คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ๆธ [�ธ, mazu,start with..]
"ไปโรงเรียนได้แล้วนะค่ะคุณหนู" เสียงสาวใช้ที่ทำความสะอาดห้องที่อยู่ตรงข้ามกับห้องนอนของเขาเคาะที่ประตูหนักๆอย่างชวนให้น่าอารมณ์เสียเอามากๆ
เขาค่อยๆหยิบกระเป๋านักเรียนหนังใบหรูสีดำเป็นเงาที่ถูกจัดเตรียมมาสำหรับวันเปิดภาคการศึกษาใหม่ของเขาขึ้นมาและเดินตรงไปขึ้นรถคันยาวที่จอดรอรับอยู่...
นาฬิกาข้อมือจับเวลาราคาแพงลิบเด่นหราอยู่บนข้อมือผอมเพรียวของคุณชายร่างเล็ก น่าทะนุถนอมที่มีชื่อว่า ....ชูริยะ ที่มองมันอย่างที่มันอาจจะละลายหายไปได้เลย
"เดี๋ยว จะให้คนรถมารับกี่โมงดีครับ" ชายหนุ่มท่าทางภูมิฐานในชุดสูทที่แสนเนี้ยบ เดินอ้อมลงมาเปิดประตูให้เขา
ทาคุยะค้อมตัวให้คุณหนูที่แสนเอาแต่ใจ.........
"ไปบอกพ่อนะ ว่าวันนี้ชั้นกลับเอง ส่งมาก็เท่านั้น คิดว่า ลากฉันไปได้ ก็คอยดู!!" เขาสะบัดหน้าพรืดโดยไม่ลืมที่จะหยิบกระเป๋าหนังสือไปด้วย แล้วรีบสาวเท้ามุ่งเข้าสู่ประตูโรงเรียนเอกชนแสนหรู
................
........................
...................
...........................
..............
....................
.......................
"เฮ้ย ฮาชิ!! ยืนมองอะไรอยู่วะ? ติดใจหญิงโรงเรียนนี้เหรอวะเนี่ย?" โทเคอิหยอกฮาชิยะด้วยท่าทีสบายๆแต่สายตาก็ไม่ทิ้งลายที่จะหว่านเสน่ห์สาวๆกระโปรงสั้นไปด้วย
"บ้าสิ ใครจะไปเหมือนแก อ่อยเหยื่อได้เป็นว่าเล่น.." ฮาชิยะส่วยหัวให้กับหน้าตาเพลย์บอยของเพื่อนสนิทที่แสดงออกอยู่เป็นนิจ แต่ก็ยังไม่วายมองแผ่นหลังของชายร่างเล็กที่ตอนนี้เห็นเป็นเพียงจุดดำๆไกลออกไปเกือบสุดสายตาเท่านั้น... ทำไมนะ ...เขาถึงรู้สึกว่าร่างบางนั้นมันสะกิดใจเขาอย่างบอกไม่ถูก...
"นี่ๆ ชูยะ วันนี้ไปกับรูมิได้ม๊าอ่า วันนี้เปิดเทอมวันแรกนะ ไม่มีการบ้านหรอก รูมิรู้" สาวผมทองทันสมัยเดินมาแกะแขนเขาอย่างสนิทสนม ก็แค่เคยควงเล่นฆ่าเวลาเท่านั้นเอง ไม่มีอะไรมากกว่านั้น ในความคิดของชูริยะ
"ไปก็ไปสิ ว่าแต่ ไปไหนล่ะ?"
"เย้ ดีใจจัง อิอิ ชูยะอยากไปไหนล๊า ^^ ร้านSilent loveมั้ย เป็นผับเปิดใหม่เลยน๊า"
"เอาสิ แต่ถ้ามีเรื่อง...." เขาเหล่ตามองเธอนิดๆ ก็เห็นไหล่สวยนั้นยักอย่างไม่ยี่หระ
"ก็ให้พ่อรูมิจัดการสิ^^" เขาพยักหน้าให้เธอเงียบๆ พร้อมกับอมยิ้ม ทำเอารูมินั้นหน้าแดงไปได้เหมือนกัน
"เอ่อ...งั้นรูมิไปก่อนน๊า ชูยะซัง^^ เย็นนี้เดี๋ยวรูมิโทไป"
เขาลอบถอนหายใจ พร้อมๆกับที่พจนานุกรมภาษาอังกฤษที่ถูกวาง(แรงๆ)ลงบนหัวนุ่มนั้น
เขาตวัดสายตาขึ้นด้วยความไม่พอใจ แต่เมื่อเห็นเป็นใคร ก็ต้องบ่นออกมาอย่างเซ็งๆแทน
"เล่นบ้าอะไรวะเนี่ยเคียว!! หนักนะเว้ยไอ้บ้า!!"
"เล่นเดทตั้งแต่เปิดเรียนวันแรกเลยเรอะ!! มันจะหยามกันไปมั้งงง"
"นายก็ไปด้วยกันสิ ซาเอะไง ไม่อยู่เหรอ" เขาหมายไปถึงคู่ควงของเพื่อนสนิท
"เห๊อ...รายนั้น เอาลงมาไม่ได้ๆ 5555 เอาเหอะ ขอให้สนุกนะ.. เอ่อนี่..ปีนี้ นายจะอยู่ชมรมไหน"
"ชมรมไหนก็ได้..ที่ไม่มีรูมิ"
เคียวถึงกับปล่อยก๊ากออกมา ก่อนจะกอดคอเพื่อนรัก เดินไปหาอะไรกินกันที่โรงอาหาร
เขาเองก็เข้าใจชูริยะดี....เห็นว่าเป็นคุณชาย ไม่น่าจะมีอะไรมากมาย แต่ก็นับว่า เป็นเสือผู้หญิงตัวยงทีเดียว
ด้วยความหล่อ และเงิน ที่บรรดาสาวๆล้วนพร้อมใจถวายตัวให้ โดยไม่สนใจอะไร...ในเมื่อ ผู้ชายอย่างพวกเขาไม่มีอะไรจะเสีย
มันก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร ที่เพื่อนของเขา จะเปลี่ยนคู่ควงไม่ซ้ำหน้า แต่ ในบรรดา สาวๆทั้งหลายนั้น รูมิ น้องปี2นั้น น่ากลัวที่สุด..
ในความคิดของเขา รูมิ เหมือนกับเด็กที่เอาแต่ใจ...ต้องได้ดั่งใจทุกอย่าง... แรกๆ ยอมรับว่าเขาก็สนใจเด็กคนนี้เหมือนกัน..
แต่ เมื่อเธอพูดออกมาอย่างหนักแน่น แก่บรรดา แฟนคลับของเธอว่า เธอนั้นชอบชูริยะเพียงคนเดียว... บรรดาหนุ่มๆนั้นก็ต้องพากันแห้วไปตามระเบียบ และนั่นก็กลายเป็นเวรกรรมของชูริยะต่อไป^^
"ฮาชิ.."
เสียงหวานติดจะอ้อนๆอยุ่ซักหน่อย เรียกก่อนที่จะเดินมาถึงตัวของชายคนรัก...
"หืม? ว่าไงล่ะ มิจัง?"
เขา ค่อยๆละจากตารางการฝึกซ้อมที่กำลังจัดสรรอยู่ขึ้นพบกับร่างบาง ติดจะสูงโปร่งเอามากๆ ยืนอยู่ข้างหน้า ไม่ไกลจากเขาเท่าไหร่ ร่างบางยังคงยิ้มหวานให้เช่นเดิม แม้ว่าเขานั้นจะมองเห็นแล้วก็ตาม
"เอ้า555 ว่าไง นายจะยืนยิ้มอยู่อย่างนี้เหรอไง?"
"แฮะๆๆๆๆ ก็... เอ่อ... แล้วนี่ฮาชิทำอะไรอยู่อ่ะ"
มิอุระรีบเปลี่ยนเรื่องกลบเกลื่อนความอายของตัวไป..จนฮาชิยะนั้นต้องยิ้มออกมาอย่างเอ็นดู
"ก็ตารางฝึกซ้อมไง ของนายเสร็จแล้วนะ หนักหน่อยแล้วกัน"
"ไม่เป็นไรหรอก ก็ฮาชิเป็นคนจัดให้ชั้นเองนี่น๊า เอ่อนี่ๆ แล้วปีนี้ เราได้อยู่เซ็ทเดียวกันรึเปล่า"
ร่างบางตรงหน้าคาดคั้นเขาทางสายตา ด้วยความหวังที่เต็มเปี่ยม จนเขานั้น ต้องค่อยๆลุกขึ้นตรงเข้าไปจับมือเล็กนั้นไว้
"เอ่อ..ปีนี้เราอยุ่คนละเซ็ทนะมิจัง เอ่อ..มันเป็นมติของอาจารย์น่ะ นายต้องเข้าใจนะ คือ รุ่นพี่น่ะ ต้องคุมน้อง กลุ่มนึงต่อ1คน"
หน้าสวยของคนตรงหน้าเขาหมองลงอย่างชัดเจน แต่แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นรอยยิ้ม แทนที่
"อืมมม งั้นไม่เป็นไรหรอก มันเป็นงานใช่มั้ยล่ะ งานกับเรื่องส่วนตัว ชั้นแยกได้ ^^ เอ่อนี่ ยังไงวันนี้ก็เปิดเรียนวันแรก เราไปเที่ยวกันต่อนะ"
"อยากไปไหนล่ะ"
"ได้ยินน้องๆเค้าบอกว่า มีร้านเปิดใหม่ด้วยนะ อยู่หัวมุมนี่เอง ชื่อร้านsilent loveน่ะ แค่ชื่อก็น่าสนใจแล้วนะ หรือนายว่าไง"
"อืม ก็เอาสิ เดี๋ยวให้ชั้นเก็บของให้เสร็จก่อนนะ แล้วเราไปกันเลย"
มิอุระ ยืนยิ้มก่อนจะค่อยๆเดินออกไปข้างนอก ไม่รบกวนฮาชิยะ...ร่างบางเดินไป พร้อมกับรอยยิ้มที่ค่อยๆเลือนหายไป...
ลางไม่ดีเลยนะ...........ที่เขากับฮาชิยะ จะไม่ได้อยู่ด้วยกัน.........................
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จริงๆเรื่องนี้เป็นแฟนฟิค แต่รู้สึกว่า ถ้าแต่งแบบนั้น ไม่จบซะที 5555 เรยเอามาลงแบบนี้ดีกว่า
เป็นชื่อคนปกติ แฮะๆๆๆ ชื่อก็สุดแสนจะไร้การบรรยายใดๆ= ="
ฝากไว้ด้วยนะค่ะ เรื่องนี้ ชอบ ^O^ แต่แต่งไว้นานแร้นล่ะค่ะ เหอะๆๆ* (แปลว่าเรื่องรีฯ)
ความคิดเห็น