คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การพนันครั้งสำคัญกับผู้ชายขี้เซา
“เอาละ ทำข้อสอบได้”
ผู้หญิงคนหนึ่งในชุดสีครีมประกาศที่กลางห้อง ในมือหล่อนถือห่อข้อสอบที่ว่างเปล่าไว้ เสียงพูดของหล่อนเหมือนเสียงประกาศิตให้ใครต่อใครทำตาม จริงๆแล้ว ถึงแม้หล่อนจะไม่บอกฉัน ฉันก็แทบจะพลิกกระดาษมาทำก่อนอยู่แล้ว =0=
คอยดูเถอะ ซาบาคุโนะ เทมาริ นักเรียนอันดับ 1 แห่งโรงเรียนม.ต้นซึนะคนนี้จะต้องสอบเข้าโรงเรียนม.ปลายคิชิฯ(ย่อมาจากคิชิโมโต้-___-llll)ให้ได้ สู้ๆ>___<Y
และแล้วความคิดสุดบรรเจิดก็กระเด้งกระดอนเข้าหัวของฉัน ใช่แล้ว ไม่ใช่แค่สอบเข้าได้ ต้องได้ที่ 1 ด้วยซี่>O< ไอ้พวกที่มาเข้าสอบวันนี้ หลังจากสังเกตการณ์แล้วก็มีแต่พวกหน้าตาโง่ๆทั้งนั้น(สงสัยจริงๆว่าหน้าตาโง่ๆมันเป็นยังไง) แถมอัปลักษณ์สิ้นดี เทียบกับสาวเก่งสุดสวยแบบฉันแล้ว เฮอะ เหมือนราชินีกับอึแมว
“zZZZZZZ”
เหมือนอย่างอิตาข้างๆฉันเป็นต้น -___- ยังไม่ทันไร หลับซะแล้ว ดูทำเข้าสิ นอนจูบโต๊ะแทบจะผสมพันธุ์กับมันอยู่แล้ว-_-lll (เทมาริน่าเกลียด-__-;) ท่าทางจะโง่สุดกู่เลย เชอะ อย่าไปสนใจ ตั้งใจทำข้อสอบแล้วคว้าที่ 1 มาครอง คติของเด็กซึนะละ^W^
“ครอก~ ฟี้~”
“-___-^”
“ครอกกกก~”
“=___=^”
“ครอกกก~ ครอก~ ฟี้ๆ ฟี้~~”
ผีแร็ฟเข้าสิงรึไงยะ -__-^^^ ครอกๆฟี้ๆอยู่ได้ น่ารำคาญชะมัด สอบไม่ได้ก็อย่ามาละลานชาวโลกซี่! แนะๆ ยังไม่เลิกอีก โอ้ย ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!
“นี่นาย นี่นี่”
“ครอก~ ฟี้~ แจ่บๆ”
“-___-+++”
ยางลบในมือฉันลอยคว้างกลางอากาศก่อนจะตีรังกาสิบแปดตลบแล้วก็ ตุ๊บ! กระแทกกับหัวทรงสับปรดเต็มๆ ลักกี้!>_-Y
“......”
นิ่ง เอ้า นิ่งอีก เจออีกสักดอกดีมั้ยนี่ -__-;;
“ครอก~….”
“-___=++++”
ฟิ้ว~~ ยางลบอีกก้อนปลิวตรงไปที่หัวตานั่นอีกหน ชะหนอยๆ หลับแล้วยังกวนบาทา อภัยให้ไม่ได้ แบบนี้ต้องโดน(ยางลบปาหัว) นี่แนะๆ โฮ่ะๆๆๆ^O^
ฟิ้ว~~ หมับ!!! จู่ๆหมอนั่นก็ยกมือขวาขึ้นมารับก้อนยางลบได้ซะอย่างงั้น นายขี้เซาค่อยๆเงยหน้าขึ้นจากโต๊ะ
“O___O!!!”
“=____= นี่ เธอ......“
“ฮ่ะ? อ๊ะ เออ...”
“น่ารำคาญ”
“-____-^^^ อยากตายรึไงยะ!”
“ใครคุยกัน!!!!”
จู่ๆ ผู้คุมสอบก็หันมาว๊ากเสียงดัง ตายละ มีหวังโดนกาหัวกาบาทแน่เลยTOT ไม่น้า~
“ฉันได้ยินเสียงจากตรงนี้ บอกมานะว่าใครคุยกัน แม่จะปรับตกให้หมดเลย-O-^^^”
นิ่งเงียบไว้ก่อนเป็นดี -__-llll
“เธอใช่ไหม!”
“ฮ่ะ? คะ? คือฉันไม่-“
แม่จ๋า ไม่เอานะ ถ้าโดนปรับตกงั้นความหวังที่จะได้เข้าโรงเรียนม.ปลายคิชิฯก็กลายเป็นความหวังลมๆแล้งๆนะซี่ TT___TT ฮือๆ
“ผมพูดครับ”
หนุ่มขี้เซาเหลือบมองฉันนิดหนึ่งก่อนจะมองหน้าผู้คุมสอบอย่างแน่วแน่
“ฮ่ะ? เธอเหรอO.o?”
“ครับ ผมละเมอตระโกนเองครับ”
“-___=+ ละเมอเหรอ สอบเสร็จแล้วมาคุยกับฉันหน่อย”
“ตอนนี้ก็ได้ครับ ผมทำเสร็จแล้ว”
“งั้นตามฉันมา”
เขาหันมาขยิบตาให้ฉัน ก่อนจะเดินตามยัยป้าหน้าเหี่ยวนั่นไป
…….❤O❤
ฉันยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวเมื่อนึกถึงเหตุการณ์ระหว่างการสอบแข่งขันเข้าโรงเรียนคิชิฯเมื่อปีก่อน ผ่านมาปีกว่าแล้วจากวันนั้น ตอนนี้ฉันได้เข้าโรงเรียนคิชิฯสมใจ แต่ก็ไม่ได้สมใจทั้งหมดหรอกนะ
“เทมาริยิ้มอะไรอยู่ได้คนเดียว” ซากุระสะกิด
“นี่แม่เธอยัดยาบ้าให้กินก่อนมารึไง-___-+”
“อย่ามาตลกน่าอิโนะ -__-^ ถ้าแม่ยัดยาบ้าให้ฉันกิน ฉันจะยัดบาทาให้เธอกินบ้าง”
“โหด>O<”
“-____-“
“หยุดทะเลาะกันสักพักเถอะ ฉันได้ยินว่าคะแนนสอบครั้งก่อนออกแล้วนะ ไปดูกันไหม”
“เอาสิ”
ฉันพยักหน้าให้ฮินาตะ ที่บอร์ดประกาศผลเต็มไปด้วยผู้คน แห่แหนกันมาวันที่ฉันมานี่แหละ ชิ ออกไปน้าย๊า~!! เดี๋ยวแม่ก็ถีบเอวหักซะหรอก>O< ให้รู้ซะบ้างว่าแถวนี้ใครใหญ่(อะ อะไรใหญ่-__-lll)
“ฉันติดอันดับกับเขาด้วยละ!!!>___</”ซากุระตระโกนก่อนคนแรก
“0.0ไหนๆ… -__-lll อันดับที่ร้อยกว่าเนี่ยนะ”
“แหมๆ >O<มันก็ขึ้นชื่อว่าติดเหมือนกันละน่า”
“หุปปากไปเลยยัยโหนก-0-”
“@#$%^”
“โฮ้โห เทมาริจังได้ที่ 2 อีกแล้ว เก่งจังเลยนะจ๊ะ”ฮินาตะส่งยิ้มหวาน
“แต่ก็ยังไม่ใช่ที่ 1 อยู่ดี เฮอะ”
ฉันเลื่อนสายตาขึ้นไปเหนือชื่อฉัน ชื่อๆนั้นเป็นชื่อเดิมเสมอ ตั้งแต่ครั้งแรกที่สอบเข้ามาด้วยซ้ำ ชนะฉันทุกเรื่องเลยรึไงนะ ทั้งการเรียน ทั้งหัวใจ...
“นารา ชิกะมารุ ฉันละอยากรู้จริงๆว่าพ่อแม่ให้กินคอมพิวเตอร์รึยังไง-___-+ ฉลาดเป็นกรดจริงๆ”
“ฉันได้ยินมาว่าไอคิวสูงถึง 200 เลยนา-[ ]-”
“แถมหล่ออีกต่างหาก-___-”
“รวยด้วย-_-lll”
“เพอเฟ็ค+___+!!”
“เทมาริชอบหมอนี่ไม่ใช่เหรอ”
ไหงหัวเรื่องถึงย้อนกลับมาทิ่มตูดฉันยังงี้ละ -__-^
“อะ เออ..-///- ทำไมต้องมาถามตรงนี้ด้วยยะ อายเค้าๆ”
“แหมๆ น่าจะรีบๆสารภาพรัก-“
“นี่... หลีกหน่อยได้ไหม-0-”
ประโยคที่เหลือของซากุระถูกผ่าครึ่งด้วยเสียงทุ่มต่ำของคนๆหนึ่ง แค่เสียงก็มีอิทธิพลต่อฉันอย่างรุนแรง หรือว่าจะเป็น...
“O[ ]O!! ชิกะมารุ!!”
“-____-+ น่ารำคาญจริง”
จู่ๆไอ้คนที่กำลังถูกนินทาก็ดันส์เสนอหน้ามาซะงั้น วงคนชอบเมาท์เลยแตกกระเจิง -__-llll มาตั้งแต่เมื่อไหร่ คงไม่ได้ยินไปแล้วหรอกใช่ไหม>___< แล้วฉันจะเอาหน้าไปไว้ที่หนายยยย~!!!
ชิกะมารุหาวฟอดใหญ่แล้วจึงเบียดตัวเข้ามาในวงล้อม เบียดไปเบียดมาดันมาแนบชิดหลังฉันซะนี่
-////- โอกาสทอง ฟื๊ดๆ >.,< สูดกลิ่นชิกะมารุเข้าไปเต็มปอด อ๊ายยยย ปลื้ม~ (กรรม เทมาริตูโรคจิตนี่หว่า)
“ได้ที่เท่าไหร่วะชิกะมารุ”
“อืม~ ที่
1 ในใจฉันด้วย >///<
“อีกละ ทั้งๆที่ฉันจดโพยแล้วเชียวนา”
“แหม นารุโตะคุงก็ขยันๆหน่อยสิครับ”
“เงียบน่าซาอิ แกก็ไม่ได้เกินฉันนักหรอก”
“ของผมได้ที่ 33 ครับ^__^”
“-3- ก็ไม่เท่าไหร่หรอกน่า”
“นายได้ที่ 3 ร้อยไม่ใช่เหรอนารูโตะ-0-”
“แอ่ก!-__-llll ทำไมต้องพูดตรงนี้ด้วยวะ ใช่สิ ใครจะไปเก่งเหมือนนายละชิกะมารุ ฉันละภาวนาเหลือเกินขอให้คนที่ได้ที่ 2 กระโดดเหยียบปากนายสักวัน-__-^^”
อ้าว ปากเหรอนั่น -___-^^^ ฉันพยายามหันกลับไปมองไอ้ผู้ชายปากหมา แต่ยิ่งแล้วใหญ่ เหมือนฉันพยายามจะซบหน้ากับอกชิกะมารุเห็นๆ O///O
โอ้วแม่เจ้า คนสวยจะละลาย@__@ หันกลับๆ(แม้จะเสียดายใจจะขาด)
“ที่ 2 เป็นผู้หญิง” ชิกะมารุพูดในขณะที่ยังมองบอร์ดอยู่
“งั้นก็ขอให้เขาหักอกแก-O-“
“ไร้สาระ”
เสียงของชิกะมารุกระซิบเบาๆที่หูยิ่งเพิ่มดีกรีความสยิวให้กับฉันมากขึ้น คิดอะไร ฉันไม่ได้โรคจิตขนาดนั้นนะยะ มันก็แค่ใจเต้นกระหนำเฉยๆ ก็แค่ใกล้ชิดกับคนที่ชอบขนาดนี้ เป็นใครก็ต้องออกอาการบ้างละน่า ว่ากันตามตรง ถ้าไม่ใช่เพราะคนเบียดกันเหมือนสวนสัตว์แตกละก็ ฉันอาจจะเข่าอ่อนทรุดฮวบลงไปแหมะกับพื้นแล้วก็ได้
“จะดื่มด่ำกับชัยชนะอีกนานมั้ย=___=^^ ไปกันเถอะ-0-”
“อื้ม”
วินาทีนั้นกายละเอียดฉันกระโดดเตะปากไอ้หัวเหลืองไปแล้ว-___-^^^ ชะหนอย บังอาจจะมาเป็นมารขัดขวางความรักของฉันเร๊อะ เดี๋ยวแกไม่ตายดีแน่>[ ]< ถ้าจำไม่ผิด หมอนั่นชื่อนารูโตะสินะ ไม่รู้ว่าฮินาตะไปหลงชอบเอาส่วนไหนของมัน หน้าตาก็งั้นๆ สมองยังเท่าขี้เล็บอีก =__=
“เห็นน้า แนบเนื้อกันเลยนะเมื่อกี้>__<”
“-///- แค่บังเอิญนะ”
นี่แหละพรหมลิขิตละยะ
“ฉันว่าเธอไปสารภาพรักกับเขาได้แล้วละ ทั้งสวยทั้งเก่งแบบเธอเขาคงไม่ปฏิเสธง่ายๆหรอก”อิโนะพูด
“ถึงจะพูดอย่างงั้นก็เถอะ ฮินาตะก็ยังไม่ได้สารภาพรักกับไอ้อ่อนเลย-[ ]-/”
“นารูโตะคุงจ๊ะเทมาริ^__^;”
“อ้างนู้นอ้างนี่อยู่ได้ ไปๆกันทั้งสองคนนั่นแหละ”
เธอก็พูดได้นี่ ยัยคนไร้รัก!!! ถึงฉันจะกล้าก๋ากั่นแค่ไหน แต่เรื่องความรักแล้วนังเทมาริสุดห้าวก็เป็นแค่แมวน้อยเทมาริเท่านั้น >__<(เข้าใจเปรียบเทียบนะยะ)
“ไม่รู้ละ-0- ไว้ฮินาตะกล้าสารภาพรักไอ้หัวเหลืองหน้าแมวเมื่อไหร่ ฉันค่อยจะไปสารภาพรักกับชิกะมารุ”
ไม่นานหรอก ก็แค่รอน้ำท่วมหลังเป็ดเท่านั้นแหละ-__-;;
“ฉันเพิ่งสารภาพรักมา”
“O[ ]O!!!~ว่าไงนะฮินาตะ!!!”
“-___-;; ฉันเพิ่งไปสารภาพรักกับนารูโตะคุงมาวันนี้”
“เธอโกหกรึเปล่า=__-+”
“เรื่องจริงจ๊ะ^__^;”
“ผลละ”
“โอเค>////<”
“กรี๊สสสส ดีใจด้วยนะฮินาตะ>O<”
“ขอบคุณจ๊ะซากุระ^O^”
และแล้วเป็ดก็จมน้ำตาย TT^TTo การคาดการณ์ของฉันผิดพลาดหรือนี่ ยัยฮินาตะไม่น่าจะสามารถทำได้เลยนี่นา แถมเขาเซย์เยสด้วย ถ้านับดูแล้ว ยัยซากุระที่มีแฟนอยู่ต่างโรงเรียน ฮินาตะก็เพิ่งจะเป็นแฟนกับนารูโตะ ถ้าอย่างนั้นก็เหลือแค่ฉันกับนังอิโนะน่าเซ่ OoO!!
ไม่อ๊าวววววววววววว~ นู๋ไม่อยากอยู่คานทอง>[ ]<!!!!
“อะแฮ่มๆ ถ้าอย่างนั้นเทมาริ”
“-___-llll work in ใช่ไหมฉัน”
“หึหึ”
TT___TT
“อย่าทำหน้าอย่างนั้นเทมาริจัง”
เพราะหล่อนนั่นแหละฮินาตะ!!!
30 นาทีให้หลัง
ฉัน มา ทำ อะ ไร ที่ นี่!!!!
T____T
“เรียกฉันออกมาจากห้องมีอะไร”
ชิกะมารุกอดอกมองฉันตั้งแต่หัวจรดเท้า ตัวเอนพิงกำแพงไว้ มองยังไงก็หล่อ มองตรงไหนก็เลิศ แล้วจะให้สารภาพรักกับคนๆนี้นะเหรอ>O< แค่มายืนอยู่ตรงหน้า คำพูดที่เตรียมมาอย่างดีก็กระเด็นออกจากหัวไปแล้วT__T;; ยิ่งแล้วใหญ่เมื่อมีพวกอยากรู้อยากเห็นแห่งห้อง 7 ยื่นหน้าสลอนมาเจือกจากในห้องด้วย -__-^^
ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ถ้าเป็นฉัน เขาอาจจะพิจารณาบ้างก็ได้^__^;
“คะ คือเออ..”
“หาววว~ รีบๆหน่อย ฉันจะรีบไปนอนก่อนพักเที่ยงจะหมด”
อย่ามาเร่งฉันซี่TOT/ ให้เข้าใจหน่อยว่าคนกำลังตื่นเต้น
“เออ คือว่า>///<”
“อะไร”
“คือ...>O<”
“=___= อะไร ชักช้าน่าเบื่อ-”
“ฉันชอบนาย! คบกับฉันเถอะ!!>__<”
“.........”
ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก... -__-llll
“ประสาทหรือเปล่า”
“ฮ่ะ?! ฉันพูดจริงนะ”
“=___=”
“>////<”
“ตำถามแรก-”
“ฮ่ะ?”
“เธอเป็นใคร”
TT[ ]TT ช็อกซีนีม่า
“ซะ ซาบาคุโนะ เทมาริT^T”
“ชื่อคุ้นๆนะ”
“-___-llll ฉันสอบได้ที่ 2 รองจากนาย”
“อ๋อมิน่าละ ตำถามที่2 เธอต้องการอะไร”
“ต้องการ?”
“ใช่=__-“
“ปะ เป็นแฟนนาย>///<”
“.........”
จะบ้าตาย อายแทบมุดดิน
“คำถามสุดท้าย”
“หือ?”
“ฉันไม่ชอบเธอ”
“O[ ]O!!!”
มันไม่ใช่คำถามสักหน่อย!
ชิกะมารุกำลังจะเดินกลับเข้าห้องไปด้วยความง่วงงุน แต่ฉันก็ใช้ความเร็วแสงคว้าแขนไว้ได้ทัน
“อะไรของเธออีก-___-^ พูดไม่เข้าใจรึไง”
“ไม่เข้าใจ-[ ]-^”
ทำไมคนที่ทั้งสวย ทั้งฉลาด ฐานะยังดีแบบฉันถึงโดนปฏิเสธรักอย่างไม่ใยดีขนาดนี้ได้-____-^^^ ฉันไม่เคยสารภาพรักกับใครมาก่อนเพราะอะไรนะเหรอ เพราะมีแต่คนมาหลงรักฉันก่อนเสมอไงละ นายทำฉันอับอายชิกะมารุ!!!
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่ชอบเธอ”
“ฉันไม่ได้บอกว่านายมีสิทธิ์ปฏิเสธ-0-”
“-__-^ นี่เธอ..”
“นายต้องเป็นแฟนฉัน-0-”
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว-__-;;”
“ทำให้ฉันชอบแล้วคิดจะชิ่ง ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายเลย”
“-___-llll อะไรของเธอ ไม่ได้บังคับให้มาชอบสักหน่อย ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปนอน”
“ไม่ นายต้องตอบตกลงฉันก่อน!”
“โว้ยยยย! จะบ้ารึไง ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย!!”
“ปล่อย!!!”
“ไม่ปล่อย!!!!”
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง~~~~~!!!!
.....................................
“=___= หมดเวลาสนุกแล้วสิ”
“-___-^^ อะไรของนายยะ”
“ชั่งฉันเหอะ อยากจะเป็นแฟนฉันนักใช่ไหม”
“ใช่”
“งั้นก็ได้”
“เย่!”
“แต่มีข้อแม้”
“ฮ่ะ? ข้อแม้?”
“สอบปลายภาคที่จะถึง เธอต้องได้ที่ 1 เอาชนะฉันให้ได้ แล้วฉันจะยอมเป็นแฟนเธอ”
“สะ สอบ? ที่ 1? O.O”
“ถูกต้อง หึ ดูทำหน้าเข้า กล้าหรือเปล่า จะยกเลิกก็ได้-“
“กล้าซี่!! กะอิแค่ที่ 1 คอยดูแล้วกัน ฉันจะคว้ามาให้ได้ ทั้งที่1 ทั้งตัวนายเลย”
“ฉันจะคอยดู”
สอบแข่งกับนายนะเหรอ พนันด้วยหัวใจเลย ไม่มีวันแพ้!!!
K a e
ความคิดเห็น