[Fic harry potter]รักแสนวุ่นวายของยัยหัวฟู(SSHG)

ตอนที่ 7 : โลกมักเกิ้ล

เช้าวันใหม่ที่มีแสงแดดอ่อนๆแสนสดใสสำหรับเฮอร์ไมโอนี่ เธอจะได้ออกไปท่องเที่ยวโลดแล่นในโลกมักเกิ้ล ได้พักผ่อนสมองก่อนที่เธอจะกลับฮอกวอตส์ กลับไปแข่งขันปรุงยาแต่ก่อนที่เธอจะได้กลับไปก็ต้องเจอศึกหนักจากเขา เซเวอร์รัส สเนป ที่ไม่ว่าอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายหรือต้องติวปรุงยาอย่างหนักก่อนที่จะแข่งขัน เปลือกตาคู่งามของเธอก็ค่อยๆเปิดขึ้นมาเพื่อปรับรับแสงที่สาดผ่านผ้าม่านเข้ามาพร้อมส่งเสียงงัวเงียในลำคอ

"อืม" จากนั้นเธอรีบลุกขึ้นพาร่างกายของตัวเองเข้าไปในห้องน้ำอย่างตื่นเต้น เธอรีบอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เธอจะได้ออกไปเที่ยวในโลกมักเกิ้ลที่อยากไป เพราะชีวิตส่วนใหญ่ของเธออยู่ในฮอกวอตส์มากกว่าบ้านเสียอีก เมื่อจัดการธุระส่วนตัวเสร็จเธอก็ต้องปลุกอาจารย์ปรุงยาของเธอขึ้นมา

"ศาสตราจารย์สเนปคะ ตื่นค่ะ" คนที่นอนอยู่บนเตียงไปได้ลืมตาขึ้นมาแต่ส่งแค่เสียงขึ้นมาแทน

"ฉันขอนอนต่ออีก5นาทีนะเฮอร์ไมโอนี่" แต่เขาได้รับเสียงที่เรียบๆของเธอมาแทน

"ไม่ค่ะถ้าคุณยังไม่ตื่นหนูจะไม่พูดกับคุณแล้วนะคะ" เมื่อได้ยินเสียงที่ตอบกลับมาเขารีบจะพุ่งตัวเข้าไปในห้องน้ำทันใด

"ก็ได้ๆ" เขาตอบกับเสียงเรียบ

"งั้นคุณก็รีบไปอาบน้ำได้แล้วนะ หนูจะลงไปรอด้านล่างแล้วก็อย่าลืมใส่ผ้าที่หนูเตรียมไว้ให้นะคะ" พอพูดจบเธอก็เดินออกไปห้องอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาก็เดินเข้าไปยังห้องน้ำแล้วใส่เสื้อเชิตสีขาวกับกางเกงสแล็คสีดำที่เธอเตรียมไว้ให้แล้วเดินลงไปข้างล่างเพื่อทานอาหารเช้า

"คุณดูดีกว่าที่คิดนะคะ" เขาไม่ตอบเธอแต่พยักหน้าเป็นคำตอบแทน และทั้งคู่ก็นั่งกินอาหารเช้าอย่างเงียบเชียบ

"คุณหนูคะ วันนี้จะออกไปไหนมั้ยคะป้าจะได้บอกคนรถให้" ป้าเอวาแม่บ้านชราถามเพื่อทำลายความเงียบนั้น

"ไปค่ะ แต่คุณป้าแค่เตรียมรถให้หนูก็พอค่ะวันนี้หนูจะขับไปเอง" เฮอร์ไมโอนี่หันไปตอบแม่บ้านของเธอ

"ป้าเตรียมรถให้แล้วนะคะคุณหนู" เอวาหญิงชราแม่บ้านของเธอเดินเข้ามาบอก

"งั้นหนูไปแล้วนะคะ ไปกันค่ะศาสตราจารย์" เขาไม่พูดอะไรแค่เดิมตามเธอไปขึ้นรถสปอร์ตBMW สีเทาคันงามของเธอ จากนั้นเธอก็ขับรถออกไปจากบ้านด้วยความชำนาญ ระหว่างทางเมื่อเธอเห็นเขานั่งเงียบจึงเอ่ยถามเพื่อทำลายความเงียบนั้น

"ศาสตราจารย์สเนป คุณอยากไปที่ไหนเป็นพิเศษไหมคะ" เขายังคงนั่งเงียบไม่ตอบเธอ

"........" เขาต้องโกรธอะไรเธอแน่ๆเลยเฮอร์ไมโอนี่คิด

"คุณเป็นอะไรคะศาสตราจารย์ นั่งเงียบมาตั้งแต่ที่บ้านแล้วนะคะ" เฮอร์ไมโอนี่ถามเขาอีกครั้ง 

"........." ครั้งนี้เขายังคงเงียบเหมือนเคย ไม่ตอบเธอทำให้เธอเริ่มโมโหขึ้นมาบ้างแล้ว

"หนูว่าคุณต้องโกรธอะไรหนูแน่ๆเลย ไม่งั้นคุณไม่เงียบแบบนี้แน่ มีอะไรไม่สบายใจก็บอกหนูมาได้นะคะศาสตราจารย์สเนป ถ้าคุณไม่อยากออกมาข้างนอกกับหนูตามหนูที่ขอก็บอกนะคะ ถ้ามันทำให้คุณอึดอัดใจหนูจะขับรถกลับไปส่งคุณเดี๋ยวนี้แหละ ขอแค่คุณพูดออกมา" เมื่อพูดจบรถของเธอก็จอดลงข้างทางทันที

"มีอะไรก็บอกมานะคะ ไม่ใช่นั่งเงียบแบบนี้" เธอหันมาถามเขาอีกครั้งพร้อมน้ำเสียงที่แข็งขึ้นกว่าเดิม

"ฉันก็แค่งอนเธอ ที่เธอไม่ยอมไม่ยอมเรียกชื่อฉันเหมือนเมื่อคืนตามที่ตกลงไว้แค่นั้นเอง" เขาตอบเสียงเย็นแต่มีน้ำงอนอยู่พลางหันมามองหน้าเธอ

 "แค่นี้หรอคะที่คุณงอน งั้นเดี๋ยวหนูง้อคุณก็ได้นะคะ  ซะ..เซเวอร์รัส" เธอหันมายิ้มกับเขาพร้อมเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็วเพื่อไปถึงที่หมาย เมื่อได้รู้ถึงเหตุผลของเขาที่งอนเธอเป็นเด็กๆไปได้

ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งใจกลางกรุงลอนดอน

"เธอพาฉันมาที่นี่ทำไมเนี่ยเฮอร์ไมโอนี่" เขาถามด้วยสีหน้างุงงง

"ก็พาคุณมาซื้อของไงคะ กับซื้อของเล็กน้อยๆ" จากนั้นเธอก็ลากเขาเดินเข้าห้างไปโดยมุ่งไปทางร้านเสื้อผ้าแบรนด์ดังมากมาย

"เธอซื้ออะไร?" 

"ก็ซื้อเสื้อผ้าให้คุณไงคะ" พร้อมกับลากเขาเข้าร้านขายเสื้อผ้าบุรษที่ดูแล้วน่าจะแพงพอตัวเลยทีเดียว

"แต่ฉันมีเสื้อผ้าอยู่แล้วนะ" เซเวอร์รัสถามเธออีกครั้ง

"แต่คุณจะใส่ผ้าของคุณในโลกมักเกิ้ลไม่ได้นะคะ งั้นเดี๋ยวหนูจะจัดการเรื่องนี้ให้คุณเองค่ะ" เซเวอร์รัสพยักหน้าให้เธออย่างไม่ค่อยสบอารมณ์ แล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็ไปจัดการเลือกเสื้อผ้าให้เขาราวกับเป็นผู้เชี่ยวชาญ

"ฉันขอเป็นสีดำ สีกรมหรือสีเทานะ" เธอพยักหน้าแล้วหันไปเลือกต่อ

"นี่ค่ะเซเวอร์รัส ไปลองชุดดูนะคะหนูจะได้รู้ว่ามันเข้ากับคุณไหม" จากนั้นเขาเดินไปลองเสื้อผ้าตามที่เธอบอก เขาเข้าไปในห้องลองชุดนานสมควรเลยทำให้เธอเป็นกังวลนิดหน่อยกลัวว่าเขาจะมีปัญหา จึงเดินไปใกล้ๆห้องลองชุดเเล้วเรียกเซเวอร์รัส

"เซเวอร์รัสคะ คุณเข้าไปนานแล้วนะคะมีปัญหาอะไรรึเปล่าคะ" เธอเรียกถามด้วยความเป็นห่วง

"เปล่าๆ ฉันไม่ได้มีปัญหาอะไร" ที่จริงเขาก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับชุดหรอก เซเวอร์รัสก็แค่เป็นกังวลไม่มั่นใจในตนเองในลุคนี้ก็แค่นั้นเอง แล้วเขาก็เดินออกมาจากห้องลองชุด

"คุณในชุดนี้ดูดีมากเลยนะคะ" แล้วเธอก็เดินไปจัดเนคไทสีดำกับสูทสีดำของเขาให้เรียบร้อย พร้อมกับส่งรอยยิ้มและจากนั้นเธอก็หันไปเลือกชุดที่มีสีต่างกันต่างกันไปให้เขาอีก4-5ชุด 

"คุณลูกค้ากับแฟนน่ารักจังเลยนะคะ คุณคงจะรักเขามากแน่ๆเลยดูแลทุกอย่างขนาดนี้" พนักงานสาวส่งยิ้มให้

"เอ่อ..ขอบคุณค่ะ" หญิงสาวตอบรับด้วยรอยยิ้มพร้อมใบหน้าสีแดงที่เขินอายเล็กน้อย แล้วเธอก็จ่ายเงินให้กับพนักงานจากนั้นเธอและเขาเดิมออกมาพร้อมกับชุดที่เขาใส่ตอนลอง เพราะเฮอร์ไมโอนี่บอกให้เขาใส่ชุดนี้กลับเธอบอกกับเขาว่ามันดูดีมากเลยทีเดียว

"เฮอร์ไมโอนี่ ถ้ากลับฮอกวอตส์แล้วฉันจะคืนเงินค่าของให้เธอนะ" เขาหันมาพูดกับเธอ และเธอก็ส่ายหน้าปฏิเสธเขา

"ไม่ต้องหรอกค่ะเซเวอร์รัสถือว่าหนูซื้อให้คุณแทนการตอบแทนทุกอย่างที่ผ่านมาก็แล้วกันนะคะ" เธอตอบพร้อมกับส่งรอยยิ้มให้เขา

"แต่มันแพงมากเลยนะเฮอร์ไมโอนี่" เขายังยืนยันเสียงแข็งที่จะคืนเงินให้แก่เธอ

"ถือว่าหนูขอนะ แล้วเราจะไม่พูดเรื่องนี้กันอีกนะคะ" แล้วเธอก็จับมือเขาเดินต่อไปยังร้านต่างๆ

'เฮอร์ไมโอนี่เธอจับมือฉัน เธอทำให้หัวใจฉันเต้นแรงอีกแล้ว คุณทำอะไรกับหัวใจฉันนะ' เขาไม่ได้พูดอะไรออกไปเพียงแต่มีอาการเขินเล็กน้อย แต่ก็ได้แค่จับมือเธอตอบแล้วเดินตามเธอไป แล้วทั้งคู่ก็เดินไปทานอาหารเที่ยงด้วยกันหลังจากซื้อของเสร็จเธอก็ขับรถมาจอดอีกแห่งหนึ่ง

"คุณพาฉันมาที่ไหนอีกเฮอร์ไมโอนี่" เขาถามเธอเพราะเห็นว่าหน้าร้านที่เธอจอดรถนั้นค่อนข้างจะใหญ่มากเลยทีเดียว

"หนูรับรองว่าคุณต้องชอบแน่ค่ะเซเวอร์รัส" เมื่อจอดรถแล้วเธอก็ลากเขาเข้าไปอีกครั้ง เพียงแค่ครั้งนี้ไม่ใช่ห้างที่มีคนวุ่นวายเหมือนครั้งที่แล้วแต่เป็นร้านหนังสือที่ใหญ่และดังที่สุดในลอนดอนเลยทีเดียว นั้นทำให้เขาที่ทำหน้าเบื่อโลกมีตาที่ลุกวาวเลยทีเดียว

"หืม เธอรู้ใจฉันที่สุดเลยเฮอร์ไมโอนี่ว่าฉันอยากได้หนังสือ" เขาหันมายิ้มหวานให้เธอ แล้วเดินไปหาหนังสือที่ต้องการ

"งั้นก็เชิญเลือกตามสบายเลยนะคะเซเวอร์รัส คุณจะซื้อเท่าไหร่ก็ได้หนูตามใจคุณเลย" แล้วเธอก็ส่งยิ้มตอบให้เขา ทั้งสองใช้เวลาในการเลือกหนังสืออยู่ในร้านกว่า3ชั่วโมงแล้วพวกเขาก็ได้หนังสือกลับกันกว่า20เล่มเลยทีเดียว 

"ดูคุณจะมีความสุขกับหนังสือเหล่านี้มากเลยนะคะเซเวอร์รัส" เธอถามเขาระหว่างที่กำลังขับรถอยู่

"ใช่ฉันมีความสุขมาก ขอบคุณเธอจริงๆนะเฮอร์ไมโอนี่ แล้วฉันก็อยากบอกคุณว่าฉันมีความสุขมากเลยนะที่ได้อยู่กับคุณนะ" เขาเอื้อมมาจับมือเธอข้างหนึ่งไว้แล้วก็พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

"ขอบคุณนะคะที่คุณมีความสุขเวลาอยู่กับหนูนะ" เธอตอบกลับเขาด้วยน้ำเสียงที่สดใสพร้อมกับส่งยิ้มให้เขา 

หลังจากกลับจากซื้อหนังสือเสร็จ เธอก็พาเขาไปทานอาหารเย็นที่ร้านอาหารข้างแม่น้ำเทมส์ เธอพาเขาไปร้านที่ดีที่สุด บรรยากาศดีที่สุด ลมพัดที่อ่อนๆ มีเรือแล่นผ่านในแม่น้ำยามค่ำคืน แสงไฟในเมืองยามค่ำคืนที่สวยงามจากบ้านเรือนต่างๆรวมถึงแสงไฟจากบนถนน

"อาหารเป็นไงบ้างคะเซเวอร์รัส อร่อยรึเปล่า"

"อืม ก็อร่อยดี"

"นี่เฮอร์ไมโอนี่ ฉันอยากขอบคุณเธอมากเลยนะที่พาฉันมานะ ในชีวิตของฉันตลอดเวลาที่ผ่านมานะ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้ฉันเลยนะ ทำให้ฉันมีความสุข ทำให้ยิ้ม ไม่เคยมีใครเข้าใจฉันเลยจริงๆสักคน" เขาพูดระบายกับเธอด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงนิดหน่อย สายตาเหม่อลอยมองเรือที่แล่นผ่านไปมาในแม่น้ำ

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะเรื่องเล็กน้อย ครั้งหน้าถ้าคุณอยากมาอีกก็ได้หนูได้นะคะ แต่ขอให้คุณรู้ไว้นะว่าถ้าคุณหมดกำลังใจก็ยังมีหนูคอยอยู่ข้างๆคุณ คอยเป็นกำลังใจให้เธอเสมอ" เธอบอกพร้อมยกยิ้มให้เขา

"ครั้งหน้าเหรอ?" เขาถามด้วยน้ำเสียงปนสงสัย

"ก็ถ้าคุณอยากมามันก็จะมีครั้งหน้าไงคะ แล้วอยากให้มีครั้งหน้ารึเปล่าละ" 

"อยากให้มีสิ ขอบคุณนะเฮอร์ไมโอนี่ ฉันขอบคุณเธอจริงๆสำหรับทุกอย่างที่เธอทำให้ฉัน" เขาจับมือเฮอร์ไมโอนี่พร้อมยิ้มอ่อนๆให้เธอ

"ค่ะ แค่คุณยิ้มได้หนูก็ดีใจแล้ว" หลังจากเรียกพนักงานร้านอาหารมาคิดเงินแล้วเธอกับเขานั่งรถชมวิวของเมืองเล็กน้อยในยามค่ำคืนหลังจากนั้นก็ขับรถมุ่งตรงไปที่บ้านในทันที

เมื่อทั้งสองมาถึงบ้านพอดี พวกเขาก็เดินขึ้นไปในห้องแล้วแยกย้ายเพื่อพักผ่อน วันนี้ทั้งคู่ได้ไปเที่ยวกันทั้งวันทำให้มีอาการเหนื่อยล้าพอสมควรแล้ว เมื่ออาบน้ำแต่งตัวเสร็จถึงเวลาเข้านอนเขาก็หายตัวเข้ามานอนในห้องของเธอ นอนกอดเธอแบบเมื่อคืน

_____________________________________________

ขอโทษนักอ่านทุกท่านด้วยนะคะรอบนี้ไรท์หายไปหลายวันเลย พอดีช่วงมีนี้เรียนออนไลน์แล้วครูก็สั่งการบ้านเยอะด้วย555 ต้องขอโทษทุกคนอีกครั้งนะคะ❤❤