ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (FanFic - VIXX) Breath in the coldest lies. (Yaoi)

    ลำดับตอนที่ #2 : (Intro) Words : 504.

    • อัปเดตล่าสุด 9 เม.ย. 58




    ผมค่อยๆวางผลไม้และบรรดาขนมนมเนยนานาชนิดลงบนโต๊ะข้างเตียงนอนของชายหนุ่มผิวเข้มคนหนึ่งที่กำลังนอนหลับอย่างสงบสุขอยู่โดยมีพยาบาลคนหนึ่งกำลังเช็คน้ำเกลือพลางจดอะไรขยุกขยิกลงบนแผ่นชาร์ตที่ถืออยู่ในมือไปด้วยพลางทักผมเบาๆ

    “วันนี้ก็มาอีกแล้วนะแทคอุนอา..”

    “ครับ ผมอยากให้เขาจำผมได้เร็วๆน่ะครับ” ผมระบายยิ้มเศร้าออกมาแวบหนึ่งก่อนจะรีบปรับเป็นรอยยิ้มอ่อนๆแทน

    หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารตรงหน้าพลางส่งยิ้มให้ชายหนุ่มผู้มาใหม่อย่างเห็นใจ

     

    ใช่ นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วนับตั้งแต่เหตุการณ์นั้นแต่ชายหนุ่มที่นอนหลับอยู่ก็ไม่มีวี่แววที่จะจำผมได้อีกเลย ถ้าหากย้อนเวลากลับไปได้ ถ้าหากผมจะรู้สึกตัวได้ว่าอะไรที่มีค่ากับผมอย่างแท้จริง ถ้าหากผมยับยั้งชั่งใจตัวเองและหนักแน่นมากกว่านี้มันก็คงจะไม่เป็นแบบนี้ เพราะเคยชินกับการที่มีกันและกันมากจนเกินไปจนเบื่อหน่าย เมื่อความตื่นเต้นท้าทายมันไม่มีอีกแล้ว ก็ไม่น่าแปลกที่ผมจะเผลอไปหาความท้าทายใหม่ๆโดยลืมคิดถึงอีกคนที่รอเขาอยู่ข้างหลัง แค่ละสายตาแม้นิดเดียว อะไรๆก็ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

     

    ฮัคยอนค่อยๆลืมตาตื่นแล้วลุกขึ้นนั่งขยี้ตาอย่างง่วงงุน และมันก็เรียกรอยยิ้มให้ผมได้อย่างไม่ยากเย็นนัก ฮัคยอนหันมามองเห็นผมเข้าก็ยิ้มให้อ่อนๆก่อนจะทักทายผมเหมือนทุกๆวัน

    “อ้าว วันนี้ก็มาอีกแล้วเหรอแทคอุน?”

    เหมือนเดิม.......................และไร้ความรู้สึกใดๆ เป็นแค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง........มากจนเกินไป

     

    ในหัวของฮัคยอนมีแต่ความสงสัยว่า ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้เอาแต่มานั่งเฝ้าเขา มาเยี่ยมเขาทุกๆวันไม่เคยเบื่อ แน่ล่ะเพื่อนๆเขาก็มาหาบ้างอยู่แล้ว แต่นั่นมันเพื่อนของเขานี่น๊าแต่ผู้ชายคนนี้เป็นใครก็ไม่รู้ เขาจำไม่ได้สักนิดเดียว แต่ความรู้สึกบางอย่างบอกเขาว่า ชายร่างสูงตรงหน้าเขาคนนี้ไม่ใช่เพื่อนของเขาแน่ๆ แม้เขาจะเคยถามอีกฝ่ายอยู่บ่อยๆตั้งแต่วันแรกๆที่เขาตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองอยู่ในห้องพักผู้ป่วยสีขาวในโรงพยาบาลว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นอะไรกับเขา เขากลับได้ความเงียบกลับมาเป็นคำตอบแทน และได้รู้เพียงชื่อของอีกฝ่ายว่าชื่อจองแทคอุนแค่เพียงเท่านั้น แม้เขาอยากจะซักไซ้จนรู้เรื่องมากแค่ไหนแต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าเจ็บปวดทุกครั้ง เขาเลยเลือกที่จะหยุดถามแล้วปล่อยให้วันเวลามันเดินผ่านไปเรื่อยๆ เมื่อเวลาที่เหมาะสมมาถึงเขาคงจะได้รู้เองนั่นล่ะ









    **P.S. พิมพ์ชื่อเลโอผิดจะโดนแมวจับกินมั้ยคะ?? 55555555555

    แต่แก้เรียบร้อยแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะที่ท้วงมา ^^

    ตอนพิมพ์ก็เบลอๆค่ะ ถ้ารีดเดอร์คนไหนอ่านเจอคำผิดอะไรตรงไหนเม้นบอกได้นะคะ ไรท์เตอร์แก่แล้วตาไม่ค่อยดีแล้วค่ะ T T

     

     

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×