ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ล่ามรัก : EP 11 คุณเพลิง
บทที่ 11
> ุเพลิ
แม่บ้านโทรบอับผม ว่าเพลิมีนาลับบ้านมาร้อไห้ฟูมฟายวิ่เ้าห้อ ถามอะไรไม่ยอมอบ ผมนั่ประุมับรุ่นน้อในแ๊หลัที่ออมาาอนโพราวมุ หยุารประุมลและรีบลับบ้านรหาน้อสาวทันที เพลมีนาร้อไห้อผมสะอื้นหนั เหมือนมีใรทำร้ายมา ใอผมไม่ีิไป่าๆนาๆพยายามถามน้อมือสอ้าับไหล่น้อให้ั้สิเพราะผมฟัในสิ่ที่เธอพูไม่รู้เรื่อ
"เพล..ใรทำอะไร"
"พราวฮื่อๆ" ใเล็น้อยเมื่อเพลมีนาน้อสาวเอ่ยถึพราวมมุ เิอะไรึ้นหรือพราวมุบอเรื่อที่เิึ้นับเพล เธอถึร้อไห้แบบนี้ หรือพราวมุเป็นอะไรึ่มันมีหลายสิ่มาที่้อิไปไม่รู้ี่เฟุผลแล้ว
"เพลมันเิอะไรึ้น พราวทำอะไรหรือพราวมุเป็นอะไร หยุร้อและพูัๆ" มือสอ้าับไหล่น้อสาวบอให้เธอั้สิ อยารู้วามริเร็วๆในใร้อนผ่าวไปหม แล้วัวล้วยว่าะเิอะไรึ้น เสียัใส่น้อสาวไปทำให้เพลหยุสะอื้นไ้บ้า ะไม่ให้ผมัวลและลัวไ้ไ เพลมีนาไม่เยเป็นแบบนี้เลยและเรื่อนี้มัน้อร้ายแรถึทำให้เธอเสียในานี้
"พราวมุมีแฟนแล้วเฮียฮื่อๆ" ห๊ะ! หน้าเริ่มเอ่อำพูอน้อัวเอ
"พราวมุมีแฟน แ่นี้หรอที่เพลร้อไห้หนันานี้" เพลมีนาพยัหน้าใ้มือวาปาน้ำาเหมือนเ็น้อยี้แหย อะไรรับเนี่ยที่ร้อไห้ฟูมฟายหนัเหมือนถูทำร้ายมานั่นเพราะเพื่อนมีแฟน
"เฮียรู้ไหมเพลโทรหาพราวไม่รู้ี่สายวันนี้ พราวไม่รับเลยสัสาย พอเพลไปหาที่อนโ เพลเอสิ่ที่เพลไม่เยิเลยว่าพราวะทำแบบนี้ เพลับพราวเราสัาันไว้แล้วว่าถ้ามีแฟนะ้อบอันะไม่เอาใรเ้ามาทำแบบนั้น" ยัร้อไห้สะอื้นพูถึพราวให้ผมฟัอยู่
"บะแบบนั้นือแบบไหน พราวทำอะไรให้เห็น" อยารู้ในสิ่ที่เพลมีนาเห็นมาเหมือนันว่าืออะไร
"เรื่อแบบนั้นไ ถ้าวันนี้เพลไม่ไปเห็นที่ห้อเพลไม่รู้หรอเฮีย ฮื่อๆ พราวมีแฟนไม่บอเพลสันิ" โอ้ย! น้อสาวผมะเห็นรอยยับหรือรอยามัวพราวมุเพื่อนัวเอแน่นอน นี่นาเพื่อนสนิทมีแฟนยัร้อไห้นานี้เสียใฟูมฟายนพูไม่รู้เรื่อแล้ว ถ้ารู้วามริว่าพี่ายัวเอมีอะไรับเพื่อนสนิทเพละรับไ้ไหม
"เพลฟัเฮียนะ เพื่อนอะือู่หูรัันมาแ่ไหนสนิทแ่ไหน สุท้าย็้อแยาันอยู่ี รู้ไหมที่ร้อไห้ฟูมฟายแบบนี้ ทำให้เฮียเสียานาที่นั่ประุมให่ เฮียยเลิหมเลยเฮียเป็นห่วเพล รีบับรถมา้วยวามเร็วับรถมาเพราะว่าใ" มือทั้สอ้าับเ้าที่ใบหน้าน้อสาวเบาๆให้เธอ้อมอหน้าอผมผมไม่ไ้ะอหรือว่าน้อ แ่เือนสิน้อเยๆเพลมีนายัเ็แ่เพื่อนมีแฟนเธอ็เสียใแล้ว
"เพลอโทษ่ะ" สอมือน้อยๆพนมว่าย้มหัวลและอโทษผม ึ่ผมไม่ไ้ว่าหรือว่าโทษน้อ ่อให้เธอทำผิแ่ไหนผม็ให้อภัยน้อไ้เสมอ เพลมีนาือวใวเียวอผมที่ผมนั้นทั้รัและหวมาที่สุในีวิ ไม่อยาให้เธอ้อเสียใไม่ว่าเรื่ออะไร
"เฮียไม่โรธเพลเลย แ่เฮียแ่เือนสิว่าทำไมถึไม่ิและไร่รอให้ี่อนที่ะเสียในานี้ และพราวมุเธอ็ไม่ผิถ้าเธอะมีแฟน เอิ่ม..มีเรื่ออย่าว่าแบบนั้น"
๊อๆ!!
"ุหนูะุพราวมุมาหา่ะ" ประูหน้าห้อเสียัเมื่อมีนมาเาะึ้น ในะที่ผมำลัุยับน้อสาวอยู่ เสียแม่บ้านเอ่ยบอับเพลมีนาว่าพราวมุมา
"พราวมุามมา้อแล้ว"
"ไม่่ะเพลไม่อยาเอพาวมุอนนี้ เฮียลไปเลย ไปบอับพราวมุว่าเพลไม่อยาเอนที่เห็นแฟนีว่าเพื่อน" ริๆเพลมีนาไม่ใ่นเอาแ่ใแบบนี้นะ น่าะเป็นพราวมุที่ามใเพื่อน ยอมทุอย่าไม่แปลใทำไน้อสาวอผมถึรัเพื่อนนนี้มา
"อย่าเอาแ่ใแบบนี้สิไม่น่ารัเลยนะ เพลมีนาไม่ใ่เ็แบบนั้นสัหน่อย เพลมีนาเป็นเ็ที่มีเหุผล แล้วถ้าพราวมุโรธเพลมีนาึ้นมาไม่ยอมมาเอไม่ยอมลับบเพลบ้าล่ะ" แววาวน้อย้อมอหน้าผมทันที ผมพยัหน้าให้ับน้อส่ยิ้มให้ สอมือับเ้าที่ใบหน้าใ้หัวแม่มือเ็น้ำาบนแ้มาวเบาๆ
"เื่อเฮียนะเพล รัันหวัี่อันให้มีีำัเราเป็นเพื่อนสนิทเราเป็นเพื่อนรัเราไม่ใ่เ้าีวิเา เารพารัสินใอเพื่อน้วย"
"่ะเฮีย เพลอโทษเฮียอีรั้นะะ" หลัาที่น้อสาวรับวิ่ออไปาห้อ ผมนี่ถอนหายใออมายาวเหยีย แ่เพื่อนสนิทมีแฟนแถมยัไม่เห็นแฟนอเพื่อน แ่เห็นรอยที่เิึ้นในห้ออเพื่อนยัร้อไห้เสียใลับบ้านนานี้ ถ้าผมมีแฟนหรือว่าถ้ารู้ว่าผมับเพื่อนสนิทัวเอเป็นแฟนันอะไระเิึ้น
"เฮ้อ" พัหายใเพียแ่แป๊บเียวรีบามน้อสาวลมา้านล่า พราวมุเธอยืนอยู่ับเพลมีนาลาบ้าน สอมืออพราวมุนั้นับเ้าสอมืออเพลมีนาเ่นัน
"อโทษที่ผิสัานะเพล แ่พราวไม่ไ้อยาให้มันเป็นแบบนั้น"
"เพล่าหาที่้ออโทษพราว เพลเอาแ่ใไม่มีเหุผล วิ่หนีปัหาออมาทั้ๆที่มันไม่ใ่เรื่อให่โเลย" บทะพูเป็นผู้ให่ึ้นมา็มีเหุผลเลยเ็อ้วนเอ้ย ผมยืนมอทั้สอนปรับวามเ้าใันอยู่ห่าๆ แ่ไ้ยินทุประโยที่พู
"เพลไม่โรธพราวแล้วใ่ไหม"
"ไม่แล้ว แ่พราวะ้อพาแฟนอพราวมาให้เพลรู้ั" พราวมุเหลือบมอหน้าผมเล็น้อย ถอนหายใออมานผมไ้ยินั
"เาลับ่าประเทศไปแล้ว เอาไว้เามาะพามาให้เพลรู้ันะ พราวรัเพลมานะแร์วามรู้สึเพล้วย และ็อโทษที่ทำให้เพลร้อไห้"
"ที่เพลร้อไห้็เพราะว่าเพลรัพราวมาเหมือนัน เพลเสียใที่เพื่อนไม่ยอมรับสายเพลเสียใที่เพลเป็นห่วเพื่อนและู่ๆไปเอแบบนั้น มันเลยทำให้เพลไม่มีเหุผลเพลอโทษเาอีรั้นะ"
"อย่านั้นเราหายันเี๋ยวพรุ่นี้ส่รายานเสร็พราวะพาไปเลี้ยาบู"
"ื้อรินะสัา"
"อื้อสัา" ทั้สอนลายเป็นรัันและยืนหยอล้อัน ผมออและเินเ้ามาทำหน้านิ่ๆ ้อมอพราวมุแ่เธอไม่ล้าสบาผม
"ไม่ิะเอ่ยทัพี่ายเพื่อนรัหน่อยหรอ" พราวมุมอหน้าผม แ่สายายัหลบไม่้อมอมา
"สวัสี่ะ เพลเี๋ยวพราวอัว่อนนะเอิ่มือว่า้อรีบลับไปทำรายาน"
"พราวยัทำรายานไม่เสร็อีหรอ" พราวมุะทำรายานเสร็อยู่หรอ เพราะเธอโนพี่ายอเพลระหน่ำยัไม่ไ้หยุพัเลย
"อะอื้อยัเลยเหลืออี 1 เล่ม พราวไป่อนนะบ๊ายบาย"
"เี๋ยวสิพราวมุ" พราวมุรีบหันหลัเรียมที่ะเินออาบ้าน ผมเินมาวาหน้าอพราวมุ บอให้เธอหยุเินไม่ไ้ะอหรือว่าเสียั แ่พูออมา็ทำให้เธอสะุ้เหมือนับนมีวามผิ อบัแ่ัวแบบนี้ถ้าอยู่ันสอนผมะทำให้เธอรู้เลยว่าอย่าอ่อยมา ุที่เธอใส่เป็นเพียเสื้อเิ้สีาวบาๆใส่าเาสั้นำถึ้น ถ้าสัเีๆแ้ม้นออมาแล้วมั้
"เี๋ยวันไปส่" เหมือนพราวะยิ้มนะเมื่อผมบอว่าะไป วามรู้สึอผมเมื่อเห็นใบหน้าอพราวมุหัวใมันเริ่มเ้นแรไม่แทบเป็นัหวะ และรู้สึทุรั้เมื่อไ้ลิ่นายเธอเห็นเธอแ่ัววาบหวิว้วยแล้วนั้น
"เฮียไหนว่ามีประุม่อไะ ะไปส่พราวมุไ้ยัไ" เพลมีนาเินมาอแนอผมใบหน้าน้อยๆเยมอผม ผมยัไม่ไ้บอับเพลเลยนะว่าผมมีประุม่อ ะ้วยที่น้อสาวอผมหวพี่ายนั่นแหละ
"ไม่เป็นไร่ะ พราวลับเอไ้เราไป่อนนะเพลไว้เอันที่มหาวิทยาลัย" พราวรีบยมือบ๊ายบายเพลมอหน้าผมแวบเียวและเินออาบ้านไป
"เฮียะ" พราวมุเินพ้นประูไปน้อสาวอผมเรียและ้อมอหน้าผม มือทั้สอ้าล้ำเอวเ้าหาัน
"มีอะไรหรือเปล่าทำไมทำถ้าทีแบบนั้นอ้วน"
"ห้ามิอะไรับเพื่อนรัอเพลนะเฮีย"
"ไม่ไ้ิอะไรแ่ะออไปส่เพื่อนให้เท่านั้นเอ"
"สายาอเฮียมอพราวไม่ปิแล้วนะะ่อนหน้านี้ยัไม่ใ่แบบนี้เลย เพลมอออนะ อย่านะะเพลอร้อ"
"้า!! รู้แล้วรับเฮียไม่ิอะไรแบบนั้นหรอและเฮีย็ไม่มีใร้วย ะไม่เอาผู้หินไหนเ้ามาทำให้น้อสาวอเฮียวุ่นวาย"
"พี่ายอเพลน่ารัที่สุเลย เพล็ะไม่เอาผู้ายนไหนเ้ามาเป็นแฟน เพราะว่าเี๋ยวพี่ายอเพละวุ่นวาย"
"ไม่้อิว่าะเอาผู้ายนไหน แล้วไม่้อิว่าะมีแฟน นว่าะเรียนบแล้วเอาใบปริามาให้เฮียู หลัานั้นเฮียะไม่ห้ามเรื่อนี้อีเลย"
"่อให้บปริาเพล็ะไม่มีแฟน่ะเพราะว่าถ้าเพลไม่มีแฟนเฮีย็ไม่มีแฟนเราทั้สอพี่น้อ็ะไ้ไม่มีใรเ้ามาในรอบรัวไะ แ่เพลมีพี่ายที่แสนีีวิอเพล็มีวามสุมาแล้ว่ะ" ัวน้อยยับเ้าใล้ๆผมแนวาผมบหน้าลรแนถูหน้าเหมือนแมวน้อย
"เฮียรัเพลนะห้ามื้อับเฮียนะรู้ไหม"
"้าบ วันนี้ไปทาน้าวนอบ้านันนะะ"
"ไ้เลย"
> ุเพลิ
แม่บ้านโทรบอับผม ว่าเพลิมีนาลับบ้านมาร้อไห้ฟูมฟายวิ่เ้าห้อ ถามอะไรไม่ยอมอบ ผมนั่ประุมับรุ่นน้อในแ๊หลัที่ออมาาอนโพราวมุ หยุารประุมลและรีบลับบ้านรหาน้อสาวทันที เพลมีนาร้อไห้อผมสะอื้นหนั เหมือนมีใรทำร้ายมา ใอผมไม่ีิไป่าๆนาๆพยายามถามน้อมือสอ้าับไหล่น้อให้ั้สิเพราะผมฟัในสิ่ที่เธอพูไม่รู้เรื่อ
"เพล..ใรทำอะไร"
"พราวฮื่อๆ" ใเล็น้อยเมื่อเพลมีนาน้อสาวเอ่ยถึพราวมมุ เิอะไรึ้นหรือพราวมุบอเรื่อที่เิึ้นับเพล เธอถึร้อไห้แบบนี้ หรือพราวมุเป็นอะไรึ่มันมีหลายสิ่มาที่้อิไปไม่รู้ี่เฟุผลแล้ว
"เพลมันเิอะไรึ้น พราวทำอะไรหรือพราวมุเป็นอะไร หยุร้อและพูัๆ" มือสอ้าับไหล่น้อสาวบอให้เธอั้สิ อยารู้วามริเร็วๆในใร้อนผ่าวไปหม แล้วัวล้วยว่าะเิอะไรึ้น เสียัใส่น้อสาวไปทำให้เพลหยุสะอื้นไ้บ้า ะไม่ให้ผมัวลและลัวไ้ไ เพลมีนาไม่เยเป็นแบบนี้เลยและเรื่อนี้มัน้อร้ายแรถึทำให้เธอเสียในานี้
"พราวมุมีแฟนแล้วเฮียฮื่อๆ" ห๊ะ! หน้าเริ่มเอ่อำพูอน้อัวเอ
"พราวมุมีแฟน แ่นี้หรอที่เพลร้อไห้หนันานี้" เพลมีนาพยัหน้าใ้มือวาปาน้ำาเหมือนเ็น้อยี้แหย อะไรรับเนี่ยที่ร้อไห้ฟูมฟายหนัเหมือนถูทำร้ายมานั่นเพราะเพื่อนมีแฟน
"เฮียรู้ไหมเพลโทรหาพราวไม่รู้ี่สายวันนี้ พราวไม่รับเลยสัสาย พอเพลไปหาที่อนโ เพลเอสิ่ที่เพลไม่เยิเลยว่าพราวะทำแบบนี้ เพลับพราวเราสัาันไว้แล้วว่าถ้ามีแฟนะ้อบอันะไม่เอาใรเ้ามาทำแบบนั้น" ยัร้อไห้สะอื้นพูถึพราวให้ผมฟัอยู่
"บะแบบนั้นือแบบไหน พราวทำอะไรให้เห็น" อยารู้ในสิ่ที่เพลมีนาเห็นมาเหมือนันว่าืออะไร
"เรื่อแบบนั้นไ ถ้าวันนี้เพลไม่ไปเห็นที่ห้อเพลไม่รู้หรอเฮีย ฮื่อๆ พราวมีแฟนไม่บอเพลสันิ" โอ้ย! น้อสาวผมะเห็นรอยยับหรือรอยามัวพราวมุเพื่อนัวเอแน่นอน นี่นาเพื่อนสนิทมีแฟนยัร้อไห้นานี้เสียใฟูมฟายนพูไม่รู้เรื่อแล้ว ถ้ารู้วามริว่าพี่ายัวเอมีอะไรับเพื่อนสนิทเพละรับไ้ไหม
"เพลฟัเฮียนะ เพื่อนอะือู่หูรัันมาแ่ไหนสนิทแ่ไหน สุท้าย็้อแยาันอยู่ี รู้ไหมที่ร้อไห้ฟูมฟายแบบนี้ ทำให้เฮียเสียานาที่นั่ประุมให่ เฮียยเลิหมเลยเฮียเป็นห่วเพล รีบับรถมา้วยวามเร็วับรถมาเพราะว่าใ" มือทั้สอ้าับเ้าที่ใบหน้าน้อสาวเบาๆให้เธอ้อมอหน้าอผมผมไม่ไ้ะอหรือว่าน้อ แ่เือนสิน้อเยๆเพลมีนายัเ็แ่เพื่อนมีแฟนเธอ็เสียใแล้ว
"เพลอโทษ่ะ" สอมือน้อยๆพนมว่าย้มหัวลและอโทษผม ึ่ผมไม่ไ้ว่าหรือว่าโทษน้อ ่อให้เธอทำผิแ่ไหนผม็ให้อภัยน้อไ้เสมอ เพลมีนาือวใวเียวอผมที่ผมนั้นทั้รัและหวมาที่สุในีวิ ไม่อยาให้เธอ้อเสียใไม่ว่าเรื่ออะไร
"เฮียไม่โรธเพลเลย แ่เฮียแ่เือนสิว่าทำไมถึไม่ิและไร่รอให้ี่อนที่ะเสียในานี้ และพราวมุเธอ็ไม่ผิถ้าเธอะมีแฟน เอิ่ม..มีเรื่ออย่าว่าแบบนั้น"
๊อๆ!!
"ุหนูะุพราวมุมาหา่ะ" ประูหน้าห้อเสียัเมื่อมีนมาเาะึ้น ในะที่ผมำลัุยับน้อสาวอยู่ เสียแม่บ้านเอ่ยบอับเพลมีนาว่าพราวมุมา
"พราวมุามมา้อแล้ว"
"ไม่่ะเพลไม่อยาเอพาวมุอนนี้ เฮียลไปเลย ไปบอับพราวมุว่าเพลไม่อยาเอนที่เห็นแฟนีว่าเพื่อน" ริๆเพลมีนาไม่ใ่นเอาแ่ใแบบนี้นะ น่าะเป็นพราวมุที่ามใเพื่อน ยอมทุอย่าไม่แปลใทำไน้อสาวอผมถึรัเพื่อนนนี้มา
"อย่าเอาแ่ใแบบนี้สิไม่น่ารัเลยนะ เพลมีนาไม่ใ่เ็แบบนั้นสัหน่อย เพลมีนาเป็นเ็ที่มีเหุผล แล้วถ้าพราวมุโรธเพลมีนาึ้นมาไม่ยอมมาเอไม่ยอมลับบเพลบ้าล่ะ" แววาวน้อย้อมอหน้าผมทันที ผมพยัหน้าให้ับน้อส่ยิ้มให้ สอมือับเ้าที่ใบหน้าใ้หัวแม่มือเ็น้ำาบนแ้มาวเบาๆ
"เื่อเฮียนะเพล รัันหวัี่อันให้มีีำัเราเป็นเพื่อนสนิทเราเป็นเพื่อนรัเราไม่ใ่เ้าีวิเา เารพารัสินใอเพื่อน้วย"
"่ะเฮีย เพลอโทษเฮียอีรั้นะะ" หลัาที่น้อสาวรับวิ่ออไปาห้อ ผมนี่ถอนหายใออมายาวเหยีย แ่เพื่อนสนิทมีแฟนแถมยัไม่เห็นแฟนอเพื่อน แ่เห็นรอยที่เิึ้นในห้ออเพื่อนยัร้อไห้เสียใลับบ้านนานี้ ถ้าผมมีแฟนหรือว่าถ้ารู้ว่าผมับเพื่อนสนิทัวเอเป็นแฟนันอะไระเิึ้น
"เฮ้อ" พัหายใเพียแ่แป๊บเียวรีบามน้อสาวลมา้านล่า พราวมุเธอยืนอยู่ับเพลมีนาลาบ้าน สอมืออพราวมุนั้นับเ้าสอมืออเพลมีนาเ่นัน
"อโทษที่ผิสัานะเพล แ่พราวไม่ไ้อยาให้มันเป็นแบบนั้น"
"เพล่าหาที่้ออโทษพราว เพลเอาแ่ใไม่มีเหุผล วิ่หนีปัหาออมาทั้ๆที่มันไม่ใ่เรื่อให่โเลย" บทะพูเป็นผู้ให่ึ้นมา็มีเหุผลเลยเ็อ้วนเอ้ย ผมยืนมอทั้สอนปรับวามเ้าใันอยู่ห่าๆ แ่ไ้ยินทุประโยที่พู
"เพลไม่โรธพราวแล้วใ่ไหม"
"ไม่แล้ว แ่พราวะ้อพาแฟนอพราวมาให้เพลรู้ั" พราวมุเหลือบมอหน้าผมเล็น้อย ถอนหายใออมานผมไ้ยินั
"เาลับ่าประเทศไปแล้ว เอาไว้เามาะพามาให้เพลรู้ันะ พราวรัเพลมานะแร์วามรู้สึเพล้วย และ็อโทษที่ทำให้เพลร้อไห้"
"ที่เพลร้อไห้็เพราะว่าเพลรัพราวมาเหมือนัน เพลเสียใที่เพื่อนไม่ยอมรับสายเพลเสียใที่เพลเป็นห่วเพื่อนและู่ๆไปเอแบบนั้น มันเลยทำให้เพลไม่มีเหุผลเพลอโทษเาอีรั้นะ"
"อย่านั้นเราหายันเี๋ยวพรุ่นี้ส่รายานเสร็พราวะพาไปเลี้ยาบู"
"ื้อรินะสัา"
"อื้อสัา" ทั้สอนลายเป็นรัันและยืนหยอล้อัน ผมออและเินเ้ามาทำหน้านิ่ๆ ้อมอพราวมุแ่เธอไม่ล้าสบาผม
"ไม่ิะเอ่ยทัพี่ายเพื่อนรัหน่อยหรอ" พราวมุมอหน้าผม แ่สายายัหลบไม่้อมอมา
"สวัสี่ะ เพลเี๋ยวพราวอัว่อนนะเอิ่มือว่า้อรีบลับไปทำรายาน"
"พราวยัทำรายานไม่เสร็อีหรอ" พราวมุะทำรายานเสร็อยู่หรอ เพราะเธอโนพี่ายอเพลระหน่ำยัไม่ไ้หยุพัเลย
"อะอื้อยัเลยเหลืออี 1 เล่ม พราวไป่อนนะบ๊ายบาย"
"เี๋ยวสิพราวมุ" พราวมุรีบหันหลัเรียมที่ะเินออาบ้าน ผมเินมาวาหน้าอพราวมุ บอให้เธอหยุเินไม่ไ้ะอหรือว่าเสียั แ่พูออมา็ทำให้เธอสะุ้เหมือนับนมีวามผิ อบัแ่ัวแบบนี้ถ้าอยู่ันสอนผมะทำให้เธอรู้เลยว่าอย่าอ่อยมา ุที่เธอใส่เป็นเพียเสื้อเิ้สีาวบาๆใส่าเาสั้นำถึ้น ถ้าสัเีๆแ้ม้นออมาแล้วมั้
"เี๋ยวันไปส่" เหมือนพราวะยิ้มนะเมื่อผมบอว่าะไป วามรู้สึอผมเมื่อเห็นใบหน้าอพราวมุหัวใมันเริ่มเ้นแรไม่แทบเป็นัหวะ และรู้สึทุรั้เมื่อไ้ลิ่นายเธอเห็นเธอแ่ัววาบหวิว้วยแล้วนั้น
"เฮียไหนว่ามีประุม่อไะ ะไปส่พราวมุไ้ยัไ" เพลมีนาเินมาอแนอผมใบหน้าน้อยๆเยมอผม ผมยัไม่ไ้บอับเพลเลยนะว่าผมมีประุม่อ ะ้วยที่น้อสาวอผมหวพี่ายนั่นแหละ
"ไม่เป็นไร่ะ พราวลับเอไ้เราไป่อนนะเพลไว้เอันที่มหาวิทยาลัย" พราวรีบยมือบ๊ายบายเพลมอหน้าผมแวบเียวและเินออาบ้านไป
"เฮียะ" พราวมุเินพ้นประูไปน้อสาวอผมเรียและ้อมอหน้าผม มือทั้สอ้าล้ำเอวเ้าหาัน
"มีอะไรหรือเปล่าทำไมทำถ้าทีแบบนั้นอ้วน"
"ห้ามิอะไรับเพื่อนรัอเพลนะเฮีย"
"ไม่ไ้ิอะไรแ่ะออไปส่เพื่อนให้เท่านั้นเอ"
"สายาอเฮียมอพราวไม่ปิแล้วนะะ่อนหน้านี้ยัไม่ใ่แบบนี้เลย เพลมอออนะ อย่านะะเพลอร้อ"
"้า!! รู้แล้วรับเฮียไม่ิอะไรแบบนั้นหรอและเฮีย็ไม่มีใร้วย ะไม่เอาผู้หินไหนเ้ามาทำให้น้อสาวอเฮียวุ่นวาย"
"พี่ายอเพลน่ารัที่สุเลย เพล็ะไม่เอาผู้ายนไหนเ้ามาเป็นแฟน เพราะว่าเี๋ยวพี่ายอเพละวุ่นวาย"
"ไม่้อิว่าะเอาผู้ายนไหน แล้วไม่้อิว่าะมีแฟน นว่าะเรียนบแล้วเอาใบปริามาให้เฮียู หลัานั้นเฮียะไม่ห้ามเรื่อนี้อีเลย"
"่อให้บปริาเพล็ะไม่มีแฟน่ะเพราะว่าถ้าเพลไม่มีแฟนเฮีย็ไม่มีแฟนเราทั้สอพี่น้อ็ะไ้ไม่มีใรเ้ามาในรอบรัวไะ แ่เพลมีพี่ายที่แสนีีวิอเพล็มีวามสุมาแล้ว่ะ" ัวน้อยยับเ้าใล้ๆผมแนวาผมบหน้าลรแนถูหน้าเหมือนแมวน้อย
"เฮียรัเพลนะห้ามื้อับเฮียนะรู้ไหม"
"้าบ วันนี้ไปทาน้าวนอบ้านันนะะ"
"ไ้เลย"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น