ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ฝันบอกเหตุ ??
สวัสดีครับ ผมชื่อโอ เซฮุน ผมเป็นนักศึกษาคณะวิศวะกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่ง ที่สำคัญผมยังเป็นถึงเดือนคณะด้วยละครับ ใครหลายคนมักจะหาว่าผมเป็นคนหน้าตาดีมากกกกกกกก(?) ซึ่งมันก็ต้องยอมรับนะครับว่ามันคือเรื่องจริง
-ป๊าบ!!-
"เหี้ย"ไม่ต้องสงสัยนะครับว่าเกิดอะไรขึ้น มันเป็นเสียงของผมเองครับ ใครตบหัวกุว่ะ
"ไอ้เชี่ยจงอิน มึงตบหัวกูทำไม"
"สัส กูเรียกมึงตั้งนานล่ะ เห็นแต่มัวทำท่าเหมือนคนบ้าไม่ได้กินยาระงับ"ไอ้คนที่ตบหัวผมมันพูด
"คนบ้าอะไรจะหล่อขนาดนี้ครับ"ผมพูดด้วยความมั่นใจ
"มั่นหน้าชิบหาย"ไอ้จงอินมันบ่นอะไรไม่รู้ครับ อะไรหายๆ
"เมื่อกี้มึงพูดอะไรหายๆ กูได้ยินไม่ชัด"ผมหันไปถามมัน
"อะไรหายก็ช่างมัน แล้วเมื่อไรพวกรุ่นพี่เขาจะมาว่ะ"
ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่ที่แถวๆลานเกียร์วิศวะครับ พอดีรุ่นพี่แกจะให้คุยเกี่ยวกับเรื่องรายละเอียดแล้วก็กิจกรรมรับน้อง ที่จะเริ่มปลายสัปดาห์นี้ด้วยครับ
"กูก็ไม่รู้ แต่พี่ซูโฮบอกกำลังจะถึง"พี่ซูโฮ เป็นพี่รหัสผมเอง แกแม่งโครตรวยอ่ะ ถ้าไปไหนกับแกนะเงินผมนี่แบบไม่ได้ควักออกมาใช้เลยครับ
"เออ กูแม่งง่วงชิบ"จงอินมันพูดแค่นั้นก่อนจะเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นฆ่าเวลา
"ไอ้จงอิน กูมีเรื่องจะปรึกษามึง"ผมนั่งมองมัน
"ทำไม หรือมึงไปทำใครท้อง"มันรีบเก็บโทรศัพท์ แล้วหันมาถามผม
-ป๊าบ-
"ไอ้ฮุนมึงตบหัวกูทำไม"มันถามผม มือก็ลูบหัวบริเวณที่ผมตบมัน
"สัส มึงคิดได้ไงว่ะ คือกูจะบอกว่ากูฝัน"
"ฝัน? แค่ฝันเนี้ยนะ"มันถามผม
"เออ กูฝันว่ากูกลายเป็นเป็ด"พอผมพูดจบมันขำก๊ากขึ้นมาทันทีเลยครับ มันไม่ตลกเลยนะครับที่อยู่ดีๆ ดันฝันว่ากลายเป็นลูกเป็ดตัวสีเหลืองๆ เนี้ย
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไอ้ฮุนมึงแม่งตลก"ดูมัน อะไรคือการตลกจนแทบจะลงไปกลิ้งกับพื้นแบบนั้น
"......."
"เออๆ เล่ามาๆ กูไม่ขำล่ะ"มันหยุดหัวเราะเพราะผมเริ่มจะหน้างอขึ้นมา
"กูแม่งฝันแบบนี้ติดกันหลายวันล่ะ"
"เออ แล้วมึงได้เล่าใครอีกหรือเปล่า"
"กูเล่าเฮียคริส"
"แล้วเฮียคริสว่าไง"
"กูจะเล่าให้ฟัง"
("เซฮุน ฮุน ไอ้ฮุน!!!"
"ครับเฮีย เฮียมีไรตะโกนจนแก้วหูผมจะแตกล่ะเนี้ย"
ผมหันหน้าไปหาเฮียคริสซึ่งเป็นพี่ชายของผมเองครับ แต่ไม่ใช่พี่ชายแท้ๆ นะ พอดีพ่อกะแม่ของพี่แกเก็บผมมาเลี้ยงอ่ะครับ
"ถ้าไม่ตะโกนแล้วแกจะได้ยินเฮียไหมล่ะ เรียกตั้งนานล่ะ แล้วนี่เหม่ออะไรอยู่"เฮียคริสที่ตอนแรกกำลังจะเดินไปนอกบ้าน หันมานั่งข้างๆ ผมแทน
"เฮียเมื่อคืนผมฝันแปลกๆ"
"เฮ้ย ฝันว่าอะไรเล่ามา"เฮียคริสทำสีหน้าจริงจังจนคิ้วแทบจะชนกัน ผมได้แต่แอบขำเบาๆ ขึ้นเปลอหัวเราะไปมีหวังโดนเขกหัวตาย ยิ่งเฮียคริสมือหนักอยู่ด้วย
"เฮียไม่ต้องจริงจังขนาดนั้นก็ได้ม้าง"
"จะไม่จริงจังได้ไงล่ะ"
"เฮียกลัวผมจะฝันร้ายใช่ป่าว ไม่ต้องห่วงผมไม่ดะ..."ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบเฮียคริสก็พูดสวนขึ้นมาเสียก่อน
"อะไรของแก เฮียจะเอาไปไว้แทงหวย"
-แพล้งงง!!!!-
ไม่ต้องสงสัยเลยครับว่าเสียงอะไร เสียงหน้าผมเนี้ยครับแตกละเอียดเลยทีเดียว ไอ้เราก็อุตส่าห์หลงดีใจนึกว่าเป็นห่วงเป็นใยที่ไหนได้จะเอาไปไว้แทงหวย
"มาๆ เล่าให้เฮียฟังที"
"คือเมื่อคืนอ่ะ อยู่ดีๆ ผมก็ฝันว่าผมกลายเป็นเป็ด"
"แล้วไงต่อ"
"ผมฝันแบบนี้มาสามคืนติดแล้วเฮีย"
"กูว่าล่ะ"อยู่ดีๆ เฮียคริสก็อุทานขึ้นมา
"อะไรเฮีย"ผมรีบขยับตัวเข้าไปหาเฮียคริสมากขึ้น
"เซฮุน ฟังเฮียนะ"เฮียคริสหันหน้ามาจ้องตากับผมแล้วยังเอามือทั้งสองข้างมาบีบไหล่ผมเบาๆ
"มะ มีอะไรหรือเปล่าเฮีย"
ผมเริ่มจะรู้สึกระเวงขึ้นมาแล้วหรือว่ามันจะเป็นฝันบอกเหตุ
"แกเฝ้าบ้านดีๆ เฮียจะออกไปซื้อลอตเตอรี่ เฮียว่างวดนี้ต้องมี แปดกับสามชัวร์"
โห เฮียยยยยยย!!!
แม่งทำผมตกใจ เฮียคริสพูดแค่นั้นแล้วรีบขับมอเตอร์ไซค์ ของผมย้ำว่าของผมนะครับส่วนคันของแก เฮียคริสแกจะบอกว่าน้ำมันรถแกแพง(แล้วของผมล่ะ) แกเลยไม่ชอบขับ ปากแกก็ท่องทั้งเป็ดทั้งแปดทั้งสาม
"สรุป เฮียนี่ไม่ได้ช่วยให้กูสบายใจขึ้นเลย")
"เฮียคริสแม่งจี้ "ไอ้จงอินมันพูดพลางกลั้นเสียงหัวเราะเอาไว้
"แม่งพอๆ กูจะเลิกพูดเรื่องนี้ล่ะ"ยิ่งผมพูดผมยิ่งเซ็ง
ก็แค่ความฝันมันคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง..
.
.
.
.
.
.
.
.
เป็นยังไงบ้างคะสำหรับตอนแรกช่วงนี้เนื้อเรื่องจะเน้นการปล่อยตัวละครออกมาก่อน
ถ้าไม่สนุกหรืออ่านแล้วดูติดๆ ขัดๆ ต้องขออภัยไว้ด้วยนะคะ
อย่าลืมคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ
⊙♡⊙
18/01/2017
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น