คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Little feelings
16
Little feelings
"ฉันถามอะไรหน่อย"
"หืม? มีอะไรหรอ"
ไคยะเลิกคิ้วถามคนข้างกายที่กำลังล้างจานอยู่
หลังจากบทลงโทษของคัตสึกิจบลง เธอจึงชวนเขาลงมาด้านล่าง โดยอ้างว่าวันนี้เธอจะทำขนมให้คุณน้าและคุณอาทาน
"ที่เธอเข้าไปอธิบายกลางเวทีแทนไอ้ลำโพงนั่น มันเป็นมายังไงกันแน่"
"เรื่องนั้น เราเป็นหลานของ ผ.อ โรงเรียนยูเอน่ะ ตั้งแต่ห้าขวบมั้งที่ เราไปดูการสอบเข้าตลอด ก็เลยรู้จักกับเหล่าอาจารย์ทุกคนที่นั้นเป็นอย่างดี แถมที่ขึ้นไปพูดวันนั้นได้ก็เพราะพรีเซ็นต์ไมค์ดันเจ็บคอน่ะ ก็เลยต้องเข้าไปช่วยนิดหน่อย"
"แล้วก็ไม่คิดจะบอกฉันเนี่ยนะ"
"ก็มันไม่จำเป็นนี่นา จะรายงานคัตสึกิไปซะทุกเรื่องมันก็ออกจะดูน่ารำคาญไป ใช่ไหมละ?"
"รำคาญ? เธอกำลังจะบอกฉันว่า ถ้าเธอบอกฉันทุกเรื่องที่จะทำ ฉันจะรำคาญงั้นสิ"
"อื้ม ใช่แล้วละ ก็กลัวคัตสึกิจะรำคาญนี่นา"
ฟอดด!
ไม่มีการบอกกล่าวแต่อย่างใด คัตสึกิยื่นหน้าไปหอมแก้มไคยะฟอดใหญ่ เอ็นดูกับความคิดของเธอเมื่อไรจะเลิกทำตัวน่ารักสักทีฟะ
"อะ...เอ๊ ไหงมาหอมแก้มเราละ"
"อย่าเอาความคิดตัวเองเป็นที่ตั้งสิยัยงั่ง ฉันไม่ได้รำคาญเธอสักหน่อย ทีหลังถ้าจะทำอะไรหรือไปไหนก็รายงานมานั้นแหละน่า"
"อือ วันหลังจะรายงานนะคะคุณพ่อออ~"
ไคยะลากเสียงยาว ก่อนจะเอียงศีรษะไปสบไหล่เขาด้วยท่าทีออดอ้อนเหมือนทุกครั้งที่ทำ
อึก...
คัตสึกิรอบกลืนน้ำลายลอคอเบาๆ กับความน่ารักน่าฟัด(ลงเตียง)ของเธอ
หาข้ออ้างมาทำโทษดีไหมนะ...
"อีกอาทิตย์หนึ่งผลสอบก็จะออกแล้วนี่นา ตื่นเต้นไหม?"
ไคยะถามขึ้นขณะเลื่อนศีรษะออกจากไหล่เขา
"เฮอะ ไม่เลยสักนิดยังไงฉันก็ต้องได้ที่หนึ่งอยู่แล้ว"
คัตสึกิพูดขึ้นอย่างมาดมั่น เขามั่นใจว่ายังไงตัวเขาเองก็ต้องเป็นที่หนึ่ง การกวาดล้างเหล่าหุ่นยนต์พวกนั้นมันก็เป็นเรื่องที่สบายมากแถมวันสอบยังจัดการไปได้เยอะอีกด้วย ยังไงก็ต้องเป็นเขาแล้วละที่เป็นที่หนึ่ง
1 อาทิตย์ต่อมา
และในที่สุดคำพูดที่คัตสึกิที่เคยพูดออกมา มันก็กลายเป็นความจริง
คัตสึกิได้ที่1ของจำนวนผู้เข้าสอบทั้งหมด มิโดริยะเองก็ยังได้ที่7ของการเข้าสอบอีกด้วย ทางโรงเรียนจึงเรียกตัวพวกเรา3คนเข้าไปชื่นชม
โรงเรียนมัธยมต้น
"พวกเธอนี่เก่งกันมากๆเลยนะ โรงเรียนเรามีคนสอบติดยูเอยตั้งสามคนแหนะ บาคุโก คาวาอิ พวกเธอทำให้ฉันทึ่งมาก ผลการสอบเข้าของพวกเธอเป็นที่หนึ่งทั้งคู่(ไคยะสอบได้ที่1ในรอบโคต้าคะแนนเสมอกับโยอาราชิ) ยอดเยี่ยมมากๆ และเธอมิโดริยะเธอนี่มันสุดยอดของปฏิหาริย์จริงๆ ผ.อ ภูมิใจในตัวเธอมากนะที่สามารถสอบเข้ายูเอตามเพื่อนทั้งสองได้"
"ขะ...ขอบคุณมากๆครับ"
มิโดริยะเกาแก้มแก้เขิน ต่างจากคัตสึกิที่กำหมัดแน่น
มิโดริยะคงกำลังโดนหมายหัวอยู่สินะ คัตสึกิตอนนี้เองก็พยายามสกัดกลั้นอารมณ์หงุดหงิดเอาไว้ ไม่ให้ฆ่ามิโดริยะในห้องนี้ซะด้วย
ไคยะคิดพลางเอื้อมมือไปจับกำปั้นหนักเอาไว้ก่อนจะบีบกำปั้นนั้นเบาๆเพื่อให้กำลังใจ คัตสึกิเดาะลิ้นด้วยความหงุดหงิดก่อนจะยอมคล้ายกำปั้นลงแต่โดยดีแล้วจับมือเธอไว้
"เอาละฉันไม่มีอะไรจะพูดกับพวกเธอแล้ว ขอให้มีโชคดีกับการใช้ชีวิตในยูเอละ"
"ขอบคุณค่ะ/ครับ"
เมื่อจบการสนทนาพวกเขาทั้งสามก็ก้าวเท้าออกจากห้องผู้อำนวยการไป เฮอะ พอรู้ว่าพวกเราสอบเข้าโรงเรียนยูเอได้ก็เชิดหน้าชูตาในสังคมผู้อำนวยการได้แล้วสินะ พวกน่าสมเพช!
ไคยะสถบด่าผู้อำนวยการในใจก่อนจะรีบดึงตัวคัตสึกิให้ออกห่างจากมิโดริยะ แต่ตานี้กลับเร็วกว่าเธอ เขาพุ่งเข้าไปกระชากคอเสื้อมิโดริยะก่อนจะลากเขาลงตึกไป
"คัตสึกิใจเย็นๆ ก่อนสิ!"
"คะ...คัตจัง!"
ไคยะพยายามจะวิ่งเข้าไปดึงตัวคนหัวร้อนออกมาเพื่อช่วยมิโดริยะ แต่ดูเหมือนขาอันแสนสั้นของเธอจะวิ่งตามไปไม่ทันเสียแล้วเพราะตอนนี้คัตสึกิกำลังเดินลงบันได แต่ก่อนจะก้าวขาลงไปนั้นคัตสึกิก็หันหน้ามาตวาดห้ามเธอด้วยเช่นกัน
"ถ้าเธอคิดจะห้ามฉันละก็...วันนี้เราเห็นดีกันแน่!"
อึก!
ไคยะชะงักฝีเท้าลง คำพูดของคัตสึกิเมื่อกี้ไม่ได้ล้อเล่นแถมยังดูจริงจังมากๆด้วย
เธอไม่ได้อยากจะเข้าไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของคัตสึกิกับมิโดริยะหรอกนะ แต่ว่า มิโดริยะเองก็เป็นเพื่อนเธอเหมือนกัน(สนิทกันตอนไปฝึกร่างกายกับออลไมท์)
เธอจะปล่อยให้เขาเดือดร้อนได้ยังไง แต่ถ้าเธอเข้าไปช่วยเธอก็ต้องโดนคัตสึกิทำโทษแน่ๆ
"เออได้ อยู่เป็นกลางก็ได้ว่ะ!"
ไคยะตะโกนลั่นตัดสินใจเป็นกลาง ก่อนจะรีบวิ่งลงตึกตามคัตสึกิไป
สุดท้าย หลังจากที่เธอลงมาถึงด้านหน้าของตึกเธอก็ไม่พบวี่แววของคนหัวร้อน ถ้าเป็นคัตสึกิละก็มุมอับสายตาโรงเรียน เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
เมื่อคิดได้ดังนั้น เด็กสาวจึงรีบวิ่งไปดูที่ซอกตึกแคบใกล้ๆกับทางเข้าตึกเอ
คนเป็นกลางก็ต้องคอยไปห้ามสิเนอะ!
"แก! ฉันเคยเตือนแกแล้วไงว่าไม่ให้ไปสอบที่นั้นไอ้เนิร์ดเวรเอ๊ย!"
เสียงโววายของคัตสึกิดังขึ้นพร้อมร่างของมิโดริยะที่สั่นเทา
เป็นตามที่เธอคาดเอาไว้ คัตสึกิเลือกที่นี่จริงๆ
ไคยะแอบมองดูเหตุการณ์ตรงหน้า คัตสึกิยังคงด่าทอมิโดริยะอยู่ ส่วนไอ้คนที่หัวถูกด่า เองก็เริ่มตอบโต้ คุยกันไปได้สักพัก จู่ๆคนหัวร้อนก็ง้างมือขึ้นหมายจะใช้อัตลักษณ์ซัดเด็กหนุ่มตรงหน้า
ไคยะที่เห็นท่าไม่ดีจึงรีบวิ่งเข้าไปกันระเบิดบนฝ่ามือของคัตสึกิเอาไว้
นั้นจึงทำให้แรงระเบิดมหาศาลถูกซัดเข้าใส่ใบหน้าหวานของเธอแทน
Boom!!
"คุณคาวาอิ!"
"ยัยหัวสายไหม!!"
ทั้งสองร้องออกมาหลังจากที่ไคยะวิ่งเข้ามากันแรงระเบิดแทนมิโดริยะ
คัตสึกิเบิกตากว้างในสิ่งที่เขาทำลงไป ดวงตาสีรูไทล์มองร่างบางตรงหน้า ริมฝีปากสีกุหลาบที่เขาหวงแหนตอนนี้กลับมีเลือดไหลออกมาที่มุมปาก แรงที่เธอโดยไปเมื่อกี้ ช้างยังสลบเลยนะ
"ยัยบ้าเอ๊ย! ทำไมถึงไม่ยอมฟังกั—"
"อึก!"
คัตสึกิกลืนคำดุลงคอไปเมื่อเห็นสภาพกึ่งมีสติกึ่งจะสลบของเธอ
"มือหนักกว่าที่คิดอีกนะเนี่ย"
ไคยะพูดขึ้นเป็นเชิงแซวเพื่อคลายความเป็นห่วง แต่ในขณะที่พูดไปนั้นเธอก็สัมผัสได้ถึงเลือดที่คละคลุ้งในโพรงปาก
แรงระเบิดของคัตสึกิในครั้งนี้มันแรงเอามาก ตอนที่เธอฝึกกับเขาไม่เห็นมันจะแรงขนาดนี้เลยหนิ
"เธอจะมาช่วยมันอีกทำไมหะ!"
"เราไม่ได้มาช่วยมิโดริยะ และเราก็ไม่ได้มาห้ามคัตสึกิด้วย เรามาที่นี่เพื่อเตือนสติพวกเธอเท่านั้นเอง โรงเรียนเรามีกฎห้ามใช้อัตลักษณ์ ถ้ามีอาจารย์มาเห็นเข้าประวัติของนายสองคนเองก็จะด่างพร้อยนะ ยูเอไม่ต้องการคนที่มีประวัติด่างพรอยเข้าโรงเรียนหรอก"
"ยุ่งอะไรไม่เข้าเรื่อง!"
ความรู้สึกแปลกไหมที่เขาไม่เคยรู้สึกมาก่อนเข้ามาทักทาย คัตสึกิไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนตั้งแต่เด็กจนโต กระทั้งเกิดเรื่องนี้ขึ้น ความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจ ที่ไคยะไม่ยอมฟังเขา
"ก็เพราะเป็นห่วงไง ถึงได้—"
ไคยะชะงักไปเล็กน้อย จู่ๆเสียงหวานของเธอก็ขาดหายไปพร้อมร่างที่ไร้เรี่ยวแรง แม้จะพยายามกดปรายเท้าเพื่อยืนให้มั่นคงเพียงใด แต่เธอก็ทำมันออกมาไม่ได้ คัตสึกิที่ไหวตัวทันจึงเข้าไปรับร่างเธอเอาไว้
"คุณคาวาอิไหวรึเปล่าครับ"
"อย่ามาเเส้นะเว้ยไอ้เดกุ"
คนหัวหน้าปัดมือของอีกฝ่ายออก ไม่ยอมให้หนุ่มผมฟูแตะตัวร่างบาง
"ไม่ไหวแล้ว..."
นั้นเป็นประโยคสุดท้ายของเธอก่อนที่เปลือกตาสีมุกบางจะปิดลงพร้อมสติที่เลือนหาย
"ไคยะ!"
คัตสึกิเรียกชื่อร่างบางในอ้อมแขน เขาไม่คิดว่าเธอจะโง่วิ่งเข้ามารับแรงระเบิดแทนไอ้เนิร์ดงั่งนี่
ยอมเจ็บตัวเพื่อช่วยมันงั้นเรอะ!
"คุณคาวาอิ..."
มิโดริยะไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากเรียกนามสกุลของเธอออกมา คัตสึกิที่ได้ยินจึงหงุดหงิดใช้น้อยกับความโชคดีของมิโดริยะ
"เฮอะ...แกโชคดีมากนะที่มียัยนี้คอยปกป้อง ไอ้เนิร์ดเฮงซวย!"
คนหัวร้อนหันหน้าไปตวาดใส่มิโดริยะด้วยท่าทีที่หงุดหงิด ก่อนจะอุ้มร่างบางไปพักที่ห้องพยาบาลประจำโรงเรียน
ห้องพยาบาล
คัตสึกิเดินเข้ามาภายในห้องพยาบาล เขาวางร่างบางลงบนเตียงนุ่ม ก่อนจะซับเลือดที่มุมปากให้เธออย่างเบามือ
ทำไมต้องเป็นเธอ ที่ค่อยช่วยมันตลอดด้วย ไหนบอกว่าจะคอยระวังหลังให้เขาไง ไหนบอกว่าจะมีแค่เขา แล้วทำไมถึงต้องคอยเป็นห่วงมันด้วย
โธ่เว้ย!
"ทำไมถึงน้อยใจแบบนี้ว่ะ"
อ้าวเฮีย ถ้าแค่มิโดริยะยังน้อยใจแทบตาย แล้วผู้ชายในห้องA จะเป็นยังไง
แถมถ้ารู้ว่าไคยะเองก็มีส่วนรู้เห็นเรื่องวันฟอร์ออลแบบนี้ จะเป็นยังไงนะ
รอติดตามชมกันได้เลยยย
ตอนต่อไปNC หน่อยไหมทุกคนนน>.<
ความคิดเห็น