ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : When The Dreamer Callin'?
โคซามุ ชินค่อยๆเดินลากเกี๊ยะไปตามทางเนินทรายที่ไม่ชันมากนักมุ่งหน้าไปยังบ้านของขุนนางผู้สูงศักดิ์
บ้านขุนนางนั้น เป็นที่รู้จักกันในนาม "วังบียอน" ตัวบ้านนั้น มุงด้วยไม้กระดานธรรมดาๆ แต่ที่สิ่งที่ทำให้ ดูมีราคา
อาจจะเป็นไม้ไผ่ผ่าซีก ที่ถูกทำขึ้นอย่างบรรจง ใช้ต่างรั้วก็เป็นได้
โคซามุ ชิน เป็นชายหนุ่ม ร่างสูงโปร่ง หุ่นเพรียวลม แทบจะปลิวได้ทีเดียว ผมยาวสีดำขลับถูกปล่อยให้ยาว โดยวันที่สบายๆแบบนี้เท่านั้น
ที่จะปล่อยให้สยายลงมาได้บ้าง ผมดำยาวลงไปถึงกลางหลัง เป็นที่อิจฉาแก่ทั้งบรรดาสตรี และชายหนุ่มทั่วทั้งเมือง
หน้ายาวเรียว แต่มีเสน่ห์ที่ดวงตา ที่แสนดึงดูด มันลึกลับและสวยงาม ดุจดั่งท้องทะเลลึก โครงหน้าของชายหนุ่ม ถือว่า คมเข้ม และหล่อเหลาเอาการ
ชายหนุ่มเคาะกระบอกไม้ไผ่ที่แขวนไว้หน้าบ้าน ไป2-3ที ก่อนจะยืนพิงรั้วรออยู่ตรงนั้น
ทางด้าน บ้าน บียอนนั้น ด้วยความเป็นขุนนาง
ซากุจิ เฟลิคุ หนุ่มหน้าหวาน แต่ก็บ่งบอกได้ถึงความเข้มแข็งในแบบชายชาตรี ก็ยังได้รับตำแหน่ง รับใช้ให้กับฮ่องเต้เช่นกัน
ซากุจิ เฟลิคุ หรือ เฟล เป็นชายนุ่ม หน้าหวานเฉกเช่นสตรีอย่างที่ได้เกริ่นไปแล้ว ใบหน้าขาวนั้นได้รูปมนอย่างบอกไม่ถูก ไม่ว่าจะเป็นจมูก ปาก หรือตา ล้วนแต่ลงตัวบนใบหน้านั้นแทบทั้งสิ้น
เฟลอยู่ในชุดยูกาตะสีดำเข้มคาดขาว และผมดำที่ซอยสั้นก็คลอเคลียอยู่บริเวณต้นคออย่างลงตัว ชายหนุ่มหัวเราะอย่างอารมณ์ดี พลางปิดม่านสีเข้มที่ตนเลิกขึ้นดูผู้มาขอพบ
เขาเห็นสาวใช้นางหนึ่ง รีบกุลีกุจอไปเปิดประตูรั้วไม้ให้แก่แขก
"เอ่อ..ท่านเฟลิคุเจ้าคะ ท่านโคซามุ มาขอพบเจ้าค่ะ ตอนนี้รออยู่ที่เรือนรับรองในเจ้าค่ะ"
ซากุจิ เฟลิคุพยักหน้าน้อยๆ ก่อนจะจัดเสื้อยูกาตะให้เรียบร้อย และเดินลงไปจากห้องพักส่วนตัวของตน
เมื่อลงมาถึง ภาพที่เจ้าตัวได้เห็นก็ทำเอา เก็บเสียงหัวเราะไว้ไม่อยู่ เมื่อ โคซามุ ชิน กำลังอุ้มเจ้าซากิจิโร่ หรือ ซาจิ แกว่งเล่นไปรอบๆ
"อะ แฮ่ม.."
เมื่อได้ยินเสียงกระแอม แม้เพียงแค่แผ่วเบา แต่โคซามุ ชิน ก็ยอมปล่อยเจ้าแมวน้อยลงโดยดี
"มาไม่ให้สุ่มให้เสียงเลยนะท่านเฟลิคุ" ปลายน้ำเสียงของชินแฝงล้อเลียนไว้มากทีเดียว
"มาให้เสียง จะเห็นสิ่งที่เจ้าทำกับแมวข้าหรือไร หึๆๆ"
เฟลิคุมีหรือจาไม่รู้ ว่า ประสาทรับรู้ของชินนั้น ไวยิ่งกว่าอะไรดี มีหรือ จาไม่รู้ตัวแม้สักนิด ว่าเขานั้นได้เข้ามาภายในห้องแล้ว นี่ก็คงกำลังแกล้งเขาอีกตามเดิม
"มาหาข้ามีธุระอะไร น้องหญิงรียาไม่อยู่หรอกนะ" เหตุใดไม่ทราบ เมื่อพูดถึง ท่านหญิงคนรอง ซึ่งก็คือ นายหญิงรียา เสียงของเฟลิคุมักจะไม่พอใจเสมอๆ
อาจจะเป็นเพราะการหมั้นหมายของชิน กับน้องรียา น้องสาวของตนก็เป็นได้
"ข้าไม่ได้อยากอยู่กับท่านรียานี่ ท่านเฟลิคุ"
"แล้วมีธุระอันใดกัน ถึงได้มาหาข้าที่นี่"
"ข้ามาหาเจ้า เพราะคิดถึง..ไม่ได้หรือไร"
--------------------------------------------------
เฟลสะดุ้งตื่นจากฝันประหลาด เหงื่อผัดพราวเกาะเต็มใบหน้าหวานนั้น เขาค่อยๆลุกจากเตียง
นาฬิกาที่หัวเตียงบอกเวลา ตี4กว่าๆเท่านั้น.....
"มันอะไรกันหนักกันหนาวะเนี่ย!!" เขานั้นเพิ่งจะหลับได้แค่2ชม กว่าๆเท่านั้นเอง
จากการที่ต้องนั่งปั่นงานรวมเล่มภาพเขียนให้ทันวันนี้ เขาจึง ต้องถึงกับปั่นข้ามคืนทีเดียว
เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กที่วางทิ้งไว้ที่โต๊ะเขียนหนังสือค่อยๆดังขึ้นเป็นทำนองเพลงสนุกๆที่เจ้าตัวตั้งเป็นเสียงเรียกเข้าตามลำดับความสำคัญ
แสงไฟกระพริบเปลี่ยนสีไปเรื่อยๆ ตามการสั่น จนกระทั่ง เขาทนไม่ไหว ต้องเดินลุกขึ้นจากเตียงไปรับ
"มีอะไรชิน โทรมาเอาป่านนี้ รอซัก5ชมก็ไม่ได้นะ" อดจะค่อนขอดไม่ได้ เมื่อเพื่อนตัวดี ดันโทรมาไม่รู้ตาม้าตาเรือเอาเลย
"อ้าว ก็นึกว่านายจะยังไม่นอนนี่ นี่ปั่นเสร็จละเหรอ ไม่ใช่ว่าไปแอบหลับนะ"
"หึๆๆ ใครกันแน่ที่แอบหลับ เอาเถอะ ชั้นง่วงละ ถ้านายจะคุยก็โทรมาอีกทีสายๆละกัน แค่นี้นะ"
"เดี๋ยวเฟล.."
"มีอะไรอีกอ่ะ"
"เอ่อ..เปล่าๆ แค่นี้ละนะ บาย"
ชินกดตัดสายไปแล้ว เขาได้แต่มองมือถือในมือของตนอย่างงงๆ เขารู้สึกไปเองรึเปล่านะ ว่า ชินวันนี้ มีอาการแปลกๆ.......
ชินวางมือถือลงกับกองวิทยานิพนธ์หนาเป็นกระตั๊กๆ ก่อนจะเดินออกไปสูดอากาศเย็นยามค่ำคืนที่ระเบียงอพาร์ทเม้นของเฟล
เฟลนั้นเป็นเจ้าของห้องเช่าอยู่3ห้องด้วยกัน จึงแบ่งมาให้เขาอยู่ แต่ส่วนค่าน้ำ ค่าไฟ นี่เขาก็ต้องจัดการนะ เพราะเฟลให้แค่อยู่จริงๆ
การเดินทางจากมหาลัย กลับบ้านของเขานั้น ไม่ใช่เรื่องสบายเลย ยิ่งถ้าต้องทำงานดึกดื่น ลืมเวลากันไปเลยแบบนี้ ก็ยิ่งต้องหาที่พักใกล้ๆ และก็เป็นโชคดีของเขา
ที่เฟล เพื่อนสนิทของเขานั้น ดันมีห้องเช่าอยู่แถวนี้พอดี ด้วยสาเหตุที่ว่า เมื่อก่อน โรงเรียนอยู่แถวนี้นี่ แม่ก็เลยซื้อให้เลย ตอนนี้ก็ไม่ได้ใช้แล้ว นายไปอยู่ก็ได้นะ
ทำความสะอาดให้ด้วยก็จะดีมากๆ
เหมือนที่เฟลบอกไม่มีผิด เขานั้นแอบหลับไปจริงๆน่ะแหละ แม้จะมีกองงานอยู่เต็มโต๊ะ แต่ความง่วงก็ยังคงไม่เข้าใครออกใครอยู่ดี
เขาฟุบหลับไปนานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ได้ เมื่อตื่นขึ้นมา เขาอยากจะเล่าความฝันของเขานั้น ให้เฟลฟังเป็นคนแรก...
ทำไมในฝันนั้น ชื่อของตัวละครนั้น ช่างเหมือนกับชื่อของเขา และเฟลเหลือเกิน
อย่างชื่อเขานั้น เขาไม่ค่อยจะแปลกใจเท่าไหร่นัก เพราะว่า ชื่อของเขานั้นโหล ก็พอจะรู้อยู่ แต่ชื่อของเฟลนี่สิ น้อยคนนักที่จะมีชื่อนี้...
แต่เมื่อโทรไปหาแลัว เขาก็เพิ่งจะนึกขึ้นได้ ว่า ไอ้เพื่อนตัวดีนั้น มันก็กำลังทำงานของมันอยู่นั่นเอง...
เฟลนั้น รับงานพิเศษ วาดรูปประกอบต่างๆ ให้กัยนิตยสาร รวมไปถึงการ์ตูนช่องแถมก็มี และ วันนี้ก็เป็นกำหนดส่งวันสุดท้ายอีกด้วย
นี่แหละมั้ง....วันนรกแตกของนักเขียน วันส่งต้นฉบับนี่..... จึงรู้สึกไม่อยากจะเอาเรื่องไม่เป็นเรื่องนี้ ไปรบกวนเวลาการนอนของมัน
ของเขาก็ไม่ต่างกัน วิทยานิพนธ์ที่ทั้งยาก ทั้งหนานั้น เขาก็ต้องทำให้มันเสร็จภายในสิ้นเดือนนี้ ซึ่งก็คืออีก13วันนี่เองเหมือนก้น...
เขาไล่ความคิดต่างๆนานาออกไปจากหัว ก่อนจะลงมือทำงานต่อไป ท่ามกลางเสียงของเครื่องปรับอากาศเครื่องเก่า - - -
"ชินคุ๊งงง.." เสียงแหลมสูงของรุ้ง น้องรหัสของชินนั่นเอง ที่ทำเอาเจ้าตัวที่หอบของพะรุงพะรังเข้าตึกเรียนมาถึงกับสะดุ้งทีเดียว
"อะ..อ่า หวัดดีฮะ^^" รุ้งซังทำไมมาเช้าจังล่ะ"
"แสดงว่าลืมล่ะสิเนี่ย วันนี้รุ้งมีแลบค่ะ ^^ เอ่อแล้วพี่เฟลล่ะคะ ไปไหนซะล่ะ"
"วันนี้คงไม่มาล่ะมั้ง มันยุ่งๆน่ะ เมื่อคืนก็เห็นไม่ได้นอน"
"ชินคุงก็คงไม่ได้นอนเหมือนกานล่ะสินะ สู้ๆนะค่ะ จะได้จบไวๆ เหลือแต่รุ้งนี่สิ ปริญญาใบแรก ยังเลื่อนลอย"
"เอาน่าคับ ยังไงสักวัน ก็ต้องได้มันมานะ ได้มายากๆน่ะ ดีแล้ว จะได้เห็นคุณค่า แล้วนี่ มาคนเดียวเหรอ"
"อ่อ เปล่าค่ะ พอดี รุ้งมากับเพื่อน เอ่อ..รุ้งจะแนะนำให้รู้จักด้วยค่ะ พอดีเค้าเพิ่งย้ายมา น่ารักมากๆๆๆ อ้าวมาพอดี! ญาทางนี้ๆ"
รุ้งโบกมือหยอยๆให้กับสาวผมยาวท่าทางเรียบร้อยและเป็นเด็กเรียนคนหนึ่งที่ก้มหน้าก้มตาเดินอย่างไม่สนใจใคร
ชินเหลือบมองเพื่อนของน้องรหัสตนอย่างแปลกใจ ระคนงุนงง
ที่แปลกใจนั้น เพราะท่าทางของน้องคนนั้น ที่ทำท่า กลัวเค้าซะมากมาย และยังสายตาอ้อนๆนั้นด้วย.... เขารู้สึกว่ามัน แปลกๆ...
"พี่ชินคะ นี่ รีญา เพื่อนรุ้งค่ะ ญา นี่พี่ชินนะ ที่เล่าให้ฟังไง เป็นไง น่ารักใช่ม๊าล๊า"
รีญา....รียา!!!!!!!!!!!!!!!!!
TBC.....
ก้อ ประเดิมแค่นี้ก่อนละกันนะค่ะ 5555 ก้อ เรื่องนี้ แต่งให้พี่ๆนะค่ะ อิอิ XD
เปงของขวัญวันเกิดให้เค้า ก้อยางงาย ก้อ ไม่ต้องงงนะค่ะ เรื่องนี้จาแปลกกว่าที่เคยแต่งผ่านๆมาแร้น
ก้อ ยังไงก้อฝากไว้ด้วยนะค่ะ ^^
แระที่จาลืมไม่ได้เรยก้อคือ ขอบคุน คุนโคซามุ แระ ซากุจิ มากๆนะค่ะ ที่ทำให้เกิดมีเรื่องๆนี้ขึ้นมาได้คร่า^^
ความคิดเห็น