Love Underneath Moonlight

ลำดับตอนที่ #5 : อาหาร

-:-In my mind -:-

ติ๊ด ติ๊ด กริ๊ก... ฉันตื่นขึ้นเสียงนาฬิกาปลุก...ก่อนจะลุกออกจากเตียง...อ่าวันนี้ต้องไปรับหนังสือกับเครื่องแบบนี้หน่า...ฉันจึงตัดสินใจเดินเข้าห้องน้ำไป “วันนี้อาบเร็วหน่อยแล้วกัน”ฉันพูดกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะเปิดน้ำฝักบัวอาบน้ำ น้ำที่นี้อุ่นกำลังดีเลยนะเนี้ย~

หลังจากนั้นฉันจึงออกมาแต่งตัว...อืม...เอาแบบสบายๆแล้วกัน...ฉันจึงเลือดชุดกระโปรงสีครีมตัวหนึ่ง...ทำไมเหรอ ก็ชอบใส่กระโปรงนี้ กางเกงมันอึดอัดอ่ะ... ก่อนจะเดินออกจากห้องไป... อืม ตามกำหนดการก็อีกราวๆ เกือบ สอง ชั่วโมงละนะ...สำรวจรอบๆก่อนดีไหมน้า~

“หืม...ตื่นเช้านี้...”เสียง...ที่ฉันไม่อยากได้ยินที่สุดดังมากระทบหูฉัน อีตาฟอร์เรสต์ ฉันอุส่าห์ตื่นเช้าไม่ให้มาเจอหน้านายนะเนี้ย....TwT “แต่งตัวซะเรียบร้อย...อีกตั้งสองชั่วโมง”เขามองฉันที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วก่อนจะเดินจากไป ดูทำสีหน้าเข้าสิ...ยังกะฉันเป็นตัวตลกแน่ะ...เอาเถอะ ยังไงก็ช่าง ตอนนี้ขอสำรวจรอบๆแล้วก็หาอะไรเป็นอาหารเช้าก่อนละ ^^

ฉันลงลิฟท์มาที่ชั้นหนึ่งสู่ล็อบบี้...อืมกว้างจังแฮะ...แล้ว...ห้องอาหารอยู่ไหนน้า.... “สวัสดีขอรับคุณหนู”เสียงลุงเรนน์นี้ “ที่นี้พักสบายไหมขอรับ...” อ่าจะสบายมากเลยถ้าไม่มีลูกลุง “อืม...ก็สบายดีนะคะ น้ำอุ่นดี”ฉันตอบแบบยิ้มๆให้เขา “เอ่อ...ไม่ทราบว่าห้องอาหาร...” “เฮ้อ...ลูกลุงนี้ใช้ไม่ได้เลยนะขอรับ...ดูเหมือนจะไม่ดูแลคุณหนูให้ดีเลย...คุณโบน ช่วยตามฟอร์เรสต์ให้ที...”เขาหันไปสั่งกะชายผู้หนึ่ง...ไม่เอานะ...ฉันไม่ต้องการเจ้านั่นนี้หน่า >.<~

“พ่อ...เรื่องนี้ต้องให้ผมดูแลอีกเหรอ...”ดูพูดเข้า...ไม่อยากทำเลยนี้หน่า...ยังกะฉันชอบนายยังงั้นแหละ

“ฟอร์เรสต์...นี้ลูกสาวผู้มีพระคุณพ่อนะ...”โธ่ คุณเรนน์

“เกี่ยวอะไรกับผมล่ะ...”นั่น...ขัดพ่ออีก -w-“

“ฟอร์เรสต์...อายุพ่อเนี้ย...เกินจะเข้าใจคุณหนูเขาแล้วนะ..”ง่ะ คุณหนูอีกแล้วเหรอ “เพราะฉะนั้น....ลูกต้องดูแลเธอแทนพ่อ...เข้าใจใช่ไหม....”

“...”เขาทำท่าเหมือนคิดอะไรอยู่ “ก็ได้...ครับ...”คงไม่ได้คิดอะไรพิเรนๆหรอกนะ... “หาห้องอาหารอยู่ใช่ไหม...มาทางนี้เลย...”ง่ะ ลากฉานไปอีกแล้วเหรอ เบาๆหน่อยก็ได้นะ... ว่าแต่...เข่านายไปโดนอะไรมาเนี้ย

“ฟอร์เรสต์ที่เข่า...”ฉันตัดสินใจถามเขา เขามองหน้าฉันดูมองเข้าสิ...คิดว่าคนอย่างฉันเป็นห่วงคนอื่นไม่เป็นหรือไง...

“ไม่มีอะไรมากหรอก...ฝีมือเธอเมื่อวานนั่นแหละ...”เขาตอบหน้ามุ่ย...ว่าฉันแรงความอย่างงั้นเหรอ... “เอานี้ ถึงแล้วนะ...”เขาบอกพลางผายมือเข้าไปในห้องอาหารที่ถูกประดับตกแต่งอย่างสวยงาม “โห พ่อลงทุนรับแขกขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย....”เขากล่าวด้วยน้ำเสียงที่เบามาก...แต่...ทำไมฉันถึงได้ยินได้ล่ะเนี้ย... “ตามสบายนะ...”

“ไม่กินด้วยกันเหรอ...”ฉันถามเขา เมื่อเห็นเขาจะผละออกไป

“พนักงานต้องกินอีกที่นึงน่ะ...”เขาตอบ “ว่าแต่เธอน่ะ...ชอบฉันหรือไงถึงอยากให้กินด้ว....”ผลั่ก! เอ่อ...ยังไม่ทันจบประโยค...เท้ามันก็บินไปก่อนแล้วอ่ะ แฮะ แฮะ...

ในห้องอาหารนี้สวยจริงๆแฮะ แอร์ก็เย็น ฉันชอบนะ อากาศเย็นๆเนี้ย...มันไม่เหนียวตัวดี...ห้องอาหารสวยแฮะ...แต่กับข้าวไม่ถูกปากฉันเลยอ่า...สู้ฝีมืออาคาร์เทียร์ก็ไม่ได้...เอาเหอะ...กินให้อิ่มๆดีกว่า นี้ก็เจ็ดโมงกว่าและ...เดี๋ยวจะไม่ทัน...

*************************Underneath the Moonlight *******************************

เฮ้อ....ไปโรงเรียนวันแรก....เพื่อไปรับของ...ทำไมฉันต้องเดินไปกับเจ้านี้สองคนด้วยยยย TwT โธ่ชีวิตฉานนน...

“เป็นอะไรไปลูนาร์”ฟอร์เรสต์หันมามองหน้าฉัน อย่าเพิ่งกวนตอนนี้เซ่ คนยิ่งหงุดหงิดอยู่...

....แต่ว่านะ...ทำไมมันเบลอๆ...มันรู้สึก...หิว...แฮะ...ข้าวเช้าก็กินแล้วนี้หน่า.....

“เฮ้ ลูนาร์เป็นอะไรไปน่ะ....”ฟอร์เสรต์เหรอ...กลิ่นเลือด.... “ลูนาร์...”ทน..ไม่ไหวแล้ว...

-:- Next will come soon -:-