คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : Entrance examination
13
Entrance examination
วันต่อมาในเวลาเช้าตรู่
"เธอเคยเรียนต่อสู้มาก่อนเรอะ!"
คัตสึกิหลบการโจมตีของไคยะได้อย่างเฉียดฉิวก่อนจะหาโอกาสสวนกลับเธอ ไม่คิดเลยว่าร่างบางตรงหน้าจะเคยต่อสู้มาก่อน ตอนแรกเขาก็คิดว่าที่เธอไปต่อยตีกับนักเลงคนอื่นมันก็คงเป็นแค่การต่อยตีตามสัญชาตญาณป้องกันตัวไม่มีหลักการอะไร
"ก็พอเรียนมาบ้าง"
การโจมตีระยะประชิดไม่ใช่อุปสรรคของคาวาอิ ไคยะคนนี้เลยแม้แต่น้อย ถึงจะยังไม่ได้ใช้อัตลักษณ์ก็สามารถต่อสู้ได้
"ดีละ งั้นฉันไม่ออมมือให้แล้วกัน!"
คัตสึกิใช้ระเบิดบนฝ่ามือที่มีอยู่จอมตีใส่ไคยะ ร่างบางเอียงตัวหลบก่อนจะสวนกลับโดยการเตะไปที่หน้าท้องของเขา
อุ๊ก!
"ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ หรอกน่า!"
ถึงจะโดนเตะหน้าท้องแต่คนหัวร้อนตรงหน้าไม่ก็ได้มีท่าทีเจ็บให้เห็น เขาใช้ระเบิดบนฝ่ามือ(โดนออมแรง) สาดไปที่หน้าของไคยะ เธอจึงรีบหลับตาลงเพราะรู้ว่ายังไงก็ไม่สามารถหนีระเบิดลูกนี้พ้น
Boom !
"แค่กๆ หลบไม่ทันอีกจนได้"
ร่างบางสำลักควันไฟจากสเก็ตระเบิด
"ก็ถือว่าดีแหละเฟ้ย แต่ยกนี้เธอแพ้ฉัน"
"อื้อ ไว้ครั้งต่อไปจะพยายามไม่แพ้นะ"
ร่างบางลุกขึ้นยืนปัดฝุ่นตามเสื้อผ้า
"เออ ไปอาบน้ำได้แล้ว ผ้าเช็ดตัวของเธออยู่บนเตียง ฉันจะไปอาบข้างล่าง"
"อื้ม"
ไคยะเดินกลับเข้าไปในบ้านบาคุโกเพื่อขึ้นห้องไปอาบน้ำ เธอจะมาฝึกกับเขาช่วงเช้าตรู่ นั้นก็หมายความว่าเธอก็ต้องกลับบ้านไปอาบน้ำอีกรอบเหมือนกัน
คัตสึกิเห็นว่ามันลำบากและใช้เวลานาน
จึงเสนอไคยะให้เอาข้าวของเครื่องใช้ที่จำเป็นในช่วงเช้าทั้งหมดมาไว้ที่บ้านและใช้ชีวิตช่วงเช้าที่เหลือในบ้านบาคุโกจนกว่าโรงเรียนจะปิด
15 นาทีต่อมา
แอดดดด
ไคยะเปิดประตูห้องน้ำออกมาหลังจากที่อาบเสร็จ วันนี้เป็นวันแรกที่มาใช้ชีวิตในช่วงเช้ากับบ้านบาคุโก ตั้งแต่อาบน้ำ กินข้าว จนถึงไปโรงเรียน
"ยังไม่แต่งตัวอีกรึไง"
คัตสึกิยืนพิงประตูหน้าห้องถามเธอขึ้น เขาอยู่ในชุดนักเรียนพร้อมไปเรียนสุดๆ
"ออกไปรอเราข้างล่างก่อนนะ เดี๋ยวเราตามลงไป"
"รีบๆ แต่งตัว"
"คัตสึกิก็ออกไปรอก่อนสิ"
"ไม่ละ ฉันขี้เกียจลงไปเดี๋ยวโดนยัยป้าเรียกใช้"
คนหัวร้อนยังคงหน้ามึนยืนพิงขอบประตูอยู่
"งั้นเดี๋ยวเราไปแต่งตัวในห้องน้ำ"
"ก็แต่งตัวตรงนี้ไปสิ ไปแต่งในห้องน้ำเดี๋ยวก็ลื่น"
"ก็คัตสึกิยืนอยู่ตรงนั้นจะให้เราแต่งตัวยังไงละ เราเขินเป็นเหมือนกันนะ"
"เดี๋ยวฉันออกไปรอหน้าห้อง แต่งตัวเสร็จเรียกด้วย"
คัตสึกิสั่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป ไคยะจึงรีบแต่งตัวทันที ทุกอย่างเป็นไปด้วยความรวดเร็วเพราะไม่อยากให้คนหัวร้อนต้องรอเธอนาน
"เราแต่งตัวเสร็จแล้วคัตสึกิ"
"ชักช้า"
"นี่ก็พยายามเร็วแล้วนะ"
คัตสึกิที่เห็นว่ามันจะกินเวลาช่วงทานอาหารไปแล้วจึงสั่งไคยะเสียงเรียบ
"ไปนั่งบนเตียง"
"หืม?"
"ไปนั่งเถอะน่า"
"ก็ได้"
ไคยะยอมไปนั่งบนเตียงตามคำสั่งเขา ชายหนุ่มหยิบหวีบนโต๊ะขึ้นมาหวีผมให้เธอ ผมสีซากุระถูกแปรงหวีจัดทรงจนตรงไม่ชี้ฟู
"ผมเธอน่ะมันยาวเกินไป มัดบ้าง"
เพราะเวลาปล่อยผมมันดูดีมากๆ ต่างหากเลยละถึงอยากให้มัด อยากเก็บไว้ดูคนเดียวมากกว่าให้ไอ้เศษสวะที่ไหนมาเห็น
"ไม่เห็นรู้เลยว่าคัตสึกิถักเปียเป็น"
"แค่มองๆ แล้วก็ทำตามมันจะไปยากอะไร"
เส้นผมสีชมพูใสถูกถักเป็นเปียลงมาจนสุดปลาย คัตสึกิเอื้อมมือไปหยิบยางหมัดผมบนบนหัวเตียงที่ไคยะเคยลืมไว้ ขึ้นมาหมัดให้เธอปิดท้ายด้วยริบบิ้นสีดำเป็นอันเสร็จ
"เสร็จแล้ว"
"เปียสวยจัง"
ไคยะเอ่ยชมฝีมือการถักเปียของคัตสึกิ ถักสวยเหมือนอาจารย์โชตะเลย
"ฉันซะอย่าง เอ้ารีบลงไปกินข้าวได้แล้วเดี๋ยวยัยป้านั่นรอนาน"
"อื้อ"
ไคยะลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋านักเรียนแล้วเดินตามหลังคัตสึกิลงไปกินข้าวด้านล่าง
"ลงมากันแล้วหรอ แม่ว่าจะไปตามพอดี"
"ขอโทษที่ทำให้ต้องรอนะคะ"
"ไม่เป็นไรหรอกลูก รีบๆทานเถอะเดี๋ยวจะไปโรงเรียนสายเอา"
"ค่ะ"
คัตสึกิตักข้าววางไว้ตรงหน้าไคยะอย่างรู้หน้าที่ ทุกครั้งที่เธอมากินข้าวที่นี่คัตสึกิจะค่อยตักให้อยู่ตลอด แตกต่างกับตอนแรกที่เธอมาที่นี่เป็นไหนๆ
"รีบๆ กิน"
"รู้แล้วน่าคัตสึกิ"
ร่างบางหยิบช้อนส้อมขึ้นมาตักข้าวใส่ปากมากินอาหารบ้านคัตสึกิวันนี้ทำไมมันถึงรู้สึกแปลกๆ นะไม่เหมือนครั้งก่อนนะเลย
"แหม ได้กินข้าวตอนเช้าพร้อมกันแบบนี้ เหมือนคนพึ่งแต่งงานเลยนะจ๊ะ"
"พูดมากน่ายัยป้า แต่งงงแต่งงานอะไร"
"ก็มันจริงหนิ เหมือนคู่สามีภรรยาเลย"
"จะเหมือนได้ยังไงค่ะคุณแม่"
"ทำไมถึงไม่เหมือนละหนูไคยะ แบบนี้แม่ว่าเหมือนนะ"
"เลิกเพ้อเจ้อได้แล้วยัยป้า มันยังไม่เหมือนตรงที่ฉันกับยัยนั่นยังไม่แต่งกัน! ถ้าแต่งกันแล้วถึงจะเหมือนต่างหาก"
คำพูดของคนหัวร้อนข้างกายทำเอาไคยะถึงกับหน้าเปลี่ยนทันที ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีแดงเป็นเถือกๆ
"คัตสึกิพูดอะไรเนี่ย"
"ก็มันจริงไม่ใช่รึไง"
"บอกฉันสิไอ้ลูกบ้าว่าเมื่อกี้แกไม่ได้พูดประชดฉัน! ลูกสะใภ้ต้องเป็นหนูไคยะเท่านั้นนะไอ้ลูกบ้าถ้าเป็นคนอื่นฉันไม่ให้แต่ง"
"เออ ฉันไม่ได้พูดประชด ถ้าไม่แต่งกับยัยนี้แล้วจะแต่งกับใครวะ"
เหมือนถูกรุมแกล้งอยู่เลย ไคยะพยายามตักข้าวใส่ปากอย่างเงียบ เธอในตอนนี้ทำได้แค่เพียงนั่งหน้าแดง ทั้งสองคนพูดกันเหมือนไม่มีเธออยู่ตรงนี้เลยนะ!
10 นาทีผ่านไป
หลังจากเวลาอาหารเช้าจบลง คัตสึกิก็จึงพาไคยะออกจากบ้านเพื่อไปโรงเรียน
"ไปก่อนนะคะ"
ไคยะโค้งหัวให้มิทซุกิเช่นเคย
"จ้าลูกรักแล้วเจอกันนะจ๊ะ"
วันสอบเข้ายูเอ
หลังจากการฝึกฝนร่างกายเพื่อเข้ายูเอจบลง
มิโดริยะในช่วงนี้ฝึกร่างกายก็เอาแต่หลับและพึมพำอยู่ตลอดจนไม่เป็นอันเรียน คัตสึกิเองก็ฝึกใช้ระเบิดจนหนัก มือแทบไม่มีแรงจะถือของหรือหยิบแม้กระทั่งหยิบปากกา
แต่ที่กล่าวมาทั้งหมดมันคือสิบเดือนของพวกเขาทั้งสองคน ส่วนสิบเดือนของเธอบอกเลยว่านรกสุดๆ
มันเป็นอะไรที่ยากลำบากมากๆ
เพราะเธอและคัตสึกิจะมาฝึกกันในช่วงเช้าตรู่ของวันจันทร์จนถึงวันพฤหัสส่วนวันที่เหลือเธอจะ
ไปฝึกกับออลไมท์ที่ริมหาดพอฝึกช่วงเช้ากับ ออลไมท์เสร็จช่วงเย็นก็ถึงคิวของอาจารย์โชตะที่ต้องมาฝึกเธอควบคุมพลังต่อ
สิบเดือนนั้นจึงเป็นเรื่องที่หนักมากสำหรับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างไคยะ
แต่ถึงจะหนักยังไง เธอก็ผ่านเข้าอูเยไปแล้วเพราะการสอบรอบโคต้า วันนี้จึงเดินทางไปให้กำลังใจคัตสึกิที่จะสอบในรอบธรรมดา
"สู้ๆ ละ คัตสึกิ"
ไคยะพูดขึ้นพลางถอดผ้าพันคอของตัวเองไปพันให้คัตสึกิ
"เออ จะเอาที่หนึ่งมาให้ดู"
"รู้อยู่แล้วละ ว่าคัตสึกิต้องทำได้ อ๊ะ นั้นสงสัยเขาคงเรียกรวมแล้ว ไปเถอะคัตสึกิ เดี๋ยวฉันจะรออยู่แถวๆ นี้"
"ชิ พอถึงเวลาก็ไล่กันเลยนะ ไม่คิดจะให้กำลังใจกันหน่อยรึไง"
"ก็เมื่อกี้ให้ไปแล้วไง"
จะเอาอะไรอีกละ
"อย่างอื่น"
"เฮ้อ...."
ไคยะลอบถอดหายใจก่อนจะยืดปลายเท้าขึ้นไปหอมแก้มคนหัวร้อนอย่างแผ่วเบา เกิดเสียงดังฟอดขึ้นมา
ไคยะหอมแก้มคัตสึกิลงเบาๆ ก่อนจะรีบถอยหนีเพราะเด็กนักเรียนโรงเรียนต่างๆ ที่ยังไม่ได้ไปเข้าหอประชุม ต่างก็เริ่มมองพวกเขาสองคนเป็นตาเดียวกัน
"อีกข้าง ค่อยไปให้หลังสอบเสร็จนะคัตสึกิ"
ใบหน้าหวานเริ่มแดงเหอขึ้นมา
"ถือว่าเธอติดฉันอยู่ ฉันต้องไปแล้ว ไปนั่งรอเถอะ"
"อื้ม! โชคดีละ"
ไคยะอวยพรไล่หลังคัตสึกิที่เดินจากไป เธอเองก็ต้องรีบไปหาคุณปู่ด้วยเช่นกัน
ทางส่วนรับชม
"มาแล้วค่ะคุณปู่"
"มาสายนะไคยะ"
"ต้องขออภัยจริงๆ ค่ะ แล้วนี่อาจารย์พรีเซ็นต์ไมค์กำลังชี้แจงอยู่สินะคะ"
"อื้ม ใช่แล้วละหลังจากนี้เราก็จะได้เห็นการทดสอบแล้ว"
ไคยะมองดูเหล่านักเรียนในหอประชุมใหญ่จากทางด้านบน เธอฟังอาจารย์พรีเซ็นต์ไมค์อธิบายแนวทางการสอบแบบย่อยๆ
เห็นอาจารย์โชตะบอกว่าวันนี้พรีเซ็นไมค์รู้สึกเจ็บคอจึงขอวานให้เธอช่วยเขาอธิบายบางส่วนด้วยถ้าเขาร้องขอ
ไคยะจึงไม่สามารถปฏิเสธหน้าที่นี้ได้
"สงสัยวันนี้หนูคงไม่ได้ช่วยอาจารย์พรีเซ็นต์ไมค์แล้วละมั้งค่ะ อาจารย์อธิบายรัวๆขนาดนี้"
ไคยะเอ่ยติดตลก
แต่ขณะที่ไคยะคิดว่าเธอคงรอดจากการที่ไม่ต้องช่วยอาจารย์พรีเซ็ตไมค์อธิบายแล้ว จู่ๆก็มีผู้ชายสวมแว่นคนหนึ่งยืนขึ้นแล้วขอถามคำถามบ้างอย่าง
"ขอถามสักหน่อยได้ไหมครับ!?"
กรรม!
"ดูเหมือนว่าหลานต้องออกไปแล้วละนะ พรีเซ็นต์ไมค์มองมาทางเราแล้ว"
เนซึอดสงสารหลานสาวที่คิดว่าตัวเองรอดแล้วไม่ได้
"โธ่ไอ้สี่ตานั้นอาจารย์พรีเซ็นต์ไมค์จะอธิบายจบแล้วเชียว"
ไคยะบ่นงึมงำก่อนจะลุกเดินออกไป
ทางเวที
"มีคำถามอะไรงั้นรึพ่อหนุ่ม ถ้ามีคำถามก็รอสักครู่นะเพราะคนอธิบายกำลังเดินลงมาทางนี้น่ะ"
"ครับ!"
เด็กหนุ่มสวมแว่นตาตอบรับเสียงหนักแน่นเป็นเวลาที่นะไคยะเดินขึ้นมาถึงบนเวทีพอดี เอาละไม่ว่าจะถามคำถามแบบนั้นก็จะตอบให้ได้ แบบ Plus ultra!
"ไม่ทราบว่าสงสัยอะไรหรอคะ"
เธอถามขึ้นด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง ในหอประชุมเกิดความเงียบสายตาทุกคู่จ้องมองมาที่เธอหมดทุกคนรวมทั้งเด็กหนุ่มทั้งสองเองก็ไม่เว้น
"คะ...คุณคาวาอิหนิ ไปทำอะไรที่นั้นน่ะ"
"เฮอะ! ยัยนั่นมีอะไรเซอร์ไพรส์ตลอดเลยแหะ"
ความคิดเห็น