ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : 16-เด็กเชียร์เบียร์ 1/3
เมขลามองตัวเองในกระจกราวกับเป็นคนแปลกหน้า หน้าใบหน้าที่เต็มไปด้วยสีสันจากเครื่องสำอาง ตากลมโตโดดเด่นเพราะมาสคาร่าเพิ่มความเด่นของขนตาคนที่งอนอยู่แล้วให้เด่นชัดขึ้น แก้มนวลถูกแต่งแต้มจนเป็นสีชมพูระเรื่อ ปากอิ่มสีส้มอมชมพู
นี่มันคนหรือลิงวะ เธอถามตัวเองขำๆ ก่อนก้มลงมองหน้าอกที่วันนี้ใหญ่ตู้มจนคับเสื้อเพราะแผ่นซิลิโคนที่เจ๊แขกบังคับให้ใส่ เพื่อเรียกความสนใจจากลูกค้า
เธอดึงกระโปรงบานลงเล็กน้อยเพราะรู้สึกว่ามันสั้นไปจนเกือบจะเห็นแก้มก้น ยังดีที่มีกางเกงยืดอยู่ข้างในอีกตัว ไม่งั้นอาจเข้าข่ายอนาจารได้
"แก เสร็จยัง ได้เวลาแล้วนะ" บุษบาหรือเบบี๋ถามเมื่อเห็นเพื่อนหันซ้ายขวาสำรวจตัวเองไม่ยอมออกไปด้านนอกเสียที
"เสร็จแล้วแต่ไม่มั่นใจว่ะ"
เบบี๋จับไหล่เพื่อนให้หันมา ก่อนมองสำรวจทั่วร่างก่อนยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"ก็สวยแล้วนี่ ไม่มั่นใจตรงไหน"
"ฉันว่าแต่งหน้าเยอะไปหรือเปล่าวะ"
"ไม่เยอะ พอแต่งหน้าแต่งตาเข้าแกก็สวยไม่หยอกนะเม ไปกันเถอะ วันนี้วันเสาร์ลูกค้าเยอะแน่ๆ แล้วก็อย่าลืมที่สอนล่ะ อดทนได้อดทน อย่าไปมีเรื่องกับลูกค้าเด็ดขาด ไม่งั้นเจ๊แขกเอาฉันตายแน่"
เธอหวังให้เป็นเช่นนั้นที่นี่เป็นแค่ร้านอาหารไม่ใช่ผับไม่ใช่บาร์ ส่วนใหญ่ลูกค้ามากันเป็นครอบครัว คง ไม่ทำตัวรุ่มร่ามน่าเกลียด
"เฮ้อ! จะพยายามแล้วกันนะบี๋"
เมขลาคอตก เธอไม่ได้รังเกียจงานบริการแต่การที่ต้องมาเป็นสาวเชียร์เบียร์และแต่งตัวประหยัดเสื้อผ้าแบบนี้ เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย
แต่เมื่อเพื่อนบอกว่าเงินดีมันก็ต้องลองดู เธอมีหนี้ที่ต้องชำระหลักแสนมัวแต่เกี่ยงงานคงไม่ได้
"ท่องไว้สิแก เราต้องการเงิน เราต้องการเงิน ท่องไว้"
นั่นสินะ เธอต้องการเงิน
ใครบอกนะว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด ถ้าไม่มีเงินชีวิตก็อยู่ลำบาก
คืนวันเสาร์สิ้นเดือนลูกค้าหนาแน่นเป็นพิเศษ เมขลากับบุษบาได้แขกโต๊ะที่อยู่ไม่ไกลกันมาก เมขลาจึงค่อนข้างอุ่นใจว่ามีอะไรเพื่อนคงพอจะช่วยเธอได้บ้าง
ลูกค้าของเธอเป็นกลุ่มเพื่อนที่มากันสี่ คน หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิง เธอเข้าใจว่าน่าจะเป็นแฟนคนใดคนหนึ่งในโต๊ะ นั่นทำให้เมขลาค่อยอุ่นใจขึ้น
เธอทำหน้าที่อย่างตั้งอกตั้งใจ ลูกค้าของเธอค่อนข้างจะคอทองแดงดื่มเบียร์เป็นน้ำ แต่การบริการของเธอต้องสะดุดเมื่อมีแขกชุดใหม่เดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ
'ภูษิต' มากับเพื่อนชายอีกคน ที่เธอคุ้นหน้าแต่ไม่รู้จักชื่อ
เมขลาบังคับมือตัวเองไม่ให้สั่นขณะรินเบียร์บริการลูกค้า เธอพยายามหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้ภูษิตมองเห็นถนัด
แต่ดูเหมือนความต้องการของเธอไม่เป็นผล เมขลาใจหายวาบเมื่อเขาหันมามอง แต่แล้วภูษิตก็มองผ่านไปเหมือนไม่รู้จัก
"เอาเบียร์ไหม" เธอได้ยินเขาถามเพื่อนแต่เพื่อนปฏิเสธ
เมขลารู้สึกโล่งอกเขาคงจำเธอไม่ได้ หญิงสาวเลยทำหน้าที่ต่อไป แต่ยังคงระมัดระวังตัว ตอนนี้แขกโต๊ะเธอเริ่มออกอาการมึนเมา สังเกตจากน้ำเสียงพูดที่ดังกว่าเก่ากับสายตาหวานเชื่อมที่ส่งมาให้เธอเป็นระยะ
เพราะความที่พยายามหลบหน้าโต๊ะข้างๆ หญิงสาวจึงไม่เห็นว่าคนที่นั่งโต๊ะนั้นลอบมองเธอด้วยสายตาสงสัยเป็นระยะ
เธอยังคงทำหน้าที่ด้วยความมุ่งมั่นและอดทน คาดหวังความพอใจของลูกค้าและทิปที่จะได้คืนนี้
"น้องจ๋า ขอพี่อีกแก้วสิคะ"
จังหวะที่เธอวางแก้วเบียร์ แขนของเธอถูกสัมผัสอย่างจงใจ เมขลาชักมือกลับ แต่ช้ากว่า มือของเธอถูกรวบไว้เสียแล้ว เธอพยายามดึงอย่างสุภาพแต่อีกฝ่ายไม่ปล่อย
อดทนไว้เม แค่จับมือ
"ชื่ออะไรคะ"
"เมค่ะ"
"น้องเม เลิกงานกี่โมงคะ เลิกงานแล้ว มีธุระที่ไหนหรือเปล่า ไปต่อกับพวกพี่มั้ย" ลิ้นคนพูดเริ่มแข็ง ขณะที่มือเริ่มอ่อน ไต่เป็นปลาหมึก
เมขลามองหน้าผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ เธอกลับพบแต่สายตาขบขัน
"เอ่อ ไม่ว่างค่ะลูกค้า" เมขลาตอบกลับอย่างสุภาพก่อนเลี่ยงไปรินเบียร์ให้ลูกค้าอีกคน
"อย่าบอกว่ามีผัวแล้ว"
"เฮ้ย! ไอ้ชัยมึงไปพูดอย่างนั้นกับน้องเขาได้ยังไง พี่ขอโทษนะน้องเมเพื่อนพี่มันชักจะเมาเลอะเทอะแล้ว"
เธอไม่ได้รู้สึกอุ่นใจกับคำพูดของคนนั่งข้างๆ เพราะสายตาเขาไม่ได้บอกแบบนั้นเลยสักนิด
เมขลารู้สึกว่าความอดทนของเธอลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว คิดหาทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะได้ทางออกมือหยาบใหญ่ก็ไล้ขาอ่อนของเธออย่างจงใจ หญิงสาวปัดมือนั้นทิ้งแล้วขยับตัวออกห่างทันที
เสียงหัวเราะถูกใจดังขึ้นราวกับเป็นเรื่องขบขัน แต่สาวเชียร์เบียร์อย่างเธอไม่ตลกด้วย หน้าตาที่บึ้งตึงบอกชัดเจน
"อย่าถือสาเลย เพื่อนพี่มันคงเมาแล้วล่ะ"
เมขลาหายใจเข้าออกลึกเพื่อข่มใจ แต่มันไม่จบแค่นั้น เมื่อลูกค้าคนเดิมคว้าสะโพกเธอไว้ก่อนดึงเข้าไปหาตัว แม้จะระวังตัวอยู่แต่สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่แล้ว เธอเซถลาจนไปนั่งอยู่บนตักลูกค้า
ขณะกำลังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ร่างของเธอก็ถูกกระชากขึ้นมา
นี่มันคนหรือลิงวะ เธอถามตัวเองขำๆ ก่อนก้มลงมองหน้าอกที่วันนี้ใหญ่ตู้มจนคับเสื้อเพราะแผ่นซิลิโคนที่เจ๊แขกบังคับให้ใส่ เพื่อเรียกความสนใจจากลูกค้า
เธอดึงกระโปรงบานลงเล็กน้อยเพราะรู้สึกว่ามันสั้นไปจนเกือบจะเห็นแก้มก้น ยังดีที่มีกางเกงยืดอยู่ข้างในอีกตัว ไม่งั้นอาจเข้าข่ายอนาจารได้
"แก เสร็จยัง ได้เวลาแล้วนะ" บุษบาหรือเบบี๋ถามเมื่อเห็นเพื่อนหันซ้ายขวาสำรวจตัวเองไม่ยอมออกไปด้านนอกเสียที
"เสร็จแล้วแต่ไม่มั่นใจว่ะ"
เบบี๋จับไหล่เพื่อนให้หันมา ก่อนมองสำรวจทั่วร่างก่อนยิ้มออกมาอย่างพอใจ
"ก็สวยแล้วนี่ ไม่มั่นใจตรงไหน"
"ฉันว่าแต่งหน้าเยอะไปหรือเปล่าวะ"
"ไม่เยอะ พอแต่งหน้าแต่งตาเข้าแกก็สวยไม่หยอกนะเม ไปกันเถอะ วันนี้วันเสาร์ลูกค้าเยอะแน่ๆ แล้วก็อย่าลืมที่สอนล่ะ อดทนได้อดทน อย่าไปมีเรื่องกับลูกค้าเด็ดขาด ไม่งั้นเจ๊แขกเอาฉันตายแน่"
เธอหวังให้เป็นเช่นนั้นที่นี่เป็นแค่ร้านอาหารไม่ใช่ผับไม่ใช่บาร์ ส่วนใหญ่ลูกค้ามากันเป็นครอบครัว คง ไม่ทำตัวรุ่มร่ามน่าเกลียด
"เฮ้อ! จะพยายามแล้วกันนะบี๋"
เมขลาคอตก เธอไม่ได้รังเกียจงานบริการแต่การที่ต้องมาเป็นสาวเชียร์เบียร์และแต่งตัวประหยัดเสื้อผ้าแบบนี้ เธอไม่ถนัดเอาเสียเลย
แต่เมื่อเพื่อนบอกว่าเงินดีมันก็ต้องลองดู เธอมีหนี้ที่ต้องชำระหลักแสนมัวแต่เกี่ยงงานคงไม่ได้
"ท่องไว้สิแก เราต้องการเงิน เราต้องการเงิน ท่องไว้"
นั่นสินะ เธอต้องการเงิน
ใครบอกนะว่าเงินไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุด ถ้าไม่มีเงินชีวิตก็อยู่ลำบาก
คืนวันเสาร์สิ้นเดือนลูกค้าหนาแน่นเป็นพิเศษ เมขลากับบุษบาได้แขกโต๊ะที่อยู่ไม่ไกลกันมาก เมขลาจึงค่อนข้างอุ่นใจว่ามีอะไรเพื่อนคงพอจะช่วยเธอได้บ้าง
ลูกค้าของเธอเป็นกลุ่มเพื่อนที่มากันสี่ คน หนึ่งในนั้นเป็นผู้หญิง เธอเข้าใจว่าน่าจะเป็นแฟนคนใดคนหนึ่งในโต๊ะ นั่นทำให้เมขลาค่อยอุ่นใจขึ้น
เธอทำหน้าที่อย่างตั้งอกตั้งใจ ลูกค้าของเธอค่อนข้างจะคอทองแดงดื่มเบียร์เป็นน้ำ แต่การบริการของเธอต้องสะดุดเมื่อมีแขกชุดใหม่เดินเข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ
'ภูษิต' มากับเพื่อนชายอีกคน ที่เธอคุ้นหน้าแต่ไม่รู้จักชื่อ
เมขลาบังคับมือตัวเองไม่ให้สั่นขณะรินเบียร์บริการลูกค้า เธอพยายามหันหน้าไปทางอื่นเพื่อไม่ให้ภูษิตมองเห็นถนัด
แต่ดูเหมือนความต้องการของเธอไม่เป็นผล เมขลาใจหายวาบเมื่อเขาหันมามอง แต่แล้วภูษิตก็มองผ่านไปเหมือนไม่รู้จัก
"เอาเบียร์ไหม" เธอได้ยินเขาถามเพื่อนแต่เพื่อนปฏิเสธ
เมขลารู้สึกโล่งอกเขาคงจำเธอไม่ได้ หญิงสาวเลยทำหน้าที่ต่อไป แต่ยังคงระมัดระวังตัว ตอนนี้แขกโต๊ะเธอเริ่มออกอาการมึนเมา สังเกตจากน้ำเสียงพูดที่ดังกว่าเก่ากับสายตาหวานเชื่อมที่ส่งมาให้เธอเป็นระยะ
เพราะความที่พยายามหลบหน้าโต๊ะข้างๆ หญิงสาวจึงไม่เห็นว่าคนที่นั่งโต๊ะนั้นลอบมองเธอด้วยสายตาสงสัยเป็นระยะ
เธอยังคงทำหน้าที่ด้วยความมุ่งมั่นและอดทน คาดหวังความพอใจของลูกค้าและทิปที่จะได้คืนนี้
"น้องจ๋า ขอพี่อีกแก้วสิคะ"
จังหวะที่เธอวางแก้วเบียร์ แขนของเธอถูกสัมผัสอย่างจงใจ เมขลาชักมือกลับ แต่ช้ากว่า มือของเธอถูกรวบไว้เสียแล้ว เธอพยายามดึงอย่างสุภาพแต่อีกฝ่ายไม่ปล่อย
อดทนไว้เม แค่จับมือ
"ชื่ออะไรคะ"
"เมค่ะ"
"น้องเม เลิกงานกี่โมงคะ เลิกงานแล้ว มีธุระที่ไหนหรือเปล่า ไปต่อกับพวกพี่มั้ย" ลิ้นคนพูดเริ่มแข็ง ขณะที่มือเริ่มอ่อน ไต่เป็นปลาหมึก
เมขลามองหน้าผู้หญิงอีกคนที่นั่งอยู่ในโต๊ะ เธอกลับพบแต่สายตาขบขัน
"เอ่อ ไม่ว่างค่ะลูกค้า" เมขลาตอบกลับอย่างสุภาพก่อนเลี่ยงไปรินเบียร์ให้ลูกค้าอีกคน
"อย่าบอกว่ามีผัวแล้ว"
"เฮ้ย! ไอ้ชัยมึงไปพูดอย่างนั้นกับน้องเขาได้ยังไง พี่ขอโทษนะน้องเมเพื่อนพี่มันชักจะเมาเลอะเทอะแล้ว"
เธอไม่ได้รู้สึกอุ่นใจกับคำพูดของคนนั่งข้างๆ เพราะสายตาเขาไม่ได้บอกแบบนั้นเลยสักนิด
เมขลารู้สึกว่าความอดทนของเธอลดต่ำลงอย่างรวดเร็ว คิดหาทางหนีทีไล่ให้ตัวเอง แต่ก่อนที่เธอจะได้ทางออกมือหยาบใหญ่ก็ไล้ขาอ่อนของเธออย่างจงใจ หญิงสาวปัดมือนั้นทิ้งแล้วขยับตัวออกห่างทันที
เสียงหัวเราะถูกใจดังขึ้นราวกับเป็นเรื่องขบขัน แต่สาวเชียร์เบียร์อย่างเธอไม่ตลกด้วย หน้าตาที่บึ้งตึงบอกชัดเจน
"อย่าถือสาเลย เพื่อนพี่มันคงเมาแล้วล่ะ"
เมขลาหายใจเข้าออกลึกเพื่อข่มใจ แต่มันไม่จบแค่นั้น เมื่อลูกค้าคนเดิมคว้าสะโพกเธอไว้ก่อนดึงเข้าไปหาตัว แม้จะระวังตัวอยู่แต่สู้แรงผู้ชายไม่ได้อยู่แล้ว เธอเซถลาจนไปนั่งอยู่บนตักลูกค้า
ขณะกำลังตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ร่างของเธอก็ถูกกระชากขึ้นมา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น