Yaoi..Please Luv Me Just I Love U ma Prince.TVXQ&SUJU~past

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 3... Good News&TALk 100%

ตลอดพักกลางวันของวันนั้นมีแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์ของการมาเหนือความคาดหมายของห้อง A และ C ที่ใครจะเชื่อว่ามีคู่ดาวเดือนมาเดินชวนหลอกให้ปวดหัวเล่นกันถึง  6 คู่และแน่นอนว่าแต่ละคู่นั้นเล่นเอาคนดูถึงกับงงเพราะว่าน่ารักทุกคู่เลย



ที่โต๊ะใต้ต้นซากุระ(อีกแระยังจำได้ไหม)



''เบื่อโว้ยๆๆๆๆๆ''เสียงบ่านของคังอินโวยวาย



''เออช้นก็เบื่อเดินไปไหนมาไหนก็มีแต่คนมองจากมองเยอะอยู่แล้วยิ่งเยอะเข้าไปใหญ่รำคาญ''เสียงแสดงความคิดเห็นร่วมด้วยช่วยกันของเยซองตอบ



''ใช่!!!เพราะชางมินเลย'' 4 เสียงต่างช่วยกับตอบรับ


---------------------------------------------------------

วันต่อมาที่ห้อง C เวลา 06.45 น.


การประชุมของนร.ทั้งสองห้องก็เกิดขึ้นอีกครั้งโดยที่มาประชุมอีกห้องบ้างแต่บรรยากาศครั้งนี้ต่างออกไปเพราะมันสมองของทีมได้ย้ายไปที่ชั้นปี 2 เรียบร้อย


ปัง~


เสียงเปิดประตูอย่างแรงของชางมินทำให้ทุกคนในห้องหันไปมอง



''มาทำไมวันนี้นายต้องไปอยู่ห้องปี 2A ไม่ใช่เหรอ''ฮันคยองที่นั่งติดประตูถาม



''ใช่ครับแต่วันนี้ผมมาประชุมวันสุดท้าย''ชางมินที่ยืนหอบด้วยความเหนื่อยจากการวิ่งในระยะทางที่ไกกลพอสมควรบอก



''เอ่อ...แล้วมีข่าวอะไรจะบอกกันหรือเปล่า''คิบอมถามขึ้นบ้าง



''มีครับดูกราฟนี้สิ''ชางมินพูดแล้วชูกระดาษที่ม้วนออกแล้วให้เพื่อนดู
ภายในกระดาษมีกราฟอยู่ 2 แท่งคือแท่งสีขาววกับแท่งสีดำและแท่งสีขาวสูงกว่าแท่งสีดำพอสมควร



''มันคืออะไรเนี่ย''ดงแฮที่นั่งอยู่ข้างฮยอคแจถาม



''มันคือกราฟที่ผมได้รับจากการเปิดตัวเมื่อวานนี้ดูจำนวนคนที่ให้ความสนใจห้องเรา 2 ห้องสิครับสูงกว่าห้อง C กับ D อีก''ชางมินอธิบายพลางจิ้มไปที่แท่งกราฟสีดำที่สูงกว่าอีกแท่ง



''งั้นแปลว่าที่พวกชั้นลงทุนทำกันขนาดนั้นก็ได้ผลล่ะสิ''ฮีชอลที่พูดแกมประชดถามชางมินที่ออกอาการเกรงใจได้แต่พยักหน้าให้



''งั้นวันนี้ต้องทำต่อรึเปล่า''ลีทึกถามขึ้นอีกคน



''ครับทำต่อแล้วอีก 3 วันเราจะต้องขึ้นเปิดตัวนะครับใบนำเสนอต่างๆผมจะรับผิดชอบเอง''ชางมินคนที่ดูมีความรับผิดชอบที่สุดตอบคำถามของลีทึก



''แต่ว่าพวกคุณต้องทำใบที่จะแปะหน้าบอร์ดประกาศเองนะครับให้ใช้รูปรวมนะครับแล้วพยายามไม่ต้องใส่อะไรนอกจากห้องของเราอีกอย่างรูปเนี่ยแบ่งเป็น 2 กลุ่มก็ได้นะครับกลุ่มคุณดงแฮกับกลุ่มคิบอม''ชางมิน
บอกทั้ง 12 คนที่ต้องทำตามก็ได้แต่พยักหน้ากลับ



''งั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วกระจายกันได้เลย''สิ้นเสียงนร.ทั้ง 2 ห้องก็ทยอยออกไปทำธุระส่วนตัวยกเว้นพวกดงแฮที่ยังคงต้องเล่นละครกันต่อไป

---------------------------------------------------------

ที่ม้านั่งแถวสนามบาส


ตออนี้ดงแฮกำลังนั่งดูคิบอมเล่นบาสอยู่และแน่นอนว่าพวกเค้าอยู่กันแค่ 2 คนเท่านั้นเพราะไอ้ 'ยุทธการบุกเดี่ยว' ของเสนาบดีของห้องบอกว่าให้พวกเค้าทั้ง 6 คู่กระจายกันไปตามจุดต่างๆนั้นเอง



''เฮ้อ!!!''เสียงถอนหายใจยาวๆของดงแฮทำเอาคนที่เพิ่งเล่นบาสเสร็จกำลังเดินเข้ามาหาถึงกับต้องถามทันที



''ถอนหายใจทำไม เบื่อเหรอ''คิบอมถามคนที่นั่งทำหน้าเซ็งอยู่ที่ม้านั่ง



''เปล่าสักหน่อย''ดงแฮปฏิเสธทันควัน



''เปล่าอะไรดูก็รู้ว่ามีเรื่องอะไรกลุ้มใจชัดๆ''คิบอมยังคงถามต่อ



''โอเคยอมรับว่าชั้นมีเรื่องไม่ค่อยสบายใจแล้วก็เบื่อด้วย''ดงแฮบอกกับคนที่นั่งข้างๆ



''เล่าให้ชั้นฟังได้ไหมล่ะ''คิบอมถาม



''ได้สิแต่นายอาจจะไม่เข้าใจก็ได้''ดงแฮตอบจะให้เค้าบอกได้ยังไงว่าเค้ากลุ้มใจเรื่องของคิบอมนั้นแหละดูยังไงๆก็รู้สึกว่ามีแต่เค้านี้แหละที่บ้าไปคนเดียว



''ก็ถ้าไม่ลองเล่าชั้นจะเข้าใจไหมล่ะ''คิบอมที่ตอนนี้แย่งขวดน้ำที่ดงแฮถือเตรียมไว้ให้เค้าไปดื่มพูดหลังจากดื่มเสร็จ



''ได้ ชั้นก็แค่รู้สึกว่าการที่เราจะแสดงอะไรที่เป็นเราต่อหน้าคนที่เรารู้สึกดีๆด้วยเนี่ยลำบากนะ แล้วยิ่งพยายามเท่าไรระยะห่างก็เหมือนยิ่งเพิ่มขึ้นอยู่ดี''ดงแฮพูดก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่



''ดงแฮเธอมีคนรักอยู่แล้วเหรอ''คิบอมที่นั่งฟังถามกลับทันที



''เปล่านะชั้นแค่หมายถึงเพื่อนทั่วๆไปอย่างนั้นแหละ''ดงแฮตอบปัดๆแต่หน้ากลับแดงเป็นมะเขือไปแล้ว



''ชั้นก็ไม่อยากจะยุ่งด้วยหรอกนะแต่มีหนังสือเล่มหนึ่งที่ชั้นอ่านทำให้ชั้นรู้ด้วยว่าเราไม่อาจคาดหวังให้ใครสักคนมารักเราได้สิ่งที่เราทำได้ตอนนี้ก็คือการให้ความรักพวกนั้นกับคนๆนั้นต่างหากเพราะฉะนั้นนายก็ลองแสดงสิ่งเหล่านั้นให้เพื่อนของนายสิแสดงความเป็นนายไงนั้นแหละที่ชั้นคิดว่าคือการให้ความรักกับใครสักคน''คิบอมพูดพร้อมรอยยิ้ม



''เฮ้อ!!!''ดงแฮที่เมื่อกี้อึ้งๆอยู่กลับมาถอนหายใจอีกครั้ง



''คราวนี้เป็นอะไรอีกเนี่ย''คิบอมถามหลังจากได้ยินเสียงถอนหายใจอีกครั้ง



''ชั้นก็แค่งงกับนายเท่านั้นเองท่านเจ้าชายเมื่อวานนายก็พูดเย็นชาจนชั้นตกใจวันนี้นายก็อ่อนโยนอย่างกับไม่ใช่คนๆเดียวกันเลย''จบคำของร่างบางร่างสูงที่นั่งฟังอยู่ก็ได้แอบยิ้มอย่างตลกก่อนที่จะฉุดมือบางให้ลุกขึ้น



''ไปไหน?''คนที่โดนลากถามขึ้นด้วยความสงสัย



''ไปเล่นบาสนายจะได้เลิกคิดฟุ้งซ่านเสียทีหรือว่าที่นายนั่งกลุ้มใจมันมีความสุขกว่าการได้ออกกำลังกายล่ะ''คนลากพูดแล้วหันมาใบหน้าเรียบเฉยต่างจากเมื่อกี้ที่ใบหน้าอ่อนโยน


แต่ถึงใบหน้าของคิบอมจะนิ่งแต่มันก็ทำให้ดงแฮแอบยิ้มอย่างน้อยเค้าก็อาจจะเข้าใกล้คิบอมมากขึ้นเค้าขอสัญญากับตัวเองว่าต่อไปเค้าจะแสดงความเป็นตัวเองออกมาให้มากกว่านี้ให้เหมือนคำปรึกษาที่ได้รับจากคนที่เค้าแอบรัก



''แน่ใจเหรอเดี๋ยวนายจะแพ้เอานะ''คนที่ลากยิ้มก่อนจะส่งคำพูดกวนๆและรอยยิ้มหวานให้ร่างสูง



''เร็วไป 200 ปีชั้นเป็นคนที่เก่งบาสที่สุดในกล่มเลยนะ''คิบอมที่ตอนนี้เริ่มยิ้มอีกครั้งในความสดใสของดงแฮพูด



''ไม่ลองก็ไม่รู้แต่นายมีกี่อารมณ์กันแน่เดี๋ยวหน้ายิ้ม เดี๋ยวหน้าบึ้งชั้นงงไปหมดแล้วนะ''ดงแฮพูดหยอกคิบอมอีก



''ช่างชั้นเถอะน่า''


จบคำร่างสูงก็ลากร่างบางของดงแฮแล้ววิ่งไปที่สนามก่อนที่ทั้งคู่จะเริ่มเล่นบาสรับอากาศตอนเช้ากันอย่างสนุกสนานและแน่นอนรวมทั้งมีคนที่มองแล้ววิจารณ์กันไปต่างๆนานา

------------------------------------------------

ที่ศาลาริมน้ำ


''เหนื่อยชะมัดทำไมนายถึงเก่งขนาดนี้''ดงแฮที่นั่งหอบหลังจากเล่นเสร็จหันมาโวยวาย



''อะไรกันชั้นเตือนเธอแล้วนะเล่นไม่เก่งยังปากดีอีก''ร่างสูงที่ตอนนี้เข้าสู่โหมดเย็นชาพูดขึ้นอีก



''นี้คิบอมถ้านายมีคนที่ชอบอยู่แล้วแต่นายไม่กล้าบอกเค้าแล้วเค้าก็อยู่สูงเกินกว่าที่จะเอื้อมล่ะนายจะทำยังไง''อยู่ดีๆดงแฮก็ถามคำถามที่เล่นเอาร่างสูงถึงกับงง



''ชั้นจะไปรู้เหรอนั้นมันเรื่องของเธอถ้ามีคนที่ชอบอยู่แล้วไม่ต้องมายุ่งกับชั้นก็ได้นะเดี๋ยวเค้าจะเข้าใจผิด''คิบอมที่เย็นชาอยู่แล้วกลับพูดคำที่ทำเอาดงแฮถึงกลับสะกิดใจขึ้นมาทันที



''นายคงต้องอดทนมากสินะที่เจ้าชายอย่างนายต้องมาเดินกับคนอย่างชั้นถ้าชั้นไปได้ก็คงจะดีใช่ไหมนายไม่แคร์ชั้นเลยเหรอไง''



''ก็แล้วแต่จะคิด''ร่างสูงที่เหมือนว่าพอฟังคำถามดงแฮจบแล้วอารมณ์ขึ้นก้ได้พูดจาโดยที่ไม่เอาผ่านหัวไปประมวลผลก่อนตอบ



''ดีชั้นขอบอกตรงนี้เลยนะว่าชั้นมีคนที่ชอบเเล้วถึงแม้ว่าเค้าจะไม่สนใจชั้นก็ตามแต่สักวันชั้นจะทำให้เค้าสนใจชั้นให้ได้''จบประโยคร่างบางก็วิ่งออกไปโดยไม่หันมามองแล้วหลังจากผ่านออกไปน้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาอย่างช่วยไม่ได้



''ตกลงแล้วชั้นบ้าไปคนเดียวจริงๆใช่ไหมที่คิว่าชั้นกับนายใกล้กันมากขึ้นแล้วคิดไปคนเดียวหมดใช่มั้ยทำไมกันลีดงแฮทำไมเธอถึงชอบทำร้ายตัวเองด้วยการชอบคนที่เค้าไม่แม้แต่จะคิดอะไรกับเธอ''ร่างบางได้แต่พูดกับตัวเองและปล่อยให้น้ำตาไหลจนถึงเวลาที่เค้านัดรวมกับเพื่อน

-----------------------------------------------------

จบแล้วอีก 1 ตอน

เราว่ามันสั้นไปหน่อย

ตอนนี้คนแต่งกำลังงง

กับอารมณ์ขึ้นๆลงๆของบอม

บอกเลยว่างง

ถ้าถามว่าบอมชอบด๊องแล้วเหรอ

ขอตอบว่าไม่ก็แค่ประทับใจเฉยๆ

อ่ะแอบบอกว่าถ้าเม้น+แอด+โหวต

เยอะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วจะอัพเร็ว จะอัพยาว จะอัพไว

นะค่ะสิบอกให้


                                                     จาก...นู๋ปลา


E ve