Doppelganger

ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : ลงทะเบียนเรียน

-'๑'- Doppelganger -'๑'-

-' Chapter 2 : เทคโนโลยี '-

"ฮึ่ม... ฉันมีลางสังหรณ์ว่าจะซวยขึ้นอีก"

ผู้ที่กำลังบ่นงึมงำอยู่นี่ไม่ใช่ใครที่ไหน... เขาคือเวนัวร์นั่นเอง และคู่สนทนาก็จะเป็นใครไปไม่ได้นอกเสียจากร่างแฝดของเขา
ทั้งคู่พบเห็นป้ายบอกทางมากมาย ทั้ง 'จุดลงทะเบียน,' 'หอพักนักเรียนชาย', 'หอพักนักเรียนหญิง', 'ลานกว้าง', 'อาคารเรียนA', 'อาคารเรียนB' และอื่นๆอีกนับไม่ถ้วน

"ฉันอยากจะพักสักหน่อย... คงต้องไปหอพักสินะ" เวนัวร์กล่าวลอยๆ
"ไม่เอาเจ้านั่นไปคืนเจ้าของก่อนเรอะ ?"

'เจ้านั่น' ที่ร่างแฝดของเขาเอ่ยถึงก็คือบอร์ดที่เป็นพาหนะของชายคนที่พุ่งมาชนเขาเมื่อครู่

"ช่างหัวเจ้านั่นเถอะ !"
เวนัวร์ทำเสียงขึ้นจมูก "ถ้าบังเอิญเจอมันอีกค่อยให้"

แม้ปากจะพูดเหมือนกับรังเกียจคนที่กล่าวถึง แต่ก็ยังอุตส่าห์แบกเจ้าบอร์ดนั้นมาด้วยอีกนะ... คงเพราะเกรงว่าจะถูกขโมยล่ะมั้ง
...ร่างแฝดของเวนัวร์คิดขันๆ

"เออ ว่าแต่ว่าฉันควรเรียกนายว่าอะไร ?" เวนัวร์ถาม พลางปาดเหงื่อที่เริ่มซึมมาตามไรผม
"หือ ? ไม่ใช่นายรึที่ตั้งชื่อฉันว่า 'โคลน' น่ะ" ผู้ถูกถามย้อนเข้าให้
"เฮ้ ! เอาจริงๆสิ... หรือว่านายไม่มีชื่อ ?"

"กำลังจะมีเดี๋ยวนี้แหละ"
คนกำลังจะมีชื่อทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง "...ชาโดว์ เป็นไง"

"เอาดีๆสิฟะ" เวนัวร์ขมวดคิ้ว
"เนี่ยแหละดีแล้ว ตอนแรก ผอ. ตั้งชื่อให้ฉันว่า เนวัวร์ ด้วยซ้ำไป ...คนอะไรความคิดไม่เข้าท่าเสียเลย" เจ้าคนที่เพิ่งคิดชื่อใหม่ตัวเองเสร็จสรรพพูดตรงๆ แถมยังอดที่จะจิกกัดไม่ได้
"งั้นแล้วแต่นายก็แล้วกัน... ชาโดว์" เวนัวร์ถอนหายใจอย่างหน่ายๆ

"...นี่"
เสียงเรียบๆดังขึ้น ทำเอาทั้งเวนัวร์และชาโดว์ที่กำลังคุยกันเพลินๆสะดุ้งโหยง

"เอ่อ... มีอะไรหรือครับ ?" เวนัวร์ถามอย่างเกรงๆเมื่อเห็นว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเป็นผู้หญิง

เรือนผมยาวสยายสีดำเงาวับพอจะทำให้รู้ว่าเธอค่อนข้างจะดูแลตัวเองดีพอสมควร... ริมฝีปากบางที่เม้มสนิททำให้ใบหน้าสวยดูน่ากลัวกว่าที่ควรจะเป็น
แต่ที่น่าสนใจก็คือนัยน์ตาสีเขียวอำพันคู่โตที่อยู่ใต้แว่นตาบางๆบ่งบอกความสนใจบอร์ดที่เขาถือมาอย่างชัดเจน... แม้ท่าทางเจ้าตัวจะยังดูนิ่งๆก็เถอะ

"บอร์ดนี่... ของเธอรึ ?" เด็กสาวเอ่ยถามสั้นๆ
"เปล่าครับ เจ้าของเขาลืมทิ้งไว้น่ะ" เวนัวร์ตอบเสียงสั่นนิดๆ

...เจ้าหล่อนจะคิดว่าเราเป็นขโมยรึเปล่าหว่า

"นี่เป็นแอร์บอร์ดรุ่น M324 ใช้งานได้อย่างค่อนข้างมีประสิทธิภาพ... รู้สึกจะถูกดัดแปลงนิดหน่อย"
เด็กสาวร่ายยาว "เพียงแต่มันเลิกผลิตไปแล้ว ถ้าเป็นตอนนี้นับว่าแอร์บอร์ดรุ่นนี้หายากพอดู"

"เอ่อ... แอร์บอร์ด ??" เวนัวร์หันมาทางชาโดว์ พลางเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม
"ฉันไม่รู้จัก" ชาโดว์ตอบเรียบๆ

"เป็นพาหนะชนิดหนึ่งน่ะ คล้ายๆสเก็ตบอร์ดเพียงแต่วิ่งบนอากาศได้... ความสูงขึ้นอยู่กับพลังงาน"
"แล้วมาบอกพวกเราทำไมรึ ?" ชาโดว์ถามตัดบท
"ฉันอยากจะบอกว่า... ถ้าฉันเป็นเจ้าของก็คงจะกำลังตามหามันน่าดู" เด็กสาวเอ่ยราบเรียบ
"มันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้ ที่นี่ออกจะกว้าง หมอนั่นเป็นใครผมก็ไม่รู้จัก ...ถ้าเจอผมก็ค่อยคืนเท่านั้นแหละ" ชาโดว์อธิบาย

เด็กสาวยื่นมือออกมาตรงหน้า พลันเครื่องคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คขนาดจิ๋วก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นเป็นรูปร่าง สร้างความฉงนใจให้กับเวนัวร์และชาโดว์

"ตกใจอะไร... ในเมื่อที่นี่ไม่มีคอมพิวเตอร์... ฉันก็ต้องใช้พลังแฝงสร้างขึ้นมาน่ะสิ"
เธอดูจะงุนงงเล็กน้อยกับพฤกรรมของพวกเขา ก่อนจะสะดุด "อ้อ... จริงสิ ฉันลืมไปว่าพวกเธอเป็นเด็กใหม่"

เวนัวร์ตัดสินใจไม่ถามอะไรเพราะไม่อยากจะพลาดว่าคนตรงหน้าจะทำอะไรน่าตื่นตาให้ดูอีก ...ซึ่งดูเหมือนชาโดว์ก็คิดแบบเดียวกัน

"...ฉันชื่อมายา" จู่ๆเด็กสาวก็เอ่ยขึ้นมาเหมือนจะนึกขึ้นได้
"ผมเวนัวร์... ส่วนหมอนั่นก็ชาโดว์" เวนัวร์กล่าวตามมารยาท
"ชื่อแปลกทั้งคู่... และถึงบอกไปฉันก็แยกไม่ออกอยู่ดีว่าใครเป็นใคร"
"ว่าไงนะ !" เวนัวร์ฉุนเล็กน้อย ในขณะที่ชาโดว์ส่ายหน้าอย่างระอา

"...ลักษณะเป็นยังไง ?" มายาถามลอยๆ
"หือ ? หมายถึงอะไร ?" เวนัวร์ถามกลับ
"คนที่เป็นเจ้าของแอร์บอร์ดน่ะ"
"เอ่อ... จำไม่ค่อยได้แล้วสิ... ผมยาวสีออกแดงๆล่ะมั้ง" เวนัวร์กล่าวแบบไม่มั่นใจ
"...แค่นั้นก็พอแล้ว" มายาตัดบท พลางคีย์อะไรบางอย่างลงไปในคอมพิวเตอร์ด้วยความรวดเร็ว

"เป็นยังไงบ้าง ?" เวนัวร์ชะเง้อมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ไม่ว่ายังไงเขาก็เห็นมันเป็นสีดำมืด
"มอนิเตอร์ที่สร้างจากพลังแฝงจะแสดงผลให้ฉันหรือคนที่ฉันต้องการเห็นเท่านั้น" มายากล่าวอย่างรู้ทัน
"หือ... ทำอย่างนั้นได้ด้วยรึ" ชาโดว์มีท่าทีสนใจขึ้นมา
"แน่นอน..."
มายาพูดเรียบๆ แต่ชาโดว์ก็พอมองออกว่าเธอภูมิใจไม่น้อย "คนที่น่าจะเป็นไปได้มีอยู่สองคน" เธอขมวดคิ้ว

"หือ... จากคนทั่วทั้งโรงเรียนนี้เธอทำให้เหลือแค่สองคนได้เลยรึ !?" เวนัวร์พูดด้วยน้ำเสียงทึ่งๆ
"มันควรจะเหลือแค่คนเดียวด้วยซ้ำ"
มายาพูดอย่างไม่ค่อยพอใจ "มีข้อมูลอย่างอื่นอีกไหม ?" เธอถาม

เวนัวร์ยักไหล่เป็นเชิงบอกว่าไม่มี... ทำเอามายาถอนหายใจยาว

"ช่างเถอะ... สองคนก็สองคน... ว่ามาสิว่าใครบ้าง" ชาโดว์ถาม
"อยู่ปีสองทั้งคู่ วูฟ วอคเกอร์ และซาร์ฟัส อัสราร์นอธ ...ความจริงฉันก็พอจะรู้จักสองคนนี้อยู่บ้างนะ นิสัยคล้ายๆกันเสียด้วยสิ"
"ช่วยแสดงผลข้อมูลที่ว่าให้ผมดูได้ไหม" ชาโดว์ขอตรงๆ
"ยังไงฉันก็ระบุลงไปแน่ชัดกว่านี้ไม่ได้ คงต้องให้พวกนายชี้ตัว ...เพราะงั้นก็ได้"

ไม่กี่วินาทีต่อมา ภาพโฮโลแกรมสามมิติรูปโครงหน้าก็ปรากฎขึ้นบนมอนิเตอร์ เป็นรูปเปรียบเทียบของชายสองคน ซึ่งทั้งคู่ต่างก็มีผมสีแดงเพลิง อีกทั้งยังยาวถึงประมาณกลางหลังทั้งคู่อีกด้วย ไม่น่าแปลกใจที่จะจำกัดวงเข้าไปกว่านี้ไม่ได้... เวนัวร์คิดเช่นนั้น

ทว่าต่อมาเขาก็ได้รู้ว่าคิดผิด... เมื่อโครงหน้านั้น ได้ถูกขยายออกเป็นรูปร่างของมนุษย์ มีข้อมูลประกอบทั้งส่วนสูงและน้ำหนัก อีกทั้งองค์ประกอบต่างๆในร่างกายยังครบถ้วน

"คนนี้" ชาโดว์ชี้ไปยังบุคคลขวามือซึ่งมีลักษณะเหมือนกับที่คู่หูของเขาเพิ่งชนไปเมื่อครู่นี้ทุกกระเบียดนิ้ว

"ซาร์ฟัสสินะ" มายาคีย์ข้อมูลบางอย่างลงไปเพิ่ม

ต่อมาไม่นานนักหน้าจอมอนิเตอร์ก็เปลี่ยนรูป ฉากหลักเปลี่ยนเป็นสีดำสนิท นอกจากนี้ยังมีเส้นสีเขียวเรืองแสงบางๆนับไม่ถ้วน มีจุดกระพริบสีฟ้ากระพริบอยู่

"นี่คือรูปร่างของโรงเรียน... ส่วนจุดกระพริบสีฟ้านั่นคือซาร์ฟัส"
มายาอธิบาย "อยู่ใกล้ๆพวกเรานี่เอง... เธอเดินกลับไปทางที่เธอเดินมาก็คงจะเจอเขาแล้วล่ะ" ว่าจบคอมพิวเตอร์ที่อยู่บนตักเธอก็สลายไปราวอากาศธาตุ

"ขอบคุณมาก ! งั้นเราก็ไปกันเถอะชาโดว์" เวนัวร์เอ่ยอย่างรีบร้อน เพราะเขาอยากจะจัดการเรื่องนี้ให้จบๆ แล้วก็ไปพักผ่อนเสียที

"เดี๋ยว... พวกเธอลงทะเบียนเรียนกันหรือยัง ?" มายาถามด้วยสีหน้าราบเรียบเช่นเคย แต่ตอนนี้ทั้งคู่ก็เริ่มชินเสียแล้ว
"ยังเลย งั้นเธอพาเจ้าชาโดว์ไปลงทะเบียนแทนฉันแล้วกัน ฉันจะเอาบอร์ดนี่ไปคืนๆให้จบเสียที" เวนัวร์เร่ง
"ยังงั้นก็ได้" มายาตอบ

"เฮ้ ! เดี๋ยว ! แล้วถ้ามันมีให้กรอกอะไรวุ่นวายล่ะ ?" ชาโดว์ร้องถาม
"ตามใจนายเลย" เวนัวร์บอกปัด พลางออกวิ่งกลับไปทางเก่า

=====================================================================================

"ว้าว !! ขอบใจนายมากๆ" ซาร์ฟัสหรือซาร์ฟตอบอย่างเริงรื่น
เขากอดแอร์บอร์ดแน่นอย่างกับว่าจะไม่ปล่อยมันไปอีกแล้วในชีวิตนี้

...ท่าทางอคติต่อเวนัวร์หายไปจนหมดสิ้นจนเวนัวร์อดจะคิดไม่ได้ว่าซาร์ฟัสเป็นคนความจำสั้น

"ต้องไปขอบคุณคนที่ชื่อมายาต่างหากล่ะพี่" เวนัวร์พูดพลางขยี้ตา

...คงจะได้ไปพักซะทีนะ

"หือ... มายา ?"
ซาร์ฟัสนั่งลงกับพื้น เพื่อตรวจสอบสภาพแอร์บอร์ดที่เขาหวงแหน "นายไปพูดอะไรกับเธอกันล่ะ ?"

"เปล่า... เธอมาพูดกับผมก่อน... ผมไปนอนละนะ" เวนัวร์เอ่ยตัดบท... เขาเพลียถึงขีดสุดแล้ว

"หา ? มายาเริ่มพูดกับนายก่อนเรอะ !? โลกจะสลายไปวันนี้ไหมเนี่ย !?"
นัยน์ตาสีทะเลของซาร์ฟัสเบิกกว้าง "ร้อยวันพันปีฉันไม่เคยเห็นเจ้าหล่อนเปิดปากพูด... นายต้องเล่าให้ฉันฟังแล้วล่ะเกลอเอ๋ย" ซาร์ฟัสโอบแขนรอบลำคอเวนัวร์

ท่าทางอย่างนี้คงจะปฏิเสธไม่ได้สินะ... เวนัวร์คิดอย่างคนที่ชักจะเริ่มปลงตก

อืม... วันนี้เป็นวันซวยของเขาจริงๆนั่นแหละ...

=====================================================================================

"...จริงๆเลย" ชาโดว์พูดอย่างเอือมๆ
"ไม่เป็นไรหรอก ใบลงทะเบียนของที่นี่ไม่ถามอะไรละเอียดนักหรอก" ถ้าดูแค่เพียงสีหน้าอาจจะดูราวกับว่ามายาพูดลอยๆ แต่ชาโดว์ก็พอจะเข้าใจว่าเธอกำลังปลอบเขาอยู่
"ก็หวังว่าอย่างนั้น... ว่าแต่ที่นี่มีเทคโนโลยีอะไรบ้างล่ะเนี่ย" ชาโดว์ถามอย่างสนใจ หลังจากได้เห็นความสามารถเมื่อครู่นี้แล้วเขาก็คิดว่าที่นี่น่าจะมีอะไรที่แปลกใหม่พอสมควร

"สนใจเหรอ ?"
ไม่รู้ว่าชาโดว์ตัดสินใจถูกหรือผิดที่มาคุยเรื่องนี้... เพราะทันทีที่ได้ยินมายาก็เลิกคิ้วสูง นัยน์ตาของเธอเป็นประกายอย่างที่ไม่เคยมีใครได้เห็นมาก่อน

-' To Be Continue '-