รักเปรี้ยวจี๊ดของยัยตัวแสบ

ลำดับตอนที่ #6 : เรื่องวุ่นๆของฉันกับประธานนักเรียน(นายเถื่อน^^\")

ฉันเคี้ยวขนมปังปิ้งอย่างใจลอย แต่ก็ต้องสะดุ้งด้วยเสียงเรียกพิฆาตของพี่รีอา

“มีหื ไอ้มีห์!!”

“ห๊ะ ไรพี่รี?”

“แผลที่หน้า ไปได้มาตอนไหน” เธอลดเสียงจนแทบเป็นกระซิบแล้วก็สวนขึ้นทันควัน^^”

“คงไม่ได้ระหว่างทางกลับบ้านใช่มั้ย แกออกไปไหนมา”

“แล้วแม่รู้ยังอ่ะO_o””

เธอดื่มกาแฟอึกใหญ่ก่อนตอบคำถามนั้น

“ยัง คงเชื่อไอ้โคจิ แต่ตอนที่พี่กลับ ไม่เห็นโค้ตแกเลย ก็เลยรู้ว่ายังไม่กลับ ใช่มั้ย”

“อืม..ไปช่วยไอ้ชิน..”

“ว่าไง ใครจะเอาแยมเพิ่มมั้ย” แม่เดินมานั่งลงข้างๆพี่รีอา การสนทนาก็เลยเป็นอันต้องยุติไปโดยปริยาย

“ไม่ล่ะค่ะ เดี๋ยวมีห์ไปก่อนนะค่ะ”

“หน้าไปโดนอะไรมาน่ะลูก”

“ได้ก่อนกลับบ้านน่ะแม่ เมื่อวานรีเจอมัน รีบไปสิ รีบไม่ใช่เหรอไงแก เดี๋ยวก็มาโวยอีก-*-”

ฉันหันไปหอมแก้มแม่และก็ออกจากบ้านไป ต้องขอบคุณพี่รีอานะเนี่ย^o^

“มีห์!”

ฉันหันไปเห็นมอไซด์สีน้ำเงินเข้มโดยมีซึจิเป็นผู้ขี่มาหยุดลงตรงหน้าฉัน

“เอ่อคือ..เมื่อวาน” ฉันโพล่งออกไป ถ้าฉันไม่ได้พูดออกไปคงรู้สึกผิดไปตลอด

“ที่เธอไม่มาน่ะเหรอ ปล่อยให้ชั้นรอเก้อเลยนะ จะไม่มาก็ไม่โทรไปบอกสักคำ”

“เอ๊..โคจิไม่ได้โทรไปบอกนายเหรอ-*-”

“ไม่มีเลยนี่ โทรศัพท์ชั้นก็ปกติดีทุกอย่าง” เขาหันมามองฉันนิดนึงก่อนสวมหมวกกันน็อคให้ฉัน

“ชั้นไม่ได้โกรธหรอก แค่คิดว่า ถ้าเธอมา เราคงสงบศึกกันแล้วน่ะ”

“เอ่อ..คือ..”

“ช่างเถอะๆ เอ่อ ขนมน่ะ อยู่หน้ารถนะ ก่อนลงเอาไปด้วยล่ะ^^” เขายิ้มให้ฉันเหมือนจะเสริมความมั่นใจให้ ฉันจึงขึ้นมอไซด์

วันนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดใส่สูททับ

“นายได้งานแล้วเหรอ^^”

“เดี๋ยวก็รู้เองแหละ”

-*- ฉันไม่ชอบคำพูดแบบนี้เลยให้ตายสิ!!~

“เอ่อนี้!ไม่ต้องไปส่งหน้าประตูก็ได้ อายเค้า”

“จะพาไปถึงห้องเลย”

“เอ้ย!จะบ้าเหรอ ไปเลยไป๊ เดี๋ยวก็ไปทำงานสายพอดี” ฉันพูดจบก็วางหมวกกันน็อคไว้บนที่นั่งและรีบวิ่งเข้าประตูโรงเรียนไป

“เฮ้!มีห์ ยัยมีห์!!!” เขาเกาหัวมองร่างบางที่เห็นหลังไวๆกับขนมในตะกร้าใส่ของหน้ามอไซด์ ที่จริงจะวิ่งไปก็ได้อยู่ แต่ไม่ดีกว่า..เขาอยากที่จะเซอร์ไพร์เธอมากกว่า^^ /



“อ้าวมีห์ วิ่งหนีไรมาน่ะ” อากิวางกระเป๋าและหันมามองหน้าฉันตรงๆ

“หนีโรคจิตน่ะ^^””

“มิน่า เรียกไม่ได้ยิน”

“อืมๆ^^”

“เอ๊ะ!หน้าแกไปโดนอะไรมาน่ะ”

“อ๋อ!พอดีเมื่อคืนไปช่วยเพื่อน มีเรื่องนิดหน่อยน่ะ ไม่มีไรหรอก” ฉันปัดผมที่ตกมาปิดหน้าขึ้นเล็กน้อย

“แกไม่กลัวเสียโฉมเหรอไงนะ”

“กลัว^^” แต่เวลามีเรื่องมันก็ลืมนี่หว่า ไปข้างล่างกันเหอะแก”

ฉันกับมันเลยมาเดินเตร่แถวโรงยิมพร้อมกับที่ฉันบรรยายเรื่องราวที่เกิดขึ้นที่ร้านอาหารเมื่อคืนให้มันฟัง แล้วลุกบาสก็ตกลงมาหยุดที่แทบเท้าฉัน

“นี่ๆ!เธอน่ะ” ชายผมทองที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีเข้มและกางเกงขาสั้นแบบที่เอาไว้ซ้อมบาส ที่ข้อมือก็มีผ้ายืดใส่ไว้อีก เถื่อนซะไม่มี เขายืนเกาะรั้วที่กั้นสนามบาสกะส่วนของที่นั่งของผู้ชมเอาไว้แล้วก็เรียกฉัน

“ชั้นเหรอ?” ฉันชี้มาที่ตัวเองอย่างงงๆ

“ส่งลูกที่เท้าเธอมาให้หน่อยสิ เพื่อนๆชั้นรอเล่นอยู่”

“อืมๆ” ฉันพยักหน้าก่อนจะโยนลูกไปให้แล้วเตรียมจะเดินต่อ แต่เขากลับเรียกไว้อีก-*-“

“มีไรเหรอคะพี่คาบายาชิ” อากิเดินนำหน้าฉันตรงไปหาเขา เอ๊..คาบายาชิ นามสกุลของเขาคุ้นมากๆเลย แต่ว่าเป็นใครกันนะ^^”

“เอ่อ..น้อง..อากิระใช่มั้ย งั้นเธอคงชื่อมิหะกิล่ะสิ” เขาชี้ไปที่อากิก่อนจะย้ายมาที่ฉัน

พี่คาบายาชิมีไรกะมันเหรอคะ”

“นายเป็นใครน่ะ” ฉันถามโพล่งออกมาซะงั้น^^” ก็ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดนี่ นายนี่ก็ท่าทางอย่างกะจะเอาฉันเข้าคุกงั้นแหละ

อากหันมามองหน้าฉันแบบ แกทำอะไรของแกน่ะ เดี๋ยวตายไม่รู้ตัวนะT^T ซวยล่ะสิทีนี้> <”…..

“นี่น้องไม่รู้จักพี่เหรอ”

“ไม่ค่ะ”

“พี่ชื่อคาบายาชิ”

“ก็รู้แล้ว เมื่อกี้ไอ้อากิมันก็เรียก แต่นั่นมันนามสกุลนี่ ไม่ใช่ชื่อ-*-“

ไอ้อากิมันดึงเสื้อฉันใหญ่เลย เอาสิ เกิดไรขึ้นก็พร้อมลุยอ่ะ

“เอ๊..น้องๆอยากเรียกชื่อพี่จริงเหรอ ว่าแต่เราน่ะ รู้ชื่อไปต้องเรียกนะน้องมีหะกิ^^”

“แน่น๊อน! ชั้นก็ไม่ชอบเรียกนามสกุลใครอยู่แล้ว”

“คาบายาชิ เคียวอิจิคับ^^ ยินดีที่ได้รู้จักกับน้องมิหะกินะคับ^^ เดี๋ยวขอตัวก่อนนะคับ” เขาพูดจบก็กระโดข้ามรั้วนั้นมาก่อนจะหอมแก้มฉัน1ฟอดเต็มๆ!!!O_o”~

“น..นาย!!”

“Kiss..ไปล่ะ^_^” แล้วเขาก็กลับไปตามแบบที่เขามา ไอ้อากิก็ยืนใบ้ๆพอๆกับฉัน พอตั้งสติได้มันก็เริ่มแหกปาก-*-

อยากกลับบ้านจริงๆเลย ที่โรงเรียนของฉันจะมีธรรมเนียมเรื่องการเคารพรุ่นพี่ด้วยการไม่เรียกชื่อจริง แต่จะเรียกเป็นนามสกุลแทน และยิ่งเป็นนาย(เถื่อน)นั้นก็ชื่อ คาบายาชิ เคียวอิจิ ประธานนักเรียนปีนี้ด้วยสิ-O-* โอ๊ย!ลมจะจับ - - -