คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : To walk follow the dream?
เขาอึ้งไปชั่วครู่ ก่อนจะรีบเปลี่ยนสีหน้า และยิ้มรับ ก่อนจะฝากเนื้อฝากตัวอย่างดีกับรีญา แต่ที่ทำไปทั้งหมดก็แค่เพราะ มารยาทเท่านั้น..
"เอ่อ..รุ้ง ถ้าไม่มีอะไรแล้ว พี่ไปก่อนนะ เดี๋ยวต้องไปทำงานต่ออีก ยังไงเอาไว้ค่อยคุยกันแล้วกันนะ"
เขารีบสาวเท้าตรงไปยังลิฟต์ที่อยู่มุมในสุดของชั้นโดยเร็ว จึงไม่ทันได้ยินสิ่งที่2สาวนั้นซุบซิบกัน
"วันนี้เป็นโอกาสดีนะ ที่จะได้อยู่ใกล้พี่ชินเค้าน่ะญา นานๆทีพี่เฟลน่ะจะไม่มาด้วยซะทีนะ พี่ชินกะพี่เฟลน่ะ ไปไหนมาไหนด้วยกันอยู่แล้ว อย่างกะปลาท่องโก๋แยกกันได้นี่ ดีจริงๆ"
รุ้งยังคงวิพากษ์วิจารณ์ไม่หยุดปาก ส่วนสายตาของรีญานั้น กลับรู้สึกเศร้าอย่างบอกไม่ถูก
ชินรีบวางข้าวของทั้งหมดลงกับโต๊ะซุ้มอย่างหมดเรี่ยวแรง การได้เห็นรีญานั้น มีตัวตนจริงๆก็พอจะพิสูจน์ได้แล้วว่า
ความฝันของเขานั้น ก็อาจจะเกิดขึ้นได้ แต่มันที่ไหนกัน ที่ไหนกันนะ ที่เค้าทั้ง3คน ได้อยู่ร่วมกัน แบบนั้น...
เฟลรีบเดินออกมาจากสำนักพิมพ์ประจำที่เขาต้องมาส่งต้นฉบับ ความร้อนจากไอแดดทำให้เขาจำต้องปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตตัวยาวออก2-3เม็ด พับแขนเสื้อขึ้นไปอีกหน่อย
และก็ลุยไปกับบรรยากาศอันแสนระอุในยามเที่ยงวัน 'ถ้าได้กาแฟสักกระป๋องเย็นๆคงดีไม่น้อย' แต่ก็เป็นแค่ความคิดเท่านั้น
เมื่อโทรศัพท์ของเขาสั่นเป็นเจ้าเข้าอยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนสีดำยาว
"ว่าไงชิน"
"นายอยู่ไหนน่ะ"
"ก็ ที่สี่แยกตรงหน้าสำนักพิมพ์น่ะแหละ เพิ่งส่งงานไป อย่างโล่งเลยว่ะ เราไปหาไรกินกันดีป่ะ นั่นนายอยู่ไหนน่ะ อยู่ห้องรึเปล่า"
"เปล่าหรอก อยู่ที่มหาลัย เอ่อ นายช่วยตรงมาที่นี่เลยได้มั้ย"
"เฮ้! นายก็รู้ ว่าชั้นไม่ชอบไป.."
"ขอร้องล่ะ ช่วยมาที..."
เสียงของชินอยู่ๆก็เงียบหายไป เขาลดมือถือและเห็นว่าปลายสายนั้นวางไปแล้ว..เกิดอะไรขึ้นกับชินนะ ไม่รอช้า เขารีบวิ่งขึ้นรถเมล์คันที่เพิ่งเข้ามาจอดป้ายทันที
- - -
ชินนั่งกระสับกระส่ายอยู่ภายในซุ้มของนักศึกษาภาคธรณีวิทยา โดยมีกาแฟร้อนวางอยู่คู่กันกับชีทเอกสารกองพะเนินอีกเช่นเคย
เขากลัวอย่างไรบอกไม่ถูก กับความฝันที่เขาได้เห็น และกับการปรากฏตัวของหญิงสาวชื่อ รีญาคนนั้น..
ความคุ้นเคยแบบแปลกๆก่อตัวขึ้นทันทีในแวบแรก ที่เขาได้เห็นหน้าหล่อน แล้วหล่อนล่ะ...จะคิดเช่นเขารึเปล่า
เสียงฝีเท้าเบาๆค่อยๆดังขึ้นมาจากอีกด้านหนึ่ง เขาหันกลับไปมอง แล้วก็ต้องตกใจ ที่เห็นว่า รีญานั้น ตอนนี้ได้มาอยู่หน้าเขาแล้ว..
"พี่ชิน ทำธีซิสอยู่เหรอคะ ญาขอนั่งด้วยคนนะค่ะ พอดีรุ้งบอกว่า เดี๋ยวจะมาน่ะค่ะ"
"อ่า ได้คับ เชิญคับ" เขาผายมือไปทางม้านั่งตัวยาวที่ถูกวางไว้เยื้องๆจากที่เขานั่งออกไปเล็กน้อย
"พี่ชินกลัวอะไรรีญารึเปล่าคะ ทำไมดูเกร็งๆ" เขาไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า ที่เห็นใบหน้าหวานนั้น มีรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นิดๆแฝงอยู่ด้วย
"เปล่าหรอกคับ พอดีคิดอะไรเพลินๆน่ะคับ"
"คิดเรื่องเกี่ยวกับ ซากุจิ รียะรินรึเปล่าคะ" เสียงหวานนั้นติดตรึงเข้าไปในความทรงจำ รวมทั้งความรู้สึกนึกคิดทั้งหมดของเขาแทบจะทันที
"รียามาตามพี่โคซามุกลับไปค่ะ" เขารู้สึกว่า เสียงหวานนั้นค่อยๆห่างออกไปทุกที พร้อมๆกับสติของเขาที่กำลังจะดับวูบ..
หญิงสาวค่อยๆโน้มตัวลงมาหมายจะมอบจูบแสนหวานให้ แต่ทันใดนั้น เฟลก็เดินเข้ามาขัดซะก่อน
"เฮ้ย!ทำอะไรกันน่ะ นี่น้องเล่นอะไรน่ะ!!" เฟลที่รีบเดินเข้ามา เมื่อเห็นเพื่อนของตนลงไปนอนกองกับพื้น โดยที่มีหญิงสาวร่างเล็กน่ารักนั่งทับอยู่ด้านบน เขานั้นแทบไม่อยากจะคิดเลย ว่าได้เกิดอะไรขึ้นบ้าง....
"เอ่อ..พี่คงเป็นพี่เฟลสินะค่ะ ขอโทษทีค่ะ พอดีพี่ชินเค้าก็ทรุดลงไปเลยน่ะค่ะ ญาเลยก้มลงไปดู..เท่านั้นเอง"
เฟลก็บอกไม่ถูกเหมือนกัน สายตาของเด็กคนนี้ น่ากลัวเกินไป...มันเหมือนกำลังกุมความลับอันหนักหนาอยู่หลังดวงตาสวยคู่นั้น
"ไม่เรียนเหรอไง ปีอะไรเนี่ย" เฟลยังคงไม่เลิกรา จะซักเอาเรื่องซะให้ได้ ในขณะที่ก็ประคองชินให้ลุกขึ้นมาไปด้วย
"เอ่อ..รีญาค่ะ เป็นเพื่อนของรุ้ง เดี๋ยวยังไง รีญาไปก่อนนะค่ะ"
แล้วหญิงสาวก็หยิบข้าวของที่วางไว้บนโต๊ะข้างๆ และเดินไปอีกทาง
"เป็นอะไรมั้ย" เฟลรีบประคองหน้าของชินขึ้นมาสำรวจความเสียหาย (มันจะเสียหายได้ยังไง ไม่ว่ายังไง ชินก็น่าจะได้เปรียบอยู่ดีแหละว่ะ)
"ไม่รู้สิ แต่ชั้นรู้สึกเหมือนว่า ถ้านายมาช้ากว่านี้ ชั้นเสร็จไปแล้วแน่ๆ"
"เด็กสมัยนี้ ไวไฟกันจริงนะ นายก็อีกคน อย่าไปหลงกลสาวๆนักสิ นายก็ชอบใจดีอยู่เรื่อยน่ะ" เฟลบ่นด้วยความหัวเสียเล็กๆ
แต่ไหนแต่ไรมา ชินนั้นเป็นคนที่อัธยาศัยดี มีไมตรีจิตค่อนข้างจะมากไปด้วยซ้ำ เป็นหนุ่มอบอุ่น ตรงตามสเป็คสาวๆเป๊ะอยู่แล้ว
จึงมักมีสาวน้อยๆหลายต่อหลายรายมาข้องแวะด้วย แต่เจ้าตัวก็ไม่ยักจะสนใจสักนิด จากที่เขาเชียร์แล้วเชียร์อีก ก็ยังเลิกๆไปเหมือนกัน
ผิดกันกับเขา ที่มักจะเป็นคนใจร้อน และบ้าบอ ไม่เก็บอารมณ์เหมือนอย่างชินแม้สักนิด มีอะไรก็จะแสดงออกมาหมดน่ะแหละ นี่ล่ะมั้ง ถึงได้มีคนเกลียดมากกว่ามีคนชอบ?
"มันไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก ถ้าใช่แค่นั้น..มันก็ดีสิ"
"อะไรของนาย?" เขามองหน้าเพื่อนสนิทอย่างงงๆก็ต้องอึ้งไปกับใบหน้าของชิน ที่เหมือนแบกโลกทั้งใบไว้กับตัวก็ไม่ปาน
"มีอะไรรึเปล่าชิน..นายดูเครียดๆนะ ธีซิสให้ชั้นช่วยมั้ย"
"ไม่ต้องๆ ไม่มีอะไรหรอก ชั้นคงคิดมากไปเอง แต่ก็ขอบใจนายมากๆ ไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ"
"ไม่ไปกินกับสาวๆเหรอ ดูท่าน้องคนนั้นจะชอบนายเอาการนะ" เฟลสะบัดหน้าอย่างไม่สบอารมณ์นัก โดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้สาเหตุ
ทำเอาชินได้แต่อมยิ้มขำๆกับท่าทางเอาแต่ใจของคนตรงหน้า
"เอ๊..เป็นอย่างนี้ แสดงว่า หึงชั้นรึเปล่าเนี่ย...เฟลคุง"
"นายพูดอะไรน่ะ!! ชั้นจะไปหึงนายทำบ้าอะไรล่ะ ไม่พูดละ ไปกินข้าวเหอะ หิวแล้ว นายไม่ไป ชั้นไปเอง"
เฟลรีบเดินจ้ำนำออกไป โดยมีชินที่ส่ายหัวให้กับความเขินของคนตรงหน้า
แค่นี้ก็พอแล้วล่ะนะ...แค่ใครสักคน ที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างเขา ใช้ชีวิตร่วมไปกับเขาได้ ไม่ต้องซักถามให้มากความ แค่เข้าใจกันเท่านั้น....และเขาเชื่อว่า เฟลนั้น มีสิ่งนั้นให้เขาเหนือใคร.... /
ชินไขกุญแจอพาร์ทเม้นให้เฟลได้เข้ามาภายในห้องของเจ้าตัวเอง เฟลมองเตียงที่เขามักจะหมกๆผ้าห่มไว้ด้วยความรีบเสมอๆนั้น ตอนนี้มันดูสะอาดสะอ้านด้วยฝีมือของอีกคนอย่างเรียบร้อย
"ห้องดูดีขึ้นมากเลยนะชิน นี่นายทำได้ยังไงเนี่ย"
"ก็แค่ใจเย็นๆ ทำไปเรื่อยน่ะ อยู่ว่างๆ"
"ให้นายมาอยู่นี่ ดีเหมือนกันนะ ห้องสะอาดกว่าตอนที่ชั้นอยู่อีกนะเนี่ย"
ชินยิ้มให้อีกฝ่ายนิดๆ จะว่าไปแล้ว เขากะเฟลนั้น นิสัยลึกๆนั้นก็ไม่ค่อยจะเหมือนกันเอาซะเลย
เขานั้นค่อนข้างจะเจ้าระเบียบ รักสะอาด และติดจะขรึมๆบ้างในบางครั้ง..ส่วนเฟลนั้น จะร่าเริงเกือบตลอดเวลาก็ว่าได้ และ เป็นคนซุ่มซ่ามหน่อยๆ ดูจะตรงข้ามกับเขามากๆ
"จะกินอะไรมั้ยล่ะ นายแน่ใจนะ ว่าวันนี้จะค้างที่นี่น่ะ" เขาเป็นคนเอ่ยถามเจ้าเพื่อนตัวดี ที่ล้มตังลงนอนกับเตียงนอนที่เขาอุตส่าห์จัดไว้อย่างดีไปแล้ว
"แน่ใจสิ เสื้อชั้นก็อยู่ที่นี่ก็มี ทำไม ไม่อยากให้ชั้นมาอยู่ด้วยมากเหรอไง อย่าบอกนะ...ว่านายแอบนัดเด็กน่ะ"
"บ้าดิ! นัดเด็กบ้าอะไร หาให้ได้ซักคนก่อนเหอะ ค่อยมานนงมานัด มันไม่ง่ายกว่าเหรอไง แล้วนายล่ะ 5555 น่าจะมีมากกว่าชั้นอีกนะ" เขาเดินไปสำรวจตู้เย็นและหยิบของออกมา2-3อย่าง
เพื่อเตรียมทำอาหารง่ายๆให้ทั้งเขาและเฟลทานเป็นอาหารเย็น
"ทำไมนายไม่มีแฟนซะทีนะ เอ่อ..จะว่าไป วันนี้น้องคนนั้นน่ากลัวนะชิน ชั้นอยากจะเตือนนายไว้" เฟลผุดลุกขึ้นมาจ้องชินที่เดินไปเดินมาระหว่าง ห้องครัว และตู้เย็นเล็กอย่างไม่ให้คลาดสายตา
"น่าาา ชั้นรู้แล้วล่ะ ก็ไม่ได้บอกว่า ไม่น่ากลัวนี่"
"แล้วมีอะไรกันเหรอ"
"เอาไว้กินเสร็จแล้วจะบอกนะ เจ้าหญิงจะบรรทมรอไปก่อนก็ได้นะเพคะ เดี๋ยวเจ้าชายคนนี้จะทำไปให้"
ว่าแล้วชินก็ย่อตัว ทำท่าแสดงความเคารพให้เฟล ส่วนเจ้าตัวดีนั้นก็ได้แต่เอามือกุมท้อง ขำลูกเดียวเลย...
เจ้าหญิง...เฟล..และเจ้าชาย...ชิน.... ฉายาที่เรียกกันเล่นๆ เมื่อตอนรู้จักกันใหม่ๆสินะ...แม้จนตอนนี้ ชินก็ยังไม่ลืม และเฟลนั้นก็ยังคงไม่ลืมเช่นกัน
ขณะรอชิน ทำให้เฟลได้มีเวลาขึ้นไปเรื่อยเปื่อย.... เขากับชิน ก็รู้จักกันมาก็นานมากแล้ว
ตั้งแต่เขาอยู่ปี2เห็นจะได้ รู้จักกัน เพราะหนังสือการ์ตูนเล่มเดียวนี่เองสินะ...
วันหนึ่งเมื่อนานมาแล้ว เขานั้นมักชอบไปเหมี่ยนๆมองๆร้านการ์ตูนหน้ามหาลัยเสมอๆ และก็มักจะเห็นชินนั้นนั่งขายหนังสืออยู่ด้วยใบหน้าที่แสนเย็นชา
จนวันหนึ่งนั้น ความอดทนของเขาก็สิ้นสุดลง จึงได้บอกกับชินในวันหนึ่ง
"พี่ๆ ทำไมทำหน้าดุจัง อย่างนี้ จะขายได้กี่เล่มกันล่ะ คนเค้ากลัวไม่กล้าเข้าร้านพอดีอ่ะคับอย่างนี้น่ะ"
ชินก็ยังคงจัดแจงใส่หนังสือการ์ตูนเล่มที่อีกฝ่ายต้องการลงในถุงใบสวยที่เป็นโลโก้ร้าน โดยไม่ได้ใส่ใจคำพูดของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย จนเขานั้นแอบบ่นอยู่ในใจ
ว่านายนี่ สงสัยคงหยิ่งน่าดูเลย แต่ผิดคาด เมื่อเขาเอื้อมมือออกไปรับ ชินกลับยิ้มให้ แล้วบอกแค่ว่า กลับบ้านดีๆนะ
หลังจากนั้นเขาก็ยังคงแวะเวียนไปใช้บริการร้านที่ชินทำงานอยู่เป็นประจำๆ และค่อยๆสนิทกันไปโดยไม่รู้ตัว..
แต่สถานภาพก็ยังคงเป็นแค่ ลูกค้า กับลูกจ้างอยู่เท่านั้น จนกระทั่งวันนึงที่ชินนั้น จะเลิกทำงานพิเศษที่ร้านนี้
ชินจึงให้เบอร์โทรมา พร้อมกับบอกความฝัน และอนาคตต่างๆที่เจ้าตัววาดฝันไว้ จึงทำให้เขารู้ว่า ชินนั้นก็อยู่ปีเดียวกันกับเขาเช่นกัน
และหลังจากนั้นมา เขากับชินก็กลายมาเป็นเพื่อนที่รู้ใจกัน โดยไม่ต้องพูดให้มากความ...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้ขอไซโคให้กับเฟลและชิน 55555
เอาใจคนแต่งเองซะงั้น(?)
จิงๆชื่อตอนอยากจาให้เปง เดินตามรอยฝัน = =" แต่ว่า ไม่รุจาสรรหาคำใดมาใช้ได้
เรยเปี่ยนเรย 55555 ใช้คำอย่าง งง 55555
ตอนนี้ขยันอัพ เพราะต่อไปจาดอง อ้าวว!! 5555
แต่ก้อจาพยายามแต่งมาลงเร็วๆนะค่ะ ^^
ยังไงก้อฝากไว้ด้วยน๊าค่ะ อิอิ (เปงเรื่องที่คนแต่งชอบมากมายค่า 5555)
ความคิดเห็น