ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 06-เด็กใจแตก 3/3
ภูษิตมองน้องชายที่นั่งคอตกอยู่ตรงหน้า
"แกไปรู้จักไอ้ก้องได้ยังไงไม่รู้หรือไงว่าไอ้ก้องมันเป็นใคร"
"จริงๆ ผมก็ไม่ได้สนิทกับพี่ก้องแต่เพื่อนๆ ในกลุ่มรู้จักก็เลยชวนมา"
"พี่อนุญาตให้แกจัดปาร์ตี้กับเพื่อนๆ ได้เพราะเห็นว่าเรียนจบแล้วแต่ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำยังไงก็ได้นะพีท ถ้าหมวดคมสันไม่โทรมาบอกพี่ก่อนแล้วบุกไปที่บ้านเลยแกรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"โถ่! พี่ภู นี่มันงานเลี้ยงจบมัธยมนะ พี่จะให้ผมกินส้มเหรอ ผมโตแล้วอายุครบสิบแปดแล้ว "
"งานแกไม่ได้มีแค่เหล้า แต่ยังมีหัวโจกที่ตำรวจมันจับตามองอยู่ ไอ้ก้องมันมีปัญหาทั้งเรื่องยาทั้งเรื่องผู้หญิงแกควรจะห่างๆ มันไว้ แกจะอายุเท่าไหร่พี่ไม่สนใจแต่ไปเกี่ยวข้องกับเรื่องผิดกฎหมายพี่ยอมไม่ได้"
"ใครจะมากล้าจับผม" เด็กหนุ่มพูดอย่างอวดดี
"ไอ้พีท ถึงครอบครัวเราจะมีเงิน รู้จักคนใหญ่คนโต แต่ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำอะไรก็ได้ ชื่อเสียงความน่าเชื่อถือที่ย่ากับพ่อสร้างไว้จะถูกทำลายเพราะการกระทำโง่ๆ ของแก"
"พี่ภู พี่พูดอย่างกับไม่เคยเป็นวัยรุ่น"
เพราะเขารู้ดีว่าชีวิตวัยรุ่นเป็นอย่างไร ทุกอย่างที่น้องชายทำ เขาผ่านมาหมดแล้ว เลยรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ใดๆ เลย
"แกรู้หรือเปล่าว่าเพื่อนแกมันจะทำชั่วกับเด็กผู้หญิง ถ้ามันเกิดขึ้นจะเป็นคดีความแน่"
"หะ " พีรพลร้องอย่างตกใจ คิดถึงเมขลาขึ้นมาทันใด เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะ
"เชี่ย! นั่นมันเม น้องสาวของมุก แล้วเมเป็นไงบ้าง"
ภูษิตไม่ตอบ
"พี่คิดว่าแกควรจะไปเรียนต่อให้เร็วที่สุด"
พูดจบคนเป็นพี่ชายก็เดินจากไปทันทีทำเอาเด็กหนุ่มออกอาการหัวเสีย
วันนี้พี่ชายทำเขาเสียหน้ามากเพราะตั้งใจจะจัดปาร์ตี้ให้สุดเหวี่ยงยันเช้าแต่อยู่ๆ มาบอกให้เขายกเลิกแบบไม่สมเหตุสมผล พีรพลรับไม่ได้
ก็อีกแค่คนไปร้องเรียนว่าเสียงดังทำไมต้องกลัวด้วย เงินก็มีเยอะแยะทำไมไม่จ่ายไป
หลังจากมายืนรอน้องสาวอยู่หน้าปากซอยเข้าบ้านเกือบชั่วโมง มุกดาก็เบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นเมขลา ลงมาจากรถคนโต เธอรับวิ่งไปหาทันที สายตาก็พยายามมองเข้าไปในรถ แต่กลับไม่เห็นอะไรเพราะฟิล์มดำสนิท
"พี่มุก" เมขลาวิ่งมาหาเช่นกัน เด็กหญิงปล่อยโฮทันทีเมื่อจับมือพี่สาวได้
"ฮือๆๆ พี่มุก"
มุกดาตกใจ ทำตัวไม่ถูกคิดว่าต้องเกิดเรื่องร้ายกับน้องสาวแน่แล้ว
"เม เกิดอะไรขึ้น ร้องไห้ทำไม แล้วแกหายไปไหนฉันหาตั้งนาน แล้วใครมาส่ง บอกมาพี่มาเดี๋ยวนี้นะ" น้ำเสียงตอนท้ายติดดุอยู่ไม่น้อย ทำเอาน้องสาวสะอื้นฮักด้วยความน้อยใจ
"พี่โต้งอะ พี่มุก"
"ไอ้โต้งทำไม" มุกดาถามอย่างร้อนรน
"มันจะลวนลาเม" ในที่สุดเด็กหญิงก็พูดออกมาได้
มุกดาอ้าปากค้าง ถ้าเกิดอะไรกับน้องสาวเธอ ตากับยายคงโทษว่าเป็นความผิดของเธอที่ทิ้งน้องไว้กับคนอื่น แต่จะทำอย่างไรได้เธออยากมีเวลากับเพื่อนๆ ไม่ได้อยากให้น้องตามติดเป็นเงาแบบนี้
"แล้วมันได้ทำหรือเปล่า"
เมขลาส่ายหน้า ทำให้มุกดาค่อยโล่งอกขึ้น
"แล้วแกมากับใคร"
"เมหนีพี่โต้งมาเจอนายภู เขาเลยช่วยไว้" มุกดาอึ้ง
เธอพยายามถามหาเมขลาแต่ช่วงเวลาโกลาหลแบบนั้น ไม่มีใครมองใคร ตอนออกมาเห็นภูษิตยืนอยู่กับลูกน้อง แต่ไม่เห็นน้องสาวเลย
"นี่เขามาส่งแกเหรอ"
ถามด้วยความสงสัย ในเมื่อเธอเพียรพยายามอ่อยเขาครั้งแล้วครั้งเล่าไม่เคยสำเร็จ อยู่ๆ ภูษิตก็ให้เมขลาขึ้นรถง่ายๆ
"เปล่า ลูกน้องเขาน่ะ"
คนเป็นพี่สาวดึงแขนน้องให้เดินตามพร้อมส่งเสียงดุ
"หยุดร้องได้แล้ว เข้าบ้านไปห้ามมีพิรุธนะ แล้วห้ามพูดเรื่องนี้กับใคร เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจ"
"ไม่รู้จะตามไปทำไมให้มีเรื่อง" มุกดาบ่นอย่างหัวเสีย
"เมได้ยินพวกเพื่อนๆ พี่พีทบอกว่าจะจัดการพี่มุก เมเป็นห่วงนะ"
คำตอบน้องสาวทำให้เธออึ้งไป แม้เมขลาคือน้องสาวคนเดียว กินนอนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ แต่เธอไม่ได้รักน้องสาวแบบสุดสวาทขาดใจ ออกจะรำคาญด้วยซ้ำเพราะน้องสาวติดเธอแจ จะทำอะไรเมขลาคอยห้ามคอยเตือนยิ่งกว่าเป็นแม่เสียอีก
"ฉันดูแลตัวเองได้ มีแต่แกนั่นแหละไปเป็นภาระ"
น้องสาวหน้าจ๋อยสนิท
"อย่าลืมนะวันนี้เราไปงานวันเกิดที่บ้านส้มเช้ง" เธอหันมากำชับน้องสาวอีกครั้ง
"รู้แล้วน่า"
"พี่ภู เขาพูดอะไรกับแกบ้าง เขาใจดีหรือเปล่า" เธอเรื่องที่อยากรู้ แต่เมขลาส่ายหน้า
"อะไรกัน เขาไม่รู้เหรอว่าแกเป็นน้องของฉัน"
น้องสาวส่ายหน้าอีก คิดถึงเหตุการณ์ที่ภูษิตจัดการกับโต้งแล้วขนลุกซู่
"พี่มุกเลิกชอบเขาเถอะ เขาน่ากลัวจะตาย"
"อย่ายุ่งเรื่องของฉัน" พี่สาวดูเสียงเข้ม
"พี่มุกไม่อายเหรอที่ตามตื้อเขาแบบนี้ ก็เห็นว่าเขาไม่สนใจคนแบบเราหรอก นายภูเขาชอบคนระดับเดียวกัน"
"แกจะอยู่ในตลาด หาเช้ากินค่ำแบบนี้ตลอดชีวิตหรือไง"
"ไม่หรอก เมต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เรียนจบแล้วเมจะหางานดีๆ ทำ"
พี่สาวเบะปาก
"อีกกี่ปีกว่าจะรวย มีเงิน ฉันไม่เอาหรอกเสียเวลา มีคนโปรไฟล์ดีอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉันขอใช้ทางลัดดีกว่า"
"พี่มุก"
"เลิกบ่นเป็นแม่แก่ได้แล้ว ไว้แกโตก็จะคิดได้แบบฉัน แต่อาจทำไม่ได้เหมือนฉัน เพราะแกขี้เหร่" พูดจบพี่สาวก็หัวเราะใส่หน้าด้วยความสะใจ ก่อนวิ่งหนีไป
"พี่มุกอะ" น้องสาวเท้าสะเอวด้วยความโกรธ ก้อนวิ่งตามไปบ้าง
---------------------------
"แกไปรู้จักไอ้ก้องได้ยังไงไม่รู้หรือไงว่าไอ้ก้องมันเป็นใคร"
"จริงๆ ผมก็ไม่ได้สนิทกับพี่ก้องแต่เพื่อนๆ ในกลุ่มรู้จักก็เลยชวนมา"
"พี่อนุญาตให้แกจัดปาร์ตี้กับเพื่อนๆ ได้เพราะเห็นว่าเรียนจบแล้วแต่ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำยังไงก็ได้นะพีท ถ้าหมวดคมสันไม่โทรมาบอกพี่ก่อนแล้วบุกไปที่บ้านเลยแกรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้น"
"โถ่! พี่ภู นี่มันงานเลี้ยงจบมัธยมนะ พี่จะให้ผมกินส้มเหรอ ผมโตแล้วอายุครบสิบแปดแล้ว "
"งานแกไม่ได้มีแค่เหล้า แต่ยังมีหัวโจกที่ตำรวจมันจับตามองอยู่ ไอ้ก้องมันมีปัญหาทั้งเรื่องยาทั้งเรื่องผู้หญิงแกควรจะห่างๆ มันไว้ แกจะอายุเท่าไหร่พี่ไม่สนใจแต่ไปเกี่ยวข้องกับเรื่องผิดกฎหมายพี่ยอมไม่ได้"
"ใครจะมากล้าจับผม" เด็กหนุ่มพูดอย่างอวดดี
"ไอ้พีท ถึงครอบครัวเราจะมีเงิน รู้จักคนใหญ่คนโต แต่ไม่ได้หมายความว่าแกจะทำอะไรก็ได้ ชื่อเสียงความน่าเชื่อถือที่ย่ากับพ่อสร้างไว้จะถูกทำลายเพราะการกระทำโง่ๆ ของแก"
"พี่ภู พี่พูดอย่างกับไม่เคยเป็นวัยรุ่น"
เพราะเขารู้ดีว่าชีวิตวัยรุ่นเป็นอย่างไร ทุกอย่างที่น้องชายทำ เขาผ่านมาหมดแล้ว เลยรู้ว่ามันไม่มีประโยชน์ใดๆ เลย
"แกรู้หรือเปล่าว่าเพื่อนแกมันจะทำชั่วกับเด็กผู้หญิง ถ้ามันเกิดขึ้นจะเป็นคดีความแน่"
"หะ " พีรพลร้องอย่างตกใจ คิดถึงเมขลาขึ้นมาทันใด เกือบซวยแล้วมั้ยล่ะ
"เชี่ย! นั่นมันเม น้องสาวของมุก แล้วเมเป็นไงบ้าง"
ภูษิตไม่ตอบ
"พี่คิดว่าแกควรจะไปเรียนต่อให้เร็วที่สุด"
พูดจบคนเป็นพี่ชายก็เดินจากไปทันทีทำเอาเด็กหนุ่มออกอาการหัวเสีย
วันนี้พี่ชายทำเขาเสียหน้ามากเพราะตั้งใจจะจัดปาร์ตี้ให้สุดเหวี่ยงยันเช้าแต่อยู่ๆ มาบอกให้เขายกเลิกแบบไม่สมเหตุสมผล พีรพลรับไม่ได้
ก็อีกแค่คนไปร้องเรียนว่าเสียงดังทำไมต้องกลัวด้วย เงินก็มีเยอะแยะทำไมไม่จ่ายไป
หลังจากมายืนรอน้องสาวอยู่หน้าปากซอยเข้าบ้านเกือบชั่วโมง มุกดาก็เบิกตากว้างขึ้นเมื่อเห็นเมขลา ลงมาจากรถคนโต เธอรับวิ่งไปหาทันที สายตาก็พยายามมองเข้าไปในรถ แต่กลับไม่เห็นอะไรเพราะฟิล์มดำสนิท
"พี่มุก" เมขลาวิ่งมาหาเช่นกัน เด็กหญิงปล่อยโฮทันทีเมื่อจับมือพี่สาวได้
"ฮือๆๆ พี่มุก"
มุกดาตกใจ ทำตัวไม่ถูกคิดว่าต้องเกิดเรื่องร้ายกับน้องสาวแน่แล้ว
"เม เกิดอะไรขึ้น ร้องไห้ทำไม แล้วแกหายไปไหนฉันหาตั้งนาน แล้วใครมาส่ง บอกมาพี่มาเดี๋ยวนี้นะ" น้ำเสียงตอนท้ายติดดุอยู่ไม่น้อย ทำเอาน้องสาวสะอื้นฮักด้วยความน้อยใจ
"พี่โต้งอะ พี่มุก"
"ไอ้โต้งทำไม" มุกดาถามอย่างร้อนรน
"มันจะลวนลาเม" ในที่สุดเด็กหญิงก็พูดออกมาได้
มุกดาอ้าปากค้าง ถ้าเกิดอะไรกับน้องสาวเธอ ตากับยายคงโทษว่าเป็นความผิดของเธอที่ทิ้งน้องไว้กับคนอื่น แต่จะทำอย่างไรได้เธออยากมีเวลากับเพื่อนๆ ไม่ได้อยากให้น้องตามติดเป็นเงาแบบนี้
"แล้วมันได้ทำหรือเปล่า"
เมขลาส่ายหน้า ทำให้มุกดาค่อยโล่งอกขึ้น
"แล้วแกมากับใคร"
"เมหนีพี่โต้งมาเจอนายภู เขาเลยช่วยไว้" มุกดาอึ้ง
เธอพยายามถามหาเมขลาแต่ช่วงเวลาโกลาหลแบบนั้น ไม่มีใครมองใคร ตอนออกมาเห็นภูษิตยืนอยู่กับลูกน้อง แต่ไม่เห็นน้องสาวเลย
"นี่เขามาส่งแกเหรอ"
ถามด้วยความสงสัย ในเมื่อเธอเพียรพยายามอ่อยเขาครั้งแล้วครั้งเล่าไม่เคยสำเร็จ อยู่ๆ ภูษิตก็ให้เมขลาขึ้นรถง่ายๆ
"เปล่า ลูกน้องเขาน่ะ"
คนเป็นพี่สาวดึงแขนน้องให้เดินตามพร้อมส่งเสียงดุ
"หยุดร้องได้แล้ว เข้าบ้านไปห้ามมีพิรุธนะ แล้วห้ามพูดเรื่องนี้กับใคร เข้าใจมั้ย"
"เข้าใจ"
"ไม่รู้จะตามไปทำไมให้มีเรื่อง" มุกดาบ่นอย่างหัวเสีย
"เมได้ยินพวกเพื่อนๆ พี่พีทบอกว่าจะจัดการพี่มุก เมเป็นห่วงนะ"
คำตอบน้องสาวทำให้เธออึ้งไป แม้เมขลาคือน้องสาวคนเดียว กินนอนอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่จำความได้ แต่เธอไม่ได้รักน้องสาวแบบสุดสวาทขาดใจ ออกจะรำคาญด้วยซ้ำเพราะน้องสาวติดเธอแจ จะทำอะไรเมขลาคอยห้ามคอยเตือนยิ่งกว่าเป็นแม่เสียอีก
"ฉันดูแลตัวเองได้ มีแต่แกนั่นแหละไปเป็นภาระ"
น้องสาวหน้าจ๋อยสนิท
"อย่าลืมนะวันนี้เราไปงานวันเกิดที่บ้านส้มเช้ง" เธอหันมากำชับน้องสาวอีกครั้ง
"รู้แล้วน่า"
"พี่ภู เขาพูดอะไรกับแกบ้าง เขาใจดีหรือเปล่า" เธอเรื่องที่อยากรู้ แต่เมขลาส่ายหน้า
"อะไรกัน เขาไม่รู้เหรอว่าแกเป็นน้องของฉัน"
น้องสาวส่ายหน้าอีก คิดถึงเหตุการณ์ที่ภูษิตจัดการกับโต้งแล้วขนลุกซู่
"พี่มุกเลิกชอบเขาเถอะ เขาน่ากลัวจะตาย"
"อย่ายุ่งเรื่องของฉัน" พี่สาวดูเสียงเข้ม
"พี่มุกไม่อายเหรอที่ตามตื้อเขาแบบนี้ ก็เห็นว่าเขาไม่สนใจคนแบบเราหรอก นายภูเขาชอบคนระดับเดียวกัน"
"แกจะอยู่ในตลาด หาเช้ากินค่ำแบบนี้ตลอดชีวิตหรือไง"
"ไม่หรอก เมต้องมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เรียนจบแล้วเมจะหางานดีๆ ทำ"
พี่สาวเบะปาก
"อีกกี่ปีกว่าจะรวย มีเงิน ฉันไม่เอาหรอกเสียเวลา มีคนโปรไฟล์ดีอยู่ตรงหน้าแล้ว ฉันขอใช้ทางลัดดีกว่า"
"พี่มุก"
"เลิกบ่นเป็นแม่แก่ได้แล้ว ไว้แกโตก็จะคิดได้แบบฉัน แต่อาจทำไม่ได้เหมือนฉัน เพราะแกขี้เหร่" พูดจบพี่สาวก็หัวเราะใส่หน้าด้วยความสะใจ ก่อนวิ่งหนีไป
"พี่มุกอะ" น้องสาวเท้าสะเอวด้วยความโกรธ ก้อนวิ่งตามไปบ้าง
---------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น