คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Sweet in daily
ภาพแผ่นหลังของชินที่กำลังง่วนอยู่กับการทำอาหาร ให้ความรู้สึกคุ้นเคย เขาเท้าคางนั่งมองภาพนั้นอย่างไม่รู้ตัวจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินมาวางจานข้าวลงบนโต๊ะ
"มองอะไรของนายน่ะ" ชินถามด้วยน้ำเสียงระแวงนิดๆ (ก็แน่ล่ะ อีกฝ่ายเล่นจ้องซะขนาดนั้น)
เฟลได้แต่ส่ายหัวไปมา ก่อนจะค่อยๆลงมือจัดการกับ มักกะโรนีปลาหมึกของโปรดตรงหน้าอย่างเอร็ดอร่อย
ชินที่ทำท่าจะเอาเรื่องเมื่อได้เห็นท่าทีอย่างกับเด็กได้ของถูกใจนั้นก็ยอมรามือ และนั่งลงตรงข้ามอีกฝ่ายโดยในมือเขานั้นมีเพียงอมยิ้มแอปเปิ้ลแท่งบางๆแค่แท่งเดียวเท่านั้น
"นายไม่กินอะไรเหรอ"
"ไม่ล่ะ...แค่นี้ก็พอแล้วล่ะ" ชินหยิบอมยิ้มสีสวยขึ้นมาโบกๆตรงหน้าเขา
"นายนี่ยังไงนะ ข้าวปลาไม่กิน กินแต่ขนม ลูกอมเนี่ย!"
"หึๆๆ" ชินไม่ตอบคำถามชวนทะเลาะของเด็กดื้อ(ตัวสูง^^") แต่กลับส่งอมยิ้มนั้นเข้าปากโดยมีรอยยิ้มระบายอยู่เต็มใบหน้า
ทั้งคุ่ต่างนิ่งเงียบ โดยที่ฝ่ายหนึ่งนั้นก้มหน้าก้มตากินอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนอีกฝ่ายนั้นก็กำลังอมอมยิ้มอย่างเพลิดเพลิน
"เฟล ปากนายติดซอสแน่ะ" ชินยื่นกระดาษทิชชู่ที่อยู่ฝั่งตนส่งไปให้
"ไหนอ่ะ นายเห็นก็เช็ดให้เลยสิ"
"กินให้เสร็จก่อนก็ได้มั้ง"
"ทำไม!! นายรังเกียจชั้นเหรอไง"
"เฮ้อ...เอ้า เช็ดก็เช็ดคับ ยื่นหน้ามาสิคับเจ้าหญิง"
เฟลค่อยๆยื่นหน้าข้ามโต๊ะตัวเล็กที่ใช้ทานอาหารมาใกล้ชิดยิ่งขึ้น เพื่อให้สะดวกในการที่ชินจะเช็ดหน้าให้
ชินค่อยๆซับกระดาษเนื้อนุ่มลงกับมุมปากได้รูปของเฟลอย่างเบามือ.....ทะนุถนอม
เจ้าคนต้นเรื่องที่ตอนนี้เอาแต่หน้าแดง ค่อยๆก้มหน้าลงไปเรื่อยๆ จนแทบจะติดโต๊ะแล้ว ทำเอาชินอดขำออกมานิดๆไม่ได้
"ขำอะไรของนายน่ะ"
"ขำคนบางคนที่อายแล้วฟอร์มน่ะสิ"
"นายนี่ท่าจะบ้า ใครเค้าอายกัน!" เฟลพูดกลบเกลื่อนก่อนจะรวบช้อนส้อมให้เข้าที่อย่างเรียบร้อย และหยิบบุหรี่แท่งสีขาวออกมาจากกระเป๋าเสื้อเชิ้ต
ควันบุหรี่กลิ่นหวานลอยคลุ้งอยู่ทั่วบรรยากาศในห้องนั้น ชินค่อยๆละสายตาจากอมยิ้มในมือของตนไปฉวยเข้ากับบุหรี่ที่เฟลคีบไว้ด้วย2นิ้วอย่างหลวมๆ
"ชั้นบอกแล้วใช่มั้ย ว่าไม่ให้สูบ" ชินพูดจบก็สูบบุหรี่มวนนั้นซะเอง โดยไม่สนตาเขียวๆของอีกฝ่ายที่ส่งมา
"แล้วนายมีสิทธิ์สูบเหรอไง"
"ถ้านายไม่สูบ ชั้นก็ไม่สูบ ง่ายออก" ชินพูดจบก็หยิบจานข้าวและแก้วกาแฟใบสวยไปที่อ่างล้างจาน
"ชินใจร้ายที่สุด!!!"
"นายก็ดื้อที่สุดเหมือนกัน.." ชินพูดเบาๆ ก่อนจะลงมือล้างจาน สักพัก มือขาวๆนุ่มๆของใครคนหนึ่งก็อ้อมมาทางด้านหลังเขา
"ชั้นช่วยนะ"
"ไปนั่งรอเถอะ" ชินมองเจ้าตัวดีที่ตอนนี้กอดเอวเขาแน่นด้วยแววตาที่อ่อนแสงลง ก่อนจะเอาศอกที่ไม่เปื้อนฟองน้ำยาล้างจานมาขยี้หัวทุยๆของอีกฝ่าย
"ตามใจแล้วกัน นายออกไปก่อนได้มั้ย...เอ่อ.."
"จั๊กจี้!! 5555ชินนี่ตลกดีนะ แต่ไม่เอาหรอก นานๆชั้นจะได้แกล้งนายนี่น๊า"
จนแล้วจนรอด มือเล็กนั้นก็ไม่ยอมปล่อยจากเอวของชินเลย................
เฟลก้าวออกมาจากห้องน้ำที่เป็นระเบียบเรียบร้อย ที่มีเครื่องใช้แทบทุกอย่างที่เขาต้องใช้ การมาอยู่กับชินนั้นค่อนข้างสบายทีเดียว เพราะชินนั้น
ใช้อะไรเหมือนๆกับเขา รวมไปถึงความคิดหลายๆอย่างด้วยเช่นกัน
"นายจะเอาริมหน้าต่างเหมือนเดิมใช่มั้ย" ชินตบๆหมอนทั้ง2ใบเบาๆ ก่อนจะพลิกตัวไปนอนฝั่งที่ห่างจากหน้าต่างบานเล็กในห้องอย่างที่สุด
เพื่อกันที่ให้เฟลนั้นได้นอนได้อย่างสะดวก...
"เขยิบมาก็ได้นะ ชั้นก็ไม่ได้อ้วนอะไร"
"ไม่เป็นไร นอนเถอะ"
"นายไม่ทำงานเหรอ" เฟลถามเหมือนเพิ่งนึกขึ้นได้ แต่ก็ได้การส่ายหัวเป็นคำตอบกลับมา
"ไม่ล่ะ ถ้าชั้นทำ นายก็ไม่ได้นอนพอดีสิ แอบอู้สักวันคงไม่เป็นไรหรอก หึๆๆ" ชินพลิกตัวนอนตะแคงขวาด้วยความเคยชิน ทำให้ใบหน้าของทั้งคู่มาเจอกัน
"นายหันไปด้านนู้นหน่อยไม่ได้เหรอชิน.."
..................................................... ชินนั้นนอนหายใจลึกสม่ำเสมอ บ่งบอกถึงอาการที่ว่า หลับไปแล้วเต็มๆ ก็แน่ล่ะ วันนี้เจออะไรตั้งหลายอย่าง
ไหนจะเรื่องวิทยานิพนธ์ที่ใกล้กำหนดเข้ามาทุกทีแล้วอีกล่ะ... ปล่อยให้บางคนนั้นหน้าแดงกับใบหน้ายามหลับของชินอยู่คนเดียว...
ชินค่อยๆลุกจากเตียงด้วยความเงียบกริบ เพราะเกรงว่าอีกคนที่หลับอยู่นั้นจะตื่นซะก่อน
เฟลนั้น หลับโดยเอาหน้าซุกกับหมอนที่จนหนุนอย่างกับกลัวอะไรบางอย่าง น่าหวาดเสียวว่าจะหายใจไม่ออกอย่างที่สุด
เขาค่อยๆหยิบผ้าห่มที่ร่นลงไปที่ข้อเท้าห่มให้อีกฝ่าย ก่อนจะเข้าห้องน้ำไปแต่งตัว
เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเป็นที่เรียบร้อย เขาก็จัดแจงทำอาหารไว้เผื่อเฟลอย่างตั้งอกตั้งใจและคุ้ยเคย เฟลจะไม่เคยตื่นก่อน8โมงเลย
ถ้าตื่น วันรุ่งขึ้นก็จาตื่นสายเป็นเท่าตัว เขาคิดได้ดังนั้นก็หัวเราะลงลำคอเบาๆ
นานเท่าไหร่แล้วนะ.....ที่รู้จักกับเฟลมา จากความบังเอิญที่ร้านขายการ์ตูนในวันนั้น
บุคลิกภายนอกที่แสนจะเย็นชา ไม่น่าคบหาอย่างที่สุด แต่เมื่อทำลายเปลือกที่สร้างขึ้นมาออกไปแล้ว จะพบเห็นเนื้อแท้ที่แสนจะร่าเริง และเป็นมิตรอย่างจริงใจ
TUuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuu...........
"คับ ชินพูดคับ" น้องรุ้ง น้องรหัสของเขานั่นเอง มีอะไรรึเปล่านะ โทรมาแต่เช้าเลย
"พี่ชินจะเข้ามามั้ยคะวันนี้?"
"คิดว่าคงเข้าคับ...แต่ก็ยังไม่แน่ใจอ่านะ เพราะวันนี้พี่ไม่มีนัดกับอ.ด้วยน่ะคับ"
"งั้นไปหาอะไรทานกันตอนเที่ยงมั้ยคะ"
"เอ่อ...ใครไปบ้างอ่าคับ"
"ก็มีรุ้ง มีเพื่อนรุ้ง รีญาน่ะค่ะ พี่ชินก็น่าจะรู้จักแล้ว"
อย่างที่เขาคิดจริงๆ ว่าคนที่ชื่อรีญานั้นต้องไปด้วย ตอนนี้หล่อนเหมือนเปงเงาของรุ้งนรีไปซะแล้วสินะ......
ชินส่ายหัวอย่างจนปัญญา ก่อนจะตอบรับออกไป
"ก็ได้คับ ที่ไหนล่ะ"
เมื่อจัดแจงนัดสถานที่เรียบร้อยแล้ว ชินก็กดปิดเครื่องทันที ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องติดต่อธุระกันแล้วล่ะวันนี้...
ชินรินกาแฟให้ตัวเอง ก่อนจะลงมือทำงาน
แสงแดดยามสายอ่อนๆที่เริ่มร้อนส่องลอดเข้ามาทางผ้าม่านสีหวานเนื้อบางเบาน้อยๆ ลมเย็นๆก็พัดมาระใบหน้าคมนั้น
ใบหน้าที่ยุ่งตอนนี้ติดออกจะเป็นกังวลด้วยซ้ำ กับเวลานัดที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ
"ชินนนน~ ไปม.แล้วเหรอ ใจร้ายที่สุด อ๊ะ..อ้าว!!" เฟลตะโกนเรียกชินอยู่เป็นเวลานานและคิดว่า เจ้าตัวคงออกไปเรียบร้อยแล้ว
กลับแปลกใจที่พบว่า คนที่ตนเรียกนั้น ยังคงนั่งดื่มกาแฟด้วยมาดคุณชายอยู่ในห้องนั่งเล่น
"ไม่ไปม.เหรอวันนี้" เฟลลากเก้าอี้มานั่งตรงข้ามอีกฝ่าย ที่ใส่แว่น แล้วก็อ่านเอกสารหลายแผ่นอยู่
"ไม่อ่ะ"
"มีไรกินอ่ะวันนี้ อย่าบอกนะ ว่านายไม่ได้ทำไว้ให้อ่า"
"ไปดูในห้องครัวสิ วางไว้แล้ว"
"อยากกินกาแฟมั่งง่ะ"
"ก็ชงเองสิ"
และอีกสารพัดคำถามที่เฟลถามไป และชินก็ตอบคำถามด้วยน้ำเสียงและคำพูดที่เย็นชากลับมาเหมือนกัน
"เฮ้ย! เป็นไรอ่ะ ชั้นพยายามชวนคุยแล้วนะ"
"เฮ้อ....เปล่าๆ แค่เบื่อๆ วันนี้ต้องออกไปข้างนอกอีก คิดว่าจะได้หยุดพักแล้วซะอีก"
ชินพูดพลางวางเอกสารในมือให้พ้นจากรัศมีการฟุบ ก่อนจะฟุบหัวลงกับโต๊ะไม้ที่ใช้เป็นโต๊ะทำงาน
เฟลเพิ่งจะได้สังเกตใบหน้าที่แสนอิดโรยของเพื่อนก็วันนี้ ใบหน้าของชินดูวุ่นวายและเหนื่อยล้า ร่องรอยการอดนอนมีอยู่เต็มไปหมด
ไม่ต่างอะไรจากวันที่เขาต้องส่งต้นฉบับ เพียงแต่ของเขานั้น เป็นช่วงระยะเวลาสั้นๆ แต่ของชินนั้น มันยังอีกยาวไกล
"เหนื่อยมากเหรอ ให้ชั้นช่วยเอามั้ย" เฟลลูบๆหัวอีกฝ่ายอย่างอ่อนโยน
"ไม่ได้เหนื่อยเรื่องนั้นหรอก เฮ้อ....ช่างมันเถอะ นายหิวไม่ใช่เหรอ ชั้นไปอุ่นให้นะ"
"ไม่เป็นไรๆ นายนอนเถอะ หรือจะไปนอนในห้องเลยก็ได้นะ เดี๋ยวทางนี้ชั้นจัดการเอง"
"ไม่เป็นไร เอ่อ...เที่ยงนี้ออกไปข้างนอกด้วยกันหน่อยได้รึเปล่า"
"ได้สิ ไปไหนล่ะ เอ๊...อย่างนาย จะอู้งานไปเที่ยวด้วยเหรอเนี่ย"
"ไปกินข้าว กะน้องรุ้งน่ะ...เฮ้อ..."
เฟลหน้าตึงทันทีที่ได้ยินชื่อนี้ ไม่ใช่ว่ามีอคติกะน้องเค้าหรอกนะ เพียงแต่...กลัวกับสิ่งที่คิดไว้มากกว่า
"อย่าบอกนะ ว่าไอ้น้องรีญาอะไรนั่นก็ไปด้วยน่ะ"
"อืม นี่แหละ ที่ทำให้เบื่อไง ตอนนี้เป็นเงาของรุ้งไปแล้วมั้ง ชั้นจะบอกปัดก็ไม่ได้ เพราะยังไงรุ้งก็เป็นน้อง"
"งั้นชั้นไปด้วย รอชั้นอาบน้ำแปปนะ"
เฟลไม่รอช้า รีบวิ่งไปอาบน้ำทันที....ทิ้งให้ชินอมยิ้มอย่างสุขใจอยู่กับกองเอกสารคนเดียว (เค้าจะหาว่าบ้ามั้ยอ่ะ^^")
โคซามุ ชิน ค่อยๆจัดแจงเด็ดใบไม้ใบสวยที่ติดผมของซากุจิ เฟลิคุออกให้อย่างเบามือ
"เอ่อ...ขอบใจเจ้ามาก อากาศหนาวนะ ข้าขอบใจเจ้าจริงๆที่มาเป็นเพื่อนข้า" ร่างเพรียวกระชับเสื้อที่สวมใส่ให้แน่นขึ้นและลงมือตะกุยหิมะที่กองพะเนินอยู่ข้างหน้า
สิ่งที่เขาตามหานั้นคือ กล่อง กล่องที่เขาได้ฝังเอาไว้เมื่อหลายปีมาแล้ว ก่อนที่จะได้เข้าวัง กล่องที่เขาต้องให้กับโคซามุ ในวันนี้...
"มันไม่อยู่แล้วล่ะมั้ง เจ้าแน่ใจเหรอ ว่ามันอยู่ที่นี่ มันคงสำคัญมากนะ ลงทุนขนาดนี้เลย" โคซามุ มองเหยียดๆกับสภาพทุ่มสุดตัวของอีกฝ่าย ก่อนจะค่อยๆวางดาบคู่กายลงกับพื้น และตะกุยหิมะเย็นๆนั้นด้วยมือเปล่า
'เจ้าก็คงคิดว่ามันสำคัญมากสินะ ถึงยอมลดตัวลงมาช่วยช้าถึงขนาดนี้ คุณชายผู้แสนจะเย็นชาและหรูหรา ขอบคุณจากใจจริง...'
--------------------------------------------------------------------------
ได้เอามาลงแร้วค่ะ 555 จิงๆคือ จาอัพตั้งแต่ปีใหม่ แต่...
ไม่คิดว่าจาแต่งได้เยอะ จนสามาดเอามาลงเปงตอนได้ค่ะ><"
เรื่องเก่าก้อยางคงดองอยู่ หัวเราะแฮะๆ*
ตอนนี้ขอหวานให้สมอยากหน่อยนะค่ะ ทำตาวิ้งๆ*
ยางงายก้อฝากไว้ด้วยนะค่ะ ขอบคุนมากๆค่ะ
แร้นจาพยายามรีบมาอัพนะค่ะ
Ps...ถึงบางคน... เราจะเขียนเรื่องลง อย่างที่อยากเขียน ทำอย่างที่อยากทำ เราไม่ได้จิงจังเหมือนเมื่อก่องแร้นละนะ ให้เข้าใจซะใหม่นะ
ให้ไปดันคนอื่นได้เรย หัวเราะ* คิดถึงนะ...~ รุสึกจาไม่ได้มาอ่านเรื่องเรานานละนะจ๊ะ
ความคิดเห็น