คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : EP.10 || Nice to see you again (4)
EP.10
Nice to see you again (4)
--------------------------
พึบ!
“อื้ม!!!!.....”
โดยไม่ทันตั้งตัว ลูคัสที่เหลืออดกับสถานการณ์นี้แล้วก็ได้เอาผ้าเช็ดหน้าในสูทออกมาก่อนหยิบขวดยาสลบบนโต๊ะมาเทใส่ผ้าแล้วใช้มันโปะเข้าที่ใบหน้าของฉันอย่างรวดเร็วเล่นเอาฉันไม่ทันได้หายตกใจก็สลบเหงือกคาที่ไปซะแล้ว
ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก...
เสียงเข็มนาฬิกาแบบโบราณข้างผนังดังก้องในหัวฉันราวกับมันเป็นส่วนหนึ่งของความฝันอันยาวนาน ฉันรู้สึกคุ้นเคยเสียงนาฬิกานี้แปลกๆ และยังรู้สึกด้วยว่าเมื่อกี้ฉันฝันแต่พอลืมตาตื่นฉันกลับจำไม่ได้ว่าเมื่อกี้ฉันฝันถึงเรื่องอะไร
“......!!!”
ฉันค่อยๆเปิดเปลือกตาออก พอมองไปรอบๆฉันก็ต้องเบิกตาโตด้วยความตกใจเพราะร่างกายของฉันตอนนี้ถูกผ้าผูกแขนผูกขาและปิดปากไว้อยู่บนเตียงของห้องห้องหนึ่ง
‘เธอเห็นสิ่งที่นายทำแล้ว ทีนี้จะเอาไง จะลบความทรงจำเธอก็ไม่ได้’
เสียงคุ้นหูเหมือนเสียงของพนักงานร้านที่ชื่อศิลาดังลอดออกมาจากช่องว่างของประตูห้องที่ถูกแง้มไว้
วิลล์ : ใจเย็นก่อนพี่ศิลา เราไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย ก็แค่...
ศิลา : ก็แค่ลูคัสแทงกริชเงินใส่คนอื่นต่อหน้าเธอ
ลูคัส : เธอเข้ามาไม่ทันตอนผู้หญิงคนนั้นโดนแทง เธอไม่รู้หรอก
ศิลา : ไม่รู้? เด็ก 3 ขวบเห็นยังเดาได้เลย หลักฐานคามือซะขนาดนี้
เจย์ : เอาเถอะน่า โวยวายไปก็ใช่ว่าจะช่วยให้อะไรมันดีขึ้นได้ มีแต่ต้องเอาเธอมาคุยให้รู้เรื่องเท่านั้น
แซค : สภาพตอนนี้คิดว่าจะคุยกันรู้เรื่องเหรอ ไม่ช็อคตายก็บุญแล้ว
วี : หรือจะให้พี่วิลล์อธิบายเรื่องทุกอย่างกับเธอเหมือนตอนนั้น เธออาจจะเข้าใจอีกครั้งก็ได้
นาคิน : ถ้าทำแบบนั้นแล้วเกิดสภาฯจับได้ล่ะ ก็รู้นิว่านี่เป็นคำสั่งของท่านยมทูต เราจะให้เธอกลับมาวนลูปเดิมไม่ได้
วี : เราก็แค่ไม่พูด พี่ไม่พูด ผมไม่พูด ใครจะรู้
เอริก้า : แล้วความรู้สึกของนาราล่ะคะ มันจะเป็นยังไง
อะไรกันเนี่ย!? นี่พวกเขากำลังพูดเรื่องอะไรกัน!?
ในขณะที่ฉันกำลังตะกายตัวเองขึ้นมาพิงพนักเตียง จู่ๆพวกเขาก็แน่นิ่งไปเหมือนจะสัมผัสได้ว่าฉันตื่นแล้ว
“เดี๋ยวฉันจัดการเอง”
วิลล์ส่งสัญญาณมือให้ทุกคนรออยู่ที่เดิมแล้วตัวเองก็เดินเข้ามาในห้องนอนนี้
“!!!!”
ฉันตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อเลยรีบตะกายตัวหนีเขาเข้ามุมเตียงสุดชีวิต
“ไม่เป็นไรนารา ฉันไม่ได้จะทำร้ายเธอ”
ใครจะไปเชื่อ! ก็ฉันดันรู้ความลับอันดำมืดของบาร์แห่งนี้แล้วนี่หน่า แล้วอีกอย่าง นี่เขารู้ชื่อเล่นฉันได้ยังไงเนี่ย?
“ฉันขอนั่งตรงนี้นะ” วิลล์ย่อตัวนั่งลงบนขอบเตียงที่อยู่ฝั่งตรงข้ามจุดที่ฉันหลบอยู่ “สิ่งที่เธอเห็นมันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิดนะ”
จะไม่ได้เป็นได้ยังไง ก็เธอคนนั้นตายแล้...
“ขอบคุณนะคะที่ให้ใช้ห้องน้ำ”
“!”
เสียงหนึ่งดังขึ้นมาจากห้องโถงตรงจุดที่พวกเขายืนออกันอยู่ ตอนนี้ประตูห้องนอนเปิดกว้างฉันเลยสามารถมองเห็นทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างห้องนอนกับห้องโถงได้
หญิงสาวคนเดิมที่ฉันเห็นว่าเธอถูกลูคัสแทงเดินเข้ามาหากลุ่มพวกเขาที่ยืนอยู่ด้านนอกด้วยท่าทางอารมณ์ดีและไม่มีบาดแผลตามตัวเธอเลยแม้แต่แผลเดียวร่วมถึงคราบเลือดที่เคยไหลเอ่อเต็มชุดเดรสสีชมพูอ่อนของเธอด้วย
“วันนี้ฉันใช้บริการห้องนี้จนค่ำเลย ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะคะ”
“ไม่เป็นไรครับ พวกเรายินดี” ลูคัสส่งยิ้มตอบกลับให้เธอ
“คุณได้ใช้บริการห้องนี้แล้วถ้างั้นก็ทำตามกฎด้วยนะครับ” ศิลาเน้นย้ำเธออีกรอบ
“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ฉันจะไม่กลับมาที่บาร์แห่งนี้อีกถ้าไม่ถูก ‘คำสาปผูกวิญญาณ’ เล่นงานอีกครั้ง ขอบคุณทุกคนที่ช่วยนะคะ”
เธอโค้งรับอย่างสุภาพก่อนเดินจากไปราวกับเป็นลูกค้าธรรมดาๆคนนึงของบาร์
“ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณนะคะ”
“กลับบ้านดีๆนะคร้าบบบ”
ฉันได้แต่นั่งงงเป็นไก่ตาแตก เมื่อกี้ฉันไม่ได้ฝันไปแน่ๆ เธอถูกแทงเลือดอาบจริงๆ แล้วไหงเธอคนนั้นถึงไม่สังเกตเห็นเลยว่าฉันถูกมัดมือมัดเท้าอยู่บนเตียงนี้?
“ฉันจะเดินเข้าไปแกะผ้าให้นะ ไม่ต้องกลัว”
พูดจบวิลล์ก็เดินอ้อมเตียงมาทางฉันแล้วเอื้อมมือตรงมาปลดผ้าที่พันธนาการตามร่างกายฉันอยู่
“พวกคุณมัดฉันทำไม”
ทันทีที่ผ้าหลุดจากปากฉันก็เอ่ยถามวิลล์ทันที
“ก็ถ้าไม่มัดเธอไว้เธอคงวิ่งหนีกระเจิงหรือไม่ก็คงโทรบอกตำรวจให้มาจับพวกเราแล้วน่ะสิ”
“แล้วพวกคุณจะทำตัวน่าสงสัยทำไมล่ะ ไหนจะเขาที่โปะยาสลบฉันอีก ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้นด้วย” ฉันชี้ไปหาลูคัสราวกับเด็กน้อยกำลังฟ้องอาจารย์ว่าถูกเพื่อนคนนั้นแกล้ง
“ลูคัสเขาตกใจน่ะ บางทีเขาก็ชอบทำอะไรแบบคนคิดน้อยไปบ้าง อย่าถือสาเลย”
ฉันหันค้อนอันเบ้อเร้อใส่ลูคัสแต่เจ้าตัวก็เอาแต่ยืนกอดอกหันหน้าหนีลูกเดียว
“แล้วผู้หญิงคนนั้น ฉันเห็นว่าเธอถูกแทงเลือดไหลเต็มเลย”
“ถูกแทงเหรอ? หึ เธอตาฟาดแล้วล่ะ ผู้หญิงคนนั้นแค่เมาแล้วทำไวน์หกใส่เสื้อเท่านั้น”
“หะ? ไวน์เหรอ? แต่ฉันว่าฉันดูไม่ผิดแน่ๆ ดูยังไงมันก็เป็นเลือด”
“เวลาคนเราตกใจสมองจะตัดสินสิ่งที่อยู่ตรงหน้าตามความรู้สึกแรกของเราเสมอ ไม่แปลกที่เธอจะคิดอย่างนั้น ก็ตอนนั้นลูคัสถือของมีคมอยู่ด้วยนี่หน่า”
“...”
ที่เขาพูดมันก็น่าคิด เราก็เห็นกับตาว่าผู้หญิงคนนั้นยังไม่ตายนิ
“ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วนะ เธอมาทำอะไรที่ Magic Bar ในเวลาแบบนี้เหรอ”
เออจริงด้วย เกือบลืมไปเลยว่าเรามาที่นี่ทำไม
“ฉันอยากคุยเรื่องงานเพ้นท์กำแพงก่อนหน้านั้นกับพวกคุณ ได้โปรดรับโปรเจคนี้ทีเถอะนะคะ ถ้างานของเราผิดพลาดตรงไหนฉันยินดีแก้ไขให้จนกว่าพวกคุณจะพอใจเลย”
“เอ่อ.. งานนี้มันไม่ใช่การตัดสินใจของฉันซะด้วยสิ ขอโทษด้วยนะ”
“งะ..งั้น ฉันขอคุยกับคุณลูคัสได้ไหมคะ”
ฉันหันควับไปมองลูคัสตรงๆพลอยทำให้ทุกคนต้องเหลียวตาหันไปมองทางเขาเป็นตาเดียวด้วยเช่นกัน
“...”
ลูคัสไม่ตอบอะไร เขาได้แต่ชายตามองตอบกลับด้วยท่าทีรำคาญนิดๆก็เท่านั้น ไหนๆฉันก็ถ่อมาถึงขนาดนี้แล้วฉันต้องได้อะไรจากค่าเหนื่อยครั้งนี้บ้างล่ะน่า สู้เว่ย!
ความคิดเห็น