คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : EP.00 💋 Prologue (3)
และหลังจากนั้น
“ก็ไหงมึงบอกว่าไอ้ตี๋นั่นไม่ใช่น้องมึงไง!”
“!!!!”
กลับมาที่เหตุการณ์ปัจจุบันที่ฉันกำลังง้างมือเตรียมต่อยหน้าไอ้สารเลวนี่กันค่ะ
“ถึงมันไม่ใช่น้องกูจริงๆมึงก็ไม่มีสิทธิ์ไปทำแบบนี้กับคนที่เขาไม่เต็มใจเว้ย! มึงบอกกูมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าเว่ยหลงอยู่ที่ไหนไม่งั้นมึงตาย!!”
ฉันถอดรองเท้าส้นสูงยาวถึง 5 นิ้วออกมาโชว์แสนยานุภาพแห่งพลังแท่งเหล็กแหลมให้นิคดูเป็นขวัญตาก่อนตามันจะบอดถ้ายังไม่ยอมพูด
“พูดแล้วๆๆ ก็บอกแล้วไงว่ายอมแล้ว!!!”
ขณะเดียวกันภายในห้องนอนแออัดที่ภายในห้องประดับประดาไปด้วยของเล่นผู้ใหญ่เชิง 18+ เด็กหนุ่มร่างสูงถูกจับมานั่งมัดมือมัดเท้าและมัดปากอยู่บนเตียงในสภาพชุดนักเรียนมอปลายที่เหลือแต่กางเกงและเสื้อเชิตสีขาวที่ปลดกระดุมออกถึง 3 เม็ด
“!!!”
เว่ยหลงพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการนี้แม้เขาจะยังมึนๆกับยาสลบที่นิคใช้โบ๊ะตอนพาเขาขึ้นรถมา เป็นเพราะอุบายของนิคที่บอกว่าจะพาเขาไปหาเฌอที่มหาลัยฯเพราะเฌอสั่งมาแท้ๆ ก็เห็นเขาคุยกับเฌอก็นึกว่าเขาเป็นคนรู้จักของเฌอ แล้วเฌอก็ไม่ได้มีการเตือนเขาด้วยว่าผู้ชายคนนี้เป็นบุคคลอันตราย
นาทีนั้นเขาแค่อยากกลับบ้านพร้อมกับพี่สาวเท่านั้น ไม่คิดเลยว่าจะตัดสินใจผิดจนต้องมาเจออะไรแบบนี้
“ไหน มารึยังงงง”
เสียงหญิงวัยกลางคนมากมายดังขึ้นมาจากหน้าประตู เว่ยหลงถึงกับตัวสั่นเป็นลูกหมาตกน้ำ และเพียงไม่นานก็มีหญิงวัยคราวแม่ 8-9 คนเดินเข้ามาภายในห้องด้วยชุดวาบหวิดที่ดูแล้วชวนสะอิดสะเอียนมากกว่าปลุกอารมณ์
“อื้ม!!!!!”
เว่ยหลงพยายามดิ้นหนีอีกครั้งแต่แรงของเขามันก็อ่อนล้าลงเต็มที
‘อุ้ยตาย หล่อกว่าในรูปที่ส่งมาอีกนะตัวเอง’
‘หน้าเนียนจังเลย อกขาวอะไรเบอร์นั้นอ่ะ’
‘แก้มแดงระเรื่อด้วย น่ารักจังเลยยย’
‘ของดี เดี๋ยวเจ้ให้ทิปเพิ่ม’
“อื้ม!!!!!”
เว่ยหลงดิ้นหนีระหว่างที่หญิงร่างท้วมกำลังคลานเข้ามาจับที่ต้นขาของเขาโดยมีอีก 2 คนช่วยกันจับตัวและแยกขาของเขาให้อ้างออก
“ชู้วว ไม่ต้องกลัวนะพี่ๆไม่ชอบใช้ความรุ่นแรง”
“อื้ม!!!!!!!!!!”
เสียงร้องของเว่ยหลงร้องด้วยความทุกข์ทรมานขึ้นเมื่อหญิงคนนั้นปลดซิปกางเกงของเขาออก
โครม!!!!!!!!!!!!!
แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงเหมือนตู้หรืออะไรล้มลงมาจากชั้นล่าง ผ่านไปได้สักพักในระหว่างที่เหล่าหญิงวัยกลางคนพวกนี้กำลังมึนงงอยู่ประตูที่ไม่ได้ล็อคก็ค่อยๆถูกเปิดออกพร้อมกับร่างสูงโปร่งดีกรีดาวมหาลัยฯกำลังเอาประแจหกเหลี่ยมรูปตัว L ชี้หน้าเหล่าบรรดาหญิงวัยกลางคนอย่างเอาเรื่อง
“ใครแตะเขาได้เป็นศพไม่มีญาติแน่!”
“!!!”
เหล่าหญิงวัยกลางคนตกใจเล็กน้อยที่เห็นฉันบุกมายืนด่าปาวๆราวกับคนเสียสติ พวกเธอต่างมองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาเพราะคิดว่าฉันคนเดียวคงจะสู้อะไรพวกเธอไม่ได้
“นี่หนู เข้าห้องผิดแล้วจ้า ‘ซ่อง’ ไปทางนู้น ฮิฮิฮิ”
ผลั๊ว! พลั๊ก! ตุ๊บ.....
ฉันตรงเข้าไปใช้ประแจตีขาผู้หญิงที่ว่าฉันเป็นคุณตัวให้ล้มก่อนจะเสยเข่าเข้าที่หน้าอย่างจังทำให้เธอหงายหลังล้มลงสลบคาที่ทันที
“กรี๊ด!!!! แกทำเพื่อนฉัน!!!”
วีรกรรมของฉันทำให้เหล่าหญิงวัยกลางคนทนไม่ไหวรีบตรงเข้ามาเตรียมจะรุมตบฉัน
“นี่คือการไลฟ์สดนะคะทุกคน ดูไว้ให้ดีๆค่ะใบหน้าของพวกโรคจิตที่หลอกพาเด็กมาขายบริการ!!”
แต่โมเดล เฟย์ และมายมิ้น ก็ได้วิ่งตรงเข้ามาในทำทีเป็นเปิดโทรศัพท์ไลฟ์สดหลอกพวกเธอ
“กรี๊ด!!!!!!!!”
ด้วยความอับอายในสภาพของตัวเองตอนนี้หญิงวัยกลางคนเหล่านั้นจึงได้รีบวิ่งหนีกล้องออกไปจากห้องอย่างจ้าละหวั่นทิ้งให้เว่ยหลงนั่งก้มหน้าแน่นิ่งอยู่อย่างนั้นเพียงคนเดียวบนเตียง
“เว่ยหลง!”
ฉันทิ้งประแจแล้วรีบตรงไปแก้เชือกที่มัดตามตัวเขาออก มือของเขาสั่นเครือมากฉันจึงใช้ 2 มือกุมมือเขาไว้ไม่ห่าง
“ฉันขอโทษนะ ฉันขอโทษ”
ฉันพูดมันออกมาจากใจจริง ตอนนี้ชายร่างสูงที่ดูแข็งแรงและองอาจแลดูตัวเล็กลงและอ่อนแอมาก มันช่างต่างจากภาพของเว่ยหลงที่ใครหลายๆคนได้เห็น เขาไร้เดียงสากว่าที่ฉันเคยคิดไว้มาก
“ฮึก..”
เว่ยหลงยังคงก้มหน้าไม่พูดไม่จามีเพียงเสียงสะอื้นและน้ำตาไหลอาบแก้มเท่านั้น
“ต่อไปนี้จะไม่มีใครทำอะไรนายได้ฉันสัญญา”
ฉันเอื้อมมือออกไปคว้าร่างของเขามากอดไว้แนบอก นาทีนั้นเว่ยหลงถึงกับกลั้นความแข็งแกร่งเอาไว้ไม่อยู่เขาสวมกอดฉันกลับแล้วปล่อยโฮออกมาอย่างน่าสงสาร
ต่อไปนี้ฉันจะไม่ให้เหตุการณ์แบบนี้มันเกิดขึ้นอีกแล้ว ฉันจะดูแลเขาอย่างดี และจะไม่ทิ้งให้เขาต้องอยู่ตัวคนเดียวอีกเด็ดขาด
และนับจากวันนั้น... นอกจากฉันที่เปลี่ยนไปเว่ยหลงเองก็เปลี่ยนไปเช่นกัน ฉันไม่เห็นน้ำตาของผู้ชายที่ชื่อ จาง เว่ยหลง อีกเลย
ความคิดเห็น