The way of destiny.....

ลำดับตอนที่ #10 : Open The Destiny

ชินขับรถออกจากหอรวมมาที่ห้องเช่าของเฟล 
ถ้าเขาคิดถูก ป่านนี้ เฟลก็น่าจะยังอยู่บนเตียง

 

เพราะตอนนี้นาฬิกาข้อมือของเขายังบอกเวลา6โมงนิดๆอยู่เลย

 

ชินมักชอบขับรถเล่นเวลาอย่างนี้เป็นประจำในยามที่สับสน และกังวล วันนี้ก็เหมือนกัน แต่ไม่ทั้งหมด

 

เขาอยากมาทำอาหารให้เฟลทานมากกว่า

 

ถ้าไม่มีเขาอยู่ เฟลก็ทานแต่พวกอาหารสำเร็จรูป ดีไม่ดี ก็มาม่าเลยนี่แหละ..

 

เขาหิ้วถุงอาหารสดที่แวะซื้อข้างทางออกจากรถ และเดินเข้าตึกไป

 

ยามยิ้มให้เขาอย่างคุ้นเคย ก็เขามาที่นี่ก็บ่อยใช้ได้ บางวันที่เฟลมีเรียน ถ้าเขาอยากนอนเล่น หรือหนีความวุ่นวาย เขาก็มักจะมาที่นี่

 

เขาใช้กุญแจสำรองที่เฟลเคยให้เขาออกมาไขเข้าไปอย่างเบามือที่สุด ด้วยกลัวว่าคนข้างในจะตื่นกลัวเอาได้

 

แต่ภาพที่คิดไว้ถูกลบล้างโดยสิ้นเชิง......................

 

เฟลนอนฟุบหน้าอยู่กับโต๊ะทำงานที่มีอยู่เพียงโต๊ะเดียวในห้อง และใช้เป็นทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็น โต๊ะทานอาหาร โต๊ะอ่านหนังสือ ทำงาน ออกแบบ และที่นอน...

 

โคมไฟที่โต๊ะยังคงทำหน้าที่ให้ความสว่างแก่เจ้าของแม้จะหลับไปแล้วก็ตามอย่างสม่ำเสมอ

 

ชินปิดสวิตช์พลางมองสิ่งที่วางระเกะระกะบนโต๊ะของเฟล

 

ภาพร่างแบบหน้าคนต่างๆนานาถูกวางไว้อย่างไม่ใยดี

 

'คงจะยังไม่ถูกใจสินะ..............................................' ชินส่ายหัวขำๆ ก่อนจะค่อยๆรวบรวมแผ่นกระดาษเหล่านั้นวางกองไว้มุมนึง และนำผ้าห่มมาห่มให้ร่างบาง

 

และเขานั้นก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อทำอาหารให้เฟล

 

 

รีญามองไปยังรถคันหรูของชินที่มาจอดที่หน้าห้องเช่าของเฟลอย่างเศร้าๆ

 

จะมีทางมั้ย ที่เธอจะแยกพวกเขาออกจากกัน....จะมีทางมั้ยที่จะทำลายด้ายแดงของทั้งคู่ให้ขาดสะบั้นลง.....

 

สายฝนยามอรุ่ณรุ่งค่อยๆพรมลงใบหน้าสวยของรีญา เธอค่อยๆกางร่มสีดำที่นำติดตัวมาด้วยขึ้น และเดินหายไปอีกทางท่ามกลางสายฝนเย็นเยียบแต่เพียงลำพัง...

 

แหวนสีดำแต้มลายเงินหล่นอยู่ข้างๆพุ่มดอกเข็มชมพู มันค่อยๆละลายหลอมตัวลงกับดอกเข็มสีสวยนั้นทีละนิด....

 

ยาพิษที่รีญาทิ้งไว้โดยบังเอิญค่อยๆลามไปยังเฟลทีละน้อยๆ........................................................................................

 

 

"ไม่ดีเลยนะท่านซากุจิ.... ไม่ดีเลย... ทำไมเจ้าไม่ระมัดระวังให้ดีนะริยาริน..." หญิงชราพิมพำหลังจากส่องดูลูกแก้วสีน้ำนมวาววับ

 

ยาพิษต้องคำสาปที่ริยารินปรุงขึ้นมา โดยระบุเจาะจงคนโดนพิษ ไม่ว่าใครก็ไม่อาจหลบพ้น ดุจะเป็นการบังเอิญไปซะหน่อยกับการที่นางจะมาทำตกไว้แบบนั้น

 

"ต้องรีบบอกท่านโคซามุ...." นางคิดได้ดังนั้นก็รีบหยิบโค้ตสีม่วงเข้มของตนเดินแกมวิ่งออกไปจากร้าน มุ่งหน้าไปยังหอของเฟล....

 

 

 

แต่ละวันช่างผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่ายเอามากมายในสายตาของเฟล

 

3วันแล้วสินะ..ที่ไม่ได้กลับหอ 3คืนแล้วที่นั่งทำงานงกๆแล้วก็วนอยู่แบบนั้น..ไม่มีอะไรแปลกใหม่เลย

 

'ลงไปเดินเล่นแก้เซ็งหน่อยดีกว่า..'

 

"เฮ้ยเฟล!มึงอยู่นี่เอง จะพรีเซ้นงานแล้วนะ"

 

"เหรอ..." เฟลค่อยๆจุดบุหรี่ที่ตัวเองถือค้างอยู่ในมือนานแล้วขึ้นมาสูบ

 

ควันสีขาวค่อยๆลอยคว้างออกไปสัมผัสในอากาศเบื้องล่าง

 

"เฮ้ย เร็วสิว่ะ!!" เพื่อนของเขายังคงเร่ง แต่เขารู้สึกเหมือนว่ามันอยู่ไกลเหลือเกิน....

 

 

 

Tuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu

 

ชินเดินออกมาจากห้องวิจัยแล้วกรอกเสียงลงไปยังปลายสายด้วยน้ำเสียงราบเรียบเอามากๆ

 

"เอ่อ...นี่เพื่อนเฟลนะคับ เอ่อนั่น ชินรึเปล่าคับ"

 

"ใช่คับ ทำไมเหรอคับ" คงไม่หรอกนะ....คง....ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเฟลใช่มั้ย........

 

มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขากลัวสินะ....................................................

 

"เฟลเป็นลมน่ะคับ ยังไงก็วานคุณมารับไปหาหมอจะดีกว่านะคับ อาจจะเพราะว่าไม่ได้ดูแลสุขภาพล่ะมั้งคับ หมู่นี้งานกราฟฟิคเยอะเชียว"

 

"เอ่อ..ทำงานกันมานานเท่าไหร่เหรอคับ"

 

"3วัน 3คืนแล้วคับ...ยังไงคุณก็มารับมันกลับบ้านแล้วกันนะคับ พอดีงานของผมยังไม่เสร็จเลยน่ะ"

 

"ได้คับ เดี๋ยวผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ล่ะคับ"

 

ระหว่างที่ชินเดินออกมาจากห้องนั้นก็สวนเข้ากับรีญาโดยบังเอิญพอดี

 

"ถ้าไม่อยากเห็นพี่เฟลตายก็รีบๆมอบความรักให้รีญาซะทีสิคะ" เธอกระซิบเบาๆ แต่ชินกลับได้ยินมันชัดเจน...

 

"เป็นฝีมือของเธอเหรอรีญา?"

 

"มันก็ไม่แน่นะค่ะ...อิอิ"

 

"เธอมัน...น่ารังเกียจที่สุด!!" ชินพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นไร้เยื่อใยแต่กลับสร้างรอยแผลให้อีกฝ่ายได้มากมาย

 

"เราจะได้เห็นดีกันค่ะ ถ้าพี่ปกป้องพี่เฟลได้ตลอดไปเลย เราก็จะได้เห็นกันแน่ค่ะ รีญาจะเอาพี่ชินมาให้ได้"

 

ชินไม่สนใจกับหญิงสาวตรงหน้าอีก เขาหมุนตัวและเดินออกไปจากห้องวิจัยนั้นโดยเร็ว...

 

รีญามองตามแผ่นหลังนั้นด้วยความรู้สึกหลากหลาย

 

เสียใจ...ในคำว่ากล่าวของชิน ที่มันช่างทำร้ายหัวใจของเธอเหลือเกิน..

 

ดีใจ...ที่ความพยายามของเธอ มันกำลังเดินหน้า...เธอกำลังจะได้คนๆนี้มาครอง

 

แม้ว่าจะต้องทำลายพี่ของตัวเอง หรือทำลายใครไปมากมายก็ตาม....

 

 

ฝนหนาเม็ดขึ้นเมื่อชินมาถึงห้องของเฟล เขารีบวางถุงอาหารสดที่ซื้อมาเพื่อทำกับข้าวลงกับโต๊ะทานข้าว แล้วรีบเดินไปยังเตียงนอนหลังเล็ก

 

เขาคิดว่า คงจะพบกับใบหน้าของเฟล แต่ ร่างนั้นไม่อยู่ตรงหน้าเขาซะแล้ว...!!!

 

"เฟล!!!" ชินเสียงดังขึ้นอย่างวิตกกังวล...

 

เสียงสะอื้นเล็กๆดังออกมาจากในห้องน้ำ

 

ชินรีบวิ่งถลาไปกระชากประตูห้องน้ำออก สภาพของเฟลที่มือขวานั้นอาบไปด้วยเลือดสีแดงสดที่ไม่มีท่าทีว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

 

จนเจ้าตัวต้องเอามือนั้นจุ่มลงไปในอ่างอาบน้ำที่เปิดน้ำไว้จนเต็ม

 

เลือดสีสดลอยปะปนไปกับสายน้ำไหลวนภายในอ่างอาบน้ำสีขาวนั้น...

 

"เฟล ทำใจดีๆไว้นะ!"

 

"มันมาแล้วชิน..มันมาแล้ว....."

 

"อะไรของนาย มานี่ เดี๋ยวชั้นทำแผลให้ เอามือขึ้นจากน้ำก่อนเร็ว!"

 

"ฮึก...ฮึ..ก.... ชั้นออกไปไม่ได้........"

 

"หมายความว่ายังไง" ชินจ้องไปยังดวงหน้าของอีกฝ่ายที่ซีดขาวอย่างน่าตกใจ

 

"ชั้นออกไปไม่ได้ไงชิน....อีกฝั่งกำลังกรีดมือของชั้น....นายเข้าใจมั้ย....."

 

"อีกฝั่ง..?? อย่าบอกนะว่า..."

 

"ใช่ อีกฝั่ง...อยู่ในอ่างอาบน้ำนี่ ฮืออออออออออออออ....ช่วยชั้นด้วยเถอะ... ใครก็ได้ช่วยที"

 

"ใจเย็นๆ ชั้นจะช่วยนายเดี๋ยวนี้" ชินพยายามดึงแขนขวาของเฟลออกมาจากอ่างอาบน้ำ แต่มันติดแน่นซะยิ่งกว่ากาวยึด

 

"โอ๊ยย..! ชั้นเจ็บ นายไปเถอะ นายหนีไป..."

 

"ไม่! จะหนีทำไมล่ะ นายกำลังเดือดร้อนนี่! จะให้ชั้นทิ้งนายไปได้ยังไง เราต้องอยู่ด้วยกันสิ"

 

"ชิน! นี่ไม่ใช่เวลามาดื้อนะ...รีบหนีไป ชั้นจะเอาตัวเองปิดประตูนี้ไว้ แล้วนายค่อยมาช่วยชั้นนะ"

 

"เดี๋ยว แล้วนายเปิดประตูนี่ได้ยังไง! เฮ้เฟล!!"

 

"ดอกเข็ม....ใส่ใน...."

 

กิ๊ด กิ๊ด..................................................เสียงเล็บจำนวนมากมายที่ตะกุยประตูไม้ดังขึ้นเรื่อยๆ ฉับพลัน เฟลก็รวบรวมแรงฮึดสุดท้าย กระโจนลงไปในอ่างอาบน้ำนั้น...

 

"เฟล!!!" ชินพยายามจะคว้าเอาไว้ แต่ช้าไปเสียแล้ว เฟลหายไปแล้ว พร้อมๆกับเสียงตะกุยประตูด้วย...

-------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องนี้ ตันจิงๆแร้นค่ะ 555 ที่แต่งไว้เอามาลงหมดแร้น><"

ยางงายก้อฝากไว้ด้วยนะค่ะ ^^ ขอบคุนผู้อ่านทุกท่านเรยค่ะ

จาพยายามมาต่อไวๆนะค่ะT^T"