The way of destiny.....

ลำดับตอนที่ #11 : Finding

น้ำที่อยู่ในอ่างค่อยๆกลับกลายเป็นสีใส ชินก้มลงไปเพื่อหวังจะควานเจอบางสิ่งบางอย่าง

แต่ มือของเขานั้นสัมผัสได้แค่ก้นอ่างลื่นๆเท่านั้น......ไม่มีสิ่งใดเหลืออยู่

"ชั้นควรจะทำยังไงดี......"

ชินก้มหน้านั่งอยู่บนเตียงของเฟล ทันใดนั้นก็มีเสียงกดออดหน้าห้องของเฟลดังขึ้น

เขาค่อยๆลุกเดินอย่างไร้เรี่ยวแรงไปเปิดประตู

"ท่านหมอดู...?"

"ใช่ ข้าเอง ท่านซากุจิล่ะ ท่านโคซามุ?"

"ไปแล้วล่ะคับ..."

"ไปแล้ว??....อย่าบอกนะว่า ท่านซากุจิไปยังฝากนู้นแล้ว?"

"คงจะใช่มั้งคับ..."

"ข้ามาช้าไปจริงๆ ช่วยท่านซากุจิไว้ไม่ได้..."

"ผมก็มาช้าไปคับ ผมทำผิดพลาดไปหมดเลย เพียงแต่เอาเค้าไว้ใกล้ตัว อะไรๆก็คงไม่เกิดขึ้น"

"เราหลีกเลี่ยงโชคชะตาไม่ได้หรอกนะท่านโคซามุ แต่เราแก้ไขมันได้นี่? เราสามารถทำให้มันกลับมาเข้ารูปเข้ารอย อย่างที่เราพอจะรับได้ ได้นี่นะ ท่านจะไม่ลองดูหน่อยหรือ"

"ให้ผมทำยังไงล่ะ ทำยังไงเฟลถึงจะกลับมา"

"ท่านซากุจิรู้วิธีเปิดประตูบานนั้นได้อย่างไรกัน..."

"ดอกเข็ม....ใส่ในอะไรสักอย่าง.."

"อ่อ...อันนี้ข้าเข้าใจแล้ว ท่านรียะริน ได้ทำคำสาปใส่ไว้ในแหวนวงหนึ่ง นางย่อมต้องมีแหวนอีกวงที่เอาไว้ใช้ควบคู่กันแน่นอน ถ้าท่านได้มันมา ก็น่าจักผ่านไปยังฝั่งนู้นได้"

"ฝั่งนู้น...มันคืออะไรเหรอคับ?"

"โลกที่พวกท่านจากมา ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า มันจักพาท่านย้อนคืนสู่อดีต อดีตที่ท่านได้ทำมันหล่นหายไป"

"เป็นเพราะรีญา?"

"อ่านรียะรินก็ไม่ใช่ต้นเหตุทั้งหมด ข้าว่าแท้จริงแล้ว นางอาจจะแค่อยากให้ท่านซากุจิโดนพิษล้มป่วยเจ็บปางตายเท่านั้น แต่คงไม่คิดว่า พิษของนางนั้นจะมีคำสาปแฝงอยู่ ทำให้ท่านซากุจิต้องกลับไปยังโลกนู้น

ท่านริยะรินเป็นคนปรุงพิษขึ้นมา แต่ก็ปรุงขึ้นมาจากโลกนู้น ก่อนจะติดตามพวกท่านมา ก็ไม่น่าแปลกใจอะไรที่มันจักต้องกลับไปที่นั่น แต่ข้าว่ามันคงไม่อยู่ในแผนการของท่านริยะรินเท่าไหร่นัก"

"เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว ผมต้องทำยังไงบ้างคับ?"

"ประเดี๋ยวนะ ข้าจะไปหยิบอาวุธของท่านมาให้"

"อาวุธ???" ตกลง..เขาต้องย้อนยุคไปใช่มั้ยเนี่ย ไปในยุคที่มีการสู้รบ...คำสาป..ต่างๆนานา

"ท่านคงยังไม่เชื่อล่ะสินะ....ท่านอยากจะพิสูจน์มั้ยล่ะ?"

"พิสูจน์?"

"ใช่ ข้าจะปลุกดาบมหาเวทย์ของท่านขึ้นมา มันเป็นดาบที่เลือกนาย ถ้าท่านทำให้มันยอมรับได้ แน่นอนว่า ท่านคือท่านโคซามุ"

"มันไม่ใช่ว่า เป็นใครก็ได้หรอกเหรอคับ แค่คนที่มีใจอยากไปโลกนู้น"

"ถ้าผูกพันก็ไม่สามารถใช้ได้ และดาบของท่าน ก็เป็นของท่าน ท่านได้เป็นผู้ทำพันธะสัญญากับมัน มันก็จักรับใช้ท่านไปจดชั่วกัปชั่วกาล ท่านไม่อยากจะลองดูหรอกหรือ?"

'ไหนๆก็ไหนๆแล้ว คงไม่มีอะไรแย่ไปกว่านี้แล้วล่ะนะ และถ้ายิ่งปล่อยเวลาไปมากเท่าไหร่ ความปลอดภัยของเฟลก็จะน้อยลงเท่านั้น'

"โอเค ผมจะลองดู" ชินรับปากอย่างหนักแน่น

ดาบเล่มหนาถูกยกออกมาวางข้างหน้าเขา

"เอ่อ..ผมต้องทำยังไงบ้างเหรอคับ?" ไอ้ตัดสินใจแน่วแน่น่ะมันก็ใช่...แต่ จะให้เขาเดินดุ่มๆเข้าไปเลยน่ะ มันก็แปลกๆนะ

"แค่บอกความต้องการต่อหน้าดาบ มันก็จะตอบสนองเอง ข้าจะร่ายคาถาให้ ส่วนท่านก็บอกความประสงค์ไป"

เขาหลับตาลง พร้อมๆกับที่อธิษฐาน

'ขอให้เค้าได้ไปช่วยเฟล ไม่ว่าจะเป็นใคร โคซามุ หรือไม่ใช่ เค้าแค่ต้องการช่วยเฟลเท่านั้น'

ดาบทอแสงสีฟ้าอ่อนปริ่มออกมา ประดุจสายน้ำ แล้วค่อยๆเข้าโอบรัดร่างของเขา

"ลืมตาได้แล้วล่ะท่านโคซามุ"

เมื่อลืมตา....ดาบแท่งใหญ่หนา ที่ให้ความรู้สึกหนักกลับไม่หนักเลย เมื่อตอนนี้มันมาอยู่ในมือขวาของเขาแล้ว

และเมื่อก้มลงมองตัวเองอีกครั้ง เสื้อผ้าต่างๆของเขาได้มีชุดเกราะมาสวมทับอย่างพอเหมาะพอเจาะ

"เมื่อดาบถูกปลุก ชุดเกราะย่อมกลับมาเช่นกันเจ้าค่ะ"

"เอ่อ..ถ้าผมไปช่วยเฟลสำเร็จ จะเกิดอะไรขึ้นเหรอคับ?"

"ข้าไม่อาจล่วงรู้คำทำนายต่อชะตากรรมของพวกท่านได้ พวกท่านเป็นคนของโลกนู้น แค่โดนคำสาปส่งมาที่โลกนี้ ข้านั้น..ไม่อาจตอบได้"

"เอ่อ..ไม่เป็นไรคับ ขอบคุณมากๆนะคับ ผมพร้อมแล้วที่จะไปตามหาเฟล"

"ไม่ต้องตามหาหรอกท่าน เมื่อท่านไปถึงที่นั่น ท่านจะได้ไปที่ปราสาท เพราะสถานที่ที่ประตูมิติพาไปได้ มีแต่หอคอยในปราสาทท่านราชันเท่านั้นเอง"

"ขอบคุณมากคับ"

เขาพูดได้แค่นั้น สายลมมากมายก็พาร่างของเขาให้หมุนวน และหายลับไปจากที่ตรงนั้น

"โชคชะตาของพวกท่านน่าโศกเศร้ายิ่งนัก....ท่านจะเลือกทางใดเล่า ท่านโคซามุ"