คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : โจรขโมยผลไม้
“อาารอเธอีึ้นแล้วละ เี่ยวพัผ่อนที่โรพยาบาลนี้อีสัวันสอวันเธอ็ลับบ้านไ้แล้วละ แล้วทำไมร่าายอเธอถึเสียเลือมานานั้นละเนี่ย วันหลัะทำอะไร็ระวัหน่อย็แล้วันนะ เอาล่ะัน้อไปรวนไ้อีห้อหนึ่อัว่อนนะ” หมอนนี้ไม่ใ้ใรที่ไหนเาือหมอหน้าบ เฮฟเว่น แนเลเลอร์หมอสุอัริยะที่ไม่ว่านไ้ป่วยใล้ายแ่ไหน็รัษาให้หายไ้
“่ะ อบุมา่ะ” ฮิเมามิ ไอสะที่อยู่บนเียในห้อผู้ป่วยไ้พยัหน้าอบหมอ
“เอ๊ะ เ้าหนุ่มนนี้ทำไมถึมานอนรนี้ละเนี่ย แ่็่าเถอะเมื่อืนเาเหนื่อยมาเาอุ้มเธอมาที่โรพยาบาลนี่นินา” หมอบเหลือบไปเห็นทานาะที่หลับอยู่รมุมนึอห้อผู้ป่วยเานั่หลับพร้อมับมีผ้าห่มลุมทั้ัวอเาไว้
หมอบพูบทานาะ็่อยๆลืมาึ้นมา เา็ื่นใับภาพรหน้าทันที
“เย้ย บ” ทานาะร้อออมาะที่เห็นหน้าหมอที่้มมอเา
“ไอ้เ้าหนุ่มนนี้ เธอนี้เป็นนที่เสียมารยาทะริเียว” หมอพูับทานาะเสร็เา็เินออไปาห้อทันที
ฮิเมามิ ไอสะ รีบเินออไปปิผ้าม่านในห้อผู้ป่วยเพื่อไม่ให้แสเ้ามาในห้อ พร้อมับลุึ้นไปนอนบนเียผู้ป่วยอเธอเหมือนเิม แล้วเธอ็หันหน้าไปมอทานาะ้วยสายาที่เปล่ประาย
“ุไม่เป็นอะไรใ้ไหม” ฮิเมามิ ไอสะถามทานาะ
“อืม ไม่เป็นอะไรแล้วอบุมา” ทานาะอบุฮิเมามิ ไอสะ ที่่วยปิผ้าม่านันแให้ับเา เาลุึ้นเินไป้าๆเียผู้ป่วย พร้อมับปอผลแอปเปิ้ลให้ับเธอ
“ันหมายถึ ร่าายอุที่ื่มเลืออันไปนะไม่เป็นไรใ้ไหม” ฮิเมามิ ไอสะถามอีรั้
“อ่อเรื่อนั้นเอ ไม่เป็นอะไรแล้วยัแ็แรีอย่าที่เธอเห็นนี่แหละ และันยัอบอบุเธอ้วย ที่ลแลเปลี่ยนับ้อลอัน” ทานาะอบพร้อมับหยิบแอปเปิ้ลิ้นเล็ป้อนให้ับฮิเมามิ ไอสะ
ทันทีที่ทานาะยื่นแอปเปิ้ลใล้ปาเธอ เธอ็เินอายหน้าแออมาพร้อมับอ้าปาัแอปเปิ้ลเบาๆ
“แสว่าุอยู่ที่นี้เพื่อทำามสัาสินะ” ฮิเมามิ ไอสะถามอีรอบเพื่อวามแน่ใ
“อืม” ทานาะอบพร้อมหยิบแอปเปิ้ลิ้นให่เ้าไปในปาเรื่อยๆนหม
“แ่ันยัไม่มีอะไรที่ัน้อารานายเลย” ฮิเมามิ ไอสะพูออมาพร้อมมอไปที่านแอปเปิ้ลที่ว่าเปล่า
“ไม่เป็นไร ่วนี้ันยัอยู่ที่เมือแห่ารศึษานี้ ถ้าเธอมีวามปราถนาอะไร ในอนนั้นเธอ่อยบอัน็ไ้” ทานาะอบ
“แล้วุื่ออะไร” ฮิเมามิ ไอสะถาม
“เรียันว่า ทานาะเยๆ็ไ้” ทานาะอบ
“ยินีที่ไ้รู้ัทานาะุ ันื่อฮิเมามิ ไอสะั้แ่วันนี้ไปอฝาัว้วยนะ” เธออบทานาะพร้อมยื่นมือออมาเพื่อะับมือทำวามรู้ัับทานาะ
“ุ๊บ ยินีที่รู้ัเ่นัน” ทานาะที่ำลัินผลไม้เยี่ยมไ้อฮิเมามิ ไอสะอยู่ เห็นเธอเอื้อมมือออมามา เา็ับมืออเธอพร้อมูบเบาๆไปที่มืออเธอทันที
ฮิเมามิ ไอสะ เินอาย หน้าอเธอแทันที เธอรีบแล้หลับพร้อมับเอาผ้าห่มึ้นมาปิหน้าอเธอทันที
“หึหึหึ ้วยารุ๊บอัน ะทำให้เธอลืมเรื่อระเ้าผลไม้ที่เราินอเธอไปนหมไ้สินะ” ทานาะยิ้มมุมปาอย่าละอายในิหน่อยที่เผลอินผลไม้เยี่ยมไ้อเธอไปหม เพราะั้แ่มาโลนี้เายัไม่ไ้ินอะไรเลย
ในห้อพยาบาลอีห้อ
“แล้ว ออเรโอลัส เป็นยัไบ้าละ” ามิโวโทวมะถามะมออูสเลปอแอปเปิ้ลให้ับเา
“สูเสียวามทรำทั้หม พลัเวทย์็หายะเ็บวาะมัน็ยัไอยู่เลย้อปลอมแปลใบหน้าแล้วปล่อยไปถึะ้อเสียเวลาหลบหน้าออัศวินสัหน่อยละนะ” สเลอบ
“ั้นหรอ” โทวมะถอนหายใพร้อมมอออไปที่หน้า่า
“โรเรียนมิาวะ ุุ็ถูปิไปแล้วอยาะพูอบในายอยู่เหมือนัน แ่็รู้สึว่าบ้าบอไปหน่อย เพราะยัไนาย็แ่ทำให้ออเรโอลัสทำลายัวเอเยๆ” สเลพูึ้นมา
“หึ อบุารแสอท่านาทิโว โทวมะนนี้ะเถอะนาแนาไปแล้วยัอทนฝืนเ็บเินเ้าหาหมอนั้น นทำให้หมอนั้นใลัวไ้ละัน” ามิโวโทวมะยือพูึ้น
“เ็บมานประสาทเป็นอำมพาละสิ อยู่ในสภาพ๊อนไม่มีสิะหา แบบเียวับที่ออเรโอลัสเอาเ็มแทัวเอไ” สเลเอ็พูึ้นมา
“อย่าเอาันไปรวมับเ้าหมอนั้นเียวนะ อ้าไปว่า ทำไปเพราะ่วยผู้หิแถมยัใ้เวทย์มน์พิลึๆแบบนั้น แถมยัะใ้ผีูเลือที่ไม่รู้ว่ามีริรึปาว” โทวมะพูึ้นมา
“มีริสิ ผีูเลือนะันเห็นับาัวเอเลยละ”สเลอบ
“เอ๋ ริหรอเห็นเมื่อไร” โทวมะถาม
“็หลัานายสลบไปนั้นแหละ ที่นายับฮิเมามิ ไอสะมาอยู่ที่โรพยาบาลนี่ไ้็เพราะเาเป็นนแบพวนายมายัไล่ะ”
สเลอบ
!
ความคิดเห็น