ระบำลมหนาว

 หวังว่าจะเขียนเรื่องนี้จบนะ....(สัญญากับตัวเองว่า ถึงเวลาจะเขียนให้จบแล้ว) 
   
       สวัสดีค่ะ รียา นะคะ ตอนนี้เรียนปีหนึ่งที่จุฬาฯ งานอดิเรกก็คือการเขียนค่ะ มีแรงบันดาลใจเขียนก็เขียน แต่พอหมดไฟมันจะมอดหาย ฉะนั้นขึ้นอยู่กับคนอ่านจะมาเติมเชื้อไฟให้โชติช่วงเพียงใดนิยายก็จะดำเนินไปจนจบค่ะ 
    
        เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจาก....กิเลศของตัวเองที่อยากไปอินเดียค่ะ จริงๆปีนี้รียามีโปรแกรมไปอินเดีย แต่เนื่องจากแอดมิดชั่นรอบแรก(ที่รียาตกเป็นเหยื่อ) ทำให้เวลาปิดเทอมถูกใช้ไปกับการนั่งรอผลอยู่หน้าคอม(และแต่งฟิก) พอสอบติด รียาก็ดันเรียนระบบอินเตอร์(ของจุฬาฯเปิดแบบอเมริกันที่สลับกับภาคไทยค่ะ) ทำให้ไปปิดเทอมเอานู่น ธันวา แล้วดาร์จีลิ่งที่อยากไปก็ลอยหายไปกับตา!! (ม่ายน๊าาาส์)

         ที่ชอบดาร์จีลิ่งเพราะรียาคลั่งหนังอินเดียน่ะสิคะ แล้วหนังเรื่องโปรดของรียาก็เป็นเรื่องเกี่ยวกับวิทยาลัยในดาร์จีลิ่ง เป็นเมืองที่สวยมากกกกกกกกกกกก แล้วก็ดูโรแมนติกด้วย มีการผสมผสานทางวัฒนธรรมที่งดงาม แล้วก็...ไร่ชา ใช่ ไร่ชา เราชอบดื่มชามาก และต้องเป็นชาอินเดียด้วยค่ะ

          เรื่องนี้ตั้งใจจะให้โรแมนติก ซึ่งจะขัดกับเรื่องที่เคยเขียนก่อนหน้า(และทิ้งลงกรุ)ที่ออกจะโหดๆ โฉดๆ (ประเภทนางเอกเตะก้านคอคนเป็นว่าเล่น) หรือประเภทไงๆก็วกมาเกี่ยวกะYจนได้ ช่างเหอะ หลงเขียนมาแล้ว ก็เขียนให้มันจบๆ เราก็ค้นพบระบบการอัพเป็น%อ่ะ (ที่ทำให้เรากรี๊ดมาก เพราะเหมาะกะคนขี้เกียจอย่างเรา) 

                               ติชมได้ เมนท์ได้ เราไม่ได้คิดว่าอันที่ลงนี่ดีที่สุด มีอะไรที่บกพร่องติงได้นะคะ คำติงคือบทเรียนมีค่ายิ่งกว่าคำชม และคำชี้แนะมีค่ายิ่งกว่าอะไรทั้งมวล

                                        ขอฝาก ระบำลมหนาวในอ้อมใจทุกคนค่ะ 





                                                            "จะพยายามเพื่อสิ่งที่ดีที่สุด"

-s b+ +