ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ล่ามรัก : EP 10 โกรธ
บทที่ 10
"ุเพลิะ พอ่อนนะพราวยัทำรายานไม่เสร็ พรุ่นี้ะ้อไปส่อาารย์" พยายามเอามือผลัหน้าอุเพลิไว้ มอหน้าเา้วยสายที่อ้อนวอน
"รายาน็้านอื่นทำไปสิเินูเยอะแยะเี๋ยวู่ายเอ" ยัมึนและพยายามมุ่นทำ่อ มือสอ้าอุมไปทา้านหลัและเลื่อนลยำเ้าแ้ม้นเราทั้้ายและวาไม่ยอมล่ะออห่าาัวเรา
"แ่เป็นรายานที่พราวทำร่วมับเพลมีนานะ" เาหยุารระทำทันที เมื่อเอ่ยึ้นถึน้อสาวเา ้อมอหน้าเรานิ่ๆเหมือนวริอะไรสัอย่าเพลมีนาเป็นนสำั่อพี่ายเามาริๆ
"แล้วะเสร็เมื่อไหร่ ทำนานไหม"
"นาน่ะ ุออไป่อนนะพราวออาบน้ำ่อน" เาไม่ไ้อบอะไร มือปล่อยออาัวอเรา และหันหลัให้ับเราเินออาห้อน้ำไป ถ้าไม่เอ่ยถึน้อสาวอเานั้นเาไม่หยุให้ทำรายานอย่าแน่นอน แ่ริๆแล้ว็เป็นรายานอเรานเียวนั่นแหละ แ่ใ้เป็น้ออ้าเยๆ ลัวว่าะทำรายานไม่เสร็ พออาบน้ำำระร่าายเสร็ นุ่เพียผ้าหนูผืนเียวที่หยิบเ้าไปในห้อน้ำ้วย ิว่าเายัอยู่ในห้อหันมอ้ายและวาไม่มีเาอยู่เสื้อผ้าเาหายไป้วย ึเินออมามอลที่เียยับเ็มไป้วยราบน้ำรามบนผ้าปูที่นอนสีาวนเห็นเ่นั เินมาที่หัวเียเห็นระาษโน๊ 1 ใบเียนไว้เป็น้อวามาุเพลิว่าเา้อรีบไปธุระ และไม่มี้อวามอะไร่อ
"ุรีบไปธุระหรือว่าุโรธพราวนะุเพลิ" วาระโน๊ลถอนหายใออมาและนั่ลที่เีย สายามอเพียผ้าปูที่นอนยับ้านหลั เราไม่เรียร้ออะไรไม่้อารอะไราเา เพราะเราเอที่ยอมรับและอยาอยู่ในวามลับอเาแบบนี้ เสียมือถือัึ้นเมื่อมีสายเ้ารีบ รับลุหยิบมาูเป็นเบอร์อเพลมีนา
"ฮโหลเพล"
"พราวหายไปไหนมา เพลโทรหาไม่รู้ี่สายแล้วนะ และอนนี้เราอยู่หน้าห้ออพราวแล้ว้วยำลัะเ้าไปนะ" เพลมีนาเป็นเพื่อนสนิทที่เราบอทุอย่า ไว้ใมาที่สุเพลรู้รหัสอนโรู้รหัสมือถืออเรา้วย รีบลุึ้นเินออมาที่หน้าประูเพลเปิเ้ามาเร็วมา สายาเพื่อนมอ้อมาที่เรา ิ้วมวเ้าหาันเมื่อเห็นเรานุ่ระโมอ้วยผ้านหนู
"พราวมุ มีใรอยู่ที่นี่หรือป่าว" ิไว้แล้วว่าเพละ้อถามำถามนี้ สายาเธอมอ้อไปที่หน้าประูห้อนอน เรียม้าวาที่ะเินเ้าไป แ่เราับแนเพื่อนไว้่อนเพลมีนาไม่ยอม้วยเธอแะมือเราออ รีบเินิ่เ้าไปที่หน้าประูห้อเปิออทันทีที่มือถึลูบิประู สายาเพลที่้อมอหน้าเราหลัาที่เห็นในห้อแล้ว บอเลยว่าสายาโหๆแบบนี้เพลเหมือนุเพลิมา
"ืออะไรพราวมุ เธอมีผู้ายมาอยู่ที่อนโนี้หรอ ทำไมทำแบบนี้อะไหนบอว่าถ้ามีแฟนะบอเรา และะไม่ยอมมีอะไรับผู้าย่ายๆ" เยสัาับเพลมีนาไว้ริๆ ว่าถ้าวันไหนมีแฟนหรือรบับใระบอเพล่อน และะไม่ยอมมีอะไรับผู้าย่ายๆ หน้าเพลมีนาอนนี้โรธเราริัมาเลยนะ ทำให้เรารู้สึไม่ีที่ทำให้เพื่อนโรธ รีบเอามือทั้สอ้าับเ้าที่้อมือเพลไว้ แ่เพลึออทำให้รู้เลยว่าเพื่อโรธริ
"ือว่า"
"ไม่้อมาพูแ้ัวับเพลนะพราวว่าไม่ใ่แบบที่พราวิ หึ้ยเพลโแล้วและพอที่ะรู้ว่ามันเิอะไรึ้น รอยที่อและไหลอพราวมันบอัั้แ่แรอยู่แล้ว ริเพลไม่้อเปิประููยัไ้เลยนะ มีแฟนมีนรัลืมเพื่อนนนี้เลยสินะฮึ้ รู้ไหมว่าห่วนาไหนที่โทรหาแล้วพราวไม่รับอะ" เพลร้อไห้มือทั้สอปาน้ำาัวเอ อนนี้ไม่รู้ะทำอย่าไพยายามที่ะับแนเพื่อน พยายามที่ะหา้ออ้าอย่าอื่นเเ่เพลไม่ฟัเราเลย สะบัแนนมือเราหลุ
และเพลเปิประูอนโวิ่ออไป เราามไม่ไ้ ้วยที่อยู่ในสภาพแบบนี้นุ่ผ้านหนูผืนเียว
"เพล" ทำอะไรไม่ไ้เลย อยาะอธิบาย็ไม่ทันเพราะเพลไม่ยอมฟัเรา ที่เพลโรธือเพลิว่าเราไม่สนใเพล เธอโทรมาหาหลายสายที่เราไม่ไ้รับิว่าเรามัวแ่มีอะไรับผู้าย ิว่าเราผิสัาที่มีแฟนไม่บอ ทุอย่าเราอธิบายไม่ไ้เลย แ้ัวไม่ทันนเพื่อนเสียใร้อไห้วิ่ออาห้อไป
รีบสวมใส่เสื้อผ้าหยิบมือถือโทรหาเพลแ่เพลไม่รับสาย โทรหลายรั้มาใอเริ่มไม่ีรีบับรถออมารไปอนโอเพลมีนา ึ่อนโเพลไม่ไ้อยู่ไลันมานั ับรถ้วยโทร้วยแ่โทรรั้หนี้ไม่ิเพลปิเรือใส่เรา เหยียบรถมาเร็วนถึอนโเพื่อน ถามหน้าเ้าเอร์ว่าเห็นเพลลับเ้ามาหรือยัพนัานบอว่าออไปสัพัแล้ว หมายวามว่าหลัาลับมาาเราเพลมีนาไม่ไ้ลับมาที่นี่หรอ ไปไหนนะเพลแล้วพราวะามหาเพลไ้อย่าไ
ัมาทา้านเพลมีนา
เธอเสียใเมือเห็นพราวมุเพื่อนรััวเออยู่ในุแบบนั้นเาออว่าเพื่อนนั้นทำอะไรอยู่้วยวามน้อยใัวเอโทรหาเพื่อนไม่รับสายและเพื่อนไม่เยบอว่ามีแฟน เลยทำให้เธอน้อยใทั้้วยเสียในร้อไห้วิ่ออมาาอนโอพราวับรถลับบ้านัวเอทั้น้ำาพอมาถึที่บ้านร้อไห้วิ่ึ้นห้อทำเอาแม่บ้านใถามออะไรุหนูอพวเา็ไม่อบ
แม่บ้านึรีบโทรหาุเพลิบออาารอุหนูหลัาที่ลับเ้ามาในบ้าน เมื่อุเพลิรู้าแม่บ้านที่โทรรายาน เารีบลับบ้านทันที ่อให้มีธุระสำั้อรีบลับละทิ้ทุอย่าเป็นห่วน้อสาวมาว่าสิ่อื่น
"เพลรับหนูเปิประูให้เฮียหน่อย" มือวาำมือเาะประูเรียให้น้อสาวเปิ เมื่อุเพลิมาถึบ้านรีบวิ่ึ้นรมาที่ห้อน้อสาวทันที
"เฮียฮื่อๆ" เพลมีนาเธอร้อไห้ฟูมฟายยิ่ทำเอาุเพลิใอไม่ี ้อหน้าน้อสาวับไหล่ทั้สอ้าอนัวเล็เพื่อถามหาวามริ
"เิอะไรึ้นเพล มีใรทำอะไรเพลบอเฮียมาเฮียะไป่ามัน" น้ำเสียสั่นอุเพลิที่เป็นนอารมร้อนอยู่้วยแล้วนั้น ้อมอรอำอบน้อสาวว่าใรทำ
"พราวมุฮื่อๆพราวมุ"
"พราวมุ พราวมุทำอะไรหรือเป็นอะไรเพลั้สิ่อนเฮียฟัไม่รู้เรื่อ" ทั้เสียสะอื้นเสียพูไม่เป็นำพูอเพลทำให้ให้พี่ายอย่าุเพลิ้อพูเสียัใส่น้อ
"ุเพลิะ พอ่อนนะพราวยัทำรายานไม่เสร็ พรุ่นี้ะ้อไปส่อาารย์" พยายามเอามือผลัหน้าอุเพลิไว้ มอหน้าเา้วยสายที่อ้อนวอน
"รายาน็้านอื่นทำไปสิเินูเยอะแยะเี๋ยวู่ายเอ" ยัมึนและพยายามมุ่นทำ่อ มือสอ้าอุมไปทา้านหลัและเลื่อนลยำเ้าแ้ม้นเราทั้้ายและวาไม่ยอมล่ะออห่าาัวเรา
"แ่เป็นรายานที่พราวทำร่วมับเพลมีนานะ" เาหยุารระทำทันที เมื่อเอ่ยึ้นถึน้อสาวเา ้อมอหน้าเรานิ่ๆเหมือนวริอะไรสัอย่าเพลมีนาเป็นนสำั่อพี่ายเามาริๆ
"แล้วะเสร็เมื่อไหร่ ทำนานไหม"
"นาน่ะ ุออไป่อนนะพราวออาบน้ำ่อน" เาไม่ไ้อบอะไร มือปล่อยออาัวอเรา และหันหลัให้ับเราเินออาห้อน้ำไป ถ้าไม่เอ่ยถึน้อสาวอเานั้นเาไม่หยุให้ทำรายานอย่าแน่นอน แ่ริๆแล้ว็เป็นรายานอเรานเียวนั่นแหละ แ่ใ้เป็น้ออ้าเยๆ ลัวว่าะทำรายานไม่เสร็ พออาบน้ำำระร่าายเสร็ นุ่เพียผ้าหนูผืนเียวที่หยิบเ้าไปในห้อน้ำ้วย ิว่าเายัอยู่ในห้อหันมอ้ายและวาไม่มีเาอยู่เสื้อผ้าเาหายไป้วย ึเินออมามอลที่เียยับเ็มไป้วยราบน้ำรามบนผ้าปูที่นอนสีาวนเห็นเ่นั เินมาที่หัวเียเห็นระาษโน๊ 1 ใบเียนไว้เป็น้อวามาุเพลิว่าเา้อรีบไปธุระ และไม่มี้อวามอะไร่อ
"ุรีบไปธุระหรือว่าุโรธพราวนะุเพลิ" วาระโน๊ลถอนหายใออมาและนั่ลที่เีย สายามอเพียผ้าปูที่นอนยับ้านหลั เราไม่เรียร้ออะไรไม่้อารอะไราเา เพราะเราเอที่ยอมรับและอยาอยู่ในวามลับอเาแบบนี้ เสียมือถือัึ้นเมื่อมีสายเ้ารีบ รับลุหยิบมาูเป็นเบอร์อเพลมีนา
"ฮโหลเพล"
"พราวหายไปไหนมา เพลโทรหาไม่รู้ี่สายแล้วนะ และอนนี้เราอยู่หน้าห้ออพราวแล้ว้วยำลัะเ้าไปนะ" เพลมีนาเป็นเพื่อนสนิทที่เราบอทุอย่า ไว้ใมาที่สุเพลรู้รหัสอนโรู้รหัสมือถืออเรา้วย รีบลุึ้นเินออมาที่หน้าประูเพลเปิเ้ามาเร็วมา สายาเพื่อนมอ้อมาที่เรา ิ้วมวเ้าหาันเมื่อเห็นเรานุ่ระโมอ้วยผ้านหนู
"พราวมุ มีใรอยู่ที่นี่หรือป่าว" ิไว้แล้วว่าเพละ้อถามำถามนี้ สายาเธอมอ้อไปที่หน้าประูห้อนอน เรียม้าวาที่ะเินเ้าไป แ่เราับแนเพื่อนไว้่อนเพลมีนาไม่ยอม้วยเธอแะมือเราออ รีบเินิ่เ้าไปที่หน้าประูห้อเปิออทันทีที่มือถึลูบิประู สายาเพลที่้อมอหน้าเราหลัาที่เห็นในห้อแล้ว บอเลยว่าสายาโหๆแบบนี้เพลเหมือนุเพลิมา
"ืออะไรพราวมุ เธอมีผู้ายมาอยู่ที่อนโนี้หรอ ทำไมทำแบบนี้อะไหนบอว่าถ้ามีแฟนะบอเรา และะไม่ยอมมีอะไรับผู้าย่ายๆ" เยสัาับเพลมีนาไว้ริๆ ว่าถ้าวันไหนมีแฟนหรือรบับใระบอเพล่อน และะไม่ยอมมีอะไรับผู้าย่ายๆ หน้าเพลมีนาอนนี้โรธเราริัมาเลยนะ ทำให้เรารู้สึไม่ีที่ทำให้เพื่อนโรธ รีบเอามือทั้สอ้าับเ้าที่้อมือเพลไว้ แ่เพลึออทำให้รู้เลยว่าเพื่อโรธริ
"ือว่า"
"ไม่้อมาพูแ้ัวับเพลนะพราวว่าไม่ใ่แบบที่พราวิ หึ้ยเพลโแล้วและพอที่ะรู้ว่ามันเิอะไรึ้น รอยที่อและไหลอพราวมันบอัั้แ่แรอยู่แล้ว ริเพลไม่้อเปิประููยัไ้เลยนะ มีแฟนมีนรัลืมเพื่อนนนี้เลยสินะฮึ้ รู้ไหมว่าห่วนาไหนที่โทรหาแล้วพราวไม่รับอะ" เพลร้อไห้มือทั้สอปาน้ำาัวเอ อนนี้ไม่รู้ะทำอย่าไพยายามที่ะับแนเพื่อน พยายามที่ะหา้ออ้าอย่าอื่นเเ่เพลไม่ฟัเราเลย สะบัแนนมือเราหลุ
และเพลเปิประูอนโวิ่ออไป เราามไม่ไ้ ้วยที่อยู่ในสภาพแบบนี้นุ่ผ้านหนูผืนเียว
"เพล" ทำอะไรไม่ไ้เลย อยาะอธิบาย็ไม่ทันเพราะเพลไม่ยอมฟัเรา ที่เพลโรธือเพลิว่าเราไม่สนใเพล เธอโทรมาหาหลายสายที่เราไม่ไ้รับิว่าเรามัวแ่มีอะไรับผู้าย ิว่าเราผิสัาที่มีแฟนไม่บอ ทุอย่าเราอธิบายไม่ไ้เลย แ้ัวไม่ทันนเพื่อนเสียใร้อไห้วิ่ออาห้อไป
รีบสวมใส่เสื้อผ้าหยิบมือถือโทรหาเพลแ่เพลไม่รับสาย โทรหลายรั้มาใอเริ่มไม่ีรีบับรถออมารไปอนโอเพลมีนา ึ่อนโเพลไม่ไ้อยู่ไลันมานั ับรถ้วยโทร้วยแ่โทรรั้หนี้ไม่ิเพลปิเรือใส่เรา เหยียบรถมาเร็วนถึอนโเพื่อน ถามหน้าเ้าเอร์ว่าเห็นเพลลับเ้ามาหรือยัพนัานบอว่าออไปสัพัแล้ว หมายวามว่าหลัาลับมาาเราเพลมีนาไม่ไ้ลับมาที่นี่หรอ ไปไหนนะเพลแล้วพราวะามหาเพลไ้อย่าไ
ัมาทา้านเพลมีนา
เธอเสียใเมือเห็นพราวมุเพื่อนรััวเออยู่ในุแบบนั้นเาออว่าเพื่อนนั้นทำอะไรอยู่้วยวามน้อยใัวเอโทรหาเพื่อนไม่รับสายและเพื่อนไม่เยบอว่ามีแฟน เลยทำให้เธอน้อยใทั้้วยเสียในร้อไห้วิ่ออมาาอนโอพราวับรถลับบ้านัวเอทั้น้ำาพอมาถึที่บ้านร้อไห้วิ่ึ้นห้อทำเอาแม่บ้านใถามออะไรุหนูอพวเา็ไม่อบ
แม่บ้านึรีบโทรหาุเพลิบออาารอุหนูหลัาที่ลับเ้ามาในบ้าน เมื่อุเพลิรู้าแม่บ้านที่โทรรายาน เารีบลับบ้านทันที ่อให้มีธุระสำั้อรีบลับละทิ้ทุอย่าเป็นห่วน้อสาวมาว่าสิ่อื่น
"เพลรับหนูเปิประูให้เฮียหน่อย" มือวาำมือเาะประูเรียให้น้อสาวเปิ เมื่อุเพลิมาถึบ้านรีบวิ่ึ้นรมาที่ห้อน้อสาวทันที
"เฮียฮื่อๆ" เพลมีนาเธอร้อไห้ฟูมฟายยิ่ทำเอาุเพลิใอไม่ี ้อหน้าน้อสาวับไหล่ทั้สอ้าอนัวเล็เพื่อถามหาวามริ
"เิอะไรึ้นเพล มีใรทำอะไรเพลบอเฮียมาเฮียะไป่ามัน" น้ำเสียสั่นอุเพลิที่เป็นนอารมร้อนอยู่้วยแล้วนั้น ้อมอรอำอบน้อสาวว่าใรทำ
"พราวมุฮื่อๆพราวมุ"
"พราวมุ พราวมุทำอะไรหรือเป็นอะไรเพลั้สิ่อนเฮียฟัไม่รู้เรื่อ" ทั้เสียสะอื้นเสียพูไม่เป็นำพูอเพลทำให้ให้พี่ายอย่าุเพลิ้อพูเสียัใส่น้อ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น