ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ปลายฝัน โค้งฟ้า รักเธอ(ฉัน)นิรันดร์

    ลำดับตอนที่ #3 : วันเริ่มต้น....

    • อัปเดตล่าสุด 14 ต.ค. 48


    ตอนที่2



    “วันนี้ท้องฟ้าปลอดโปร่ง   สดใสจริงๆ  สงสัยวันนี้คงเป็นวันของพวกเรา..เนอะ..ฟ้าใส”



    “.....เงียบ.....”



    “ฟ้าใส”



    “......เงียบ.....”อีกครั้ง..ที่ไม่มีเสียงตอบรับกลับมา..



    “ว้าย!!!!!!”



    “ฟ้าใส  ..นี่ ..นายตื่นได้แล้ว  สายแล้วนะ  เร็วเข้า...”ปลายฝันทั้งฉุด  กระชาก   ลากน้องชายลงจากโซฟา

      

    เพราะวันนี้เธอต้องไปจับฉลากเข้าเรียนต่อม.4   ส่วนฟ้าใสก็ต้องสอบเข้าม.3  ที่โรงเรียนมัธยมเซนต์ฟรังซิสซาเวียย์

      

    เซนต์จอร์น บรูสตัน   คอนแวนต์(*ฟ้าใสย้ายมาเรียนที่นี่ตามพี่สาว  ทั้ง 2 คนไม่เคยแยกจากกัน

      

    เวลาเรียนจึงต้องเข้าเรียนที่เดียวกัน  นั่นเป็นผลทำให้เจ้าอำนาจ(โคจิคุง)ก็ตามมาด้วย  )







    โรงเรียนเซนต์ฟรังซิสซาเวียย์   เซนต์จอร์น บรูสตัน   คอนแวนต์



    “OH!!My  GOD  เบบี้ย์..ทำไมคนเยอะแบบนี้”



    “โคจิ  ฟ้าใส  นาย 2 คนรีบไปสอบได้แล้วเดี๋ยวก็ไม่ทันสอบกันพอดี”



    “ทำเป็นดุ  ที่จริงไล่น้องเพราะเห็นเหยื่อ(หนุ่มๆ)ก็บอกเถอะย่ะ”เสียงที่คุ้นหูทักขึ้น  วันหวานเพื่อนซี้จากโรงเรียนเก่ามาสมัครที่นี่เช่นกัน



    “เฮ้ย // นึกแล้วว่าแกต้องมา  ทำไมมาสายจัง”



    “ก็....”คำอธิบายยาวยืดของวันหวานที่พ่นออกมาจากปากของหล่อนอย่างไม่ขาดสายก่อนเวลาที่ปลายฝันจะจับฉลากเพียงนิดเดียว



    “โชคดีนะเพื่อน..”แต่อย่างน้อยก็ยังมีคำอวยพรที่กระเด็นหลุดออกมา  ทันปลายฝันที่เดินไป..



    “ชุป..ชิป...ๆๆๆ”



    “ได้แล้ว   ขอเปิดล่ะนะ  ขอให้ได้ เพี่ยง”ปลายฝันใช้มือที่กำกระดาษที่ชุ่มเหงื่อนั้นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น



    “มาครูดูให้เองนะจ๊ะ”อีกเพียงนิดเดียวเท่านั้นที่เธอจะรู้ผล แต่...



    “ไม่ได้....”หา! นี่หรือ  คือผลที่ได้รับ   แต่...



    “ได้” เอ๋! อะไรกัน...เสียงเมื่อกี้คือผลของเด็กคนที่อยู่ก่อนหน้าเธอ  เด็กคนนั้นก้มหน้าร้องไห้  พ่อ  



    แม่ของเธอเข้ามาปลอบและพาลูก



    ออกไปข้างนอก  



    “เย่ ! เราติดแล้ว  แกยินดีหน่อยซิ” วันหวานวิ่งเข้ามาแสดงความยินดีกับปลายฝัน เพราะเธอเองก็ได้เช่นกัน



    “ได้แล้วหรอ...”ปลายฝันยังตกใจค้างกับผลครั้งแรกที่เธอได้ยินอยู่



    “เรา...ได้..แล้ว...หรอ” ปลายฝันพูดย้ำอีกครั้ง เหมือนตกอยู่ในภวังค์



    “ใช่.. แกเป็นไรมากรึเปล่า”วันหวานบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง  



    “งั้น  ฉันไปบอกพ่อ  กับแม่ก่อนนะ”วันหวานวิ่งไปหาพ่อ  แม่ของเธอที่นั่งรอผลอยู่ด้านนอก   ปลายฝันมองไปรอบๆ



    บรรยากาศของโรงยิมโรงเรียนเต็มไปด้วยนักเรียนจำนวนมาก  ที่เข้าแถวต่อคิวจะจับฉลาก  เธอมองไปเห็นเด็กบางคนพึ่งไสยสาทย์

      

    บางคนแขวนพระมาเต็มคอ  บางคนก็ยกมือไหว้พระรอบทิศ  บางคนให้พ่อ  แม่ เป่ากระหม่อม..ฯลฯ  เธอมองไปแล้วอดอมยิ้มไม่ได้...





    ห้องสอบ  



    ฟ้าใส  และโคจิคุงกำลังสอบวัดผล



    “เฮ้!สาวน้อย KISS”ฟ้าใส  ส่งจูบบริหารเสน่ห์  ไปทางสาวน้อยคนหนึ่งที่ดูท่าทางแก่เรียนน่าดู



    “…อา  ราย...ยย”สาวน้อยคนนั้นตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงสั่นเทา..(ไม่กล้ามองสบตา)



    “นี่สาวน้อย  เธอน่ารักจังนะ  แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามาก  เปิดข้อสอบของเธอให้ดูหน่อย  แล้วเอาไว้ฉันจะเลี้ยงเธอทีหลังนะจ๊ะ KISS

      

    เป็นการขอบคุณแล้วกัน”ดูท่าสาวน้อยคนนี้คงติดกับฟ้าใสเข้าซะแล้ว



    “ขอบคุณจ้า  KI…”



    “นี่เธอ!! เด็กผู้ชายคนนั้นน่ะ  นั่งดีๆ  เวลาสอบไม่ต้องส่งตาหวาน  หรือส่งจูบ  เข้าใจไหม”



    ซิสเตอร์ที่คุมสอบท่าทางเจ้าระเบียบเดินเข้ามาตรวจห้องสอบดุฟ้าใสเมื่อเห็นท่าทางส่อทุจริตของฟ้าใส



    (แต่คงไม่มีใครรู้หรอกว่า  ฟ้าใส กับโคจิคุงเป็นตัวแสบของโรงเรียน  ในกรณีที่ทำการสอบเค้าจะทำทุกวิถีทางที่ลอก



    แล้วอาจารย์จับไม่ได้และได้ลอก  แต่ที่จริงแล้วพวกเค้าหัวดีกันมากแต่ขาดความขยันตามแบบเด็กผู้ชายทั่วไปก็เท่านั้น..)  



    “ครับอาจารย์”เสียงหัวเราะของผู้เข้าสอบดังออกมาข้างนอก   ฟ้าใสเลยแสร้งทำท่าเขินแบบน่ารักไว้ก่อน(เนี่ยแหละเสน่ห์ของเค้าล่ะ)



                           ………………………………เวลาผ่านไป   2ชั่วโมง..................................



    “โอ้ยเสร็จซะที”ฟ้าใสบ่น  แต่ท่าทางสบายใจ



    “แล้วเอ็งล่ะ  ได้เปล่า”ฟ้าใสถามเพื่อนที่ท่าทางสบายใจไม่แพ้กัน



    “อย่างข้าหรอจะไม่ได้555+”



    “แล้วเอ็งทำไงอ่ะ”



    “ข้าไม่ใช้วิธีโปรยเสน่ห์  แบบเอ็งหรอกน่า555+  แต่เด็ดกว่านั้น”



    “วิธีอะไรวะ”



    “ก็......”คำอธิบายแบบสั้นๆ   ที่เมื่อได้ฟังแล้วต้อง...



    “55555555555555”



    “เออ  เอ็งเก่งว่ะ  คิดได้ไงวะแผนนี้  คราวหน้าข้าใช้บ้างดีกว่า  ไม่ต้องขายหน้าด้วย”



    “ไปดูปลายจังกันดีกว่า   เสร็จยังไม่รู้ได้เปล่านะ”โคจิพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง



                                        ……………………………………………………………………………………………….



    ด้านปลายฝันตอนนี้เธอกำลังลงบันไดลงไปข้างล่าง



    “ฮื้อ...ฮือ.....ๆๆๆๆๆ”



    “โอ้ย!!!  ว้าย.......”



    “พึ๊บ....”ทันใดนั้นก็มีมือหนึ่งมาโอบรับร่างน้อยๆของปลายฝันไว้ทันเวลาก่อนที่เธอจะตกบันได  เมื่อตา 2 ตาสบกัน



    เหมือนเกิดแรงดึงดูดบางอย่างที่ทำให้ไม่อาจจะหลบตาได้  จึงมองสบตากันเนิ่นนาน....

                          



    *****โปรดติดตามได้ในตอนต่อไป  มาลุ้นกันว่าใคร...คือเจ้าของสายตาคู่นั้น  

                                                                                                    ในตอนหน้าได้รู้แน่จ้า...อดใจรออีกนิดนะจ๊ะ*********


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×