จากหน้าต่าง...

เนื้อเรื่อง

เวนีซ  1986




ตอนนั้นฉันอายุประมาณ 10 ขวบ
ไปเที่ยวยุโรปกับพ่อแม่และน้องชาย
ตระเวณไปหลายประเทศ...  จนถึงเมืองเวนีซ  ประเทศอิตาลี
โรงแรมที่เราพักนั้นเป็นคฤหาสเก่าแก่อายุหลายร้อยปีอยู่ติดคลอง 
ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสำหรับเมืองเก่าแก่ในยุโรปโดยเฉพาะอิตาลี  ซึ่งมีชื่อเสียงด้านการอนุรักษ์อาคารและเมืองเก่า

มีคนเคยบอกว่า  ถ้าหากคุณเข้าไปในสถานที่แห่งหนึ่งซึ่งไม่เคยไปเช่นห้องพักโรงแรม 
ถ้าคุณเปิดประตูมาแล้วเกิดความรู้สึกแปลก ๆ ...
เช่น  กังวล  กลัว  ขนลุก  หรือหนาวเยือกขึ้นมาเฉย ๆ ล่ะก็
ให้เดินออกมาจากสถานที่นั้น  ถ้าเป็นห้องพักโรงแรม  ก็ขอเปลี่ยนห้องจะดีกว่า

คุณพ่อของฉันเขาเกิดความรู้สึกแบบนั้น  แต่ไม่ได้ใส่ใจ  และไม่ได้ขอเปลี่ยนห้อง
เรานอนรวมกันสี่คน  เพราะห้องพักซึ่งเป็นการดัดแปลงอาคารโบราณนั้นจะมีขนาดห้องพักที่ไม่เท่ากันเหมือนโรงแรมสร้างใหม่  บางห้องจะมีขนาดกว้างขวางมาก ๆ สามารถนอนได้ทั้งครอบครัว

ตอนกลางวัน  พวกเราก็เหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป 
เดินชมเมืองท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่น  นั่งเรือกอนโดร่า  ทานพิซซ่า  และไอศกรีม...  แต่พอตกกลางคืนนั้นเอง

ฉันและน้องชายนอนหลับสนิทไปแล้ว...
พ่อก็ดูทีวีจนหลับไป
ส่วนแม่ซึ่งเป็นนักช๊อปปิ้งผู้ยิ่งใหญ่กำลังของลงจัดกระเป๋าอย่างสนุกสนานจนดึกดื่น
เรื่องก็เกิดขึ้น...

ตอนเช้าขณะที่พวกเรากำลังทานอาหารเช้าอยู่
แม่ก็ถามพ่อว่า...

ตกลงเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
...
พ่อก็เลี่ยงไม่ยอมตอบ
ด้วยความที่เป็นเด็กอยากรู้อยากเห็น  ก็รู้สึกผิดสังเกตุ
ฉันจึงรีบถามแม่  ได้ความมาว่า

“เมื่อคืนขณะที่แม่กำลังจัดของอยู่   อยู่ ๆ พ่อซึ่งนอนหลับแล้วก็ร้องเอะอะโวยวายขึ้นมากลางดึก
เสียงดังมาก ๆ และทำท่าเอามือปัดไปมาไม่หยุด 
แม่คิดว่าพ่อนอนละเมอฝันร้าย  เลยปลุกพ่อขึ้นมาให้น้ำดื่ม  แล้วปล่อยให้หลับต่อ
หลังจากหลับได้สักครู่เดียว
คราวนี้ลุกขึ้นมาทั้งตัว  โวยวายเสียงหลงเหมือนเห็นอะไร...  ที่น่าหวาดกลัวมาก ๆ
เพราะลืมตาโพลง   หน้าตาเหลือกถมึงทึง...จนแม่เองก็กลัวมาก ๆ
แล้วทำท่าเหมือนต่อสู้กับอะไรก็ไม่รู้ที่มองไม่เห็น  พยายามหนีไปทางตรงข้ามกับหน้าต่างห้อง

แม่ก็พยายามเขย่าตัว  เรียกพ่อ ๆ  จนได้สติ  
เลยลุกขึ้นมาล้างหน้าล้างตา  ไหว้พระ  ดื่มน้ำ  ตั้งสติ  แล้วนอนต่อ

ก็แปลกใจมากที่เสียงดังขนาดนั้น  ไม่มีใครตื่นมาเคาะประตู
และแม้แต่ลูก ๆ ซึ่งนอนอยู่ใกล้ ๆ ก็หลับเป็นตายเหมือนได้ยินอะไร   ...แม่เลยไม่กล้านอนทั้งคืน ”  
ฉันคิดว่าคงกลัวจนนอนไม่หลับมากกว่า
พวกเราพยายามถามพ่อ
พ่อก็ไม่ยอมตอบว่าพ่อเห็นอะไรในคืนนั้น...

จนอีกนานหลายปีต่อมา  ฉันและน้องโตรู้ความแล้ว
เรามาเล่าเรื่องนี้กันอีกครั้ง  ในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าพ่อเห็นอะไร

พ่อเล่าว่า
สิ่งที่พ่อ”เจอ”คืนนั้น
เป็นผู้หญิงผมยาวมาก ๆ  จมูกแหลม ใส่กระโปรงรุ่มร่ามเหมือนยิปซี  แต่ไม่มีขา 
ลอยขึ้นมาจากหน้าต่าง...  พยายามฉุดพ่อลงไปด้วยกัน  !!!

โชคดีเป็นบ้า  ที่ฉันหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย
และแม่ตื่นอยู่  มีสติ  รู้สึกตัว  ไม่งั้น  คงโดนสาวอิตาเลี่ยนยิปซีแย่งพ่อไปแล้ว !