เกมมรณะของบาปเเห่งความโลภ

ลำดับตอนที่ #2 : เกมมรณะ

"สวัสดีครับคุณมนุษย์บนดิน"

หลังจากนั้นผมตื่นที่นั่งบนเก้าอี้มีน้ำชาตั้งอยู่ข้างหน้าพวกเรา ในห้องนั้นมันเงียบอยู่ดีๆคุณดามินะก่อนพูดเสียงดัง

"แกมันไอ้โรคจิต บังคับเล่นเกมบ้าๆ"

คนประหลาดตอบอย่างดูสนุกสนาน

"นั้นมันคุณดามินะ ที่เคยเล่นเกมกับผมนี้น่าอย่าด่าผมดิค้าบ"

"คุณดามินะครับเขาคือใคร คุณมีอะไรเกี่ยวกับมันหรือครับ"

เขาเป็นคนใส่หน้ากากแปลกๆท่อนล่างเป็นรูปอินฟินิตี้เละท่อนเป็นดวงตาชายก็ทักส่วนก่อน

"เอาน่าๆไปเรากับคุณก็รู้กฎของเกมดีนะครับ"

คุณดามินะก็ตอบ

"ฉันรู้กฏดีๆ เเต่ทำไมเราต้องเกมนี้อีกด้วย!!"

"คงเป็นโชคชะตามั้งค้าบ~"

"ฉันเกลียดเเกเพราะเเกทำให้..!"

"คุณรู้ว่าถ้าบอกใครกฏจะทำงานนะค้าบอิอิ~"

ผมสับสนมากว่าพวกเขารู้มีอะไรเกี่ยวกันเเต่มือผมมันเอาออกจากเก้าอี้ตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรหนักๆมาทับไว้

"ครั้งนี้ผมจะเรียกพวกนาย ว่าคุณนะเพราะมีผู้เล่นเก่ามาด้วย"

"เเล้วเเต่ไอ้โรคจิตจอมบงการ"

ทั้งสองคนกันอย่างมีเหตุการณ์อะไรก่อนผมจะมาที่นี้

"อย่าเรียกผมเเบบนั้น ผมชื่อเเมมม่อมนะ กรุณาเรียกด้วยนะครับ"

"พวกคุณจะกินน้ำชาไหมครับ"

ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเเต่ถ้าได้ชาสักแก้วคงจะติด

"งั้นผมขอเเก้วหนึ่งนะครับ"

คุณดามินะตะโกนมาหาผม

"อย่าไปกินนะ มันทำมาจาก....นะ"

"อย่าพูดสิครับ"

ผมไม่รู้มีอะไรอยู่ในน้ำนั้นได้เเต่สงสัยเเต่ผมทำตามที่คุณดามินะพูดจะดีกว่า

ต่อมาชายปริศนาพูดออกมาอย่างดัง

"คุณมาเกมกับผมไหมล่ะ"

"มันเป็นอะไรครับ"

"เกมมรณะเเห่งความปรารถนาไงครับ"

มันดูบ้ามากเเต่คุณดามินะดูเงียบเหมือนเห็นเจอมาก่อนเเต่ที่รู้ผมไม่เอาเเน่ๆ

"ผมไม่เล่.."

"งั้นมาบอกกฏเกมเเห่งความปราถนากันเถอะ"