Doppelganger

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : หอพัก

-'๑'- Doppelganger -'๑'-

-' Chapter 3 : หอพัก '-

"ขอโทษทีเถอะรุ่นพี่... ตาผมจะปิดอยู่แล้ว" เวนัวร์พูดเสียงอ่อย หลังจากฟังผู้เป็นรุ่นพี่พูดพล่ามมากว่าครึ่งชั่วโมง
"นายจะนอนอะไรกลางวันแสกๆ ?" ซาร์ฟัสเอ่ยแซว
"...ช่างผมเถอะ"

เวนัวร์ลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามตัวที่แทบไม่มี... เพราะที่ยิ่งกว่าก็คือโคลนหนาแห้งกรังตามเสื้อผ้า...
นัยน์ตาสีม่วงดูหมองลงเมื่อสะดุดที่เรื่องนี้... ยังไงความคิดที่จะทิ้งชุดนี้ไปเสียก็ดูจะเข้าท่าเป็นที่สุด

"งั้นเดินตามฉันมาก็แล้วกัน ระหว่างเดินนี่อยากรู้อะไรก็ถามมา... นายเพิ่งมาวันนี้คงมีคำถามเป็นกระบุง" คนเป็นรุ่นพี่เอ่ยอย่างเข้าใจ

...ท่าทางสมัยซาร์ฟัส คนที่พูดอย่างนี้คงจะเหนื่อยหนักล่ะ ...เพราะพี่แกคงถามเป็นต่อยหอย

"ก่อนอื่น... ที่นี่คือที่ไหนหรือครับ ?" เวนัวร์ถาม
"ที่นี่น่ะรึ ? โรงเรียนลอว์เนท ตั้งอยู่บนทวีปลอว์เนท" ซาร์ฟัสตอบเรียบๆ
"เอ่อ... ที่นี่คือโลกเวเนิร์ทรึเปล่า ?" เวนัวร์เริ่มลังเล

นี่อย่าบอกนะว่าเขามาจากต่างโลก !
อย่างกับนิยายแฟนตาซีไม่มีผิด...

"เฮ้ ! ไม่ใช่ๆ ทวีปลอว์เนทก็อยู่บนเวเนิร์ท... เป็นทวีปที่เจ็ดยังไงล่ะ" ซาร์ฟัสอธิบาย
"ทวีปที่เจ็ด ?" เวนัวร์เลิกคิ้วสูง... เป็นเชิงบอกว่า 'พี่ล้อผมเล่น ?'

"พูดจริงๆ"
เจ้าตัวก็คงพอจะรู้ว่าผู้เป็นรุ่นน้องคิดยังไง "ปัจจุบันนี้ไม่มีใครรู้จักทวีปนี้... นอกจากพวกที่เป็นฟรานส์อย่างเราๆ"

ก็... พอรับได้มากกว่าที่จะบอกว่าที่นี่คือคนละโลกล่ะนะ

"ฟรานส์ ?" นัยน์ตาสีม่วงสดที่เจ้าตัวเพิ่งจะบอกว่าจะปิดอยู่แล้วเริ่มออกแววสนใจ
"ฟรานส์หมายถึง... ยังไงดี... ร่างกายที่มีสองวิญญาณล่ะมั้ง ?" ซาร์ฟัสพยายามเลือกใช้คำที่ให้ดูเข้าใจง่าย
"หมายถึงตัวผมกับชาโดว์งั้นรึ ?"
"ก็ใช่... ถ้าวิญญาณแฝดของนายมีชื่อว่าชาโดว์... ชื่อพิลึกดี... ว่าแต่นายชื่ออะไร ?"

คุยกันมาตั้งนานเพิ่งจะนึกขึ้นได้... เวนัวร์คิดขันๆ

"เวนัวร์" เขาเอ่ยสั้นๆ
"ชื่อแปลกเข้าไปใหญ่... ฉันเรียกว่าเวลล์ก็แล้วกัน ดูดีกว่าเป็นกอง" ซาร์ฟัสดีดนิ้วเปาะ คิดเองเออเองเสร็จสรรพ
"แล้วแต่พี่เถอะ" คนที่ได้ชื่อใหม่ชะงักไปชั่วครู่... ก่อนจะลอบถอนหายใจ

...ไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเขาก็พอจะรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นคนแบบที่เถียงไปก็เปล่าประโยชน์

"คำถามสุดท้าย... ผมมาที่นี่ได้ยังไงล่ะ ?" เวนัวร์ยื่นคำขาดกับตัวเอง... ไม่งั้นวันนี้ทั้งวันก็คงจะมีคำถามต่อออกไปอีกเป็นกระบุง
"ถ้าเป็นยุคก่อนๆพวกอาจารย์จะไปรับมา แต่พอสมัยที่ผู้อำนวยการคนนี้ขึ้นมาอะไรๆก็ง่ายขึ้น เพราะพี่แกมีพลังแฝงเคลื่อนย้ายสสารน่ะสิ"

พลังแฝง ?
อีกหนึ่งคำถามผุดขึ้นมาในใจ...
แต่ว่า... ไว้วันหลังค่อยถามก็แล้วกัน...

"เกิดจู่ๆเฮียแกนึกสนุก อยากยัดพวกนักเรียนทั้งหมดไปกองไว้ที่โรงยิมกะทันหันเลยก็ยังได้"

ซาร์ฟัสพูดเหมือนกับว่าเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาแล้ว...
แต่ก็ไม่น่าใช่... คงเป็นเพราะความสามารถในการพูดของเขาเสียมากกว่า

...

"ใกล้ถึงรึยังพี่ ?" เวนัวร์ถามหลังจากเงียบกันไปครู่ใหญ่

แต่ซาร์ฟัสยังไม่ทันจะตอบ...

"ว่าไงนะ !?" เสียงแหลมเล็กดังลอดออกมาจากช่องประตูที่เปิดแง้มเล็กน้อย

เวนัวร์มึนไปพักหนึ่ง... เขามองขึ้นไปก็เห็นป้ายบอกสถานที่ว่า 'หอพักนักเรียนชาย'
...แต่เสียงเมื่อครู่มันเสียงผู้หญิงชัดๆ ?

"จะให้ว่ายังไงล่ะ ! เป็นผู้หญิงแต่กลับมาหอพักชาย... เฮอะ !"
"ก็แค่หลงทางแค่นั้นเอง !! ที่นี่กว้างจะตาย !"

...ท่าทางจะทะเลาะกันแฮะ และคงจะเลือดร้อนกันน่าดู... เพราะขนาดจุดที่เขายืนห่างออกไปเป็นร้อยๆเมตรนี่ยังได้ยินอย่างชัดเจนทีเดียว

"เสียงนี้มัน..." ซาร์ฟัสเอ่ยลอยๆ ก่อนจะวิ่งพุ่งเข้าไป
"เฮ้ ! รอผมด้วยสิ"

น่าแปลก... พอพวกเขาวิ่งมาถึงหน้าประตูเสียงทั้งสองก็เงียบกริบไปเสียแล้ว... เหลือเพียงแต่เสียงเรียบเบาๆของหญิงสาว ที่เขารู้สึกว่าเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน...

"ยูริเอล ฟรานเสซซ่า หัก 5 คะแนนฐานก่อเสียงดังรบกวนผู้อื่น... และนายด้วยวูฟ... 10 คะแนนด้วยข้อหาเดียวกัน"
"ไม่ยุติธรรมเลย !" วูฟโวยวาย

วูฟ... ชื่อนี้เขาก็รู้สึกคุ้นๆ... ก่อนจะแน่ใจว่าเขาเคยได้ยินมาก่อนแน่ๆเมื่อเห็นผมสีแดงเพลิงถึงกลางหลังนั่นแวบๆ... คนที่มายาเคยพูดนั่นเอง
...ส่วนผู้หญิงคนนั้นเขาก็จำได้แล้ว... คนที่หักคะแนนของซาร์ฟัส... ท่าทางจะเป็นบุคลากรของโรงเรียนกระมัง

"มีปัญหารึ... นอกจากนายจะเป็นรุ่นพี่ซึ่งรู้กฎระเบียบดีแล้ว นายยังไปกล่าวว่าผู้หญิงเสียๆหายๆ ฉันหักแค่ 10 คะแนนน่ะนับว่าใจดีมากพอแล้วนะ" หญิงสาวพูดใส่เป็นชุด

ในที่สุดเวนัวร์และซาร์ฟัสก็วิ่งมาจนถึงหน้าประตูหอ... สภาพที่เห็นคล้ายๆกับที่เวนัวร์คิดไว้...
คือทั้งตัววูฟและเด็กสาวคนที่ชื่อยูริเอลต่างก็ถูกมัดไว้ด้วยเส้นใยที่มองไม่เห็น... เหมือนกับซาร์ฟัสเมื่อไม่นานมานี้

ที่สะดุดใจเวนัวร์ก็คือหญิงสาวคนที่จับกุม... ที่พอพินิจดูดีๆแล้วก็เรียกได้ว่าอายุไม่น่าจะต่างจากเขามากนัก... ราวๆ... 17-18 ปีล่ะมั้ง
แต่ด้วยอายุเพียงแค่นี้เธอก็มีสิทธิหักคะแนนพวกนั้นแล้วรึ ? ...หรือว่าจะเป็นประธานนักเรียน ?

"นายสนใจหล่อนรึ... เวลล์" ซาร์ฟัสเอ่ยแซวเมื่อเห็นนัยน์ตาสีม่วงของรุ่นน้องฉายแววใคร่รู้ขณะมองหญิงสาวตรงหน้า
"ผู้หญิงคนนั้น... ?"

"ลินน์ เฟย์นอส... เข้าเรียนเมื่ออายุได้ 12 ปี จบเมื่ออายุได้ 16 ปี"
ซาร์ฟัสอธิบายอย่างละเอียด "ทั้งๆที่ปกติใช้เวลากันถึง 3 ปี แต่หล่อนศึกษาประสบการณ์ปีเดียวก็ได้เป็นผู้คุ้มกฎแล้ว... เรียกว่าเป็นอัจฉริยะเลยทีเดียว"

เวนัวร์ลอบมองคนข้างๆอย่างขันๆ ซึ่งดูเหมือนเจ้าตัวก็รู้ตัวเสียด้วย

"เฮ้ ! มองยังงั้นหมายความว่าไง ที่รู้ละเอียดน่ะเป็นเพราะเจ้าหล่อนน่ะชื่อดังจะตาย"
"ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ" เวนัวร์ตีหน้าซื่อ
"แววตานายมันฟ้องนี่หว่า" ซาร์ฟัสเถียง

"เอะอะอะไรหน้าประตู... หือ ?" คนที่เพิ่งถูกพูดถึงเมื่อกี้ก้าวออกมาจากประตู... ลินน์ เฟย์นอส

ลินน์จัดได้ว่าเป็นคนสวยคนหนึ่งเลยทีเดียว ผิวของเธอขาวนวลน่าสัมผัส ริมฝีปากโก่งเป็นรูปคันศร เรือนผมที่ยาวจรดเอวมีสีน้ำตาลไหม้ยิ่งขับสีผิวให้เด่นขึ้นถนัดตา
นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่โตจ้องมายังทั้งสองอย่างจับผิด... แต่ก็แฝงไปด้วยความทะเล้นแบบเด็กๆ... ท่าทางเธอคงจะได้ยินบทสนทนาของพวกเขาทุกถ้อยคำเลยทีเดียว

"แหะๆ... ไม่มีอะไรคร๊าบ... เจ๊" ซาร์ฟัสเอ่ยแก้ตัวแบบเด็กๆ สรรพนามที่เขาเรียกทำเอาลินน์ส่งค้อนงามๆไปทีหนึ่ง

"เธอคงจะเป็นเวนัวร์สินะ... ยินดีที่ได้รู้จัก" ลินน์ยื่นมือของเธอออกมา

...เวนัวร์อดสังเกตไม่ได้ว่ามือทั้งสองของเธอมีบางอย่างคล้ายๆสนับมือ... ไม่สิ... ถุงมือ... งั้นรึ ?
ไม่น่าจะใช่... ความรู้สึกของเขามันบอกว่ามีอะไรมากกว่านั้น... เพราะเจ้าสายบางที่มองไม่เห็นนั้นก็โผล่มาจากมือข้างนี้แหละ...

"มันเป็นโดว์ซิงก์น่ะ" ลินน์กล่าวหลังจากรู้สึกว่าเธอยื่นมือเก้อ
"เอ่อ... ยินดีที่ได้รู้จักครับพี่ลินน์" เวนัวร์ยื่นมือไปจับกับมือบางนั้น... ระหว่างนั้นเขารู้สึกขัดเขินชอบกล... คงเป็นเพราะเขาไม่มีเพื่อนสนิทเป็นผู้หญิงล่ะมั้ง...

ว่าแต่... โดว์ซิงก์... มันคืออะไรกันหว่า...

"ไม่ต้องมีคำว่าพี่ก็ได้นะ"
ลินน์ส่งค้อนมาอีกครั้ง แต่คราวนี้สำหรับเวนัวร์ "เธอก็อายุเท่าๆกันกับฉันนั่นแหละ"

"หา ! นี่นายอายุ 17 เรอะ ! แล้วมาเรียกฉันว่า พี่ๆ เสียมารยาทชะมัด" ซาร์ฟัสโวยวาย

"อ้าว... ผมก็นึกว่าคุณอายุสัก 18-19 เสียอีก"
เวนัวร์พูดตามจริง "ถ้ายังไงถือว่าเป็นการเรียกตามลำดับรุ่นพี่รุ่นน้องก็แล้วกัน"

"พวกเธอนี่ร่าเริงกันดีจังนะ... เห็นแล้วอยากกลับไปเรียนใหม่"
ลินน์กล่าวลอยๆ "เอาเถอะ... ฉันกำลังยุ่ง ไปละนะ... ฝากเจ้าสองคนในห้องด้วยล่ะ"

ซาร์ฟัสพยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะผลักประตูเข้าไป โดยมีเวนัวร์ตามมาติดๆ

"ไงวูฟ... ท่าทางไม่สบาย" ซาร์ฟัสเอ่ยทัก พลางเลื่อนเก้าอี้ไปนั่งใกล้ๆ
"เหอะ ถ้าโดนหักคะแนนไป 10 แล้วยังร่าเริงได้อีกก็พิลึกแล้วล่ะ"
"หือ ? ดูฉันสิ เพิ่งโดนหัก 15 คะแนนไปหมาดๆ" ซาร์ฟัสเอ่ยปลอบ... ล่ะมั้ง... อย่างน้อยเวนัวร์ก็คิดว่าอย่างนั้น

เวนัวร์แอบกลั้นหัวเราะ หลังจากเห็นว่าชายทั้งสองคนทรงผมทรงเดียวกัน... สีเดียวกัน... มีเพียงสีผิวที่วูฟออกจะคล้ำกว่าเล็กน้อย และสีของนัยน์ตา ...ที่ทำให้พอจะดูออกว่าใครเป็นใครเท่านั้นเอง

ถ้ามองไกลๆแล้ว... จะโดนคิดว่าเป็นร่างแฝดกันก็ไม่แปลก...

ท่าทางห้องนี้คงจะเป็นห้องโถงประจำหอพัก เพราะมีขนาดใหญ่โตไม่เบาเลยทีเดียว...
แม้สิ่งอำนวยความสะดวกจะน้อย แต่ดูเหมือนที่นี่จะยึดความรู้สึกผ่อนคลายเป็นหลัก เพราะมีการทาสีด้วยสีครีมดูสบายตา... แถมยังมีต้นไม้รายล้อมอยู่ที่มุมหนึ่ง

"สกปรก !" เด็กสาวนามยูริเอลกล่าวเชิดๆเมื่อมองมายังเวนัวร์... สายตานั้นมีแววเหยียดหยามอย่างชัดเจนจนเวนัวร์อดรู้สึกฉุนขึ้นมาไม่ได้... ถึงตัวเขาจะเป็นอย่างที่ว่าจริงๆก็เถอะ...

อันที่จริงแล้วถ้ามองเพียงใบหน้ารูปไข่ที่ไร้การแต่งแต้ม... เรือนผมสีเปลือกไม้ที่กว่าครึ่งถูกซ่อนอยู่ในหมวกปีกกว้างสีชมพู ผูกด้วยโบว์ผืนใหญ่ไม่แพ้กัน... เจ้าหล่อนก็จัดว่าเป็นเด็กสาวที่น่ารักทีเดียว
เพียงแต่หากมองโดยรวมถึงนัยน์ตาสีมรกตที่ท่าทางเอาเรื่อง และท่าทางของหล่อนเมื่อครู่... เขากลับมีความรู้สึกว่าเธอเป็นคนที่ไม่ค่อยน่าคบสักเท่าใดนัก...

"มองอะไร !?" ยูริเอลกล่าวด้วยน้ำเสียงเช่นเดิม เธอลุกขึ้นเดินออกจากห้อง โดยไม่ลืมแสดงสีหน้ารังเกียจเวนัวร์สุดๆผ่านทางแววตาสีมรกตคู่นั้น...

คิดเสียว่า... เธออารมณ์ไม่ดีจากการถูกหักคะแนนก็แล้วกัน...
เวนัวร์พยายามไม่อคติกับเธอมากนัก ก่อนจะมองตามร่างบางที่เดินกัดเล็บอย่างหงุดหงิดไปตลอดทาง...

-' To Be Continue '-