ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : STORY >_
                ทั้งสองเดินออกจากโรงเรียนไป
    “มิเร!! นั่นโครุ”  โกรุพูดพร้อมสะกิดมิเรให้ดูหญิงสาวที่เดินเข้ามาในโรงเรียน
“ ใช่จริงๆด้วย แล้วนั่นใครล่ะ” มิเรพร้อมชี้ไปยังชายหนุ่มที่ลงจากรถสีดำคันงามและออกมายืนพิงรถ
“ กรี๊ดๆๆ!!! กรี๊ดๆๆ!!!ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  เสียงกรี๊ดของพวกสาวโรงเรียนไซโฮนาระ ดังสนั่นหวั่นไหว
“กรี๊ดๆ!! ฟูจิยาม่า  ชิซึ    ใช่จริงๆๆด้วย กรี๊ดๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!“  กลุ่มนักเรียนกลุ่มหนึ่งตะโกนขึ้นพร้อมกรีดร้องแผดเสียงอันสูงปรุ๊ดดด <*> o <*>
“ฟูจิยาม่า  ชิซิ    งั้นหรอ !! ???” มิเรพึมพำเบาๆ  แต่ก็ทำให้โกรุได้ยิน
“เธอจะบอกอีกใช่ไม๊ว่าเธอไม่รู้จักคน คนนี้!!  เธอนี่น่ะ  อ่อนต่อโลกจริงๆ”  โกรุพูดพรางสายหน้า 
แต่สายยังคงมองไปด้านนอก  ที่กรี๊ดยังไม่หยุด
“เปล่า .ฉันแค่  แค่  คุ้นๆน่ะ”  มิเรพูดทำเอาโกรุตกใจขึ้นมาทันที
“ห่า!  คุ้นงั้นหรอ ..”  โกรุ ตะโกนแหกปากซะดังลั่น
“นี่  โกรุอย่าเว่อซ์  ได้ไหม !!”  มิเรพูดเป็นเชิงดุ
“ป่าว..ซ่ะหน่อย  ก็ดูเธอพูดเข้าซิ”  โกรุทำหน้างอ
“เอ้อ !!  แล้วทำไมเธอถึงคุ้นอ่ะ “  โกรุพูดรัวอย่างรวดเร็ว ทำเอาความคิดของมิเรกระเจิงไปโน้น 
กองขยะหน้าโรงเรียน  0_0
“ โกรุ เธอกำลังพังทลายความคิดช้านนนน”  มิเรพูดกัดฟันแน่น  มองโกรุด้วยสายตาอันโหดเหี้ยม
“เออ  ฮิฮิ ก็ได้ฉันเงียบก็ได้”  โกรุพูด แล้วยิ้มแหย่ๆๆ    พรางทำมือรูดซิบปาก
“โกรุ!!    มานี่  ฉันขอเห็นหน้าหนุ่มหล่อคนนี้หน่อยซิ” มิเรลากโกรุ  ไปยังหน้าโรงเรียน  โกรุกล้าๆกลัวๆ  ก็เพราะว่ากลัวเพื่อนเธอจะทำเรื่องเปิ่นอีกล่ะซิ
“มิเร ๆ
“ไหนๆ มองไม่เห็นอ่ะ  โกรุ คนเยอะจัง”  มิเรทำท่าชะเง้อ  ทำไมกันน่ะ  ยัยสาวพวกนั้นไปกินยาบ้าผู้ชายมาจากที่เดียวกันรึไง!!  ถึงได้กรี๊ด ไม่หยุดไม่หย่อนขนาดนี้ 
ทำไมฉันถึงคุ้นไอ้ชื่อนี้จังน่ะ  ฟูจิยาม่า  ชิซึ หรอ  คิดเร้ว  คิดซิๆๆคิดๆๆ เอาว่ะ  ขอดูหน้าซ่ะทีเหอะ  
ในขณะที่มิเรกำลังฝ่าวงล้อม  โกรุก็เอามืออุดหูไว้  เพราะมิฉะนั้นเธอคงต้องแก้วหูแตกตายแน่ๆ!!!
“มิเรๆ เธออยู่ไหนน่ะ  มิเร เธอกำลังหาเรื่องใส่ตัวน่ะ  เดี๋ยวก็ถูกแฟนคลับไอ้หน้าเก็กนั่นตื้บหรอก  มิเรเอ้ย” 
โกรุบ่นพึมพำอยู่คนเดียว  พรางเอามือปิดหู
  และ  แล้ว  มิเรก็มุดฝ่าวงล้อม  พวกสาวพวกนั้นเข้ามาได้!      มันทำให้เธอเป็นจุดเด่น!!
  แล้วเรื่องไม่คาดคิดก็เกินขึ้น    !!!!!!
    มิเรเดินอย่างกุลสตรีไทยเข้าไปหาชายหนุ่มตรงหน้า!!  แล้วเธอก็ ..สะดุด!!
    พลั่ก!!
  อ๊าย!!  เปิ่นอีกแล้วเรา  น่าขายหน้าฉิบ  จะเอาหน้าไม่ไว้ไหนว่ะเนี่ย  โอ๊ยๆตายตายๆ  มิเรคิด และไม่อยากเงยหน้าขึ้น  เพราะตอนนี้เธอกำลังเป็นจุดเด่น  ทุกสายตาจับจ้องมาทางมิเรเป็นสายตาเดียวกัน
    แล้วชายหนุ่มตรงหน้าที่ยืนพิงรถอยู่นาน  ได้หันมา พร้อมตกใจ !! แล้วเข้ามาช่วยพยุงมิเรขึ้นมา
มิเรเงยหน้าขึ้น    ทั้งสองประจันหน้ากัน
“ เฮ้ย / เฮ้ย”    ชิซึและมิเรพูดขึ้นพร้อมกัน
“ยัยเปิ่นมิเร / ไอ้คุณชายชิซึ”  ทั้งสองพร้อมกันอีก
“เธอจริงๆด้วย  /  นายจริงๆด้วย” เอาอีกแล้ว
    แล้วทั้งสองก็กอดกันเกลียว  นั่นเป็นเหตุให้เสียงกรี๊ดที่ดังสนั่น  พักศึก เงียบราวกับป่าช้าดีๆนี่เอง
“ไม่ได้เจอกันตั้งนาน  คิดถึงจางเยย”  มิเรพูดพร้อมตบไหล่ชิซึ
“เธอสบายดีหรอ ฮ่ะๆๆๆๆเธอยังเปิ่นเหมือนเดิมซิท่า ฮ่าๆๆ”  ชิซึพูดพร้อมตบหัวมิเร
“ก็ใช่อ่ะดิ  นายก็รู้มาตั้งแต่เด็กแล้วนี่ ..ยังมาล้ออีก ชิส์ ”
      มิเรพูดทำทีงอน  แต่เธอก็ดีใจมากที่ได้เจอเพื่อนที่สนิท  สมัยเด็กๆ  ซึ่งซี้มากเช่นเดียวกับโกรุ  แต่มิเรสนิทกับ
ชิซึมากเป็นพิเศษ ก่อนที่จะมาสนิทกับโกรุอีก    สมัยเด็กๆ มีแต่คนแซวว่า มิเรกับชิซึเป็นแฟนกัน  แต่ !!
    สำหรับเธอทั้งสอง มันคือเพื่อนซี้ ที่รู้ทะลุ ทะลวงใส้ทะลวงพุง ความลับอะไรของมิเร ชิซึรู้หมด  จนยากที่จะแปลเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่คนเค้าคิดกัน  แต่ทั้งสองก็ไม่ได้แคร์  คิดกันแค่ว่า  มันเป็นเรื่องตลกเท่านั้นเอง*-_-*
    มิเรและชิซึเรียนหนังสือด้วยกันตั้งแต่เด็ก  พอชิซึย้ายไปโรงเรียนอื่น  โกรุก็เข้ามาเรียนแทนชิซึ  แล้วมิเรกับโกรุก็สนิทกัน  หลังจากนั้นพ่อของมิเรก็ย้ายมิเรไปอยู่โรงเรียนเดียวกับชิซึ  ทำให้เธอและชิซึสนิทกันอีกครั้ง  แล้วทั้งสองก็แยกย้ายกันไปอยู่คนล่ะโรงเรียน  มิเรจึงได้มาเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับโกรุ ซึ่งพ่อของโกรุเป็นเจ้าของ*_*......
  -----------------
  อยากบอกว่าตอนนี้ไม่มีเวลาเลยอ่ะ  อิอิ
  แต่จะพยายามน่ะ
...........................
  เป็นกำลังใจให้ด้วยแล้วกัน <_>...
  ต่อไปคุณจะได้  พบชายหนุ่มสุดหล่อ ของเรา  ในตอนต่อไปแล้วทั้งสองจะเจอกันได้ยังไง    แล้ว  พวกเค้าจะทำให้เรา อึ้ง !! มาแค่ไหน
  ...เชิญติดตามตอนต่อไป...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น