ลำดับตอนที่ #12
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 12-ความช่วยเหลือ 3/3
"แสนห้า เสี่ยพูดอะไรผิดหรือเปล่า เมจ่ายห้าหมื่นตามที่รับปากแล้ว ยอดต้องเหลือหนึ่งแสนสิ"
เสี่ยน่านมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาเจ้าชู้แบบไม่ปิดบัง ก่อนโบกนิ้วชี้ไปมา
"แสนห้าน่ะแค่ยอดยืม เสี่ยยังไม่รวมดอกเลย"
"ดอกห้าหมื่น เสี่ยหน้าเลือดไปหรือเปล่า"
เสี่ยน่านยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่เป็นรอยยิ้มที่เมขลาเกลียด ถ้ามีไม้หน้าสามเธอคงฟาดใส่งูบนหัวของผู้ชายคนนี้โดยไม่ลังเลเลย
"ห้าหกปีมานี่ เสี่ยยังไม่เคยได้คืนสักบาทเลยนะหนูเม"
เมขลาอึ้ง ไปต่อไม่เป็น
"อย่างที่เคยบอกไป ถ้าหนูเมไม่อยากเหนื่อยก็มาอยู่กับเสี่ย เสี่ยจะยกหนี้ให้ทั้งหมด ซื้อบ้านใหม่ให้ด้วย จะได้ไม่ต้องอยู่กระต๊อบสับปะรังเคนั่น"
ไม่พูดเปล่า แต่เสี่ยน่านส่งสายตาโลมเลียไปทั่วร่างของเด็กสาว เมขลาอาจไม่สวยเด่น ผิวพรรณไม่ได้ขาวผุดผาด เหมือนพี่สาว หน้าอกเล็กไปหน่อย และมักจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าตัวใหญ่ทำให้เห็นรูปร่างไม่ชัด แต่เขาคิดว่าถ้าจับแต่งตัวดีๆ เมขลาก็สวยไม่น้อย
เด็กสาวกำมือแน่น พยายามข่มอารมณ์ที่เดือดปุดๆ อยู่ข้างใน
"เสี่ยมาพูดกับเม ถามเมียหรือยัง"
"ฮ่าๆๆ" เสียน่านหัวเราะถูกใจให้กับความกล้าของเธอ
"แค่หนูเมตกลงส่วนเรื่องนี้ไม่มีปัญหาเสี่ยเคลียร์ได้ เมียอยู่ในโอวาทของเสี่ยอยู่แล้ว หนูไม่ต้องกังวลเลย"
ไอ้เฒ่าหัวงู ไอ้คนหน้าหม้อ
"แล้วถ้าเมไม่ตกลง"
เสียน่านมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความมั่นใจว่าเขางานนี้ไม่มีทางพลาด เมขลาไม่มีทางหาเงินมาคืนเขาได้ทันแน่ๆ
"อีกแสนห้าหนูเมต้องเอามาคืนเสียภายในสิ้นเดือนหน้า ไหวไหม" ถามอย่างเอ็นดูปลอมๆ
กังสดาลมองร่างบางที่นั่งกอดเข่า เอาคางเคยบนท่อนแขนเหมือนคนหมดหวัง โดยมีบุษบานั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
"ไอ้เสี่ยนี่มันเลวสมคำร่ำลือจริงๆ " บุษบาพูดมาด้วยความโกรธ
ยิ่งเห็นเพื่อนเช็ดน้ำตา ความโกรธยิ่งพุ่งปรี๊ด
"แกหนีไปซะตั้งแต่ตอนนี้ยังทันนะเม "
"แล้วตากับยายจะทำยังไง ไหนจะราเชลอีก แกจะฉันจะเอาตัวรอดไปคนเดียวได้ยังไง"เมขลาพูดเสียงคนสะอื้น
"แต่แบบนี้มันเหมือนแกล้งกันชัดๆ ไอ้เสี่ยลามกนั่นมันคิดแผนไว้แล้ว มันกะจะฟันแกมาตั้งแต่ต้น"
เมขลาเห็นด้วยกับบุษบาเต็มร้อย หลายปีก่อนหลังจากมุกดาอกหักเพราะโดนภูษิตปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใย พี่สาวเธอหันไปสนใจผู้ชายมีอายุประชดชีวิต
เสียน่านเป็นอีกคนที่มุกดาไปมาหาสู่ด้วย จนใครๆ เขาลือว่ามุกดาเป็นเมียน้อยเสี่ย
วันหนึ่งกุลวดี เมียเสี่ยน่านก็มาหามุกดาถึงบ้าน เมขลาไม่รู้ว่าสองคนนั้นคุยอะไรกันแต่จากนั้นไม่นานมุกดาก็ขออนุญาตตากับยายไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ และไม่เคยกลับมาอีกเลยจนเดี๋ยวนี้
"เราจะทำยังไงกันดีคะพี่หมอ" บุษบาหันไปถามหมอสาวที่นั่งฟังเงียบๆไม่ได้ออกความคิดเห็น
กังสดาลถอนหายใจเบาๆ ก่อนตอบ
"พี่ว่าเมใจเย็นๆ ก่อน มันพอมีทางออกอยู่นะ"
ทางออกที่เธอเกริ่นไว้กับบางคนแล้วเมื่อหลายวันก่อน เพียงแต่เขาไม่ยอมตอบรับ
"เมเป็นหนี้ตั้งสองแสนนะคะพี่หมอ เรียนก็ยังไม่จบงานก็ยังไม่มี ใครมันจะให้เมยืมเงิน ถึงให้ยืมเมก็ไม่รู้ว่าจะหาทางเอามาคืนได้ยังไง"
"เฮ้ย! ใจเย็นๆ สิแก ฟังพี่หมอพูดก่อนมันอาจจะเป็นทางออกที่ดีกว่าแกยอมไปเป็นเมียน้อยไอ้เสี่ยน่านก็ได้นะ"
ข้อนี้กังสดาลมั่นใจว่าดีกว่าแน่นอน ขึ้นอยู่กับเมขลาว่าจะยอมทำตามข้อแนะนำของเธอหรือไม่
"อย่าบอกว่าพี่หมอจะให้ยืมเงินอีกนะคะ เมไม่เอาแล้วนะไม่อยากให้พี่หมอเดือดร้อน"
กังสดาลยิ้ม
"ลองไปคุยกับคุณภูมั้ย"
คำตอบของกังสดาลทำให้เด็กสาวสอง คนตาแทบถลน ก่อนที่เมขลาจะส่ายหน้ารัวๆ
"เมอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ กลับไปคิดดู ก่อน คุณภูเขาอาจจะดูดุ แต่พี่เชื่อว่าถ้าเมเข้าไปขอความช่วยเหลือจากเขา เขาไม่น่าจะปฏิเสธ"
กังสดาลคาดเดาตามที่ตัวเองรู้สึก ภูษิตไม่ใช่คนใจดี แต่ก็ไม่ใจร้ายแน่
"แต่.." ยังไงเธอก็ไม่มีวันไปขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนนั้น คนที่ทำให้พี่สาวของเธออกหักจนเป็นผีบ้าและตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตที่ผิดพลาด
เธอไม่อยากให้เขาดูถูกเหมือนที่เคยทำกับพี่สาวเธอ
"บางทีคุณภูเขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดก็ได้นะ ที่สำคัญเงินแค่สองแสนฉันว่าเขาไม่เดือดร้อนหรอก" บุษบาเริ่มเอนเอียงไปทางกังสดาล
ดีลกับผู้ชายหนุ่ม แถมหน้าตาดี ติดที่หยิ่งไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าผู้ชายแก่จอมหื่น เมียขี้หึงเป็นไหนๆ
"แกไม่ต้องห่วงว่าคุณภูเขาจะกินแกด้วย เพราะหล่อรวยอย่างเขาไม่กินอาหารตามสั่งแบบเราอยู่แล้ว ใช่มั้ยคะพี่หมอ" บุษบาหันไปถามความเห็นของกังสดาล
หมอสาวอึ้งไปห้าวินาที เพราะไม่รู้จะตอบอย่างไรดี แต่ที่บุษบาพูดมีเหตุผลเพราะเธอไม่เคยเห็นภูษิตจะสนใจผู้หญิงแถวนี้แม้แต่คนเดียว เท่าที่รู้เขามีคนรักอยู่แล้ว
"เอ่อ เขามีแฟนอยู่แล้วนะ" เธอตอบเลี่ยงไป ก่อนหันมองน้องสาวต่างสายเลือดที่ตอนนี้ทำหน้าอิหลักอิเหลื่อชอบกล
"พี่ว่าเมกลับไปคิดก่อนก็ได้ ตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่เมเลย"
-------------------------------
เสี่ยน่านมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยสายตาเจ้าชู้แบบไม่ปิดบัง ก่อนโบกนิ้วชี้ไปมา
"แสนห้าน่ะแค่ยอดยืม เสี่ยยังไม่รวมดอกเลย"
"ดอกห้าหมื่น เสี่ยหน้าเลือดไปหรือเปล่า"
เสี่ยน่านยิ้มอย่างอารมณ์ดี แต่เป็นรอยยิ้มที่เมขลาเกลียด ถ้ามีไม้หน้าสามเธอคงฟาดใส่งูบนหัวของผู้ชายคนนี้โดยไม่ลังเลเลย
"ห้าหกปีมานี่ เสี่ยยังไม่เคยได้คืนสักบาทเลยนะหนูเม"
เมขลาอึ้ง ไปต่อไม่เป็น
"อย่างที่เคยบอกไป ถ้าหนูเมไม่อยากเหนื่อยก็มาอยู่กับเสี่ย เสี่ยจะยกหนี้ให้ทั้งหมด ซื้อบ้านใหม่ให้ด้วย จะได้ไม่ต้องอยู่กระต๊อบสับปะรังเคนั่น"
ไม่พูดเปล่า แต่เสี่ยน่านส่งสายตาโลมเลียไปทั่วร่างของเด็กสาว เมขลาอาจไม่สวยเด่น ผิวพรรณไม่ได้ขาวผุดผาด เหมือนพี่สาว หน้าอกเล็กไปหน่อย และมักจะแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าตัวใหญ่ทำให้เห็นรูปร่างไม่ชัด แต่เขาคิดว่าถ้าจับแต่งตัวดีๆ เมขลาก็สวยไม่น้อย
เด็กสาวกำมือแน่น พยายามข่มอารมณ์ที่เดือดปุดๆ อยู่ข้างใน
"เสี่ยมาพูดกับเม ถามเมียหรือยัง"
"ฮ่าๆๆ" เสียน่านหัวเราะถูกใจให้กับความกล้าของเธอ
"แค่หนูเมตกลงส่วนเรื่องนี้ไม่มีปัญหาเสี่ยเคลียร์ได้ เมียอยู่ในโอวาทของเสี่ยอยู่แล้ว หนูไม่ต้องกังวลเลย"
ไอ้เฒ่าหัวงู ไอ้คนหน้าหม้อ
"แล้วถ้าเมไม่ตกลง"
เสียน่านมองเด็กสาวตรงหน้าด้วยความมั่นใจว่าเขางานนี้ไม่มีทางพลาด เมขลาไม่มีทางหาเงินมาคืนเขาได้ทันแน่ๆ
"อีกแสนห้าหนูเมต้องเอามาคืนเสียภายในสิ้นเดือนหน้า ไหวไหม" ถามอย่างเอ็นดูปลอมๆ
กังสดาลมองร่างบางที่นั่งกอดเข่า เอาคางเคยบนท่อนแขนเหมือนคนหมดหวัง โดยมีบุษบานั่งให้กำลังใจอยู่ข้างๆ
"ไอ้เสี่ยนี่มันเลวสมคำร่ำลือจริงๆ " บุษบาพูดมาด้วยความโกรธ
ยิ่งเห็นเพื่อนเช็ดน้ำตา ความโกรธยิ่งพุ่งปรี๊ด
"แกหนีไปซะตั้งแต่ตอนนี้ยังทันนะเม "
"แล้วตากับยายจะทำยังไง ไหนจะราเชลอีก แกจะฉันจะเอาตัวรอดไปคนเดียวได้ยังไง"เมขลาพูดเสียงคนสะอื้น
"แต่แบบนี้มันเหมือนแกล้งกันชัดๆ ไอ้เสี่ยลามกนั่นมันคิดแผนไว้แล้ว มันกะจะฟันแกมาตั้งแต่ต้น"
เมขลาเห็นด้วยกับบุษบาเต็มร้อย หลายปีก่อนหลังจากมุกดาอกหักเพราะโดนภูษิตปฏิเสธแบบไม่มีเยื่อใย พี่สาวเธอหันไปสนใจผู้ชายมีอายุประชดชีวิต
เสียน่านเป็นอีกคนที่มุกดาไปมาหาสู่ด้วย จนใครๆ เขาลือว่ามุกดาเป็นเมียน้อยเสี่ย
วันหนึ่งกุลวดี เมียเสี่ยน่านก็มาหามุกดาถึงบ้าน เมขลาไม่รู้ว่าสองคนนั้นคุยอะไรกันแต่จากนั้นไม่นานมุกดาก็ขออนุญาตตากับยายไปเรียนต่อที่กรุงเทพฯ และไม่เคยกลับมาอีกเลยจนเดี๋ยวนี้
"เราจะทำยังไงกันดีคะพี่หมอ" บุษบาหันไปถามหมอสาวที่นั่งฟังเงียบๆไม่ได้ออกความคิดเห็น
กังสดาลถอนหายใจเบาๆ ก่อนตอบ
"พี่ว่าเมใจเย็นๆ ก่อน มันพอมีทางออกอยู่นะ"
ทางออกที่เธอเกริ่นไว้กับบางคนแล้วเมื่อหลายวันก่อน เพียงแต่เขาไม่ยอมตอบรับ
"เมเป็นหนี้ตั้งสองแสนนะคะพี่หมอ เรียนก็ยังไม่จบงานก็ยังไม่มี ใครมันจะให้เมยืมเงิน ถึงให้ยืมเมก็ไม่รู้ว่าจะหาทางเอามาคืนได้ยังไง"
"เฮ้ย! ใจเย็นๆ สิแก ฟังพี่หมอพูดก่อนมันอาจจะเป็นทางออกที่ดีกว่าแกยอมไปเป็นเมียน้อยไอ้เสี่ยน่านก็ได้นะ"
ข้อนี้กังสดาลมั่นใจว่าดีกว่าแน่นอน ขึ้นอยู่กับเมขลาว่าจะยอมทำตามข้อแนะนำของเธอหรือไม่
"อย่าบอกว่าพี่หมอจะให้ยืมเงินอีกนะคะ เมไม่เอาแล้วนะไม่อยากให้พี่หมอเดือดร้อน"
กังสดาลยิ้ม
"ลองไปคุยกับคุณภูมั้ย"
คำตอบของกังสดาลทำให้เด็กสาวสอง คนตาแทบถลน ก่อนที่เมขลาจะส่ายหน้ารัวๆ
"เมอย่าเพิ่งรีบปฏิเสธ กลับไปคิดดู ก่อน คุณภูเขาอาจจะดูดุ แต่พี่เชื่อว่าถ้าเมเข้าไปขอความช่วยเหลือจากเขา เขาไม่น่าจะปฏิเสธ"
กังสดาลคาดเดาตามที่ตัวเองรู้สึก ภูษิตไม่ใช่คนใจดี แต่ก็ไม่ใจร้ายแน่
"แต่.." ยังไงเธอก็ไม่มีวันไปขอความช่วยเหลือจากผู้ชายคนนั้น คนที่ทำให้พี่สาวของเธออกหักจนเป็นผีบ้าและตัดสินใจเลือกทางเดินชีวิตที่ผิดพลาด
เธอไม่อยากให้เขาดูถูกเหมือนที่เคยทำกับพี่สาวเธอ
"บางทีคุณภูเขาอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่แกคิดก็ได้นะ ที่สำคัญเงินแค่สองแสนฉันว่าเขาไม่เดือดร้อนหรอก" บุษบาเริ่มเอนเอียงไปทางกังสดาล
ดีลกับผู้ชายหนุ่ม แถมหน้าตาดี ติดที่หยิ่งไปหน่อย แต่ก็ดีกว่าผู้ชายแก่จอมหื่น เมียขี้หึงเป็นไหนๆ
"แกไม่ต้องห่วงว่าคุณภูเขาจะกินแกด้วย เพราะหล่อรวยอย่างเขาไม่กินอาหารตามสั่งแบบเราอยู่แล้ว ใช่มั้ยคะพี่หมอ" บุษบาหันไปถามความเห็นของกังสดาล
หมอสาวอึ้งไปห้าวินาที เพราะไม่รู้จะตอบอย่างไรดี แต่ที่บุษบาพูดมีเหตุผลเพราะเธอไม่เคยเห็นภูษิตจะสนใจผู้หญิงแถวนี้แม้แต่คนเดียว เท่าที่รู้เขามีคนรักอยู่แล้ว
"เอ่อ เขามีแฟนอยู่แล้วนะ" เธอตอบเลี่ยงไป ก่อนหันมองน้องสาวต่างสายเลือดที่ตอนนี้ทำหน้าอิหลักอิเหลื่อชอบกล
"พี่ว่าเมกลับไปคิดก่อนก็ได้ ตัดสินใจยังไงก็แล้วแต่เมเลย"
-------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น