาโดว์ก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาที่สันหลัง ยังไม่ทันจะคิดอะไร ร่างของเขาก็ทรุดลง !!

...ไม่ต่างกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่ค่อยๆผล็อยหลับลงทีละคนสองคน
ท่ามกลางรอยยิ้มเย็นๆของผู้สอน... เจนอส คาห์ม

"การทดสอบเริ่มขึ้นแล้ว"

========================================================================================

"ที่นี่ที่ไหน" ชาโดว์ถามขึ้น
"นี่คงเป็นการทดสอบ" เวนัวร์ไม่รู้จะพูดอะไรมากไปกว่านี้

ทิวทัศน์รอบด้านล้วนเป็นสีดำ...ไม่ใช่สีดำทะมึน หากแต่เป็นสีดำแบบที่เห็นในท้องฟ้ายามค่ำคืน... สีดำที่ส่องสว่างด้วยแสงจากหมู่ดาว
ประกอบกับความรู้สึกที่ตัวเบาหวิวราวกับไร้น้ำหนัก... ไม่ผิดเพี้ยน... ราวกับว่าพวกเขากำลังล่องลอยอยู่ในห้วงอวกาศ

"อวกาศ ?" ดูเหมือนชาโดว์จะยังไม่เข้าใจ
"ฉันหมายถึงแค่บรรยากาศเท่านั้น...ถ้าเป็นอวกาศจริงป่านนี้พวกเราตายไปแล้ว"

ปัญหาคือ...พวกเขาจะกลับไปยังไงล่ะนี่ ?

"เจ้าอาจารย์นั่นบอกว่าเป็นการทดสอบ... คงต้องเคลียร์อะไรสักอย่างก่อน" ชาโดว์ออกความเห็น
"แล้วอะไรสักอย่างที่ว่าน่ะมันคืออะไรล่ะ ?" เวนัวร์เริ่มหัวเสีย
"ฉันจะไปรู้เรอะ !"

และพริบตาถัดมาก็เกิดแสงจ้าวูบหนึ่งจนทั้งสองต้องปิดตาหนี
...พอลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเขาก็กลับมาที่ห้องเรียนดังเดิม

========================================================================================

"เอาล่ะ... พวกเธอผ่านการทดสอบเป็นที่เรียบร้อยแล้ว" เจนอสพูดเบาๆ

ชาโดว์กระพริบตาปริบๆ ...การทดสอบอะไรวะเนี่ย ?

"เมื่อครู่เป็นการจำลองสถานการณ์ว่าเมื่อตกอยู่ในเหตุการณ์ไม่คาดฝันพวกเธอจะทำอะไรบ้าง"
เจนอสสรุป "เวนัวร์กับราเฟรย์อัสที่ทะเลาะกับร่างแฝด และไอรินที่ยืนบื้อทำอะไรไม่ถูก พวกเธอทำให้ฉันผิดหวังมาก...และตำแหน่งกลุ่มเบ๊ก็เป็นของพวกเธอ"

ชาโดว์รู้สึกร้อนๆที่ใบหน้า...คำตำหนินั้นไม่เพียงแต่ว่าเวนัวร์ แต่มันหมายถึงเขาด้วย

เสียงหัวเราะคิกคักดังขึ้นมาจากเด็กหนุ่มคนเดิมที่นั่งข้างหน้าเขา
...หนอย ฝากไว้ก่อนเถอะ

"ส่วนยูริเอล รินเรต มาคัส พวกเธอทำได้ดีมาก...ตำแหน่งหัวหน้าเป็นของพวกเธอ"
เสียงกริ่งดังขึ้น "พวกเธอมีเวลา 10 นาทีที่จะไปยังลานกว้างซึ่งอาจารย์สอนวิชาการใช้พลังแฝงคงกำลังรออยู่...เวนัวร์ ราเฟรย์อัส ไอริน พวกเธอเก็บกระดาษมาให้ครูด้วย"

เสียงกุกกักดังขึ้นพลางนักเรียนในห้องออกไปทีละคนสองคน และในตอนนี้เองที่เวนัวร์เพิ่งจะรู้จักเพื่อนใหม่อย่างแท้จริง

ราเฟรย์อัส แอนคิวเรียสเป็นชายหนุ่มผมกระเซิงสีเทาซีด แต่ใบหน้าที่เหลือของเขากลับถูกปกปิดด้วยผ้าผันแผล เผยให้เห็นเพียงนัยน์ตาซ้ายสีน้ำตาลที่แฝงไว้ด้วยความมุ่งมั่น
มองไล่เด็กหนุ่มลงมา เขาก็ได้รู้ว่าไม่ใช่มีเพียงใบหน้าเท่านั้นที่ถูกปกปิดด้วยผ้าพันแผล หากแต่เป็นทั่วทั้งร่างเลยทีเดียว

...ยังกับมัมมี่...

ส่วนไอริน บลูมินไฮน์นั้นแม้ภายนอกจะดูเป็นหญิงสาวน่าทะนุถนอม เรียบร้อยราวกับผ้าที่พับไว้... แต่เวนัวร์กลับรู้สึกว่ามีกลิ่นอายแห่งความมืดแผ่ออกมาจากตัวเธอ
ผิวสีขาวเนียนละเอียดดังผงมุก ผมสีน้ำตาลอ่อนที่ยาวประมาณกลางหลัง ดวงตาสีน้ำตาลที่เป็นประกายแห่งชีวิต...หากแต่ยังมีอีกด้านที่ดูมืดมนซ่อนเร้นอยู่ในตัวเธอ

ระหว่างที่เวนัวร์กำลังคิดอะไรเพลินๆ ชาโดว์และอีกสองคนก็เก็บกวาดห้องเสร็จเรียบร้อย และกำลังจะเดินไปที่ลานกว้างตามคำบอกของอาจารย์

"พวกเธอใช้พลังแฝงได้หรือยัง ?" ไอรินเอ่ยเสียงหวาน
"อย่าว่าแต่ใช้เลย...พลังแฝงของฉันเป็นยังไงยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ แล้วนายล่ะ ?" ประโยคหลังราเฟรย์อัสหันมาถามชาโดว์
"เหมือนกันนั่นละ" ชาโดว์ตอบ

เวนัวร์รู้สึกใจชื้นขึ้นมาหน่อยว่ายังมีคนที่ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรเหมือนเขาอยู่

เสียงกริ่งดังขึ้นอีกครั้ง พอดิบพอดีกับที่พวกชาโดว์ก้าวเท้าเข้าไปยังลานกว้างทีเดียว

"เยี่ยมมากที่คาบนี้ไม่มีใครมาสาย ครูชื่อเดรส เอลลาเนส มีหน้าที่สอนวิชาการใช้พลังแฝง ขอให้ตั้งใจกันให้ดี !"
ครูสาวท่าทางกระฉับกระเฉงกล่าวแนะนำตัวเอง "ครูค่อนข้างถือในเรื่องความตรงต่อเวลา ดังนั้นอย่าให้เห็นใครมาสายแม้แต่วินาทีเดียว" เธอปรายตาไปมองพวกชาโดว์

"พลังแฝง ! พลังที่มีอยู่ในตัวทุกคน แต่มีเพียงเหล่าฟรานส์เท่านั้นที่หยิบยกพลังนี้มาใช้ได้ รู้ไหมว่าเพราะอะไร ?"
"เพราะพลังแฝงเกิดขึ้นจากวิญญาณแฝดค่ะ" ยูริเอลตอบฉะฉาน

"ถูก ! แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ! พลังแฝงนั้นไม่ได้เกิดขึ้นเพราะวิญญาณแฝด พลังแฝงมีอยู่ในตัวทุกคนอย่างที่บอก"
ครูสาวร่ายยาว "เป็นความสัมพันธ์ที่แสนซับซ้อน...ไร้มนุษย์ไร้พลังแฝง ไร้ร่างแฝดไร้พลังแฝง การดำรงอยู่ของทั้งคู่ก่อให้เกิดพลังแฝง"

เวนัวร์มุ่นคิ้วอย่างยังไม่ค่อยจะเข้าใจ

"การที่มนุษย์รับรู้ตัวตนของร่างแฝด นั่นเป็นประตูที่จะทำให้ทั้งสองได้รับมาซึ่งพลังที่เหนือกว่าสิ่งมีชีวิตทั้งปวง !"
เดรสกระแอม "และนั่นทำให้โรงเรียนเราถูกก่อตั้งขึ้นมา เพื่อควบคุมและรักษาสมดุลของโลกเอาไว้"

ก็ยังไม่ค่อยจะเข้าใจอยู่ดี... เวนัวร์คิดว่าไว้โอกาสหน้าเขาควรจะไปหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องนี้เองดีกว่า
แต่พอมาคิดอีกที เวนัวร์ก็คิดได้ว่าช่างมันเถอะ ...ไม่จำเป็นต้องรู้อะไรที่ซับซ้อนมากจนถึงขั้นละเอียดยิบหรอก

"และ ณ จุดนี้... เรามาเริ่มตั้งแต่การใช้พลังแฝงขั้นพื้นฐานกันเลย !"

-' To Be Continue '-