คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Involve with the poison
สายฝนปรอยกระทบหน้าต่างบานเล็กที่ปิดไว้เบาๆ อาจจะไม่ก่อความรำคาญให้ร่างบางพอที่จะตื่นจากนิทรา แต่ก็ทำให้อีกฝ่ายได้แต่ส่ายหน้าอย่างขำๆ
ถ้าเฟลอยู่บ้านคนเดียว จะเป็นยังไงนะ สงสัยคงนอนเพลินไม่ยอมตื่นแน่ๆเลย
"เฮ้ย!ตื่นได้แล้ว!!!!" ชินจู่โจมแบบทันควัน(ด้วยการล้มตัวทับ และ ตะโกนใส่หูเฟล
"อ๊ากกกก!!! เฮ้ย!!!อะไรกันวะเนี่ย" เฟลลืมตาทันที แต่ก็ไม่รอดพ้นเงื้อมือของชินไปได้
"ลุกออกไปสิว้อยยย ตัวแกไม่ใช่เบาๆ"
"ตื่นหรือยังจ๊ะ ฮุๆๆ" ชินยิ้มกระซวกใจสาว(กระชากมันยังน้อยไป><")
"อ..อ..เอ่อ..ตื่นแล้ว..ตื่นแล้วสิว้อย ลุกๆๆๆ จะไปเข้าห้องน้ำ"
"อืมม เร็วๆล่ะ เดี๋ยววันนี้จะทำราดหน้าให้กิน"
"ราดหน้า?? ราดหน้าเหรอ ขอเป็นเส้นใหญ่ด้วยนะ"
"ไปทำพร้อมกันสิ ถึงได้บอกให้เร็วๆไง เดี๋ยวไปรออยู่ข้างนอกนะ"
เฟลรีบจัดแจงหยิบเสื้อผ้า ผ้าเช็ดตัวและ เผ่นเข้าห้องน้ำไป ทิ้งให้ชินได้แต่อมยิ้มอยู่คนเดียว
เฟลก็ยังคงลุกไปด้วยสภาพไม่ได้จัดที่นอนเหมือนเดิม.....
แต่ละวันก็ยังคงผ่านไปแบบนี้ บางวัน ถ้าชินต้องรีบออกไปข้างนอก ก็มักจะทำอะไรไว้ให้เฟลทานเสมอๆ
หรือ ไม่อย่างนั้น ก็จะทิ้งโน้ตใบเล็กๆเอาไว้ ในกรณีที่รีบจริงๆ
เช่นเหมือนกับวันนี้........ในมือขวาของเฟลนั้นมีโน้ตใบเล็กที่มีลายมือหวัด แต่ติดจะเรียบร้อยของชินเขียนอยู่
"ตกลง เราย้ายมาอยู่ที่นี่เป็นการถาวรแล้วเหรอน่ะ.....จะว่าไป อยู่ที่นี่ก็ดี..ไม่ฝันอะไรแปลกๆเลย"
เฟลพร่ำพูดไปต่างๆนานา มันจะมีอะไรให้เขาทำอีกมั้ยนะ....นอกจากการนั่งๆนอนๆ (ก็วันนี้ไม่มีเรียน)
ห้องก็สะอาดอย่าบอกใคร (ด้วยน้ำมือชิน)
อาหารก็มีวางอยู่แล้วที่โต๊ะอาหาร (ชินซื้อมาไว้)
ตู้เย็นก็เต็มไปด้วยสารพัดขนมนมเนยที่เขาชอบแทบทั้งสิ้น......................แต่ไม่เห็นจะมีของที่ชินชอบเลย.....
คิดได้ดังนั้น เขาจึงออกจากห้องลงไปมินิมาร์ทใกล้ๆ
มินิมาร์ทที่นี่ จะว่าเล็กก็ไม่เชิง แทบจะเป็นห้างสรรพสินค้าย่อมๆก็ว่าได้
เขาเลือกซื้ออมยิ้มแอปเปิ้ล4-5แท่ง นมสด และพวกขนมกรุ๊บกรอบอีก4-5ห่อ
พอมองของที่ตัวเองซื้อก็ขำ ทำไมเขาไม่ซื้ออะไรที่มันมีประโยชน์กว่านี้นะ....
Tuuuuuuuuuu..........................
"ฮัลโหล..." เขากดรับโดยไม่ได้มองเบอร์ จึงกรอกเสียงลงไปอย่างไม่มั่นใจ
"อยู่ไหนน่ะเฟล!" เสียงของชินที่ดุเขามาตามสาย ทำเอาเขาถึงกับสะดุ้ง
"เอ่อ...มาซื้อของน่ะ มินิมาร์ทใกล้ๆห้องน่ะแหละ จะเอาไรป่ะ"
"ใครใช้ให้ออกไป?"
"เฮ้! นายไม่ใช่เจ้านายชั้นนะว้อย จะได้มา ขังชั้นไว้ในห้องของชั้นน่ะ" คำว่าชั้นนั้น เฟลจงใจกระแทกเสียงลงไปเต็มๆ
"ใครใช้ให้ออกไป อยากได้อะไรทำไมไม่บอก จะได้ซื้อไปให้" เสียงของชินอ่อนลง ก็ด้วยความเป็นห่วงเฟลนั้นแหละ ไม่ใช่อะไรเลย...
"นี่ ชั้นอยู่ได้นะ...ชั้นไม่ใช่เด็กแล้ว อยากได้อะไร ชั้นก็ไปซื้อสิ- -" นายแปลกๆนะชิน...หมู่นี้เป็นอะไรน่ะ"
"เปล่าๆ...เอ่อ......งั้น ฝากไปซื้อแว่นกันแดดให้หน่อย"
"ฝากซื้อ...เฮ้! ชั้นไม่รู้ว่านายชอบแบบไหนนะ"
"แบบไหนก็ใส่ได้หมดแหละ"
"รอไปซื้อด้วยกันละกัน....."
"อืม งั้นอีก10นาที มาเจอที่หน้ามินิมาร์ทนะ"
"ชั้นไม่เดินนานขนาดนั้นหรอกนะ..." แต่ชินไม่ฟัง วางสายไปซะเฉยๆอย่างนั้น
"โว้ยยย!! ให้มันได้อย่างนี้สิคุณชาย!!!!!" เฟลเลยเดินเล่นในมินิมาร์ทจนแทบจะจำทางได้ นี่คงเป็นการแก้เผ็ดของชินสินะ.........
ชินหยิบร่มออกมาจากรถคันหรูของตัวเอง และเดินไปตามทางมุ่งหน้าไปยังมินิมาร์ท
ร่างของเฟลที่ถือถุงมินิมาร์ทใบใหญ่อยู่3-4ใบ ทำเอาเขาอดยิ้มออกมาไม่ได้
ก็นะ......ตั้งแต่รู้จักกันมา ไม่เคยเห็น มันจะเป็นแม่บ้านขนาดนี้เลย.......- -"
"มา! ชั้นช่วยถือนะ..." เขาไม่พูดเปล่า กลับแย่งถุงไปถือไว้ซะหมด
"ไอ้สุภาพบุรุษ! เออ แต่ก็ดี เมื่อยจะแย่ วันหลังไม่มาซื้อละ ให้ตาย!"
เขาขำในลำคอ (ลองขำให้ได้ยินเจ้าแม่ก็ฟาดแข้งเข้าให้สิ...)
ทั้งคู่เดินกันไปตามทางแคบๆ ที่เป็นทางเท้า ไม่มีรถสัญจรไปมาด้วยความเงียบ
เฟลเดินเคียงคู่ไปกับชิน.....
ผู้หญิงหลายต่อหลายคน ทั้งนักเรียน ทั้งแม่บ้าน ต่างซุบซิบกันระหว่างที่เดินผ่านไป
"เค้าซุบซิบอะไรกันน่ะ" เฟลถามออกมาหลังจากที่สอดส่องสายตาอยู่นานแล้ว
"อืมมม..คง ซุบซิบเรื่องเรา2คนแหละ"
"เฮ้ย! พูดงี้หมายความว่าไงวะ!! อย่าพูดให้คลุมเครือสิชิน" เฟลหน้ามุ่ย เรียกเสียงหัวเราะใสๆของชายหนุ่มข้างกายให้ดังขึ้น
"ก็ยิ้มแล้วนะ"
"หา???" ชินทำหน้างง แบบไม่เก๊กฟอร์ม(ทุกทีฟอร์มเหรอ>[]<" : ชิน)
"ก็นายไง ยิ้มแล้วนะ" ไม่พูดเปล่า เฟลยกมือทั้ง2ข้างที่ว่างอยู่มาฉีกยิ้มบนใบหน้าของเขา
"นายยิ้มแหละดีแล้ว ยิ้มให้ชั้นดูคนเดียวนะ" เฟลหัวเราะ ก่อนจะปล่อยแก้มของอีกฝ่ายให้เป็นอิสระ
รอยยิ้มของเขา......มันเป็นของเฟลอยู่แล้วล่ะนะ.....................................
"นี่ๆชิน แวะดูหมอแปปนึงได้มั้ย"
"เอาสิ"
อะไรดลใจเขาให้พูดออกไปแบบนั้นนะ......เขาเองนั้น ไม่ค่อยจะชื่นชอบการดูหมอซะเท่าไหร่ มันทำให้หวาดระแวง และรู้สึกถึงการขีดโชคชะตาอย่างไรบอกไม่ถูก
ชินได้แต่ทำตามคนร่างเล็ก เมื่ออีกฝ่ายอยากทำอะไรก็ไม่ขัดใจ อาจจะเพราะเขาเป็นคนเรื่อยๆล่ะมั้ง บวกกับ ร้านนี้ก็ดูท่าทางไม่น่ามีอันตราย
แม้ร้านจะให้บรรยากาศลึกลับมากก็เถอะนะ...
"นั่งสิ..." ตรงหน้าพวกเขาเป็นหญิงชราร่างเล็กๆที่สวมชุดพริ้วไหว เสริมสร้างบรรยากาศให้ร้านยิ่งขึ้น
พวกเขาได้แต่ทำตามคำสั่งนั้นอย่างช่วยไม่ได้
"มาแล้วสินะ..คนของโชคชะตา"
"อะ..อะไรนะคับ" เขาถามออกไปอย่างงุนงง แต่โดนชินใช้สายตาปรามไว้ซะก่อน
"ฉันรอพวกเธอมาตั้งนานแล้วล่ะนะ...ตั้งแต่ฉันเปิดร้านนี่ก็ว่าได้ ใครจะดูก่อนดีล่ะ ซากุจิ หรือ โคซามุดี"
ทั้ง2สะดุ้งเล็กๆ....ชื่อนั้น.......................ไม่น่าจะมีใครรู้แล้วนี่นะ....
เฟลลอบสังเกตชิน เหมือนว่าชินจะไม่แปลกใจเลย กับชื่อที่หล่อนใช้เรียกพวกเขา...
นี่...หมายความว่า.........ชินก็..ฝันเหมือนกันอย่างนั้นเหรอ??...............................................
"เอาโคซามุก่อนดีกว่าสินะ....คงมีเรื่องถามชั้นเยอะสิ"
"ไม่เลย แต่คงต้องถามคุณมากกว่า ว่าคุณน่ะ เป็นใคร..."
"เป็นใคร? เป็นใครดีล่ะ??? คนที่พวกเจ้าเคยช่วยไว้เมื่อก่อนจะดีมั้ย?"
"นี่ป้า! พูดอะไรให้มันฟังรู้เรื่องหน่อยสิ ผมงงไปหมดแล้วนะ..."
"ฮ่าๆๆ ยังเหมือนเดิมเลยนะเฟลิคุ....ใจร้อนยังไงก็อย่างนั้น"
"อย่ามาทำเป็นรู้ดีหน่อยเลยน่า เป็นใครก็ไม่ยอมบอก"
"พอแล้วน่าเฟล!" ชินทำเสียงดุใส่เขา จนเขาค่อยๆนั่งลงตามเดิมอย่างจำยอม ก็มันหลงเข้ามาแล้ว ทำไงได้ล่ะ................
"ถ้าอย่างนั้น เรามาเริ่มกันเลยดีกว่านะ... โคซามุ ชิน เจ้าจำอะไรได้บ้างมั้ย"
"ไม่มี...."
"แน่เหรอ เจ้าน่าจะจำได้มากกว่าที่ซากุจิจำได้สิ ก็เจ้าไม่ได้โดนลบควาทรงจำนี่นะ"
"บอกว่าไม่รู้ก็ไม่รู้สิว้อย! อยากพูดอะไรก็พูดมา" ชินตวาดอย่างลืมตัว ทำไมอยุ่ๆ ตัวเองถึงนึกขึ้นมาได้นะ....ว่า เหมือนตัวตนของโคซามุยังอยู่กับเขา
"ของสำคัญของซากุจิ เจ้าหามันเจอรึยัง"
"..."
"ของสำคัญของชั้น ชั้นก็ต้องหาเองสิ! จะไปวานคนอื่นได้ยังไง"
"ถ้าในตอนนั้นเจ้าหาเองได้น่ะนะ.. เอาล่ะ ข้าคงต้องรื้อฟื้นความทรงจำให้พวกเจ้าใหม่ คำสาปจะได้จบสิ้นลงซะที
เอาล่ะ ฟังนะ ข้าเชื่อว่า พวกเจ้า คงต่างฝันกันมาพักนึงแล้ว...ไม่อย่างนั้นพวกเจ้าคงไม่มีปฏิกิริยากับชื่อที่ข้าเรียกแบบนี้หรอก
ซากุจิตามเข้าไปในหลุมดำที่น้องตัวเองเป็นคนสร้างขึ้น เพื่อตามหากล่องใบสำคัญ และโคซามุก็ตามเข้าไปด้วยเช่นกัน
การถูกกักขังอยู่ในเวทมนตร์ชั่วร้ายย่อมทำให้คนผู้นั้นกลายเป็นคนชั่ว หรือ ไม่ก็ถูกสาปไปตลอดกาล...
แต่ข้าไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน เรื่องของพวกเจ้า จึงไม่โดนสาปไปตลอดกาล
พวกเจ้าต้องตามหากล่องใบนั้น เพราะซากุจิ ได้ทำพันธะสัญญาต้องสาปไว้กับกล่องใบนั้น
ซากุจิ และ โคซามุ ต้องเกิดร่วมกันทุกชาติ เพื่อตามหากล่องใบนั้น พวกเจ้าอย่าเพิ่งพูดว่าดีไป
เมื่อ ตอนนี้น้องของซากุจิ ริยาริน ก็โดนสาปไปด้วยเหมือนกัน.... นางโดนสาป เพื่อกลับมาทวงความรักของเจ้าคืนโคซามุ..."
"ชั้นไม่มีความรักอะไรจะให้เค้า" ชินตอบโดยไม่ต้องเสียเวลาหลังจากเงียบไปอยู่นาน
แต่เขาไม่ต้องพูดถึง นั่งอึ้งไปตั้งแต่ยายแก่นั่นเล่าเรื่องแล้วล่ะ....
"ข้าก็คิดเช่นนั้นแหละ ไม่อย่างนั้น เจ้าคงแต่งงานกับนางไปนานแล้ว คนที่ตาบอดเพราะรักน่ะ มันน่ากลัวนะ นางน่ะ เป็นทาสรักของเจ้าเลยล่ะโคซามุ"
"พวกเราต้องทำอะไรบ้าง จะได้จบเรื่องบ้าๆนี่ลงซะที"
"ตามหา...กล่องใบนั้น และทำลายทิ้งเสีย"
"ตามหาที่ไหนล่ะป้า" เขาขัดขึ้น ดูคำสั่งสิ หากล่อง จะให้ไปหาจากไหนล่ะวะ!!!
"เจ้าคิดว่ากล่องอยู่ที่ไหนก็ที่นั่นล่ะ ฟังคำข้าไว้นะ....ร้านของข้าอยู่ที่เดิม ไม่ย้ายไปไหน และอย่าคิดว่า มีแต่พวกเจ้าที่รู้ รียารินตอนนี้นางก็มาที่นี่แล้วด้วยเหมือนกัน...
ถ้านางได้กล่องใบนั้นไปก่อนพวกเจ้า เรื่องเหล่านี้อาจจะไม่จบ แต่ถ้า เจ้ายอมมอบความรักให้กับรียาริน เจ้าก็อาจจะหายไปจากโลกนี้
โคซามุ.....เจ้าไม่น่าเลยนะ...ความรู้สึกของเจ้าแท้ๆ ที่ทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้"
ว่าแล้วหญิงชราก็ลุกเดินหายเข้าไปในร้าน เฟลจึงทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ วางแบงค์20บาทไว้2ใบก่อนจะเดินนำชินออกมาจากร้านนั้น
"ชั้นไม่น่าเข้าไปดูเลย อะไรก็ไม่รู้!"
"ไม่ใช่หรอกเฟล ไม่ใช่อะไรก็ไม่รู้หรอก..."
"เห? หมายความว่ายังไง อย่าบอกนะ ว่านายเชื่อ มันจะไปมีได้ยังไง ยัยริยารินอะไรนั่น"
"มีสิ ตอนนี้เค้าก็อยู่ใกล้ๆพวกเรานี่แหละ"
"หา?"
"หวัดดีค่ะพี่ชิน พี่เฟล!!" เสียงใสๆดังขึ้นจากทางด้านหลังของพวกเขา
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ถ้าจะเอาลงแบบตอนเดียวก็ดูจะสั้นไปน่ะค่ะ แต่พอเอาลง2ตอน ก็จะยาวเช่นนี้แล - -"
เป็นการแต่งชื่อตอนที่แบบ มั่วสุดๆค่ะ- -" (แล้วแกแต่งให้เป็นภาษาไทยไม่ได้เหรอน่ะ..)
แบบ กลัวมานจากนอกกอ เลย อังกฤษมา ก็อังกฤษไปแล้วกันนะค่ะ^^
ยังไงก็ฝากกันไว้ด้วยนะค่ะ ขอบคุณมากๆค่ะ
(รู้สึกว่าจะปั่นแต่เรื่องนี้นะเนี่ย......T^T)
ความคิดเห็น