ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The way of destiny.....

    ลำดับตอนที่ #9 : Parallel Care

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ค. 50


    ชินเดินเข้ามหาลัยมาด้วยสีหน้านิ่ง และรัศมีความน่ากลัวแฝงอยู่เต็มเปี่ยม

     

    ก่อนที่เขาจะมาทำงาน เขาได้แวะไปที่ร้านของหมอดูคนนั้นมาอีกครั้ง และ นางได้มอบสร้อยเงินเรียบแก่เขามาและบอกให้สวมติดตัวไว้

     

    เขากุมสร้อยเส้นนั้นไว้แน่น ก่อนจะปล่อยให้มันแขวนอยู่กับคอของตนอย่างเงียบๆ

     

    "พี่ชิน!!"

     

    "อ่ารุ้ง หวัดดัคับ" ชินหันไปยิ้มให้น้องรหัสคนสนิทของเขา แต่น่าแปลกที่วันนี้ไม่มีเงาของรีญา เพื่อนสาวของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย

     

    "วันนี้เพื่อนรุ้งไม่มาเหรอคับ"

     

    "รีญาอ่านะคะ? เค้ามีเรียนน่ะค่ะ เดี๋ยวบ่ายๆก็คงมาหา เอ่อใช่! รุ้งได้ข่าวจากพี่เคนแล้วนะค่ะ พี่ชินย้ายมาอยู่หอรวมแล้วเหรอคะ"

     

    "อ..เอ่อ..คับ...ทำไมเหรอคับ"

     

    "งั้นเดี๋ยวรุ้งจะเอาอาหารไปเลี้ยงนะค่ะ คุยกับพี่ๆไว้หลายทีแล้วด้วย ว่าจะเลี้ยงให้พี่ๆ ยังไม่ได้เลี้ยงซะที นี่ก็รอพี่ชินย้ายมาตั้งนานนะค่ะเนี่ย"

     

    "เอ่อ..ไม่ต้องลำบากก็ได้มั้งคับ พวกพี่ไม่อยากรบกวนน่ะ"

     

    "ไม่เป็นไรค่ะ ริสึก็เห็นด้วยนะค่ะ"

     

    ริสึคือน้องรหัสของเคน..เพื่อนของเขานั่นเอง

     

    "งั้นก็ตามใจแล้วกันนะคับ ถ้าไม่รบกวนก็วานหน่อยแล้วกันนะ"

     

    "ค่ะ งั้นรุ้งไม่กวนแล้วนะค่ะ ขอให้งานเสร็จไวๆนะค่ะ" รุ้งมาเร็วไปเร็วเหมือนพายุ จนบางทีเขาเองก็ขำเหมือนกัน

     

     

     

    เฟลเดินเข้าไปยังห้องที่ชินใช้เป็นห้องนอน เสื้อผ้าบางส่วนหายไปจากตู้เสื้อผ้าแล้ว แต่ของใช้ส่วนตัวส่วนใหญ่ของชินยังอยู่ที่นี่

     

    'ก็คงซื้อไว้หลายๆชุด ง่ายต่อการค้างล่ะมั้ง คุณชายแบบนั้น....'

     

    เขาค่อยๆเดินโซเซอย่างง่วงงุน ก่อนจะเจออาหารวางทิ้งไว้ ครั้งนี้ไม่มีโน้ต ไม่มีอะไรทั้งสิ้น

     

    ชินยังคงทำเหมือนเช่นทุกๆวัน..........................................ไม่ได้ทำให้รู้สึกว่า ชินกำลังจะจากเขาไปเลย........................

     

    "กะอีแค่มันย้ายไปหอคนอื่นแค่นี้ ไม่ใช่จะไม่ได้เจอกันอีกสักหน่อยนึง!" เขาสบถกับตัวเองอย่างหัวเสีย

     

    แต่เสียงโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดันดังขึ้นซะก่อน

     

    "ว่าไง!"

     

    "โหย เสียงหมาไม่แดกเลยนะนั่น แกอยู่ไหนวะ"

     

    "อยู่หอ ทำไมล่ะ"

     

    "หอเก่าแกอ่านะ? ย้ายไปอยู่นู้นหนีความเจริญเหรอวะ"

     

    "กำลังจะย้ายกลับแล้ว ทำไม มีอะไรล่ะวะไอ้นี่ จะโทรมากวนประสาทกันเหรอไง"

     

    "โอเคๆ ไม่เล่นละ คือ เดี๋ยวจะมีโปรเจ็ค วันนี้เข้ามหาลัยด้วยนะ"

     

    "แกบ้าป่ะ นี่มันกี่โมงกี่ยามแล้ว และงานอะไรน่ะ"

     

    "กราฟฟิค เอาเป็นว่า แกมาก็แล้วกัน เที่ยงเจอกันว่ะ"

     

    "ไอ้...!!!" (เซ็นเซอร์ๆๆๆ><")

     

    เขาเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าอย่างอารมณ์เสีย ให้มันได้อย่างนี้สิ......งั้นเอาของไปเก็บที่ห้องก่อน แล้วค่อยไปมหาลัยก็แล้วกัน...

     

     

    เฟลจอดมอเตอร์ไซด์คันเก่งแอบๆไว้ที่ที่จอดรถข้างคณะของเขา

     

    'เริ่มรู้สึกว่า อยากจะมีรถบ้างจังน๊า...สงสัยจะติดความสบายจากไอ้ชินมาซะแล้วแน่ๆเลย...' เขาคิดอย่างระอา ก่อนจะเดินแกมวิ่งเข้าไปในอาคารเรียน โดยมีรีญาที่แอบซุ่มอยู่ข้างพุ่มไม้มองตามไปด้วยสายตาว่างเปล่า

     

     

    จะให้ได้ความรักของชินคืนมา เธอก็ต้องแยกเฟลออกจากชินให้ได้ซะก่อนสินะ........................................................................

     

    เธอคงจะถอยกลับไม่ได้แล้วล่ะ................

     

     

    กระดาษเปล่าหลายต่อหลายแผ่นถูกวางทิ้งไว้ระเกะระกะโต๊ะเขียนหนังสือของเฟล แบบหน้าคนที่ต้องทำออกมาให้เป็นชิ้นงาน

     

    จนบัดนี้ยังไม่ได้ที่ถูกใจเลยสักนิด....................................

     

    นาฬิกาดิจิตอลที่โต๊ะบอกเวลาตี3กว่าๆของวันใหม่แล้ว...แต่เขาอยากจะรีบทำมันให้เสร็จๆไปมากกว่า

     

    ว่าแล้ว เขาก็ลุกออกไปจากห้องเช่าลงไปซื้อของที่มินิมาร์ทข้างล่าง

     

    เขาย้ายกลับมาอยู่ห้องตัวเองวันนี้เป็นวันแรก ไม่น่าแปลกใจ ที่จะมีพนักงานสาวๆหลายต่อหลายคนที่สนิทกับเขาเอ่ยถามเรื่องที่เขาหายไปอย่างช่วยไม่ได้

     

    เขากวาดพวกขนมกรุบกรอบ และไม่ลืมที่จะหยิบชา4-5ขวดใส่ลงไปในตะกร้าซื้อของด้วย

     

    "เฮ้อ................................................"

     

    นี่คงเป็นการซื้อของใหญ่ครั้งแรก เพราะไม่ได้อยู่มาหลายวันนี่แหละ...

     

    เขากดโทรศัพท์มือถือเล่นเป็นการฆ่าเวลาระหว่างรอจ่ายเงิน มือสวยมาหยุดลงตรงที่ชื่อของชิน....

     

    'อย่าดีกว่า ป่านนี้หมอนั่นคงหลับไปแล้วล่ะ' เขาคิดก่อนจะเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกงไป

     

     

    ชินคว้าแว่นที่วางไว้บนโต๊ะทำงานขึ้นมาสวมหลังจากที่ไปทำตัวให้ตื่นด้วยการล้างหน้าในห้องน้ำ

     

    เวลาตี3กว่าๆอย่างนี้ มันเงียบ และ รู้สึกเหงาอย่างบอกไม่ถูก

     

    ถ้าเป็นทุกๆวัน เขาก็คงจะแอบลุกไปยืนมองร่างของอีกคนที่อยู่ร่วมห้องกับเขาเป็นแน่

     

    แต่วันนี้.....ไม่มีแล้ว.....คนๆนั้น........................................................

     

    ชินคว้าโทรศัพท์มือถือที่ปิดเสียงไว้ขึ้นมาไล่ดูรายการโทรออก

     

    'ป่านนี้นายคงนอนแล้วสินะเฟล......................'

     

    ชินมองรูปที่เขาถ่ายคู่กับเฟลที่ห้อยไว้เป็นพวงกุญแจอย่างเศร้าลึกๆ นี่เขาคิดถูกรึเปล่านะ....

     

    แต่ก็แค่ห่างกันสักระยะ มันไม่น่ามีอะไรใช่มั้ย

     

    อดห่วงไม่ได้ ป่านนี้อีกคนคงจะนอนหลับสบายอยู่ใช่มั้ย.........................

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    อยากจาเอาเรื่องLyricมาลงT^T"" แต่ติดตงที่ว่า ยังแต่งไม่จบตอนค่ะ เหอๆๆๆ*

    ช่างชี้เกียจอะไรเยี่ยงนี้- -"

    เรื่องนี้แต่งไว้เยอะมากๆเรยน่ะค่ะ เลยเอามาลงได้มากกว่า ^^" ต้องขอโทษหลายๆคนด้วยนะค่ะ

    ตอนนี้งานยุ่งพอสมควรน่ะค่ะ แถมจะสอบแล้วด้วย ร้องไห้*

    ไว้จะพยายามอัพเรื่องนั้นโดยไวค่ะ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ*

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×