คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : คำสัญญา
ฤดูใบไม้ร่วงมาเยือนไวกว่าปกติ เซเลสที่ไม่ได้เตรียมตัวต้องรีบวิ่งกลับไปบ้านเพื่อไปเปลี่ยนผ้าพันคอผืนที่หนากว่าเดิม...
"เฮ้อออ คนมันขี้หนาวนี่น๊า...โอ้ย อิจฉาคนเกาหลีจริงๆ คงจะชินกับอากาศแบบนี้สินะ..."
เธอเหลือบมองไปยังกลุ่มเด็กนักเรียนที่เดินจับกลุ่มไปโรงเรียนอย่างเริงร่า ไม่ได้สะทกสะท้านกับอากากาศหนาวเย็นที่เธอว่ามันหนาวจับขั้วหัวใจเลยแม้แต่นิดเดียว
"โอ้ยยย หงุดหงิด!"
เธอเตะเจ้าหิมะที่อยู่ใต้เท้าอย่างระบายอารมณ์ก่อนจะวิ่งกลับไปโรงเรียน
"อะไรนะคะอาจารย์คิม?..อาจารย์เซเลสลาช่วงเช้า?"
จูฮยอนที่วิ่งหกล้มและถูกพยุงมาห้องพยาบาลเมื่อพบแต่อาจารย์คิมจึงเอ่ยถามอย่างงุนงง
"อืม เห็นว่าลากลับบ้านน่ะ"
"คะ? เป็นอะไรเหรอคะ?"
"เอ...ไม่รู้สินะ ไม่ได้บอกไว้"
อาจารย์คิมทำแผลให้เธออย่างดี แต่เธออยากให้คนทำเป็นเซเลสมากกว่า.....เฮ้ออออ
"เอาล่ะ กลับไปห้องเรียนได้แล้วล่ะ ไม่เป็นอะไรแล้วนะเด็กดี"
อาจารย์คิมพูดพลางลูบหัวอย่างเอ็นดู แล้วเดินไปเก็บอุปกรณ์ทำแผล
แผ่นหลังของอาจารย์ดูอบอุ่น...แต่ตอนนี้เธอคิดถึงเซเลสยังไงบอกไม่ถูกแฮะ
เธอลุกเดินออกจากห้องพยาบาลก่อนจะหลบไปโทรศัพท์ในห้องน้ำ
เสียงเรียกเข้าดังอยู่นานพอสมควรก่อนที่อีกฝ่ายจะรับสาย
"ไม่มีเรียนเหร.."
"เซเลสนั่นล่ะอยู่ไหน?"
"เอ่อ..ข้างนอกน่ะ กำลังจะเข้าไปโรงเรียนแล้ว"
"ไปไหนมา..."
"ไปเอาของจ๊ะ"
เธอคิดไปเองรึเปล่านะ..ว่าเซเลสเงียบขึ้น..ถามคำตอบคำแค่นั้น....
"เซเลส..."
"หืม? ถ้าไม่มีอะไรแล้วก็เข้าห้องเรียนไปเถอะ เสียการเรียนหมดเอาแต่โทรหาชั้นน่ะ เอาไว้ค่อยคุยกันนะ"
"เดี๋..."
ยังไม่ทันจบคำดี เสียงวางสายก็ดังขึ้น.....เซเลสวางสายใส่เธอเหรอเนี่ย!!!
"แล้วเธอก็ว่าเซเลสเปลี่ยนไปน่ะเหรอ?"
"ใช่ ซาจังดูสิ มีอย่างที่ไหน คนเค้าอุตส่าห์เป็นห่วง จะฟังกันหน่อยก็ไม่ได้ หมู่นี้เซเลสทำกับชั้นเหมือนเป็นน้องมากกว่าจะเป็นแฟนเข้าไปทุกที"
"เธอเอาแต่ใจมากขึ้นรึเปล่า?"
"อะไร? ชั้นอ่านะเอาแต่ใจ"
"อืมมมม เซเลสน่ะเค้าอาจจะเป็นห่วงเธอแบบที่ผู้ใหญ่เค้าเป็นกัน แต่ไอ้เรามันเด็กไง เลยไม่เข้าใจเค้า"
จูฮยอนตักข้าวใส่ปากก่อนจะนั่งฟังเหตุผลร้อยแปดของเพื่อนที่สรรหามาพูดให้เธอสบายใจ....
เธอแค่อยากบอกเซเลส อยากอ้อนว่าเธอได้รับบาดแผล....อยากถามว่าหายไปไหนมา
และอยากบอกว่า...อย่าจากไปไหนนะ...........................แค่นั้นเอง...
"ค่ะ ค่ะ ทราบแล้วค่ะ จะรีบเตรียมตัวค่ะ..." เซเลสก้มหัวก่อนจะปิดประตูห้องฝ่ายบริหารอย่างแผ่วเบา.....
"เฮ้อออออออออออ...." เธอถอนหายใจก่อนจะรีบเดินกลับห้องพยาบาล...
"อ้าวเซเลสมาพอดี!"
"อะไรเหรออาจารย์คิม?"
"เมื่อกี้อืมมม มีเด็กคนนึงมาถามถึงเธอแหน่ะ"
"หืม? ถามทำไม??"
"เดี๋ยวนะ ชั้นรู้สึกคุ้นๆยังไงชอบกลล่ะ.....อ่อใช่!เด็กที่วิ่งหนีเธอเมื่อวานไงล่ะ"
"ห๊ะ มาเมื่อไหร่????"
ตายแน่งานนี้...งานนี้เธอตายแน่ๆ.......
"เมื่อเช้า หกล้มน่ะ"
"ห๊ะ หกล้ม!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"โอ้ยเบาๆสิเธอ..."
"ใช่ หกล้ม แต่ไม่เป็นอะไรมากหรอกนะ...ชั้นทำแผลให้แล้วล่ะ อ้าวจะไปไหนน่ะ"
'ถ้าต่อไปชั้นหกล้ม เซเลสต้องเป็นคนทำแผลให้ชั้นนะ'
'แน่นอนสิ'
'สัญญานะ?'
'จ๊ะ สัญญา'
'เซเลสนั่นล่ะไปไหนมา?'...........................................
เธอทิ้งจูฮยอนไว้ได้ยังไง...เธอทำให้จิตใจอีกฝ่ายไม่เชื่อถือเธอแม้แต่นิดเดียวได้อย่างไร.....................................................
"เฮ้อออ...หกล้มแล้วเดินยากชะมัดเลย"
"ค่อยๆเดินสิ" ซาจังพูดพลางหัวเราะคิกคัก
"จูฮยอน!!!" เซเลสรีบเดินมายืนข้างๆเธอทันที จนซาจังรีบปล่อยมือแทบไม่ทัน
"หืม? มีอะไรเหรอ" น้ำเสียงจูฮยอนนั้นเต็มไปด้วยความนิ่งสงบ
"ชั้นมีเรื่องจะคุยด้วย"
"แต่ชั้นไม่มี..."
"เอ่อ..ซาจังใช่มั้ย?....ยังไงขอตัวยัยนี่ไปก่อนนะ ฝากลาอาจารย์คาบต่อไปให้ด้วยล่ะ"
"อ่า...ค่ะ ทราบแล้วค่ะอาจารย์........."
"เฮ้ยปล่อยชั้นนะ จะไปไหนน่ะเซเลส!!!"
"อยู่เฉยๆแล้วตามมา"
"ทำไมชั้นต้องไป...?"
"ไม่ไปเราจบกัน..."
จบกัน?..............................................................
จูฮยอนนิ่งไปเมื่อได้ยินคำนั้นก่อนจะเดินตามไปอย่างว่าง่ายโดยที่อีกฝ่ายคอยพยุงอย่างทะนุถนอม
เซเลสมาเธอมานั่งในห้องพยาบาลที่ตอนนี้อากาศข้างนอกเริ่มจะอุ่นขึ้นนิดนึงเพราะเป็นยามบ่าย...
"ชั้นขอโทษนะ........"
เซเลสนั่งคุกเข่าลงหน้าเธอ เธอที่เอาแต่ก้มหน้ารีบเงยหน้าขึ้นอย่างไม่เข้าใจ...
ก็เซเลสให้มาที่นี่..ไม่ใช่จะมาคุยเรื่องยุติความสัมพันธ์หรอกเหรอ?............
"เห?"
"ขอโทษที่เมื่อเช้าวางสายเธอ....ชั้นกลัวเธอเสียการเรียน อีกอย่างชั้นก็แค่ไปเอาของแค่นั้นเอง"
"แต่ชั้นเป็นห่วงนะ....ถึงได้โทรไปน่ะ"
"หืม?............."
"อืมม ก็มาที่นี่แล้วไม่เจอเซเลสนี่น๊า"
"เป็นห่วงชั้นเหรอ?..."
"อืมม มากๆด้วย แต่เธอกลับบอกว่า ทำไมชั้นไม่ไปเรียน มัวแต่โทรหาเธอ"
"ขอโทษนะเด็กน้อย..."
"แล้วก็ขอโทษที่พูดว่าจบกันด้วย"
"...."
"ถ้าไม่พูดแบบนั้น เธอก็ไม่ตามชั้นมานี่น๊า จูฮยอน...เราอย่ามาทิฐิใส่กันเลยนะ....อีกอย่างนึง ชั้นไม่เคยคิดจะมีใครหรอกนะ
เพราะชั้นน่ะรักแต่เธอน่ะ อยากให้เธอเข้าใจชั้นด้วย ชั้นก็กลัวเหมือนๆกับเธอ วันที่เธอจะจากชั้นไปน่ะ แต่ถ้าเราเอาแต่กลัวแบบนั้น
แต่ละวันเราจะมีความสุขซักเท่าไหร่กันล่ะ...ชั้นก็พยายามนะ...พยายามปล่อยๆเธอไปบ้าง เพื่อให้เธอมีอิสระ ชั้นกลัวว่ามือของชั้นมันจะจับเธอไว้แน่นเกินไป..."
"เซเลส....."
"อีกไม่นานชั้นก็ต้องไปดูงานต่างจังหวัดแล้ว...."
"ห๊ะ!!!!ไปนานเท่าไหร่!!!"
"สัก3-4วันล่ะมั้ง...อยู่ให้ไหวนะ..ชั้นจะโทรมาหาเธอบ่อยๆ"
"ไม่ใช่บ่อยต้องตลอดเลยต่างหาก!"
"ฮ่าๆๆ เธอไม่เรียนเหรอยังไงกัน?..."
"ชั้นอยากคุยกับเซเลสมากกว่านี่!"
"เด็กน้อยก็ต้องเรียนด้วยนะ..นี่! ชั้นแค่ไปดูงาน พูดอย่างกะชั้นจะไปไหนอย่างนั้นล่ะ"
ถ้าตอนนั้น...เราได้อยู่ด้วยกันมากกว่านี้....อะไรๆมันก็คงจะดี.............................
ทำไมช่วงเวลา2ปีกว่าที่เราอยู่ด้วยกัน...มันช่างสั้นเสียนี่กระไร......................................
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*TALK*
ฝากกันไว้ด้วยนะค่ะ.....แล้วจะรีบเอาตอนใหม่มาลงไวๆค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะค่ะ
ความคิดเห็น