คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Just Timeless
ทั้งคู่เดินขึ้นมาตามทางอย่างเงียบๆ แต่ละคนก็อยู่ในความคิดของตัวเอง จนเฟลเป็นคนทำลายความเงียบขึ้นมาก่อน
"นายจะย้ายไปเมื่อไหร่"
"พรุ่งนี้น่ะ"
เฟลทำหน้ารับรู้ก่อนจะเงียบลงไปอีกจนชินต้องดึงแขนอีกฝ่ายให้หันมาหาตน
"โกรธอะไรชั้นใช่มั้ย"
"ไม่ได้โกรธว้อย จะไปโกรธนายทำไมล่ะ บ้าป่ะชิน"
"เมื่อไหร่จะเลิกพูดแบบนี้ซะที คิดอะไรก็พูดออกมาสิ!" ชินขึ้นเสียง ความอดทนของคนเรามันก็มีจำกัดเหมือนกันนะ..........................
"พูดสิ่งที่คิดได้เหรอ พูดได้เหรอ?....พูดว่า ไม่อยากให้นายไป พูดได้เหรอชิน พอเถอะ....อ่ะ!แว่นนี้ชั้นให้ เราจะใส่เหมือนกันนะ... นายต้องใส่นะ...ชั้นอยากเห็น........."
เฟลพูดจบก็หันหลังเดินลิ่วๆไปโดยไม่สนใจชินอีก
เขามองแว่นในมืออย่างประหลาดใจ เฟลซื้อให้เขาอย่างนั้นเหรอ.........................................แล้วเมื่อกี้ เฟลพูดว่า เฟลนั้นก็จะใส่เหมือนกันใช่มั้ย........
เราไม่ได้ห่างกันสินะ.................................
"เฮ้! รอด้วยสิเฟล!!"
แต่ร่างบางก็ยังคงเดินลิ่วๆไม่สนใจเลยว่าจะมีอีกคนวิ่งตามมาหรือไม่ก็ตาม ไม่คิดจะหยุดรอ ไม่คิดจะเดินหนี..............................
หมับ!!~ ชินคว้าเข้าที่แขนของเฟล ก่อนจะดึงเบาๆ จนอีกฝ่ายต้องหยุดการเดินมาราธอนของตัวเองลง
"ชั้นจะใส่นะ...เราจะใส่เหมือนกัน เราจะใส่ด้วยกัน.........................." พูดจบชินก้อจูบเบาๆที่หน้าผากขาวของร่างตรงหน้า
ประหลาดใจ.................ประทับใจกับสิ่งที่ชินมอบให้......แม้จะเป็นคำพูด...แต่เป็นสิ่งที่เขาอยากได้ยินที่สุด
ขอบคุณนะ.........................................................................................
"กลับไป เราไปใส่กันเลยมั้ย" ชินพูดพลางยิ้มและขยี้หัวของเขาเบาๆ เมื่อเห็นว่าอีกคนจะร้องไห้อยู่ร่อมร่อ
"ชั้นนี่ ทำตัวไม่เหมาะเป็นผู้ใหญ่เลยเนอะ จะร้องไห้อย่างกะเด็กๆ"
"นายก็เป็นนายอย่างนี้แหละ จะเด็ก จะผู้ใหญ่ มันไม่เกี่ยวกันหรอกนะเฟล"
ใช่................................มันไม่เกี่ยวกันเลย.......................................................................................
"มานี่ มาชั้นใส่ให้!" เฟลไม่พูดเปล่า ยังดึงดันจะเป็นคนใส่แว่นของชินให้เองซะอีก
"ก็ได้ ตามใจ..." ชินส่ายหัวยิ้มๆ และเฟลก็ค่อยๆบรรจงใส่แว่นกรอบบางนั้นเข้ากับตาของเขา
"เห็นมั้ย เหมาะกับนายดีออกนะ" เฟลลากเขาไปส่องกระจกบานใหญ่ที่อยู่ในห้องน้ำ ก่อนจะยิ้มออกมาอย่างดีใจราวกับตัวเองได้สร้างผลงานชิ้นโบว์แดง
"อืม ทีนี้ ตาชั้นใส่ให้นายมั่ง"
"หา? ไม่ต้องหรอก ชั้นใส่เองได้"
"ชั้นก็ใส่เองได้เหมือนกันแหละน่า เอาเป็นว่า ใส่ให้ แล้วเราหายกัน โอเคมั้ย?" ชินยิ้มเจ้าเล่ห์
เฟลกำลังจะแย้ง แต่ชินนั้นไวกว่า เขาสวมแว่นลายสดนั้นเข้ากับดวงหน้าสวยของเฟลก่อนจะค่อยๆหอมแก้มใสๆนั้นไปเสีย1ที
"ข..ขอบคุณนะ..."
"ไม่เป็นไรหรอก ชั้นก็ต้องขอบคุณนายเหมือนกัน ชั้นไม่อยากให้มีใครมาใส่แว่นนี้ให้ชั้น นอกจากนายหรอกนะเฟล.."
"อ..อืม...ชั้นก็เหมือนกัน" เฟลพูดติดจะเขินอาย ก่อนจะเสไล่เขาให้ไปทำอาหาร เพราะตนหิวแล้วนั่นเอง...
"อี๊! เค็มอ่ะ ชินนายใส่อะไรลงไปน่ะ"
"เฮ้! นั่นไม่ได้ให้กินนี่คร้าบ มันกินไม่ได้นะ....ซีอิ๋วเพีบวๆ กินไปได้ไงเนี่ย"
เฟลรีบล้างปากทันทีไม่ต้องให้ใครพูดแนะนำ เขาก็นึกว่าน้ำซุบ ที่ไหนได้......ซีอิ๋วดีๆนี่เอง...
"ทำไมมันใสจัง ไม่คิดว่าจะเค็มขนาดนี้!!"
"นายหิวล่ะสิ...ก็ ชั้นเปลี่ยนยี่ห้อใหม่ ก็แค่นั้นแหละ..ไปรอข้างนอกไป เดี๋ยวเผลอหยิบอะไรแปลกๆไปกินอีก"
เฟลทำหน้ายู่แต่ก็ยอมออกไปจากครัวแต่โดยดี ใจนึงก็เสียวจะพลาดไปชิม "อะไรแปลกๆ" ที่ชินว่าเหมือนกันแฮะ
"มาแล้วคร้าบบ!! ซุปใส ครั้งนี้กินได้จริงๆนะ" ชินยิ้มก่อนเลื่อนจานอาหารให้อีกฝ่ายที่ทำหน้าสยดสยองอยู่
"แน่ใจนะว่ากินได้ ชั้นรู้นะ ว่าเมื่อกี้นายแกล้งชั้นน่ะ ทำไมไม่อยากให้เข้าครัวล่ะ" เฟลถามพลางคีบยำสาหร่ายหน้าตาหน้ากินใส่ปาก
"นายน่ะ นั่งรอให้ชั้นมาเสิร์ฟให้ก็พอแล้วล่ะ ไม่ต้องลงไปทำเองหรอก"
"แล้วถ้านายไม่อยู่ ใครจะทำให้ชั้นทานล่ะ ถ้าชั้นไม่หัดซะบ้าง"
เมื่อได้ยินเฟลพูดเสียงอ่อยขนาดนี้ ชินก็ลอบถอนหายใจ ก่อนจะสั่งให้อีกฝ่ายเงยหน้ามองตน
"เดี๋ยวทำไว้ให้...ชั้นไม่ได้มาค้างที่นี่ ไม่ใช่ว่า ไม่ได้แวะมาที่นี่ซะหน่อย นายก็ตั้งใจเรียนเข้ารู้มั้ย.."
"งั้น ถ้าชินไม่อยู่ ชั้นย้ายกลับห้องชั้นนะ"
"อยู่ที่นี่เถอะ เผื่อเราจะได้เจอกันบ้างไง"
"อย่าเลย....." เฟลก้มหน้าเสเขี่ยข้าวในจานโดยแสดงออกประมาณว่า ไม่อยากพูดแล้ว..
"งั้นก็ตามใจ...ชั้นแค่อยากเห็นนายอยู่ที่นี่ก็แค่นั้นเอง อีกอย่าง ที่นี่ มันก็ของนาย"
เผื่อเราจะได้เจอกันอีกบ้าง.....................................................ชั้นอยากเจอนายนะ...เฟล.....................................................
ชั้นไม่อยากอยู่เพราะมันไม่มีนาย......................................ชั้นอยากอยู่ข้างๆนายนะ..ชิน...................................................
รุ้งนั่งอ่านหนังสืออยู่ในห้องนอนของตัวเองก่อนที่โทรศัพท์สีสวยจะสั่นกระตุกเป็นจังหวะๆ และแสดงเบอร์ของผุ้โทรเข้า
'รีญา'
"ว่าไงญา" รุ้งกรอกเสียงสดใสลงไปตามสาย เธอไม่ค่อยจะเข้าใจเหมือนกันว่า ทำไม เธอมักจะมีความกังวลใจแปลกๆเวลาที่รีญามาหาเธอ ติดต่อมาหาด้วยก็ไม่อาจบอกได้
"ก็ ไม่มีอะไร นอนแล้วเหรอ?"
"เปล่าหรอก อ่านหนังสือน่ะ"
"ตอนนี้ออกจากบ้านได้รึเปล่า?"
22.40....... รุ้งมองนาฬิกาลายการ์ตูนในห้องอย่างคิดหนัก 4ทุ่มกว่าแล้วนะ....
"ไม่ได้เหรอ? ไม่ได้ก็.."
"ได้สิได้ เดี๋ยวขอเก็บของแปปนึงนะ.."
รุ้งรีบเดินไปเปลี่ยนเสื้อผ้า จากชุดนอนตัวโปรดเป็นเสื้อผ้าที่รัดกุมขึ้น และไม่ลืมที่จะหยิบโค้ตสีหวานไปด้วย
"มาที่บ้านชั้นนะ...ได้จ๊ะ จะรอนะ มาถึงก็กดออดได้เลย"
รุ้งไม่เคยเข้ามาในบ้านของรีญามาก่อนเลย ปกติทั้งเธอและรีญาจะแยกกันกลับทุกครั้งไป
บ้านของรีญาบ่งบอกความเป็นญี่ปุ่นเต็มเปี่ยม สวนญี่ปุ่นยามต้องแสงจันทร์สวยงามดุจออกมาจากเทพนิยายเลยก็ว่าได้
"มาแล้วเหรอจ๊ะรุ้ง" รีญาที่อยู่ในเสื้อคลุมชุดนอนเดินออกมาจากตัวบ้านคอนกรีต และเปิดประตูนำเธอเข้าไปภายในบ้าน
"พ่อกับแม่นอนแล้วล่ะนะ..ขึ้นไปที่ห้องของชั้นกันเถอะ"
"เธอมีอะไรเหรอ เรียกออกมาซะดึกเลย"
"แค่ไม่สบายใจนิดหน่อยน่ะ แปลกนะ...ชั้นอยากเห็นหน้าเธอตัวเป็นๆมากกว่าที่จะคุยโทรศัพท์ ขอโทษทีที่รบกวนให้ออกมาป่านนี้"
"ไม่เป็นไรหรอก.. ว่าแต่ ไม่สบายใจเรื่องอะไร เรื่องหมอดูรึเปล่า" รุ้งบีบมือของรีญาเพื่อเป็นการปลอบขวัญ
ความอ่อนโยนที่รุ้งค่อยๆมอบให้เธอ มันจะลบล้างความแค้น ความริษยาออกไปจากใจของเธอได้ไหมกันนะ..................................
...........................
คืนนั้น รุ้งและรีญานอนคุยกันจนดึกดื่น กลายเป็นว่า รุ้งเลยต้องค้างบ้านของรีญาไปโดยปริยาย ก่อนจะกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมไปมหาลัยตามปกติ...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
><" อัพเรื่องนี้แก้ขัดไว้ก่อนนะค่ะ แต่สัญญาค่ะ ว่าครั้งหน้า จะเอาLyricมาลงต่อแน่นอนค่ะ 555 รุสึกว่า ปั่นเรื่องนี้มากเกินไป แฮะๆๆๆ
ไม่ได้หายไปไหนนะค่ะ แต่แอบรุสึกว่า หมู่นี้IDใช้ยากน่ะค่ะ =w=~ (แต่น่าจาโง่เองมากกว่า)
ยางงายก้อ เหมือนเดิมนะค่ะ..ฝากเรื่องไว้ด้วยค่ะ ติดตามต่อไปกานด้วยนะค่ะ ^^
ความคิดเห็น