ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ระยะห่าง..ที่เพิ่มขึ้น?
“ถ้าถ่ายรูปทันนะชั้นถ่ายไปนานแล้ว-*- แต่มันอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกเลยน่ะสิ ขอโทษนะ ชั้นเองเลยไม่ได้ถ่ายรูปเก็บไว้ให้แกเลย เป็นชั้นนะถ้าพี่คาบายาชิมาทำแบบนั้นกับชั้นบ้างนะ อิอิ^^ จะขอเป็นแฟนเลย” อากิเริ่มทำตาลอย ฝันหวาน
“เชิญแกคนเดียวเหอะ- -“!”
“ไอ้มีห์ วันนี้คาบแรกเรียนดนตรี อย่าลืมเอาไปให้นะ”
“อืม แล้วนี่แกจะไปห้องสมุดเลยเหรอ”
“วันนี้วันพุธนี่จ๊ะ ไปสายเดี๋ยวก็โดนพอดี ชั้นไปนะ แกอย่าลืมล่ะ”
“เออๆ รับทราบคุณหญิง เดี๋ยวเอาไปให้^^” ไปเหอะ”
มันโบกมือก่อนจะวิ่งไปทางห้องสมุด ที่มันจะไปทุกเช้าวันพุธเนื่องจากเป็นเวร
ฉันจำต้องเดินกลับห้องเรียนตามลำพัง ที่หน้าห้องมีรุ่นพี่ปี3ยืนอยู่2-3คน
“นี่อะไรกันน่ะ-*-” ฉันถามพลางปิดประตูห้องเรียน
“ก็พี่ๆมาหาแกน่ะสิ ห้องของพี่คาบายาชิ เค้าจะชวนแกไปเป็นกรรมการรึเปล่า” ยัยแว่นริมสุดตอบฉันหลางหัวเราะอย่างมั่นอกมั่นใจ
“บ้าน่า!”
แล้วฉันก็ได้ยินฝีเท้าจำนวนมากเดินจากไป พร้อมๆกับประตูห้องเรียนที่เปิดออก
น..นายซึจินี่!!!!……………….
“เอาล่ะๆ นั่งที่ๆ”
ทุกคนวิ่งวุ่นกลับไปยังที่นั่งของตัว เขาเดินไปที่หน้ากระดานดำและหันไปเขียนชื่อของตัวเอง พวกผู้หญิงในห้องซุบซิบกันทันทีที่เขาหันหลังให้ นี่ถ้าอากิรู้มีหวังไหล่ฉันหลุดกระเด็นแน่ๆT-T ส่วนพวกผู้ชายก็ส่งสายตาเป็นคำถามกันเอง
“ผมชื่อคาโออิ ซึจิคับ จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอนะ^^ ส่วนอาจารย์นาเอะที่เป็นที่ปรึกษาของพวกเธออยู่ ได้ลาออกไปแล้ว ครูจึงได้มาทำหน้าที่แทนนะ เอาล่ะ เช็คชื่อเลยแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพวกเธอช่วยเขียนชื่อเล่นไว้ท้ายชื่อด้วยนะ แล้วมิหะกิเอามาให้ครูตอนพักนะ เอาล่ะ!เช็คเสร็จก็ไปเรียนนะ”
“นักเรียนเคารพ…..” ฉันก้มหัวให้เขาอย่างไม่สบอารมณ์
ไปไงมาไง นายนี่ถึงได้มาเป็นอาจารย์ของฉันล่ะนี่ แถมฉันก็ไปด่า ไปแกล้งเขาไว้สารพัดอีกT__T ถ้านายนั่นเกิดไม่พอใจขึ้นมา แล้วหักคะแนนฉันล่ะ จะทำยังไงดีT^T
“มีห์! จะยืนอีกนานมั้ย เค้าไปกันหมดแล้วนะแก” เพื่อนของฉันตะโกนมาจากหน้าห้อง ทำเอาฉันตื่นจากผวังค์ แล้วจึงเหลียวไปมองรอบๆ ไม่มีใครเหลืออยู่เลย ฉันเลยหยิบสมุดจดโน้ต กล่องดินสอและขลุ่ยอีก2เลาไป - - -
“หา!พี่ซึจิน่ะเหรอO_o~เป็นที่ปรึกษาห้องเรา!”
“เออเด่ เป็นคนอื่นจะไม่ว่าเล้ย”
“ทำไมล่ะ แกเป็นไรนะ พอคุยเรื่องเขาแล้วแกต้องเป็นแบบนี้ทุกที”
“เปล่านี่ ช่างเหอะๆ” ฉันตอบอ้อมแอ้มไป ก่อนจะหันไปใส่ใจกับโน้ตเพลงที่กางไว้ตรงหน้าแทน ทำให้อากิจำต้องหันไปเล่นของตัวเองบ้างอย่างช่วยไม่ได้- -“
“นี่มิหะกิ วันนี้เป็นไรน่ะเรา เป่าไม่เป็นเพลงเลยนะ-*- เอาใหม่ๆ คาบหน้าก็จะเรียนฟลุตแล้ว เธอยังเป่าขลุ่ยไม่เป็นสับปะรดเลย”
กว่าจะรอดจากวิชาดนตรีมาได้ก็เกือบตาย-*- มันไม่มีสติเอาซะเลย เฮ้อ!
“เจอกันที่ห้องนะไอ้มีห์”
“ถ้าชั้นยังไม่เป็นศพไปก่อนนะ^^”
“บ้า ไม่ถึงตายหรอกแก เอารายชื่อไปให้เค้าแค่นี้ โชคดีๆ”
ฉันถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูห้องพักอาจารย์ปี2เข้าไป นายซึจินั่งอ่านกระดาษA4แถมเอามาปิดหน้าซะ
“อาจารย์คะ” ฉันกระซิบเบาๆ ได้ผลทันตา เขารีบลดกระดาษในมือลง พอเห็นว่าเป็นฉันก็วางแหมะไปบนโต๊ะทำงานทันที
“ตกใจหมดเลยเธอนี่! ทำไมไม่เคาะก่อน” เขาย่นคิ้วอย่างไม่พอใจนักก่อนจะหยิบหนังสือการ์ตูนที่อยู่ในมือขึ้นมาอ่านต่อห้าตาเฉย-*-
“ก็เห็นนายอยู่คนเดียว แล้วหัดมองประตูซะมั่ง โจรมาปล้นจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย มั่วแต่อ่านการ์ตูนอยู่นั่นแหละ!นายนี่เป็นอาจารย์ภาษาอะไรนะ เด็กมันจะเคารพมั้ยล่ะเนี่ย เฮ้!นายฟังอยูรึเปล่า-*-”
“อืม แปปน่า จะจบแล้ว ต้องรีบเอาไปคืนอ.โคโตด้วย”
“น..นายไปยืนอาจารย์เค้ามาเหรอO_o””
“เปล่า พอดีชั้นริบได้ ริบมาเพื่อจะอ่านน่ะ ก็ว่าเดี๋ยวจะคืนให้ แต่อาจารย์โคโตน่ะสิดันมาเห็นซะก่อน คงไม่ต้องบอกนะว่ารายนั้นน่ะ ไม่เอาไปยืมเฉยๆเหมือนฉันหรอกนะ^^””
อาจารย์โคโตเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองที่เฮี้ยบสุดๆT-T เมื่อก่อนฉันแค่ไฮไลท์ผมสีมองแดงตรงปลายๆจิ๊ดเดียวแต่ดันเทศน์ฉันไปเป็นชั่วโมงๆ- -“
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับที่เขาปิดหนังสือการ์ตูนดังฉับ
“จบพอดี~” เขางึมงำก่อนจะเสหยิบกระดาษA4แผ่นนั้นขึ้นมา
อาจารย์ทานากะ อาจารย์ประจำชั้นปี2ห้องB เดินถือแฟ้มใส่เอกสารพลาสติกสีชาเข้ามาอย่างเป็นสง่า
“สวัสดีค่ะอาจารย์คาโออิ” เธอก้มหัวให้เขานิดนึง เขาก็ก้มหัวกลับ
“สวัสดีค่ะอาจารย์”
“จ๊ะ มิหะกิ” เธอยิ้มให้ฉันนิดนึง(นิดเดียวจริงๆ^^”)ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเธอแล้วเริ่มลงมือตรวจงาน
“ตามมามิหะกิ” เขาพูดเสียงเรียบและพาเดินนำออกไปแต่ไม่วายฉวยถุงพลาสติกที่วางไว้บนโต๊ะไปด้วย ฉันจึงต้องรีบวิ่งตามไป
“ว่าไง ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย^^””
“ก็ในห้องมันไม่สะดวกแล้วไง เข้าใจไรยากจริง”
“เค้าไม่ว่าเอาเหรอ อยู่ๆก็พรวดพราดออกมาอย่างงี้อ่า นายเป็นอาจาย์นะ”
“โอ๊ย!ไม่หรอก ยิ่งชั้นเป็นที่ปรึกษาห้องเธอด้วย^^”
“นั่นสิ นายไปทำอีท่าไหนถึงมาเป็นจารย์ที่ปรึกษาห้องฉันได้ล่ะเนี่ย-*-“
“ก็สมัครสิคับ แต่เรื่องได้มาเป็นนี่บังเอิญจริงๆนะ ตอนที่เค้ากำลังสัมภาษณ์ อาจารย์นาเอะก็เดินเข้ามาลาออกพอดี พอได้รายชื่อมาก็เห็นชื่อเธอเด่นหราเลย ขีดไว้ด้วย^^”
“ทำไม ขีดกากบาทออกเหรอไง”
“เว่อร์! หรืออยากให้ทำจริงอ่ะ^^ เมื่อเช้ามีรุ่นพี่มาหาเธอแน่ะ”
“เห็นแล้ว ตาไม่ได้บอดซะหน่อย”
“แล้วรู้มั้ยว่าเค้ามาทำอะไรกัน”
“เอ้า!จะไปรู้ได้ยังไงล่ะก็ไม่ได้ถาม แล้วอีกอย่าง ชั้นก็ไม่อยากยุ่งด้วย” ฉันกอดอกทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่จริงๆน่ะอยากรู้ใจแทบขาด^^”
“ก็..ไม่บอกแล้ว เธอไม่อยากรู้นี่” เขาพูดจบก็เงียบไปเลย
“เอ้า!อยากรู้ก็ได้ บอกมาเด่” ฉันยกมือเตรียมเล็งไปที่แขนซ้ายของเขาเพื่อเขย่าอย่างที่ทำประจำเวลาอ้อน แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่นี่คือโรงเรียนและเขาก็เป็นอาจารย์ ถ้าทำแบบนั้นไปต้องไม่ดีแน่ๆ- -“
“งานValentine Partyน่ะ คาบายาชิเค้าเลือกเธอ”
“ห๊ะ!!!!~เลือกชั้น—-O—บ้ากันไปใหญ่แล้ว”
“ไม่บ้าน่า เธอต้องฝึกเต้นรำ พร้อมทั้งเรื่องกิริยามารยาทเพราะต้องเด่น”
“ให้ชั้นไปตายดีกว่า!ชั้นจะไปยกเลิก”
“เฮ้!ยกเลิกได้ไง เธอจะบ้าเหรอ ประธานนักเรียนเลือกใคร คนๆนั้นก็ต้องตอบรับอยู่แล้ว ยังไงดีล่ะ เหมือนๆแค่เป็นเชิงบอกให้รู้น่ะ ไม่ใช่คำถาม^^””
“แล้วนี่ชั้นจะทำยังไงดีล๊าT^T ชั้นไม่ถูกชะตากับนายเคียวอิจิบ้าไรนี่เลยนะ ตัวจริงกวนจะตายไป ไม่รู้สาวๆหลงผิดไปได้ยังไง”
“เธอ..ไม่ชอบเค้าเหรอ”
“ไม่เลย..ขอยืนยันว่าไม่ได้ประชด^^” ฉันชู3นิ้วขึ้นเหมือนท่องกฎหรือคำปฏิญาณ เขาก็รวบนิ้วนั้นไว้ก่อนจะกระซิบที่หูฉันเบาๆว่า
“งั้นชั้นจะช่วยเธอเอง”
“จริงนะ!^O^จะช่วยยังไงล่ะ”
“น่า เธอก็ทำตัวเรื่อยๆของเธอน่ะแหละ เคนะ”
“แต่?..”
“อ่ะ!ขนมเธอ เดี๋ยวชั้นต้องไปละนะ ทำงานวันแรกต้องตรงเวลาหน่อย อ่อ..ตอนเย็นรอที่หน้าห้องเรียนนะ เดี๋ยวกลับด้วยกัน”
“น..นาย! ตกลงเราสงบศึกกันชั่วคราวนะ” ฉันตะโกนไล่หลังเขาไป เขาก็ชูนิ้วโป้งพร้อมยิ้มให้ก่อนจะวิ่งไปจนฉันอดอมยิ้มกับเจ้าถุงพลาสติกใส่ขนมในมือไม่ได้^^ /
“เชิญแกคนเดียวเหอะ- -“!”
“ไอ้มีห์ วันนี้คาบแรกเรียนดนตรี อย่าลืมเอาไปให้นะ”
“อืม แล้วนี่แกจะไปห้องสมุดเลยเหรอ”
“วันนี้วันพุธนี่จ๊ะ ไปสายเดี๋ยวก็โดนพอดี ชั้นไปนะ แกอย่าลืมล่ะ”
“เออๆ รับทราบคุณหญิง เดี๋ยวเอาไปให้^^” ไปเหอะ”
มันโบกมือก่อนจะวิ่งไปทางห้องสมุด ที่มันจะไปทุกเช้าวันพุธเนื่องจากเป็นเวร
ฉันจำต้องเดินกลับห้องเรียนตามลำพัง ที่หน้าห้องมีรุ่นพี่ปี3ยืนอยู่2-3คน
“นี่อะไรกันน่ะ-*-” ฉันถามพลางปิดประตูห้องเรียน
“ก็พี่ๆมาหาแกน่ะสิ ห้องของพี่คาบายาชิ เค้าจะชวนแกไปเป็นกรรมการรึเปล่า” ยัยแว่นริมสุดตอบฉันหลางหัวเราะอย่างมั่นอกมั่นใจ
“บ้าน่า!”
แล้วฉันก็ได้ยินฝีเท้าจำนวนมากเดินจากไป พร้อมๆกับประตูห้องเรียนที่เปิดออก
น..นายซึจินี่!!!!……………….
“เอาล่ะๆ นั่งที่ๆ”
ทุกคนวิ่งวุ่นกลับไปยังที่นั่งของตัว เขาเดินไปที่หน้ากระดานดำและหันไปเขียนชื่อของตัวเอง พวกผู้หญิงในห้องซุบซิบกันทันทีที่เขาหันหลังให้ นี่ถ้าอากิรู้มีหวังไหล่ฉันหลุดกระเด็นแน่ๆT-T ส่วนพวกผู้ชายก็ส่งสายตาเป็นคำถามกันเอง
“ผมชื่อคาโออิ ซึจิคับ จะมาเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของพวกเธอนะ^^ ส่วนอาจารย์นาเอะที่เป็นที่ปรึกษาของพวกเธออยู่ ได้ลาออกไปแล้ว ครูจึงได้มาทำหน้าที่แทนนะ เอาล่ะ เช็คชื่อเลยแล้วกัน แล้วเดี๋ยวพวกเธอช่วยเขียนชื่อเล่นไว้ท้ายชื่อด้วยนะ แล้วมิหะกิเอามาให้ครูตอนพักนะ เอาล่ะ!เช็คเสร็จก็ไปเรียนนะ”
“นักเรียนเคารพ…..” ฉันก้มหัวให้เขาอย่างไม่สบอารมณ์
ไปไงมาไง นายนี่ถึงได้มาเป็นอาจารย์ของฉันล่ะนี่ แถมฉันก็ไปด่า ไปแกล้งเขาไว้สารพัดอีกT__T ถ้านายนั่นเกิดไม่พอใจขึ้นมา แล้วหักคะแนนฉันล่ะ จะทำยังไงดีT^T
“มีห์! จะยืนอีกนานมั้ย เค้าไปกันหมดแล้วนะแก” เพื่อนของฉันตะโกนมาจากหน้าห้อง ทำเอาฉันตื่นจากผวังค์ แล้วจึงเหลียวไปมองรอบๆ ไม่มีใครเหลืออยู่เลย ฉันเลยหยิบสมุดจดโน้ต กล่องดินสอและขลุ่ยอีก2เลาไป - - -
“หา!พี่ซึจิน่ะเหรอO_o~เป็นที่ปรึกษาห้องเรา!”
“เออเด่ เป็นคนอื่นจะไม่ว่าเล้ย”
“ทำไมล่ะ แกเป็นไรนะ พอคุยเรื่องเขาแล้วแกต้องเป็นแบบนี้ทุกที”
“เปล่านี่ ช่างเหอะๆ” ฉันตอบอ้อมแอ้มไป ก่อนจะหันไปใส่ใจกับโน้ตเพลงที่กางไว้ตรงหน้าแทน ทำให้อากิจำต้องหันไปเล่นของตัวเองบ้างอย่างช่วยไม่ได้- -“
“นี่มิหะกิ วันนี้เป็นไรน่ะเรา เป่าไม่เป็นเพลงเลยนะ-*- เอาใหม่ๆ คาบหน้าก็จะเรียนฟลุตแล้ว เธอยังเป่าขลุ่ยไม่เป็นสับปะรดเลย”
กว่าจะรอดจากวิชาดนตรีมาได้ก็เกือบตาย-*- มันไม่มีสติเอาซะเลย เฮ้อ!
“เจอกันที่ห้องนะไอ้มีห์”
“ถ้าชั้นยังไม่เป็นศพไปก่อนนะ^^”
“บ้า ไม่ถึงตายหรอกแก เอารายชื่อไปให้เค้าแค่นี้ โชคดีๆ”
ฉันถอนหายใจก่อนจะเปิดประตูห้องพักอาจารย์ปี2เข้าไป นายซึจินั่งอ่านกระดาษA4แถมเอามาปิดหน้าซะ
“อาจารย์คะ” ฉันกระซิบเบาๆ ได้ผลทันตา เขารีบลดกระดาษในมือลง พอเห็นว่าเป็นฉันก็วางแหมะไปบนโต๊ะทำงานทันที
“ตกใจหมดเลยเธอนี่! ทำไมไม่เคาะก่อน” เขาย่นคิ้วอย่างไม่พอใจนักก่อนจะหยิบหนังสือการ์ตูนที่อยู่ในมือขึ้นมาอ่านต่อห้าตาเฉย-*-
“ก็เห็นนายอยู่คนเดียว แล้วหัดมองประตูซะมั่ง โจรมาปล้นจะรู้เรื่องมั้ยเนี่ย มั่วแต่อ่านการ์ตูนอยู่นั่นแหละ!นายนี่เป็นอาจารย์ภาษาอะไรนะ เด็กมันจะเคารพมั้ยล่ะเนี่ย เฮ้!นายฟังอยูรึเปล่า-*-”
“อืม แปปน่า จะจบแล้ว ต้องรีบเอาไปคืนอ.โคโตด้วย”
“น..นายไปยืนอาจารย์เค้ามาเหรอO_o””
“เปล่า พอดีชั้นริบได้ ริบมาเพื่อจะอ่านน่ะ ก็ว่าเดี๋ยวจะคืนให้ แต่อาจารย์โคโตน่ะสิดันมาเห็นซะก่อน คงไม่ต้องบอกนะว่ารายนั้นน่ะ ไม่เอาไปยืมเฉยๆเหมือนฉันหรอกนะ^^””
อาจารย์โคโตเป็นอาจารย์ฝ่ายปกครองที่เฮี้ยบสุดๆT-T เมื่อก่อนฉันแค่ไฮไลท์ผมสีมองแดงตรงปลายๆจิ๊ดเดียวแต่ดันเทศน์ฉันไปเป็นชั่วโมงๆ- -“
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับที่เขาปิดหนังสือการ์ตูนดังฉับ
“จบพอดี~” เขางึมงำก่อนจะเสหยิบกระดาษA4แผ่นนั้นขึ้นมา
อาจารย์ทานากะ อาจารย์ประจำชั้นปี2ห้องB เดินถือแฟ้มใส่เอกสารพลาสติกสีชาเข้ามาอย่างเป็นสง่า
“สวัสดีค่ะอาจารย์คาโออิ” เธอก้มหัวให้เขานิดนึง เขาก็ก้มหัวกลับ
“สวัสดีค่ะอาจารย์”
“จ๊ะ มิหะกิ” เธอยิ้มให้ฉันนิดนึง(นิดเดียวจริงๆ^^”)ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเธอแล้วเริ่มลงมือตรวจงาน
“ตามมามิหะกิ” เขาพูดเสียงเรียบและพาเดินนำออกไปแต่ไม่วายฉวยถุงพลาสติกที่วางไว้บนโต๊ะไปด้วย ฉันจึงต้องรีบวิ่งตามไป
“ว่าไง ทำไมต้องมาที่นี่ด้วย^^””
“ก็ในห้องมันไม่สะดวกแล้วไง เข้าใจไรยากจริง”
“เค้าไม่ว่าเอาเหรอ อยู่ๆก็พรวดพราดออกมาอย่างงี้อ่า นายเป็นอาจาย์นะ”
“โอ๊ย!ไม่หรอก ยิ่งชั้นเป็นที่ปรึกษาห้องเธอด้วย^^”
“นั่นสิ นายไปทำอีท่าไหนถึงมาเป็นจารย์ที่ปรึกษาห้องฉันได้ล่ะเนี่ย-*-“
“ก็สมัครสิคับ แต่เรื่องได้มาเป็นนี่บังเอิญจริงๆนะ ตอนที่เค้ากำลังสัมภาษณ์ อาจารย์นาเอะก็เดินเข้ามาลาออกพอดี พอได้รายชื่อมาก็เห็นชื่อเธอเด่นหราเลย ขีดไว้ด้วย^^”
“ทำไม ขีดกากบาทออกเหรอไง”
“เว่อร์! หรืออยากให้ทำจริงอ่ะ^^ เมื่อเช้ามีรุ่นพี่มาหาเธอแน่ะ”
“เห็นแล้ว ตาไม่ได้บอดซะหน่อย”
“แล้วรู้มั้ยว่าเค้ามาทำอะไรกัน”
“เอ้า!จะไปรู้ได้ยังไงล่ะก็ไม่ได้ถาม แล้วอีกอย่าง ชั้นก็ไม่อยากยุ่งด้วย” ฉันกอดอกทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ แต่จริงๆน่ะอยากรู้ใจแทบขาด^^”
“ก็..ไม่บอกแล้ว เธอไม่อยากรู้นี่” เขาพูดจบก็เงียบไปเลย
“เอ้า!อยากรู้ก็ได้ บอกมาเด่” ฉันยกมือเตรียมเล็งไปที่แขนซ้ายของเขาเพื่อเขย่าอย่างที่ทำประจำเวลาอ้อน แต่เมื่อนึกขึ้นได้ว่าที่นี่คือโรงเรียนและเขาก็เป็นอาจารย์ ถ้าทำแบบนั้นไปต้องไม่ดีแน่ๆ- -“
“งานValentine Partyน่ะ คาบายาชิเค้าเลือกเธอ”
“ห๊ะ!!!!~เลือกชั้น—-O—บ้ากันไปใหญ่แล้ว”
“ไม่บ้าน่า เธอต้องฝึกเต้นรำ พร้อมทั้งเรื่องกิริยามารยาทเพราะต้องเด่น”
“ให้ชั้นไปตายดีกว่า!ชั้นจะไปยกเลิก”
“เฮ้!ยกเลิกได้ไง เธอจะบ้าเหรอ ประธานนักเรียนเลือกใคร คนๆนั้นก็ต้องตอบรับอยู่แล้ว ยังไงดีล่ะ เหมือนๆแค่เป็นเชิงบอกให้รู้น่ะ ไม่ใช่คำถาม^^””
“แล้วนี่ชั้นจะทำยังไงดีล๊าT^T ชั้นไม่ถูกชะตากับนายเคียวอิจิบ้าไรนี่เลยนะ ตัวจริงกวนจะตายไป ไม่รู้สาวๆหลงผิดไปได้ยังไง”
“เธอ..ไม่ชอบเค้าเหรอ”
“ไม่เลย..ขอยืนยันว่าไม่ได้ประชด^^” ฉันชู3นิ้วขึ้นเหมือนท่องกฎหรือคำปฏิญาณ เขาก็รวบนิ้วนั้นไว้ก่อนจะกระซิบที่หูฉันเบาๆว่า
“งั้นชั้นจะช่วยเธอเอง”
“จริงนะ!^O^จะช่วยยังไงล่ะ”
“น่า เธอก็ทำตัวเรื่อยๆของเธอน่ะแหละ เคนะ”
“แต่?..”
“อ่ะ!ขนมเธอ เดี๋ยวชั้นต้องไปละนะ ทำงานวันแรกต้องตรงเวลาหน่อย อ่อ..ตอนเย็นรอที่หน้าห้องเรียนนะ เดี๋ยวกลับด้วยกัน”
“น..นาย! ตกลงเราสงบศึกกันชั่วคราวนะ” ฉันตะโกนไล่หลังเขาไป เขาก็ชูนิ้วโป้งพร้อมยิ้มให้ก่อนจะวิ่งไปจนฉันอดอมยิ้มกับเจ้าถุงพลาสติกใส่ขนมในมือไม่ได้^^ /
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น