The Meadows of Heaven แปลโดย อ.แสงอรุณ

เนื้อเรื่อง

ข้าเจ้าเฝ้าท่องแสวงหาปากทางขึ้นฟ้าที่ได้หายไป
พบซ่อนในเงามืดห่างจากทัศนวิสัย คือเศษเสี้ยวฝันของข้าเจ้า
ขณะนั้นโลกเหมือนจะหยุดหมุน เวลาก็หยุดเดิน ให้รู้สึกประหลาดใจ
ยังงุนงงสงสัย  แม้เมื่อข้าเจ้าออกก้าวสัญจร



ข้าเจ้าเห็นแมกไม้ในห้วยชโลมด้วยสีเงินของฤดูใบไม้ผลิ
ในทัศนนิมิต ข้าเจ้าเห็นหมู่ไม้ กลายเป็นสาวที่สวยสง่า
เธอขับลำนำไพเราะเสนาะร่วมกับน้ำในธารา
ขณะที่เธอคุกเข่าริมน้ำสระเกศาเพื่อล้างแสงอาทิตย์อันติดผมเธอ



ข้าเจ้าอ้อยอิ่งแต่ลำพังในทะเลทรายกับความมืดมิด
ในความเย็นนั้นข้าเจ้าครุ่นคิดหาความหมายในความตายของแสง
ในที่สุดเดือนเที่ยงคืนขึ้นมาจุดทรายให้ลุกเรืองดุจถ่านคุแดง
ข้าเจ้าจึงรู้แจ้งว่ากลางวันนั้น อาศัยในเปลของกลางคืน



ข้าเจ้าเห็นต้นไม้ใหญ่อายุนับศตวรรษแล้วก็ให้สงสัย
ว่าเวลานั้นเข้าใจได้ไฉน  ถึงสรรพชีวิตบนโลกนี้
เหมือนพี่น้องที่สัญจรร่วมกันมา  คือวันที่ล่วงไปเป็นปี
เพิ่งจะเป็นเวลาเช้าที่ต้นไม้นี้  ขณะที่มนุษย์นั้นถึงเวลาสนธยา


ในวันที่สงัดของฤดูร้อน  ข้าเจ้าเฝ้าดูดอกไม้บาน
สยายให้เห็นกลีบก้าน  ซึ่งมีความสมบูรณ์อันไม่มีวันสลาย
ถึงแม้ว่าไม่ช้า  แสงแดดจะแผดเผาให้เหี่ยวและล่วงหล่นไป
แต่ความงามที่ข้าเจ้าได้รับเอาไว้  จะไม่จางไปจากความทรงจำ