Yaoi..Please Luv Me Just I Love U ma Prince.TVXQ&SUJU~past

ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 4... Guiding ClaSSSS100%

หลังจากดงแฮร้องไห้ฟูมฟายและสงบสติอารมณ์แล้วก็พาร่างบางที่เหนื่อยหอบจากอาการร้องไห้เพราะโดนร่างสูงที่อารมณ์แปรปรวนพูดจาตัดพ้อมาที่แถวบริเวณนัดพบกับกลุ่มเพื่อนที่อยู่ในสภาพแยกกันไปสร้างกระแส



''อ้าว!!!ดงแฮนาบมาช้านะตั้ง 5 นาทีปกตินายตรงเวลาที่สุดไม่ใช่เหรอต้องทำโทษนี้แหนะๆๆ'' เรียววุคที่เห็นเพื่อนเดินมาก็รีบพูดแล้วดึงร่างของเพื่อนรักมาขยี้หัวเล่น



''อย่าสิผมเสี่ยซงหมดแว้ว''คนที่โดนแกล้งพูดประท้วงด้วยเสียงที่ขึ้นจมูกซึ่งน่าจะเกิดขึ้นเพราะอาการร้องไห้อย่างหนัก



''ดงแฮ''เสียงเรียกเย็นๆของฮีชอลและลีทึกทำให้ดงแฮหันไปมอง



''ด๊องเธอร้องไห้ใช่ไหม''ลีทึกที่สังเกตอาการของเพื่อนตัวเล็กกับฮีชอลถาม



''ป่าววเยย''เสียงขึ้นจมูกทำเอาคนตอบแทบจะบ้าตายแล้วยังงี้เค้าจะโกหกคนอย่างลีทึกกับฮีชอลได้เหรอเนี่ย



''อย่ามาโกหกเสียงแบบนี้ ตาแดงแบบนี้ จมูกก็แดงร้องไห้มาแน่ๆๆ''
ฮีชอลเดินเข้ามาพลางชี้ไปที่ส่วนต่างๆบนหน้าของคนขี้โกหก



''ป่าวน้ายิน ยึกกี้''เสียงที่คนตัวแสบที่บอกปัดกลัวเพื่อนเป็นห่วงทำเอาคนที่สงสัย 2 คนถึงกับคิ้วกระตุกเหมือนรู้ว่าเพื่อนรักของเค้าปิดบังความรู้สึกของตัวเองอีกแล้ว



''จริงอย่างที่ทึกกับซินบอกจิงๆด้วยด๊องตาแดงแล้วก็บวมด้วย''
ซองมินพูดหลังจากเข้าไปดูหน้าเพื่อนใกล้ๆ



''ใครทำเธอร้องไห้ด๊องไหนบอกมาสิ''ฮยอคแจที่เป็นห่วงเพื่อนมากอีกคนถามแต่คำตอบที่ได้ก็ยังคงเป็นแค่การส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงปฏิเสธอยู่ดี



''ไม่ต้องถามหรอกฮยอคชั้นรู้''ฮีชอลพูดขัดดงแฮที่ส่ายหัวอยู่



''ใครเหรอซินใครทำด๊องร้องไห้''เรียววุดที่ยังกอดคอเพื่อนที่เค้าเอามือขยี้หัวถาม



''จะใครล่ะถ้าไม่ใช่เจ้าชายคิบอมด๊องนายรอตรงนี้นะเดี๋ยวชั้นกับซินจะไปกระตืบมัน(เอ่อจะไหวเหรอทึกทำอะไรไม่เจียมบอดี้)''ลีทึกพูดแล้วจับมือเพื่อนคนสนิทที่ตัวเองพูดถึงพลางทำท่าจะลากไปและแน่นอนว่าเพื่อนที่โดนลากก็จะเต็มใจสุดๆ



''ไม่ใช่นะ ม่ายช่ายเค้าสักหย่อยอย่าทำเยยขอร้อง''ดงแฮส่งเสียงร้องประท้วงการกระทำของลีทึก



''เฮ้อ!เอาเถอะทึกซินเราก็รู้กันอยู่นะว่าด๊องเป็นคนยังไงช่างมันเถอะอย่าให้เรื่องมันใหญ่โตกว่านี้เลยยังไงก็ยังต้องทำงานด้วยกันอีกตั้งหลายเดือน''ฮยอคแจปราบเพื่อนลีทึกกับฮีชอลจึงได้แต่ทำท่าไม่พอใจ



'ชั้นขอโทษนะที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงแต่ชั้นอยากจะรู้ว่าถ้าอยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆเวลาจะช่วยพวกเราได้จริงไหมรอให้เวลาพิสูจน์ว่าคนเราจะลืมคนที่อยู่ตรงหน้าไปจริงหรือเปล่า' ดงแฮคิดในใจอย่างเงียบๆ

------------------------------------------------------------

หลังจากขึ้นจากการเข้าแถวก็ต่อด้วยการเรียนวิชาแนะแนวซึ่งวิชานี้จะมีเรียนแค่ชั้นปี 1 และเรียนรวมกันในหอประชุมของโรงเรียนแต่จะแบ่งทำกิจกรรมเป็น 2 กลุ่มนั้นคือกลุ่มของห้อง A และ B กับ C กับ D



''นี้ด๊องทำไมวิชาแนะแนวถึงให้พี่ปี 2 สอนเราล่ะ''ซองมินกระซิบกับเพื่อนที่นั่งเหม่ออยู่ข้างๆ



''เอ่อ..หะชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันนะ''ดงแฮสะดุ้งเล็กน้อยก็จะตอบเพื่อนอย่างยิ้มๆดูสิคิมคิบอมนายทำให้คนอย่างดงแฮเป็นถึงขนาดนี้



แต่ที่ซองมินจะสงสัยก็ไม่แปลกตาสวยของดงแฮทอดไปที่เวทีที่มีประธานรุ่นปี 2 อย่าง ชองยุนโฮ ถือไมค์พูดอยู่ถึงเรื่องวิชแนะแนวที่วันนี้จะเรียนนั้นก็คือเรื่องเพื่อนต่างห้องที่แม้ว่าจะต้องแข่งกันทำงานก็ตาม



''สุดท้ายนะครับวันนี้พี่อยากให้น้องๆ 2 ห้องทำความรู้จักกันเอาไว้โดยเขียนชื่อเพื่อนต่างห้อง วันเกิดและเบอร์โทรศัพท์มาส่งพี่ปี 2 แต่ละคนนะครับ คนละ 10 คนนะครับเริ่มได้เลยเวลาที่เหลือให้น้องๆประชุมเรื่องดาวเดือนกันได้ตามสบายเลยนะ''ยุนโฮบอกก่อนที่จะโค้งให้น้องและเดินลงจากเวทีไป



''งั้นเราแยกย้ายกันไปเป็นคู่ล่ะกันนะชั้นไปกับทึกกี้ ด๊องไปกับฮยอค แล้วก็นะซองมินไปกับเรียววุคโอเคแล้วเจอกันรีบๆทำเถอะจะได้จบๆไป''เจ้าแม่คนงามสั่งจบแต่ไม่ทันจะเดินด้วยซ้ำพวกเด็กห้อง B ก็พากันวิ่งมารุมกลุ่มของพวกเค้ามีแต่ดงแฮกับฮยอคแจเท่านั้นที่หลุดออกมาทันพอดี



''อ๊ะ!!!''เสียงของดงแฮดังขึ้นเมื่อเค้ารู้สึกว่ามีบางอย่างมาชนที่หลังเค้า



''ขอโทษครับ''เสียงนุ่มๆดังขึ้นทำเอาฮยอคแจกับดงแฮหันไปมอง



''ไม่เป็นไรหรอกแต่นายเป็นใครเหรอ''ร่างบางพูดพลางยิ้มให้อย่างน่ารักตามสไตล์



''อ๋อผมจองฮุนครับห้อง B ยินดีที่ได้คุยกับดาวของห้อง A ที่ร่ำลือกันอย่างคุณดงแฮและคุณฮยอคแจครับ''



''เอ่อขอโทษนะช่วยรีบๆเขียนให้เร็วๆแล้วไปสักทีเถอะ''ฮยอคแจพูดแล้วยื่นกระดาษให้เค้าไม่อยากอยู่กับคนๆนี้นานนักหรอกเพราะว่าเค้าเองรู้จักหมอนี่ดีทำไมนะเหรอเพราะว่ามาจากโรงเรียนเดียวกันและแถมหมอนี้ยังเป็นเดือนของห้อง B อีกด้วยแถมยังเจ้าชู้ไม่มีใครเกิน



''อะไรกันทำไมนายถึงพูโอย่างนี้ล่ะลีฮยอคแจหรือว่าช่วงนี้ห่างกับ
แซงอุงเลยนอกใจแอบกิ๊กกับฮันคยองห้อง C แทน''ร่างสูงพูโพลางสะกดยิ้มเย็มอย่างมีชัย



''ชิ!ไม่เขียนก็ไม่ต้องเขียน''เสียงของร่างเล็กที่โดนจี้ใจดำโวยวาย


ทำเอาฮันคยองกับคิบอมที่เดินหาชื่ออยู่หันมามองก็พบว่า 2 ร่างบางกำลังเถียงกับเดือนห้อง B อยู่แล้วพวกเค้าทำไมจะไม่รู้จักว่าจองฮุนเจ้าชู้ขนาดไหน ทำไมนะหรอเพราะว่าพวกเค้า 2 คนรู้จักดาวห้อง D ดีนั้นก็คือ ฮงกี้ เพื่อนที่เรียนปรับพื้นฐานด้วยกันนั้นเองและตอนนี้ฮงกี้ก็ยืนอยู่ด้วยแถมใครๆรู้ว่าดาวห้อง D ที่แสนน่ารักคนนี้ชอบจองฮุนมากๆตั้งแต่ช่วงปรับพื้นฐานแล้ว



''นี้ฮัน บอมเราเข้าไปห้ามจองฮุนดีกว่านะเดี๋ยวดาวของห้องนาย 2 คนจะแย่เอา''ร่างเล็กที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ด้วยพูด



''อืมไปสิ''ฮันคยองพูดก่อนจะลากเพื่อนเข้าไปตรงที่เกิดเหตุ



''อะไรชั้นพูดจี้ใจดำดาวผู้น่ารักอย่างเธอเหรอไงฮยอคแจ''จองฮุนยังคงพูดไม่หยุดปาก



''พอได้แล้วนะไอ้จองฮุนอย่าแกล้งคู่ของชั้น''เสียงของฮันคยองที่ก็รู้จักจองฮุนดีเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา



''โอ้โหถึงขั้นเป็นคู่เลยเหรอทำไมล่ะเมื่อก่อนเห็นว่าฮยอคแจมีแฟนอยู่แล้วเห็นว่าตอนนี้ห่างๆกันเลยคิดจะเอามาเป็นของตัวเองรึไงกัน''จองฮุนหันมาพูดอย่างท้าทาย



''คงมีแต่คนอย่างนายเท่านั้นแหละที่จะคิดเรื่องปัญญานิ่มแบบนี้ได้สมกับเป็นนายจริงๆ''คิบอมพูดเสียงเย็นก่อนจะแอบหันไปมองร่างบางของดงแฮที่แอบสั่นๆอยู่อาจเพราะไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้



''อะไรกันคิมคิบอม ชั้นไม่ได้อยากยุ่งกับคนมีเจ้าของอย่างฮยอคแจเหมือนเพื่อนรักนายหรอก ลีดงแฮคนนี้ต่างาหกที่ชั้นสนใจ''จองฮุนเขยิบเข้าไปกระซิบอย่างท้าทายทำเอาร่างสูงของคิบอมพลั้งมือผลักร่างสูงของจองฮุนลงไปกองที่พื้น



''อะไรหวงเหรอไง''เสียงของร่างที่พื้นประท้วง



''ชั้นแค่จะบอกว่าอย่ามายุ่งกับเพื่อนหรือคนขอชั้นนายควรจะดูแลคนที่อยู่กับนายให้ดีไม่ใช่รนหาเรื่องไปทั่วไอ้ชั่วเอ๊ย(คล้องจองซะด้วย)''คิบอมตะโกนก่อนจะลากแขนของดงแฮเดินออกไปและฮันคยองก็เดินออกไปพร้อมกันร่างที่สั่นเทาของคนที่โดนจี้ใจดำมีแต่ร่างบางของฮงกี้เท่านั้นที่เข้าไปพยุงร่างของจองฮุน



''นายไปบอกอะไรเรื่องถึงเป็นแบบนี้หะจองฮุน''ฮงกี้ที่พยุงร่างสูงขึ้นถาม



''ไม่ต้องคิดมากหรอกน่าเรื่องนี้มันจะไม่จบแค่นี้หรอกน่าคิมคิบอม''แล้วทั้ง 2 คนก็เดินไปด้วยกัน

---------------------------------------------------------------

ตอนนี้ดงแฮได้แยกกับฮยอคแจแล้วเหลือแต่ 2 ร่างที่ไม่แม้แต่จะพูดกันอาจเพราะเรื่องจากเมื่อเช้าจนร่างสูงต้องเป็นคนเริ่มก่อน



''ทำไมเธอไม่รู้จักป้องกันตัวเลยฮะ''




''ก็เราจะรู้ไหมว่าเค้าเป็นคนไม่ดีง่า ทำไมนายห่วงเราหรือไง''ดงแฮเบ้ปากก่อนจะเถียงชุดใหญ่



''เปล่าสักหน่อย''ร่างสูงตอบทันควัน



''แล้วนายจะโมโหทำไม''ร่างเล็กที่หวังว่าจะได้คำตอบดีๆจากร่างสูงถามกลับทันที



''ก็ชั้นก็แค่กลัวว่าถ้าเธอเป็นอะไรไปคู่เราจะแพ้เดี๋ยวคะแนนนิยมน้อยกว่าคู่อื่นจะทำไง''คิบอมตอบกลับทำเอาร่างบางเริ่มเบ้หน้าอีกครั้ง



''นายเห็นความสำคัญของชั้นแค่นี้จริงๆสินะ คิมคิบอม''เสียงเย็นของร่างบางที่ไม่พอใจกับคำตอบของร่างสูงนักดังขึ้น



''ชั้นไม่ได้หมายความว่ายังงั้นนะ''



''ช่างเถอะปล่อยมือชั้นนะ''ร่างบางพูดด้วยความเฉยชาเป็นปกติของร่างสูงจึงปล่อยมือของร่างบางไปร่างเล็กวิ่งหายไปอย่างรวดเร็ว



''เก่งนักก็ดีถ้าเกิดเรื่องขึ้นสักวันนะชั้นจะไม่ช่วยเธอเลย ลีดงแฮ'' ร่างสูงพึมพำก่อนจะหันหลังเดินต่อไป(แกจะเก๊กไปไหนเนี่ย)


-------------------------------------------------------


''ฮือๆๆๆๆ''เสียงร้องไห้ของคนบ่อน้ำตาตื้นดังขึ้นอีก



''ดงแฮหยุดร้องไห้ได้แล้วชั้นไม่เห็นว่าจะมีประโยชน์อะไรเลยที่ต้องไปเสียน้ำตาให้เจ้าบ้านั้น''ลีทึกปลอบเพื่อนอย่างใจเย็น



''ชั้นจะตัด ฮึก ใจ''คนที่ร้องไห้เงยหน้าขึ้นมาบ่นกระปอดกระแปด



''เอาสิแต่ถ้านายตัดใจชั้นจะถือว่านายขี้แพ้''ฮีชอลที่นั่งอยู่กับเรียววุคพูดขึ้นลอยๆ



''เปล่านะซิน ฮึก แต่ชั้นไม่อยาก ฮือๆ เจ็บอีกแล้วความรักมันทำให้คนเจ็บปวดจริงๆ''ดงแฮแย้ง



''ชั้นไม่รู้หรอกนะว่าเธอรักใคร(โง่ชะมัด)แต่อยากบอกให้รู้ว่าหนังสือเล่มเดียวกันเคยบอกว่ารักไม่เคยทำร้ายใครแต่รักที่หวังผลตอบแทนจากอีกฝ่ายต่างหากที่ทำให้เราต้องเจ็บปวด''เสียงทุ้มดังขึ้นทำเอาทุกคนหันไปมองและพบกับ



''คิ..บอม''คนตัวเล็กตะโกนลั่น



''อะไรกันร้องไห้ทำไมใครทำเธอร้องไห้''คิบอมที่เปลี่ยนสีเป็นคนอ่อนโยนจนคนแต่งงง(เกี่ยวไหม)ถามขึ้นพลางเอามือลูบผมของร่างบาง



''เปล่าสักหน่อยเอามือนายออกไปนะ''คนตัวเล็กแย้ง



''อะไรกันหรือว่าร้องไห้เพราะชั้น''ร่างสูงพูดพลางยิ้มเจ้าเล่ห์



''เปล่าสักหน่อยร้องไห้ให้คนอย่างนายง่าไร้สาระ''ดงแฮพูดก่อนจะลุกขึ้นแต่ตัวแขนของเค้าก็ถูกรวบไว้ด้วยมือแกร่ง



''เอ๊ะ!บอกให้ปล่อยไง''ดงแฮขึ้นสียงดัง



''โห!กลัวตายล่ะตัวเล็กแค่นี้จะทำอะไรได้ไปได้แล้วเพื่อนเค้าจะประชุมกันแล้ว''คิบอมพูโก่อนจะลากคนตัวเล็กเดินไปโดยไม่ได้หันมาเห็นว่าตอนนี้คนตัวเล็กหน้าแดงไปถึงไหนแล้ว



'นายมันบ้าคิมคิบอมเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายชั้นงงไปหมดแล้วว่าคนไหนกันแน่คือนายตัวจริง'

----------------------------------------------------

เราอัพตอนนี้สั้นมากเลยเนอะ


นั้นเพราะเราเรียนหนักจนเหนื่อย


และตันเพราะไม่มีคอมเม้นท์


เศร้าง่า TT^TT เม้นกันหน่อยจิเธอๆๆ


เราอยากได้กำลังใจ


อ๋อแอดเราด้วยนะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


สัญญาเลยเม้น+แอดเยอะอัพไวและเร็ว


ถ้าน้อยก็รอไปก่อนนะ


เราอยากบอกว่า


ถ้าอัพตอนที่ 5 ครบ 50% เมื่อไร


เราจะเปิดเรื่องอีกเรื่อง


รับรองว่าหนุกแน่ๆค่ะแต่ว่าเม้นกันหน่อย


ไม่งั้นเรื่องนี้ร้าง(มีขู่ๆๆ)


                                               จาก...นู๋ปลา

E ve