คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Travel together
6
Travel together
"ชักช้า!"
คัตสึกิกระแทกเสียงใส่ร่างบางตรงหน้า ไคยะที่มัวแต่ยืนหอบกินอยู่ข้างๆก็พยายามกอบโกยอากาศเข้าปอด เพราะรีบเคลียร์เรื่องงานให้เสร็จ วิ่งไปวิ่งมาจนหัวหมุนติ้ว ในใจก็พยายามปล่อยวาง อย่าให้รู้นะใคร แม่จะจำหักคอเลยแหละ! บังอาจมาขโมยข้อมูลแบบนี้เนี่ย
"อย่าพึ่งงอนเราสิคัตสึกิ นี่อุตส่าห์พยายามหนีออกมาแล้วนะ"
"น่ารำคาญ"
"คัตสึกิคนใจแคบ ที่ช้าแบบนี้เราก็มีเหตุผลนะ"
"ก็เล่ามาซะสิ..."
อยากรู้ ทำไมไม่ถามกันดีๆ ทำเป็นโมโหกลบเกลื่อนไปได้ ไคยะถึงกับยกมือขึ้นมาเกาหัว ไม่เข้าใจอาการแสนซึนของคนหัวร้อน ก่อนจะเริ่มบอกเหตุผลแสนสำคัญให้เขาฟัง
"บริษัทเราถูกขโมยข้อมูลน่ะ ตอนนี้กำลังมีปัญหากันอยู่"
"..."
"นี่ คัตสึกิอย่าเงียบแบบนั้นสิ เราใจไม่ดีเลยนะ"
ไคยะเหงื่อตกเมื่อเห็นคนหัวร้อนนิ่งเงียบไป ปกติคัตสึกิจะนิ่งเงียบซะที่ไหนละ ถ้าเป็นคัตสึกิคนเดิมปานนี้คงแหกปากโวยวายแล้วละ
"เธอกำลังจะบอกฉันว่า เธอมีบริษัทเป็นของตัวเอง แล้วบริษัทของเธอกำลังมีปัญหา?"
"ใช่แล้วละ"
"ตอนนี้เธออายุเท่าไหร่?"
"เฮ้! คัตสึกิ อย่ามองเราเหมือนเป็นคนแก่ปลอมตัวมาเรียนสิ"
"แล้วเธอจะให้ฉันคิดยังไงละห๊า! ยัยโง่!"
"โธ่ คัตสึกิ ทั้งๆที่ก็เป็นคนฉลาดอยู่แล้วแท้ๆคุณปู่ของเราเป็นประธานบริษัทส่วนเราเป็นคนบริหารงานทั้งหมด อย่าคิดอะไรให้มันมากน่ะสิ ถ้าให้เราอธิบายง่ายๆอีกทีก็คือ เราเป็นคนทำทุกอย่างทั้งหมดโดย ให้คุณปู่เป็นคนออกหน้าแทนยังไงละ"
"เรียนไปด้วยทำงานไปด้วย เธอไม่เหนื่อยบ้างเลยรึไง"
"เอ๋? คัตสึกิเป็นห่วงเรางั้นเหรอ"
"อย่ามาทำหน้ากวนประสาทฉันนะ ยัยหัวสายไหม"
"ฮะๆ เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องตะคอกกันเลยนี่นา"
"ไม่ต้องมาหัวเราะกลบเกลื่อน"
คัตสึกิหลี่ตามองร่างบาง เขาและเธอสนิทกันมาตั้งหลายเดือน อย่าคิดว่าคัตสึกิจะไม่รู้นิสัยของไคยะ ถึงเจ้าตัวจะชอบตีหน้านิ่งไร้ความรู้สึก แต่ลึกๆแล้วยัยนั่น กวนกว่าที่คิด! และที่สำคัญคือยัยนี่ชอบปิดบัง ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เธอก็จะปิดบังเขาตลอด
"...."
ไคยะชะงักนิ่งอยู่สักพักก่อนที่เธอจะระบายยิ้มออกมา ปากบอกว่าไม่ได้เป็นห่วง แต่ในใจคงเป็นห่วงมากเลยสินะ พ่อคนซึน
"เหนื่อยสิ เหนื่อยมากๆเลยละ แต่ว่านะ...เพราะได้คุยกับคัตสึกิทุกวันก่อนนอน แค่นี้เราก็มีกำลังใจทำงานต่อแล้วละ"
หลังกลับจากโรงเรียนพวกเราสองคนมักจะโทรคุยกันทุกครั้งก่อนนอน บอกแล้วไงว่าเราสองคนตัวติดกันตลอด ถึงคัตสึกิจะชอบโวยวายเวลาเธอโทรไปหา แต่ว่าถ้าวันไหนเธอไม่โทรมาคัตสึกิก็จะโทรมาหาเธอตลอด ถึงปากจะบอกไม่ชอบก็เถอะ
"โว้ย! เมื่อไรจะเลิกอ้อนฉันสักทียัยดื้อด้าน"
"จ้าง ให้เราก็ไม่เลิกอ้อนคัตสึกิหรอก คัตสึกิเวลาเขินน่ารักจะตาย ว่าแต่ตอนนี้ห้างก็เปิดแล้วนะ ไปกันเถอะคัตสึกิ เราไปซื้อของกัน!"
ไคยะฉุดมือของคัตสึกิขึ้นมาจับก่อนจะออกตัววิ่ง ลากเข้าเข้าไปในห้าง โดยที่แรกที่เธอจะพาเขาไปซื้อของ นั่นคือร้านถุงมือ เพราะช่วงนี้ถุงมือเธอไม่มีเวลาได้เลือกถุงมือให้ใหม่ๆเลย
"ถุงมือ?"
"อื้ม! เราอยากเปลี่ยนถุงมือใหม่น่ะคัตสึกิช่วยเลือกให้เราหน่อยสิ"
"ก็เลือกเองสิโว้ย!"
"งั้นเหมาหมดนี่ก็แล้วกัน...."
ไคยะเตรียมยกมือขึ้นเรียกพนักงานประจำร้าน แต่ก็ถูกมือหนาดึงไว้ก่อน เวลาไคยะเหมาร้านแต่ละครั้ง มักจะเกิดความวุ่นวายอยู่เสมอเพราะเจ้าตัวเล่นจะเอาเดี๋ยวนี้! และต้องได้ทันที ทำให้ลูกค้าในร้านต้องถูกเชิญออกจากร้านทั้งหมดเพื่อเคลียร์สินค้าทั้งหมดในร้านให้เธอ เห็นหน้านิ่งดื้อๆแบบนี้ แต่ก็เอาแต่ใจเช่นกันนะ
"เอาอันนี่"
ร่างสูงหยิบถุงมือสีขาวเหมือนขึ้นมา ดีเทลทุกอย่างเหมือนของเก่า ไคยะเลิกคิ้วเตรียมจะเอ่ยปากถามแต่ก็ถูกร่างหนาตัดประโยค ด้วยคำพูดแสนคลาสสิค
"เป็นตัวของตัวเองดีที่สุดแล้วยัยเด๋อ"
"อะไรอะ เรากะจะเปลี่ยนสีเฉยๆเองนะคัตสึกิ"
"วุ่นวายจริง! ทำไมไม่เลือกเองไปเลยละหะ จะมาถามความเห็นฉันทำไมละ!"
"ก็เราอยากรู้ความเห็นของคัตสึกินี่นา"
"งั้นก็เอาสีดำแล้วกัน ยังไม่มี ไม่ใช่รึไง"
"งื้ม...งั้นพี่ค่ะ เอาถุงมือสีดำทั้งหมดในร้านนี่เลยนะคะ"
ไคยะโบกมือส่งสัญญาณให้พนักงาน ก่อนจะลากคัตสึกิไปร้านต่อไป
"เธอนี่มัน ใช้เงินฟุ่มเฟือยจริงๆ เมื่อไรจะเลิกนิสัยแบบนี้สักทีหะ!"
"จะเลิกก็ต่อเมื่อ คัตสึกิขอโทษเราเรื่องวันนั่นก่อน:)"
"แสบนักนะ ยังไงฉันก็ไม่ขอโทษเธออยู่ดี นั่งฝันกลางวันไปคนเดียวเถอะยัยโง่"
"ได้เลยคัตสึกิ"
ไคยะคว้ามือร่างหนามาจับไว้ให้แน่นก่อนจะลากเข้าร้าน ร้านนึง ซึ่งเป็นร้านของจำเป็นสำหรับเด็กผู้หญิงทุกคน
"ฉันไม่เข้าร้านนั่นเด็ดขาดเลย"
"ทำไมละ ถ้าไม่เข้าก็ขอโทษเราสิ"
"ไม่มีทางละ"
"งั้นไปกัน"
ไคยะลากคัตสึกิตรงไปที่ร้านขายเครื่องสำอางน่ารักๆสำหรับเด็กผู้หญิง เธอคงไม่ใจร้ายขนาดลากคัตสึกิเข้าร้านขายชุดชั้นในหรอก
ร่างสูงเองก็พยายามขัดขืนเธอเต็มที่ ทั้งสะบัดแขน ทั้งพยายามแกะมือเล็กๆออก แต่ก็ไม่เป็นผล จะบ้ารึไง ร้านสีชมพูหวานแหวนขนาดนั่นไม่มีทางยังไงเขาก็ไม่เข้าเด็ดขาด
"โอโห้ มีแต่ของน่ารักทั้งนั้นเลย"
ไคยะตาลุกวาว เริ่มไล่นิ้วหยิบเครื่องสำอางลงตะกร้า โดยมีคัตสึกิที่เป็นคนถือให้ สุดท้ายก็ต้องยอมเข้าอยู่ดี
"นี่ ไอ้ลิปสติกที่เธอถืออยู่อีกข้างมันต่างกับอีกอันที่เธอถืออยู่ยังไง"
"สีมันต่างกันไงคัตสิกิ"
"ก็เหมือนๆกันหมด"
"มันไม่เหมือนกันสักหน่อย มานี่ฉันจะแสดงให้ดู"
ไคยะบรรจงทาลิปสติกสีชมพูพาสเทส ตัวเทส ลงไปบนมือของตัวเองช้าๆ ต่อมาก็มาลิปสติกอีกอันบนมือของคัตสิกิ
"จะทาบนมือฉันทำไมเนี่ยโว้ย"
"อย่าพึ่งโวยวายสิ ลองสังเกตความต่างของมันสิ"
ไคยะนำมือที่ทาลิปสติกไว้ไปเทียบกับเขา
"มันก็เหมือนกันอยู่ดี"
"..."
สุดจะทนกับคนอย่างเธอ...
"เอาเป็นว่าเอาสองสีแล้วกัน"
เป็นผู้ชายที่ไม่ใจเข้าถึงความงามที่แท้จริงของเครื่องสำอางสินะ ไคยะเดินเลือกเครื่องสำอางและครีมบำรุงผิวไปเรื่อยๆ จนเต็มทั้งสองตะกร้าแล้วจึงยอมไปคิดเงินเพราะคนหัวร้อนเริ่มโวยวาย
"แหม เป็นแฟนที่น่ารักมากๆเลยนะคะเนี่ยดูแลกันดีจัง"
พนักงานแอบยิ้มเขินและเอ่ยแซวออกมาเมื่อเห็น คัตสึกิที่แย่งถุงกระดาษในมือของไคยะอีกอันไปถือให้ หน้าตาเฉย และเมื่อเจ้าตัวได้ยินคำแซวนั่นก็แอบหน้าแดงนิดหน่อย
"เป็นเพื่อนกันโว้ย!"
"อะ...อ้าวเพื่อนกันหรอค่ะ"
"เออ!"
"เบาๆหน่อยสิคนบ้าเดี๋ยวคนอื่นก็ตกใจกันหมดหรอก ต้องขอโทษแทนเพื่อนหนูด้วยนะคะพอดีเขาชอบเสียงดังไปหน่อย"
ไคยะกล่าวขอโทษก่อนจะรีบลากคัตสึกิออกจากร้าน แล้วมาหยุดที่จุดพักเพื่อให้เขาได้พักจากการยืนเป็นเวลานาน
"เที่ยงแล้วนี่นา เที่ยงนี่เรากินอะไรดีคัตสึกิ"
"ตามใจ"
"งั้นไปกินราเมนพริกผงกัน"
"เออ"
ร้านอาหาร
ไคยะและคัตสิกิเดินมาถึงร้านราเมนในห้าง เมื่อเลือกที่นั่งได้แล้วทั้งสองจึงสั่งอาหารและเริ่มพูดคุยกันถึงเรื่องการสอบสุดท้ายที่จะถึง แต่บทสนทนาของพวกเขาก็ต้องถูกขัดขึ้นเพราะผู้ชายปริศนาคนหนึ่งที่เดินมาทางไคยะด้วยใบหน้าที่แดงแจ๋
"ขอโทษนะครับไม่ทราบว่า มีแฟนรึยังครับ?"
-จบตอน-
ถามโดยไม่สนใจคัตสึกิเล๊ยย
พึ่งหัดวาดครั้งแรกค่ะT-T ดูเอ๋อไปหน่อยนะ
ตอนนี้กำลังปั่นน้องซาเลนน่าอยู่นะคะ จะรีบปลดตอนให้เร็วๆนี่ค่ะ
(มีตอนพิเศษเพื่อขอโทษรีดด้วยนะ)
ส่วนน้องซีวาส ก็ปั่นอยู่เช่นกันค่ะ ยาวไป เลย
ความคิดเห็น