ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    เกมมรณะของบาปเเห่งความโลภ

    ลำดับตอนที่ #1 : มันเป็นใคร

    • อัปเดตล่าสุด 1 มิ.ย. 67


    ห้องเรียน
    ม.3/5
    "สวัสดีครับผมชื่อชาดามิ โคจิอายุ15ปีขอฝากตัวด้วยนะครับ"
    "นี้คือนักเรียนใหม่นะให้ชาดามิไปนั่งตรงนั้นนะ"
    ผมเป็นนักเรียนใหม่
    "นี้นายมาเรียนจากบ้านนอกหรอ"
    "ใช่ครับ"
    ก่อนเริ่มคาบเรียนมีคนถามผมเเบบนี้ตลอด
    "นักเรียนมาเริ่มเรียนกัน"

    "ครับ/ค่ะ"
    การเรียนในโตเกียวมันต่างมาก ผมคิดมากจนเหม่อ
    "นักเรียนใหม่คิดอะไรไปยืนหน้าห้องไป"

    "นักเรียนใหม่วันเเรกก็โดน"

    ครูอะไรตาไวจัด



    ตอนเที่ยง

    ผมได้นั่งกินข้าวคนเดียวเราเป็นนักเรียนใหม่นี่น่า555 
    อยู่ดีๆมีใครบ้างมาทัก

    "นายชาดามิ ใช่ไหม"

    "ครับ"
    "เราโยมะ ยาชิมะเรามาเป็นเพื่อนกันไหม"
    "ทำไมอยากเพื่อนคนบ้านนอกหรอครับ"
    "เป็นเพื่อนไม่เเบ่งชนชั้นหรอกนะ"

    "งั้นก็ได้ครับ"

    "เอาน่า ไม่ต้องใส่ใจมากินข้าวกันเถอะ"
    อยู่ดีๆ ผมก็ได้มีเพื่อนคนเเรกยาชิมะ เขาดูเหมือนคนนิสัยดี ผมได้กินข้าวด้วยกินเสร็จผมเลยรีบหนีไปดีกว่าผมเข้ากับคนไม่เก่ง༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ



    ตอนเย็นในห้องเรียน ม.3/5

    "เราจะมาเรียนเรื่องประวัติศาสตร์กัน"

    "ครับ/ค่ะ"
    ผมเข้าห้องเรียนก่อนใครเเละตอนนี้อยากกลับบ้านเพราะมันมีเกมใหม่มา เเต่การเรียนก็เป็นเเบบปกติอยู่คนข้างผมก็พูดมา

    "คุณครูค่ะวันนี้หนูมีงานสภานักเรียนค่า"

    "งั้นเธอไปทำงานของเธอนะ"
    "ค่า"
    สงสัยจังว่าเธอใครมาจากไหนเเต่รู้คือเธอเป็นสภานักเรียน


    ตอนเลิกเรียน

    ในที่สุดก็เลิกสักที่ได้เวลาเข้าเล่นเกมเเล้วโว้ย

    "ชาดามิคุงเอาของนี้ไปไว้ห้องเก็บของหลังโรงเรียนหน่อยนะ"

    "ทำไมต้องผมล่ะครับ"

    "เธอทำให้รู้จักโรงเรียนมาขึ้นด้วยนะครูไปล่ะ"

    ทำไมต้องเป็นตรูด้วยวะ ช่วยไม่ได้มีอะไรต้องช่วยไปก่อน ผมเดินไปเจอคนนั่งข้างๆที่บันไดกำลังยกลังกระดาษ

    "คุณครับ ช่วยพาผมไปห้องเก็บของหลังโรงเรียนหน่อยครับ"
    "ไปเองไม่ได้หรอ"

    "ผมเป็นนักเรียนใหม่ ช่วยผมไปหน่อยสิครับ"

    "ช่วยไม่ได้ๆ งั้นก็ตามมา นี้ไงฉันมีของต้องเก็บอยู่พอดีเลย"

    ผมเดินไปกับคนนั้นผมถามเรื่องโรงเรียนที่ต่างๆเธอตอบเป็นบ้างคำถามจนมาถึง

    "นี้ไงห้องเก็บหลังโรงเรียน ฉันขอไม่เข้าไปนะ"

    "ทำไมหรอ?ครับ"

    "เอาเป็นว่าฉันไม่เข้าล่ะกัน"

    ผมงงในระหว่างทางเดินมาเธอดูจะกลัวห้องนี้จังอยู่ดีๆ เราสองคนโดนลากเข้าไปข้างในเเละถูกนั่งบนเก้าอี้



    "ขอสวัสดีมนุษย์บนดินครับ"








    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×