[EXO] The Duckling ลูกเป็ดเซฮุน (chanhun)

ลำดับตอนที่ #4 : ว่าด้วยการประชุมรับน้องสองคณะ

     หลังจากที่นั่งรอกันได้ไม่นาน บรรดาพี่ๆ ทั้งปี 2 และปี 3 ที่มีส่วนเกี่ยวข้องก็เริ่มทยอยมากันแล้วครับ ทุกคนอาจจะส่งสัยว่าทำไมในเมื่อมีการจับสายรหัสกันแล้วประกวดดาวเดือนแล้วทำไมยังมีการรับน้องกันอีก ที่สำคัญคณะวิศวกรรมศาสตร์รับน้องกันเสร็จแล้วครับ แต่ทางมหาลัยจะจัดให้มีการรับน้องระหว่างสองคณะด้วยกัน โดยในปีนี้พี่ซูโฮบอกว่าทางอธิการบดีมหาวิทยาลัย เจาะจงให้คณะวิศวกรรมศาสตร์จับคู่กับคณะบริหารธุรกิจด้วย แล้วคือปีหนึ่งคณะบริหารธุรกิจของปีนี้ไม่ธรรมดากันจริงๆ ครับ ต่อละคนมีทั้งทายาทมหาเศรษฐี ลูกนักการเมือง ดารา นางแบบฯ คณะวิศวกรรมศาสตร์ของเราก็มีนะครับได้ไม่ได้เยอะแบบพวกเขา 

     "ไอ้ฮุน"ไอ้จงอินมันเรียกผม 

ไอ้จงอินมันก็เป็นหนึ่งในบรรดาลูกเศรษฐีนั้นแหละครับแถมยังมีธุรกิจเป็นของตัวเองด้วย

     "มีไรว่ะ? "

     "มึงสงสัยไหมว่ะ ทำไมเขาถึงเจาะจงให้คู่กับพวกบริหาร" ผมเองก็สงสัยนะครับแต่ว่าผมก็หาเหตุผลไม่ได้อยู่ดี

     "กูไม่รู้ แต่แม่งก็ดีนะมึงอาหารตาเยอะดี สาวๆ บริหารแจ่มๆ ทั้งนั้น"

     "หืม มึงนี่มัน"ไอ้จงอินบอกผม

     "ก็มันจริงนี่หว่า ยิ่งดาวปีนี้นะมึง..."ดาวมหาลัยปีนี้อยู่บริหารครับ ผมมีโอกาสได้คุยกับเธอตอนประกวดดาวเดือน คือแบบ...นี้แหละแม่ของลูก(?)

     "ไอ้เซฮุนครับ มึงช่วยกรุณาเช็ดน้ำลาย แล้วก็ทำท่าทางเหมือนหมาได้กระดูกด้วยครับ อุจาดตา"

     "ไอ้เหี้ยว่ากู"

     "แล้วมึงรู้ไหมครับเพื่อน ว่าคนที่มึงจะม่อเนี้ยเขาไม่ชอบผู้ชาย"

     "เชี่ย...."แม่ของลูกกู

     "แล้วถ้าน้องเขาชอบผู้ชายจริง ก็คงมาไม่ถึงมึงหรอกครับ"

     "ไมอ่ะ? "ผมนี่เดือนวิศวะนะครับ

     "มึงอย่าลืมครับเดือนมหาลัยก็อยู่บริหาร"

พูดถึงเดือนมหาลัยผมแม่งเซ็งชิบหายครับ คือผมได้รองเดือนซึ่งคะแนนห่างกันแค่  0.01 คะแนน มันเป็นอะไรที่แม่งแค่เศษเสี้ยวนิดเดียวเองครับ แล้วแม่งมันมีหน้าหันมายกยิ้มมุมปากใส่ผมด้วย

ขณะที่ผมกำลังหงุดหงิด ผมก็หันไปเจอพี่รหัสตัวขาวของผมเข้าพอดี

     "ไอ้จงอินพี่ซูโฮมาล่ะ ขึ้นตึกเหอะ"ผมหันไปบอกไอ้จงอินแล้วเดินไปหาพี่รหัสด้วเอง

     "สรุปเอาตามที่บอกแล้วกันนะ วันนี้แยกย้ายกันกลับได้เลย"

     เสียงรุนพี่ปี 3 คนหนึ่งดังขึ้นหลังจากที่ได้ทำการประชุมวางแผนกิจกรรมรับน้องสานสัมพันธ์อันดีงาม(?)ระหว่างคณะวิศวะและคณะบริหาร โดยที่การประชุมในครั้งนี้ไม่ได้มีสาระหรือเป็นประโยชน์อะไรเลย เพราะอะไรนะหรอก็อย่างที่รู้กันดีอ่ะครับวิศวะมันสายเถื่อนอยู่แล้วส่วนทางบริหารก็......ละไว้ในฐานที่เข้าใจนะครับ เรากับเขามันต่างกันเยอะ พอเสนอจัดกิจกรรมแบบเราๆ มันก็ไม่ใช่แนวของเขา พอเสนอแบบของเขามันก็ไม่ใช่แนวของเรา จนสุดท้ายการประชุมในครั้งนี้ก็ไม่ได้อะไรเลย ส่วนผมกับไอ้จงอินที่เป็นเด็กปีหนึ่ง เป็นแค่น้องเล็กก็ไม่ขอออกความคิดเห็นใดๆ ปล่อยให้พี่ๆ ปีสูงกว่าปรึกษากันไป แต่พวกผมก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะครับนั่งฟังเงียบๆ รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนพี่ซูโฮปลุกเมื่อราวๆ 5 นาทีที่แล้วนี่เอง

     "ยังไงพี่ก็ฝากแกเป็นธุระให้ด้วยนะเซฮุน พี่ไม่ได้รบกวนแน่นะ" หือ อะไรว่ะ พี่ปี 3 คนหนึ่งหันมาถามผม รู้สึกว่าแกจะเป็นรองประธานค่าย

     "อะไรนะครับพี่"ผมถามแกกลับไป

     "ก็ที่แกอาสาจะไปนัดกับคณะบริหารให้พี่ไง"

     "เดี๋ยวนะเมื่อกี้พี่พูดอะไรนะ? "

     "อ่าว ก็เมื่อกี้พี่ถามว่าใครจะเป็นคนไปบอกพวกคณะบริหารเรื่องวันนัดประชุมด้วยกันไง"

     

     "ผมเนี่ยนะ"ผมจะไปบอกได้ไงว่ะในเมื่อกุนอนหลับ

     "ก็ตอนที่พี่ถามแกยกมือขึ้นอ่ะ แล้วพอถามว่าแกตกลงจริงๆใช่ไหมแกบอกครับทำไมละ" โอเครู้เรื่องกุหลับแล้วละเมอมาทั้งท่ามาทั้งเสียง จะปฏิเสธก็กะไรอยู่

     "แล้วพี่ไม่มีเบอร์ทางฝั่งนั้นบางเลยหรอพี่"มันน่าจะมีคนมีอยู่บ้างสิ

     "เคยมีแต่ตอนนี้ไม่ล่ะ"

     "ยังไงพี่"

     "โทรศัพท์หาย"กรรม

     "โอเครพี่เดี๋ยวผมเป็นธุระให้"เอาสิเพราะละเมอแท้ๆ สงสัยฝันว่าสาวๆ ขอถ่ายรู้ด้วยแน่เลย(?)

     "ขอบใจไอ้น้อง"พี่แกพูดก่อนจะพากันทยอยออกจากห้อง

     "นัดประชุมวันอาทิตย์นะ เซฮุน อย่าลืม"พี่อีกคนหันมาเตื่อน ถ้าแกไม่บอกผมก็ไม่รู้หรอกนะเนี้ยไม่น่าหลับเลย

     "ทำไมทำหน้าอย่างงั้นละเซฮุน"ผมไม่รู้หรอกว่าผมทำหน้ายังไงพี่ซูโฮถึงกับหันมาทักผม

     "ไม่มีอะไรพี่ พอดีคิดอะไรเพลินๆ"

     "แน่นะ แล้วกลับบ้านยังไง"

     "กลับกะไอ้จงอิ...เฮ้ยไอ้จงอินไปในแล้วพี่"คงเป็นเพราะมัวแต่คุยกะรุ่นพี่จนลืมมองดูว่าไอ้เพื่อนตัวดีไม่อยู่ในห้องเสียแล้ว

     "จงอินออกไปตั้งนานแล้ว เห็นบอกจะไปดูแพนกวินแล้วก็รีบวิ่งไปเลย สงสัยมีนัดไปเที่ยวกับสาวๆเขาละมั้ง"พี่ซูโฮบอกผม

     "พี่มันเทผมอ่ะ"เทเพื่อนไปม่อสาวไอ้เพื่อนชั่ว ขอให้แม่งนก

     "เอาอย่างนี้ แกกลับพร้อมพี่เลยดิเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

     "เกรงใจอ่ะพี่"ผมจะรบกวนเวลาพี่รหัสตัวขาวไม่ได้

     "ได้ข่าวว่าหน้ามอ มีร้านขนมหวานเปิดใหม่พี่จะหาคนไปลองทานด้วยพี่เลี้ยงด้วยน้าาาาา"

     "รถจอดอยู่ทางไหนพี่"เรื่องอื่นผมไม่ยอมแต่เรื่องของกินกับของฟรีนี่ยอมถวายหัวเลยครับ

     "ฮ่าๆ เซฮุนนี่มันเซฮุนจริงๆ"พี่ซูโฮหัวเราะออกมาก่อนจะพาผมไปที่รถ

******************

มาต่อแล้วนะคะ

ณ จุดนี่พระเอกก็ยังไม่ออก สงสัยค่าตัวแพง55555

มาแล้วหลังจากเคาะสนิมเกือบทั้งวัน 

หายจากเรื่องนี้เกือบครึ่งปี OMG.!!!

พอดีทั้งเรียนทั้งฝึกงานหัวหมุนไปหมด

แต่หลังจากนี้จะทยอยมาเรื่อยๆ แต่จะบอกไว้ว่าไม่มีพล็อตเรื่องตายตัวอาจจะมั่วๆ มึนๆ หรือออกทะเลก็ต้องขออภัยด้วยนะคะ

อย่าลืม

1คอมเมนต์ 1,000,000 กำลังใจ