คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โปรเจ็คใหญ่ แบบว่า I Luv U
มันอะไรกันนักหนานะ ทำไมโรงเรียนถึงชอบเข้ามาจุ้นวุ่นวายกับชีวิตอันสดใสของนักเรียนสาวมัธยมปลายนัก-O-^^ จะอะไรซะอีกละ ในขณะที่ฉันกำลังฝอยแตกกับกลุ่มชั่งเมาท์ของฉันอยู่ จู่ๆเสียงประกาศก็ดังขึ้น
‘ประกาศๆ ซาบาคุโนะ เทมาริ ปี2-6 กรุณามาพบครูคาคาชิที่ห้องพักครูตอนนี้ด้วยคะ ประกาศอีกครั้ง ซาบาคุโนะ เทมาริ ปี2-6 กรุณามาพบครูคาคาชิที่ห้องพักครูตอนนี้ด้วยคะ’
และเหมือนเสียงนั้นจะมีมนต์สะกด ทำให้ฉันต้องทำตามคำสั่งอยู่ร่ำไป-__-+ พูดแล้วก็สงสารชีวิต ครูคาคาชิเป็นครูสอนวิทย์ม.ปลาย เก่งด้านฟิสิกส์และเคมี ไอ้ที่เรียกพบนี่ไม่ใช่ว่ามีงานให้ทำอีกแล้วหรอกนะ=__-llll โฮๆ TTOTT ปีนี้พี่แกยัดเหยียดงานมหาบิ๊กให้ฉัน 3 โปรเจ็คแล้ว ไม่เคยเรียกร้องสักนิด>O<!!!
เกิดมาสวย เก่ง มันลำบากจริงๆสิให้ตาย-0-/ (เก่งนะไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้สวยนี่ ไม่เห็นจะเกี่ยว)
ปัง!
ด้วยความมีมารยาทของหญิงสึนะ ฉันกระแทกประตูเปิดไปเต็มแรงเหมือนกลัวคนจะไม่รู้ว่าเปิดเป็น=__=+ สายตาแหลมคมของฉันกวาดไปรอบห้องมหาภัยที่นักเรียนสติที่ไหนก็ไม่อยากย่างกายเข้ามา
โชะเดะ! ครูคาคาชิส่งยิ้มมาให้ฉันจากโต๊ะมุมห้อง ถึงแม้จะเข้ามารับงานกับครูแกหลายครั้งแล้วก็ตาม แต่ก็ไม่รู้เป็นอะไร หรือเพราะแกสำคัญผิดนึกว่าเป็นช่วงอพยพย้ายถิ่น ย้ายไปย้ายมารอบห้องอยู่เป็นนิจ-__-lll
“เอ้า มาเร็วๆ พวกเรารอเธอนานแล้วนะ”
“ถ้าไม่อยากรอนาน วันหลังก็ช่วยกรุณาเดินไปหาที่ห้องได้ไหมคะ-__-^^”
“จุ๊ๆ ก่อนจะพูดอะไร ดูนี่ก่อนสิว่าใคร”
ครูคาคาชิชี้ไปที่นักเรียนชายที่ยืนหันหลังให้ฉัน หันหน้าไปทางโต๊ะที่ครูแกนั่งอยู่ หัวทรงสัประรด หุ่นสุดเท่ห์ กับท่ายืนที่เบื่อโลก จะเป็นใครไปได้อีก
“ชิกะมารุ! 0.0!!”
“-___-+ ทำไมต้องตระโกนด้วยน้า”
“TTWTT”
อยากจะก้มลงกราบตรีนครูคาคาชิเสียให้รู้แล้วรู้รอด>W< รู้กระทั่งฉันชอบชิกะมารุ ฉลาดสมกับเป็นอัจฉริยะหัวหงอก (ไม่ได้หงอกเฟ้ย พี่แกทำไฮไลท์มาเฉยๆTT[ ]TT/) ครูขา~ ครูชั่งประเสริฐเลิศล้ำ หล่อล่ำ น่าหม่ำ น่าขย้ำ อ๊ายยยยยยย~>O<!!!
“เป็นไงเทมาริ”
“ถูกใจจอร์จคะ^O^”
“-____-;”
“เอาละ มาครบทั้ง 2 คนซะที ฉันจะได้อธิบายรายละเอียดงาน-“
“งาน!! งานอีกแล้ว!>[ ]<!!!”
“ทำคู่กับชิกะมารุ”
“เชิญอธิบายต่อคะ^O^/”
วินาทีนี้ทำได้หมด ไปวางระเบิดที่อิรัก หรือขับเครื่องบินชนตึกเวอร์เทรด หรือจะให้ปิดสนามบินก็ยังได้^______^ (แต่ระเบิดบ้านพี่มาร์คนู๋ไม่ทำ เขาหล่ออออ~!!!)
“งานนี้เป็นงานใหญ่ ฉันจึงเลือกใช้คนที่เหมาะสม ดูจากประวัติพวกเธอสองคนแล้ว อื้ม~ สมองดี ผลงานใช้ได้ หน้าตาก็โอเค รูปร่างสมส่วง ทรวดทรง-“
“เดี๋ยวครับ! งานบ้าอะไรมีพิจารณาทรวดทรง!”
“แหมๆ ยิ่งรู้เยอะยิ่งดีไม่ใช่เหรอ”
“-___-+++”
“เอาละ เข้าเรื่อง งานที่ว่าก็คือ...วิจัย”
“ก็แค่วิจัย นึกว่ามีอะไรซะอีก-0-“
ฉันพูดอย่างผิดหวังหน่อยๆ แต่ก็นะ ได้ทำคู่ชิกะมารุ ก็ถือว่าคุ้ม แม้ตายก็ยอม!! ครูคาคาชิยิ้มที่มุมปาก
“เรื่องอะไรครับ”
“รอให้เธอถามอยู่พอดี หัวข้อของวิจัยเรื่องนี้คือ ความรัก”
“-___-lll”
“=__= เออ..ครูคะ มันจะไม่ไร้สาระไปหน่อยเหรอคะ ความรักเนี่ยนะ!!!”
“ไม่หรอกๆ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าสนใจและจำเป็นอย่างเร่งด่วน หลังจากประชุมผู้อำนวยการโรงเรียนครั้งล่าสุด ท่านผู้อำนวยการซึนะเดะของเราจึงข้อร้องต่อมาทางฉัน ให้จัดการวิจัยนี้ขึ้นมา เพราะว่าปัญหาความรักของนักเรียนม.ปลายชักจะบานปลายไปกันใหญ่เข้าทุกที หากไม่รีบแก้ปัญหาโดยเร็ว เกรงว่าจะก่อให้เกิดปัญหาที่ใหญ่กว่าตามมา”
“ฟังดูดีนะครับ แต่ก็...น่าเบื่ออยู่ดี-0-“
“-__-+ เอาน่าๆ ฉันเห็นงานที่พวกเธอช่วยกันทำแล้ว ค่อนข้างจะมีประสิทธิภาพดีทีเดียว คงจะหาคู่ไหนทำงานดีแบบพวกเธอไม่ได้อีกแล้ว และงานนี้ก็ค่อนข้างยากเกินกว่าจะวานนักเรียนคนอื่นทำ เพราะต้องใช้ทักษะในหลายๆด้าน ดังนั้นฉันจึงอยากจะขอร้องแกมบังคับเธอสองคนเสียหน่อย ทำงานนี้ออกมาให้ดีที่สุด เพราะมันเป็นหน้าเป็นตาของโรงเรียนเรา มีปัญหาอะไรไหมชิกะมารุ”
“ไม่ครับ-__-“
“ดี! กำหนดส่งอีก 2 เดือน ก่อนสอบปลายภาคจะมาถึง เข้าใจไหม”
“ครับ/คะ”
“โอเค ไปได้”
ใช้เสร็จก็เฉดหัว วิธีการดั่งเดิมของครูแกละ-__-++ งานวิจัย ยอดเยี่ยมไปเลย! ไม่รู้ว่าอะไรไปเข้าฝันผู้อำนวยการ แต่มันต้องเต็มเปี่ยมไปด้วยจิตวิญญาณแห่งรักแท้ของสาวน้อยม.ปลายอย่างฉันเป็นแน่>___<
อ๊ายยยย และแล้วสวรรค์ก็เป็นใจ ส่งกวางน้อยเข้าปากจระเข้ (ฟังทะแม่งๆชอบกล) ทำวิจัยกับชิกะมารุ หมายความว่าจะได้อยู่เย็นกับชิกะมารุทุกวัน กรี๊สสสสสสสส!!! งานนี้มีเปลื้องผ้าแน่>.,<!! (คิดไปถึงไหนแล้วเทมาริตู)
“ทำหน้าพิลึกแหะเธอนะ”
“ฮ่ะ? อ๊ะ เออ.. ไม่มีอะไรหรอก นายว่าไง งานนี้ท่าทางน่าสนุกนะ^O^”
“เธอไม่เห็นเหรอ”
“เห็นไร”
“ออร่าแห่งความเซ็งของฉันนะ-0=”
“-___-lll โทษที”
ไม่น่าถามเลยตู คนที่ตื่นเต้นที่จะได้อยู่ด้วยกันก็มีแต่ฉันคนเดียว TT__TT ไม่นะเทมาริ ต้องอดทดไว้ แม้ชิกะมารจะเย็นชาแค่ไหน แต่เขาก็หล่อนะT^To (เป็นการให้กำลังใจตัวเองที่ยอดเยี่ยมมาก-__-+)
“เบอร์ฉัน-“
“ฮ่ะ? บะ เบอร์0.o?”
“ก็ใช่นะสิ จะทำงานร่วมกันก็ต้องติดต่อกันได้สะดวกหน่อย แลกเบอร์กัน”
“TTWTT”
“-____- อะไรนะหน้าตาแบบนั้น”
“เปล่าไม่มีอะไร นี่โทรศัพท์ฉัน”
ชิกะมารุยื่นมือมารับก่อนจะพิมพ์เบอร์ตัวเองอย่างรวดเร็ว เขากดปุ่มโทรออกแล้วยกโทรศัพท์แนบหู พลันเสียงริงโทนเครื่องของเขาก็ดังขึ้น เขาหยิบมันขึ้นมาจากกระเป๋าแล้วสั่นไปมาให้ฉันดูก่อนจะกดวาง เสียงเงียบหายไป
“งั้นก็เป็นว่าเจอกันตอนเย็นที่ห้องสมุดนะ”
“เออ.. เปลี่ยนเป็นที่อื่นได้ไหม ฉันไม่ชอบห้องแอร์”
ชั่งเป็นคนดีจริงๆ ช่วยโลกประหยัดพลังงานด้วยTWT นี่แหละอนาคตแฟนฉันละ อ๊ายยย เขิล
“เปลี่ยนเป็นห้องฉันได้ไหม”
“ห้องนาย.. ห้อง..ชิกะมารุ *///*”
“ห้องเรียนนะ-___-+”
“อ๋อ! ฉันก็นึกว่าห้องนอน- TXT”
ปากหมาจริงๆ TT__TT ดันไปพรีเซ้นความคิดอันแสนอุบาทว์ของตัวเองได้หน้าตาเฉย โฮๆ ป่านนี้เขาจะมองฉันเป็นคนยังไงเนี่ย ((TOT))
“ตกลงที่ห้องเรียนฉันหลังเลิกเรียนนะ”
เขาพูดได้เท่านั้นก็หันหลังเดินดุ่มๆเข้าห้องเรียนไปทันที ฉันมองป้ายปี2-7ด้วยความรู้สึกแปลกๆ ก่อนจะเดินเข้าห้องที่มีป้ายปี2-6ซึ่งอยู่ติดกัน
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่อยากจะเชื่อ~!!!! ใครหน้าไหนมันกล้าทิ้งเวรทำความสะอาดของวันพุธไว้กับฉัน! อ๊ากกกกกกกก ป่านนี้ชิกะมารุจะเป็นยังไง ฮือๆTOT ที่รักรอเค้านิ๊ส จะอันเชิญหนูหิ่นมาสิงร่างเดี๋ยวนี้แหละT__T ไม่มีใครเห็นใจฉันเลยรึไง ทำไมมันรีบกลับบ้านกันเร็วอย่างนี้ โฮๆ คนสวยต้องอดทนT^To ฟื๊ดๆ
4.25 น.
เขาจะคิดยังไงนะ สายขนาดนี้แล้ว ที่น่าน้อยใจก็คือ ห้องติดกันแค่นี้ เขาไม่แม้แต่จะโผล่หน้ามาดูเลย!!! TT^TT ใช่เซ่! ฉันมันไม่ใช่คนสำคัญนี่ แต่คอยดูเถอะชิกะมารุ สักวันนายจะสิโรราบแทบเท้าฉันคนนี้ แหละ ^O^!
ฉันแอบย่องจากห้องปี 2-6 มาที่ห้องข้างๆ ก็ 2-7 นั่นแหละ -__-;; รู้สึกว่าจะรู้แล้วละ ว่าทำไมถึงได้เงียบนัก=__=lll หลับอีกแล้ว!! อดหลับอดนอนมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ แต่ถ้ามาเป็นแฟนฉัน ไม่ได้นอนแน่ๆ ถึงเช้า! >///< (พอเห้อ~!)
ฉันเลื่อนประตูเปิดออก แล้วใช้วิชานินจาตัวเบาเข้าไปลักหลับ เอ้ย! เข้าไปหาชิกะมารุ-__-lll เขานอนหน้าแนบโต๊ะสบายอารมณ์ เห็นแล้วก็ไม่อยากปลุกเอาซะดื้อๆ น่ารักจัง>__<
จุ๊บ!
>///< กำไรชีวิต (ที่หล่อนทำอยู่ก็ไม่ค่อยต่างจากลักหลับซะเท่าไหร่)
ยังไม่ตื่นอีกแน่ะ อ๊ายยยย>O< เดี๋ยวแม่ก็จับปล้ำเสียตรงนี้หรอก ไม่ได้ๆ จะมาเผยธาตุแท้ตรงนี้ไม่ได้T^To แต่หนูชอบนี่TwT เง้ออออ ในขณะที่ฉันกำลังหักห้ามใจอยู่นั้น ชิกะมารุก็ขยับตัวน้อยๆ ก่อนจะลืมตาขึ้นมา
“ทำไรนะ”
“ปะ เปล่า! ป๊าว!! \T^T/”
“-__-+ แล้วทึ้งผมตัวเองทำไม”
“มะ ไม่ได้ทึ้งสักหน่อย! กำลังจะสางผมต่างหากละ-O-“
“อ๋อเหรอ”
เขาทำหน้าแบบไม่เชื่อ จู่ๆก็ยกแขนขึ้น ว๊ากกกกก ถึงขั้นต่อยกันเลยเหรอTT[ ]TT!!! ฉันกระโดดเข้าขว้าแขนไว้โดยพลัน
“ทำอะไรของเธอ”
“แค่นี้จะต่อยเลยเหรอ TOT!! ไม่เอานะ ฉันไม่นิยมซาดิส!”
อย่างน้อยๆก็น่าจะเอาแส่มาเซ่>__<!!!
“=__= บ้าอะไร ปล่อยนะ”
“ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ~... กะ ก็ได้ ฉันแอบลวนลามนายนิดเดียวเองTwT/ คะ แค่นิดเดียวจริงๆ แง้~ แค่จุ๊บหน้าผากจริงๆนะTToTT ยะ อย่าต่อยฉันเลยนะ โฮๆTT[ ]TT”
“=____=lll”
“TT[ ]TT”
ชิกะมารุมองหน้าฉันก่อนจะถอนหายใจ จากนั้นจึงชักมือกลับ 0.0 ไม่ต่อยฉันแล้วใช่ไหม!? ^O^!!
“ใช่ๆ ใจเย็นๆนะ เรื่องแค่นี้เครียกันได้”
“=____=”
“ถะ ถ้านายไม่พอใจ ฉันจะให้ลุงมาสู่ขอก็ได้นะT^T/”
“ประสาท-0-”
“ห๊า!!?”
“ฉันแค่จะดูนาฬิกา”
ว่าแล้วเขาก็ยกแขนเดิมขึ้น เหวออออ~!!! >__< ........เงียบไปเลย เอ๋? ค่อยๆแอบลืมตาขึ้นมาดูเหมือนดูหนังผีไม่มีผิด ภาพที่เห็นก็คือ!! ชิกะมารุดูนาฬิกาอยู่จริงๆ TT___TT
“TT^TTo”
“-___- เป็นไงละคราวนี้“
“ซวยพะยะคะ”
“แอบมาลวนลามฉันจริงๆซะด้วยสิเธอนี่ เฮ้ออออ”
“TT__TT ขอโต๊ดดดด สำนึกผิดแล้ว m(__ __)m”
เปาะ!
“ดึดหน้าผากฉันทำไ-“
“ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอนี่ เลิกทำหน้าเป็นหมาหงอยได้แล้ว น่าเบื่อจริงๆ”
“TTWTT”
“=__=+ อะไรอีกละคราวนี้”
“ชิกะมารุ เลิฟยู!! \(>__<)/”
“เหวออออ~ อย่ามากอดฉันนะ-0-+!! นี่เธอ... ให้ตายสิ อยู่กับเธอนี่เปลืองเนื้อเปลืองตัวชะมัด-__-+
“คิกๆ นายนี่น่ารักจัง^O^/”
“เลิกพูดคำว่าน่ารักได้แล้วน่า-0- ฟังแล้วรู้สึกเหมือนตุ๊ด”
“-__-+ รู้สึกขยะแขยงนายพิกล”
ชิกะมารุยิ้มน้อยๆก่อนจะหันมาแกะมือยี่ห้อปลาหมึกของฉันอีกครั้ง ซึ่งมันก็ใช้เวลานานพอสมควร ^__^ (ยังจะภาคภูมิใจอีกแน่ะ) เขาเหลือบมองนาฬิกาอีกครั้ง
“จะห้าโมงเย็นอยู่แล้ว รู้สึกว่าที่นัดมาจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย-__-“
“โทษที -0-/“
“นั่นเหรอหน้าคนตอนสำนึกผิด=__-+ เฮ้ออออ ทำไงดีละทีนี้ อื้มมม แยกย้ายกันกลับบ้านดีไหม”
“ถ้าบอกว่าไม่ จะไปบ้านนาย-0- นายจะให้ไปเหรอ”
“ไม่อยู่แล้ว-__=+”
“สุดท้ายก็ลงเอยที่กลับบ้านอยู่ดีนั่นแหละ=0=++ เชอะ”
ฉันเดินสะบัดก้นให้ชิกะมารุอยากให้มันน่ารัก แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะน่ารักหรือเปล่าอ่านะ-__-lll
“นี่!” ชิกะมารุเรียก>__<
“อะไร!!” หยิ่งไว้ก่อนๆ
“อะ เออ..เปล่า ไม่มีอะไร”
แป่ว
“จะชวนฉันกลับบ้านด้วยก็บอกดีๆสิ”
“ห๊ะ!? อะ เออ..”
เขาเกาหัวแกรกๆพรางยิ้มแหยๆ อ๊ายยย น่ารักอดใจแทบไม่ไหว ข่มอารมณ์ไว้เทมาริ หายใจเข้า ชิกะมารุ~~ หายใจออก ชิกะมารุ~~ รู้สึกมันจะไม่ค่อยช่วยอะไรเท่าไหร่เลยแหะ -__-+
อ๊ายยยยยยย>__<
หมับ!!
“0.0 มากอดฉันทำไมเนี่ย~!!! ออกปายยย”
“TWT นายน่ารักอ่ะ ขอกอดหน่อย”
“-__-^ เธอนี่มัน.....เฮ้ออออ~”
K a e
ความคิดเห็น