คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เข้าใจ
เสียงออดเข้าเรียนดังก้องไปทั่วระเบียงทางเดิน พร้อมด้วยเสียงวิ่งตึงตังของนักเรียนก็เกิดขึ้นแทบจะพร้อมๆกัน
เซเลสเดินออกมาจากห้องพยาบาลแต่ก็แทบจะวิ่งกลับเข้าไป ด้วยปริมาณนักเรียนที่หน้าระเบียงมีเยอะเหลือเกิน
เธอก็ทำได้แค่รอ เพราะมันคือสิ่งปกติที่จะเกิดขึ้นทุกๆเวลาบ่ายโมงครึ่งล่ะนะ
ผ่านไปได้15นาที เธอก็ต้องตกใจ เพราะปริมาณนักเรียนไม่ได้ลดลงเลย
'ทำไมไม่เข้าห้องเรียนล่ะ' เธอขมวดคิ้ว พลางค้นหาโทรศัพท์เครื่องเล็กของเธอและกดเลขหมายปลายทางด้วยความรวดเร็ว
"เฮ้จูฮยอน ลูกเธอมันสั่นที่อยู่หลังชั้นเนี่ย รีบๆเอามันออกไปนะ!" เสียงนักเรียนห้อง3ที่อยู่หน้าเธอหันมาแว๊ดๆใส่
เธอก็ได้แต่ขอโทษ และหยิบเจ้าตัวการขึ้นมา
'เซเลสโทรมา!!!!!'
"เฮ้ย รับซักทีสิฮยอน" เพื่อนสนิทของเธอหรือ ซาจังสะกิดเธอเป็นการเตือนสติ
"อ่ะ..อืมๆ ว่าไง" เธอกรอกเสียงลงไปอย่างพยายามบังคับไม่ให้ตื่นเต้น (เดี๋ยวจะโดนแซวน่ะสิ ไม่ใช่อะไร)
"นี่ รู้เรื่องที่นักเรียนไม่ยอมเข้าห้องรึเปล่า?"
"เอ่อ...ชั้นก็ไม่ได้เข้าห้องนะ"
"หา!!!! ไม่มีเรียนเหรอไง? เข้าห้องเรียนเดี๋ยวนี้นะจูฮยอน"
"โธ่เซเลส! วันนี้มีดาราจีนมาถ่ายหนังที่โรงเรียนเรา ไม่รู้เรื่องเลยเหรอยังไง เนี่ยชั้นก็ต่อแถวขอลายเซ็นอยู่"
"ดารา? ทำไมไม่เห็นรู้เรื่องเลยล่ะ"
"ก็เซเลสน่ะ เคยสนใจอะไรด้วยเหรอไง จะให้ขอเผื่อมั้ย" เธอรีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันที ด้วยกลัวปลายทางจะงอนเข้าให้
"ไม่ต้องล่ะ รีบๆเข้าห้องเรียนล่ะ ก็แค่ดารา ฮึ!" ปลายสายวางไปอย่างรวดเร็วจนฉันพูดลาแทบไม่ทัน
สงสัยโดนงอนซะแล้วเรา!!!!
"เฮ้อออออ~"
"เป็นอะไรน่ะฮยอน"
"เปล่าหรอก ไม่มีอะไร"
"เซเลสโทรมาเหรอ?"
"อืมมมมม"
"นี่คงจะงอนกันอีกล่ะสินะ.."
"เฮ้ออออออ ไม่รู้ว่างอนอะไรน่ะซี๊~ ไอ้ถ้าจะง้อ มันจะไปง้อได้โดนใจได้ยังไง"
"บางทีเซเลสอาจจะอยากให้ฮยอนไปเรียนก็ได้นะ"
"ลี่วี่จังเชียวนะซาจัง!!!!! เธอก็รู้นี่น๊า ว่าชั้นชอบเค้ามากกกกกกกกอ่ะ ฮืออออ"
"โอ๋ๆ จ๊ะๆ เซเลสก็น่าจะเข้าใจแหละ อย่าเพิ่งคิดมากเลย อ๊ะ!แถวขยับแล้ว" ซาจังพูดพลางดึงเธอให้ไหลไปตามฝูงชน
เซเลสหมุนที่ห้อยโทรศัพท์ที่จูฮยอนให้ไปมาอย่างใจลอย
ป่านนี้จะโดนโกรธเอารึเปล่านะ....
เพิ่งจะมาคิดได้แบบนี้ทุกที ว่ามันจะไปทำให้เจ้าตัวนั้นรำคาญรึเปล่า โอ้ย!กลุ้ม...~
ฉับพลันโทรศัพท์ในมือก็เริ่มสั่นก่อนที่เพลงประกอบละครเรื่องดังจะดังขึ้น
"ว่าไง"
"ไปหาไรกินกันมั้ยวันนี้เซเลส?" เสียงของลีมิน เพื่อนสนิทในเกาหลีของเธอส่งผ่านมาตามสาย
"ตอนไหนเนี่ย"
"แวบได้ตอนไหนมั่งล่ะย่ะ หล่อนน่ะ"
"ตอนนี้เลยก็ได้ ฮ่าๆ เจอที่ไหนว่ามา เดี๋ยวไปหา"
"ร้านกาแฟใกล้ๆโรงเรียนของเธอล่ะกัน เดี๋ยวกลับมาเซ็นชื่อไม่ทัน"
เธอตอบรับเพื่อนไป ก่อนจะจัดแจงเก็บข้าวของที่จำเป็นติดตัวไปด้วย ส่วนที่เหลือก็เก็บให้พ้นมือเด็ก
ตอนนี้เด็กๆก็น่าจะยุ่งอยู่กับดารา คงไม่มีใครมาห้องพยาบาลหรอก
แต่เธอก็อดคิดไม่ได้ ว่า วันนี้จูฮยอนนั้นจะแวบมาหาเธอรึเปล่า แต่ เธอก็ต้องมีเวลาส่วนตัวของเธอมั่งสิ
แฟนก็ส่วนแฟน....เพื่อนก็ส่วนเพื่อน คนละเรื่องกัน....
"นี่ซาจัง เดี๋ยวเราจะไปห้องพยาบาลก่อนนะ ยังไงวานบอกอาจารย์ให้ด้วยนะ"
"โอเคจ๊ะ ขอให้โชคดีนะจ๊ะ" ซาจังชู2นิ้วให้เธอ ก่อนจะเดินเข้าห้องเรียนไป
จูฮยอนนั้นก็รีบวิ่งลงบันไดไปห้องพยาบาลอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้ว่าป่านนี้เซเลสจะงอนเธอมากขนาดไหน โกรธรึเปล่าก็ไม่รู้
เธอมาหยุดยืนหอบเล็กน้อยตามนิสัยที่ชอบวิ่งไปไหนมาไหน และยิ่งตอนมีเรื่องด้วยแล้วยิ่งไม่ต้องพูดถึงว่าสปีดของเธอนั้นจะขนาดไหน
"เซเล.." พูดไม่ทันจบประโยคดี แต่เธอกลับพบว่าในห้องพยาบาลนั้นว่างเปล่า...
"เซเลสไปไหนของเค้านะ?....กระเป๋าก็ไม่อยู่ แต่เปิดห้องไว้แบบนี้อ่านะ"
เธอคิดว่า สงสัยเซเลสคงจะไปเข้าห้องน้ำ จึงเดินไปนั่งรออยู่ที่เตียงในห้องพยาบาลด้านในสุด
เตียงที่จะว่าเป็นเตียงประจำของเธอเลยก็ว่าได้
"ป่านนี้แล้วเหรอเนี่ย เดี๋ยวต้องรีบไปละ"
"รีบไปไหนเนี่ยเซเลส เลิกงาน4โมงไม่ใช่เหรอ?"
"พอดีต้องรีบไปหาฮยอนนะสิ" เธอเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมืออย่างร้อนรน แต่มือก็ไม่ละจากบรัชออนที่กำลังรีบเร่งแต่งแต้มอยู่
"ยังคบกันอยู่อีกเหรอเนี่ย ไม่น่าเชื่อเลยวะ"
"เฮ้ย พูดดีๆหน่อย! แล้วทำไมต้องเลิกคบไม่ทราบ"
"เราว่า เค้าออกจะเอาแต่ใจนะ"
"ก็พอควรเลยล่ะ" เธอหัวเราะอย่างเห็นเป็นเรื่องขันมากกว่าจะเป็นจริงเป็นจัง จนลีมินต้องส่ายหัวกับเพื่อนจอมดื้อ
"แล้วอย่าหาว่าไม่เตือนนะย่ะ"
"เออน่าๆๆๆ ชั้นพอใจของชั้นน่ะ ไปก่อนนะ บายๆ" เมื่อลาเพื่อนเสร็จเรียบร้อย เธอก็เดินตัวปลิวกลับไปโรงเรียน
'จูฮยอน ไม่รู้มีอะไรดีหนักหนา ถึงได้ทำให้เซเลสหลงได้ขนาดนี้' ลีมินคิดไปพลางคนกาแฟเย็นในแก้วของตัวเองไปอย่างใจลอย
เซเลสวางกระเป๋าลงหลังโต๊ะทำงานของเธอ พลางเหลือบมองนาฬิกา
บ่าย3กว่าแล้ว.............................
"ไปไหนมาเซเลส!" เสียงที่เกือบจะเป็นเสียงแว๊ดดังขึ้นทางด้านหลังของเธอ
ไม่ต้องหันไปดู เธอยังรู้เลยว่าใครเป็นคนพูด จะใครล่ะ นอกจากจูฮยอน
และแน่นอน ตรงหน้าเธอตอนนี้คือ จูฮยอน เว่อร์ชั่น กอดอกเอาเรื่องเต็มที่
"ไปข้างนอก"
"ไปไหน?"
"ไปหาไรกินกับเพื่อนน่ะ ข้างๆโรงเรียนนี่ล่ะ"
"เพื่อนคนไหน?"
"ลีมินน่ะ"
"ลีมินอีกแล้วเหรอ? เซเลสอยากไปไหน ทำไมไม่รอไปพร้อมกันล่ะ!" จูฮยอนเริ่มงอนขึ้นมาจริงๆจังๆซะแล้ว
อุตส่าห์รีบมาหา กลัวว่าจะทำให้โกรธ แต่ที่ไหนได้....กลับไปเฮฮากับเพื่อน โดยลืมเธอไปเลย เซเลสนะเซเลส
"ก็...มันโทรมาชวนก็ไปสิ เดี๋ยวก็ค่อยไปกะฮยอนตอนเย็นไงจ๊ะ นะ" เซเลสเอียงคอพยายามทำให้จูฮยอนหายงอน แต่ท่าทางจะประสบผลสำเร็จยากซะแล้ว ดูจากอาการหน้าบึ้งๆแบบนี้
"โอเค อยากให้ทำไง ว่ามา" เธอลอบถอนหายใจพลางหันไปมองหน้าเด็กสาว
"เซเลสเป็นอะไร หมู่นี้เป็นอะไรไป ทำไมเอาแต่ทำตัวห่างชั้นอยู่นั่นล่ะ ทำไมเดี๋ยวนี้เราทะเลาะกันทุกวันเลย"
"....ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย การทะเลาะกัน มันก็เรื่องปกติไม่ใช่เหรอ?"
"เซเลสต้องการจะเลิกกับชั้นใช่มั้ย ถึงได้ทำแบบนี้!!"
"วันนี้เป็นอะไรเนี่ยฮยอน ทำไมพูดจาแปลกๆนะ แล้วใครกันแน่ที่หาเรื่องน่ะ" เธอพูดอย่างเหนื่อยหน่าย
หน่าย..ในการไม่ฟังใครของฮยอน เอ็นดูก็เอ็นดู กับความรักของคนตรงหน้า
"ทำไมเซเลสพูดแบบนี้!!! ฮึก..." น้ำใสๆเริ่มไหลออกจากตาคู่สวยของจูฮยอน
"ร้องไห้ทำไมคนดี? ทำไมแค่นี้ต้องร้องไห้หืม ใจเย็นๆสิ"
"ไม่เอานะเซเลส เราจะไม่เลิกกันนะ ชั้นรักเซเลสนะ รักมากๆเลยนะ ฮืออออ...."
"จ๊ะๆ ชั้นก็รักเธอมากเหมือนกัน แต่ เราต้องเชื่อใจอีกฝ่ายสิ ชั้นก็รักแต่ฮยอนนะ อ่ะ!"
เซเลสหยิบตุ๊กตาตัวย่อมๆขนาดเท่าอุ้งมือออกมาตรงหน้าจูฮยอน พร้อมกับลายเซ็นของลี่วี่ ดาราคนโปรดของคนตัวเล็ก
"กลับมาเห็นเค้ายังไม่กลับ และเด็กๆก็ซาแล้วด้วย ก็เลยไปขอมาน่ะ..." เซเลสพูดเบาๆ เพราะเริ่มรู้สึกเขินเล็กน้อย
ไอ้การเข้าไปขอลายเซ็นดาราเนี่ย มานไม่ใช่งานถนัด หรือ สิ่งที่เธอต้องการเลยจริงๆ ถ้าไม่เพราะคนตรงหน้าล่ะก็นะ...
"ขอบคุณนะ....เซเลส" จูฮยอนพูดเบาๆ พร้อมกับเข้าไปกอดเซเลส
อีกฝ่ายก็ได้แต่ลูบหัวให้อย่างอ่อนโยนพลางอมยิ้ม
นี่ล่ะนะ จูฮยอนของเธอ......
ความคิดเห็น