คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 01-ใช้เงินฟาด 1/3
เมื่อได้รับโทรศัพท์จากแพทย์หญิงกังสดาล เมขลาก็ทิ้งงานและรีบกลับทันที
เธอวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในคลินิก ถามหายายกับหลานกับพนักงานหน้าเคาน์เตอร์ โดยไม่สนใจว่ามีใครใช้บริการอยู่บ้าง
" ราเชลอยู่ไหนคะพี่ดาว เป็นยังไงบ้าง "
" ทำแผลอยู่ค่ะ "
" เมขอเข้าไปดูนะคะ "
ยังไม่ทันจะได้เข้าไป เด็กน้อยก็เดินออกมาจากห้องด้านหลังของคลินิก โดยมีผู้เป็นยายเดินตามหลังออกมา ตามด้วยแพทย์หญิงกังสดาล
" อ้าว! เม ไหนว่ามีงาน มาเร็วจัง "
เมขลาย่อตัวลงตรงหน้าหลานสาวตัวน้อย จับตัวราเชลหันซ้ายขวา
" ตัวเล็ก เจ็บตรงไหนบ้าง "
" แค่ถลอกน่ะ ไม่เป็นอะไรมากหรอก " ยายสอางค์ตอบแทน
" ราเชลเยือดไหยเจ็บขาตรงนี้ " เด็กน้อยบอก พร้อมกับชี้ที่ขาซึ่งตอนนี้โดนผ้าก๊อซปิดไว้
" โอ๋ ๆ ไม่เป็นไรนะคะ ใครนะใจร้ายนางฟ้าของน้าได้ " เมขลาพูดไปลูบผมสีอ่อนไป
เธอเงยหน้าขึ้น แววตาอ่อนโยนเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว ถามคนเป็นยาย
" คนขับรถอยู่ไหนคะยาย ขับรถประสาอะไร ทำไมไม่ระวังเลย อย่าบอกว่าหนีไปแล้ว เมจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดเลย คนอะไรไม่รับผิดชอบ "
ยายสอางค์มองร่างกำยำที่ยืนอยู่ด้านหลังหลานสาวแล้วทำสีหน้าปั้นยาก แต่จะเบรคเมขลาก็ไม่ทันแล้ว
" เฮียว่าน้องเมพูดแรงไปหน่อยนะ " เสียงแหบห้าวที่ดังอยู่ด้านหลัง ทำให้เมขลาต้องหันไปมอง
กำลังจะใส่อีกรอบ ก็ต้องอ้าปากค้างเมื่อเห็นว่าเป็นใคร 'เฮียเมธ' คนดูแลตลาดนั่นเอง ที่ใคร ๆ ต่างก็เกรงใจเพราะสุเมธคือเป็นคนกุมชะตาแม่ค้าในตลาด จะชี้ให้ใครขายของหรือยกเลิกการขายก็ได้
เมขลาหันกลับมามองยายและกังสดาลอีกครั้ง
" ราเชลไม่ได้ถูกรถชนหรอกจ้ะเม รถคุณภูไม่ได้ขับเร็ว แต่แกคงตกใจน่ะเลยล้มขาถลอก " กังสดาลอธิบาย
แต่คำว่า ' รถคุณภู ' ทำให้เมขลาอึ้ง เพราะหมายถึงภูษิต เจ้าของคนใหม่ของอาณาจักรโรยทอง คนที่เธอตั้งใจว่าอยู่ให้ห่างเขาที่สุด
" นายไม่ได้หนี แต่มีธุระเลยให้ฉันมาแทน ค่าใช้จ่ายทั้งหมดนายออกให้ รวมทั้งค่าทำขวัญด้วย " พูดจบเขาก็ยื่นซองสีขาวมาตรงหน้า
เมขลามองอย่างครุ่นคิด จนคนยื่นให้ต้องเตือนด้วยความรำคาญ
" รับไปเสียสิ "
ใช้เงินฟาดหัวกันชัด ๆ มันดูถูกกันมากไปแล้ว
เห็นหญิงสาวยืนนิ่ง ไม่ยอมรับซอง สุเมธเลยจับใส่มือยายสอางค์แทน
" นายใจดี ขนาดไม่ได้ชนยังจ่ายค่าทำขวัญให้ เธอควรไปขอบคุณนายด้วย "
" ไม่ชน แล้วทำไมต้องจ่าย เราไม่ได้อยากได้เงินคนอื่น"
" เงินแค่นี้ นายเขาไม่เดือดร้อนหรอก แต่สำหรับเธอคงจะใช้ได้หลายวัน นายเขาเมตตาขนาดนี้ก็รับไปเสีย อย่าเรื่องมาก " สุเมธพูดแบบไม่รักษาน้ำใจแม้แต่น้อย
กำลังจะอ้าปากก็โดยดึงแขนไว้ พร้อมด้วยสายตาดุจากคนเป็นยาย
" ขอบคุณมากนะคุณเมธที่เป็นธุระ ฝากขอบคุณนายภูด้วยจ้ะ ขอให้เจริญๆ นะ "
สุเมธเดินออกจากคลินิกไปแล้ว แต่เมขลายังโมโหไม่หาย หยิบซองมาจากมือยายสอางค์
" ดูถูกมากไปแล้ว เมจะเอาไปคืน "
" เม ใจเย็นๆ " กังสดาลรีบห้าม
" ภูคงอยากช่วยน่ะ ไม่ได้คิดแบบนั้นหรอก " เธอกับภูษิตรู้จักกันมานาน เขาอาจจะดูหยิ่ง ปากร้ายไปบ้างแต่ก็ไม่ใช่คนดูถูกคนแน่ๆ
" คิดหรือไม่คิด เมก็จะคืนค่ะพี่แก้ม ถ้าไม่ชนก็ไม่ต้องจ่าย รวมทั้งค่าทำแผลด้วย "
" เม โกรธอะไรเขานักหนาล่ะลูก นายภูเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดูแลคนทั้งตลาด เขาแค่แสดงน้ำใจเท่านั้น " ยายสอางค์ว่า
" แต่เมไม่ชอบให้ใครมาดูถูกนี่คะยาย ถึงเราจนเราก็มีศักดิ์ศรี ไม่รู้ล่ะ เมจะเอาไปคืน "
สอางค์หันไปหาหมอสาวเพื่อขอความเห็น แต่ทางนั้นได้แต่ยิ้ม ไม่พูดอะไร
" ค่าทำแผลไม่ต้องหรอก ราเชลก็หลานป้าหมอเหมือนกัน จริงมั้ยคั " หมอกังสดาลปฏิเสธ ประโยคกลัวก้มไปพูดกับเด็กน้อยที่ยืนมองผู้ใหญ่แบบไม่เข้าใจ
"ขอบคุณค่ะ ราเชลขอบคุณป้าหมอหรือยังคะ " เมขลาหันไปเตือนหลานสาว
เด็กน้อยประนมมือและก้มหัวลงอย่างอ่อนช้อยตามที่ถูกสอนมา
"ขอบคุณค่ะป้าหมอ"
กังสดาลยิ้มหวานให้เด็กน้อยลูกครึ่งอย่างใจดี ก่อนเอามือลูบศีรษะเบา ๆ
" คราวหลัง ต้องระวังนะคะ เวลาข้ามถนนให้จับมือผู้ใหญ่ไว้ ดูซ้าย ดูขวาก่อนให้ปลอดภัยนะคะ "
" ค่ะ " เด็กน้อยพยักหน้ารับ
" งั้นแก้มไปตรวจคนไข้ต่อนะคะยาย " กังสดาลหันมาทางหญิงชรา
" ขอบใจหมอแก้มจริงๆ จ้ะ ขอให้เจริญ ๆ นะลูกนะ เราก็ต้องกลับบ้านเหมือนกัน "
" แล้วจะกลับกันยังไงคะ "
" เมว่าจะนั่งกะพ้อกลับค่ะ ขอบคุณพี่หมออีกครั้งนะคะ มีเรื่องรบกวนตลอดเลย "
เมขลาเดินออกจากคลินิกเพื่อหารถรับจ้างกลับบ้าน เป็นจังหวะที่สารัชเดินมาพอดี
" เม พี่กำลังจะไปหาที่คลินิกเลย ไอ้ตัวแสบเป็นไงบ้าง "
" แค่แผลถลอกค่ะพี่หมี "
" แล้วจะกลับหรือยัง พี่จะไปส่ง " เขาขันอาสา
" ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวเมหารถรับจ้างไปเอง พี่หมีจะได้ไม่ต้องทิ้งร้าน "
" แป๊บเดียวเอง มาเถอะ พี่ปิดร้านแล้ว ตั้งใจว่าจะไปส่งยายกับไอ้แสบ ตอนนี้อยู่ร้านหมอแก้มใช่มั้ย รออยู่นั่นแหละ เดี๋ยวพี่เอารถไปรับ "
เมขลาจำต้องเดินไปรอที่คลินิกตามที่สารัชบอก
ไม่เกินสิบนาที รถยนต์กลางเก่ากลางใหม่ก็มาจอดเทียบทางเท้า ไม่ไกลจากที่สาวสามวัยยืนรออยู่
สารัชทักทายยายสอางค์และราเชลก่อนอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยไว้ในอ้อมแขนแล้วเดินนำไปยังรถที่จอดอยู่
เจ้าของรถยุโรปคันงามที่กำลังนำรถเข้าชิดขอบทางด้านซ้าย มองภาพนั้นแล้วขมวดคิ้วเล็กน้อย นึกสงสัยว่าเด็กลูกครึ่งคนนั้นเป็นอะไรกับเมขลา
+++++++++++
ความคิดเห็น