ลียาจะเป็นกามเทพตัวน้อยหาแฟนให้ปะป๊า

ลียาจะเป็นกามเทพตัวน้อยหาแฟนให้ปะป๊า

...

" อุแว้ อุแว้ " นั่นคือเสียงนางฟ้าตัวน้อยของเลียมที่ได้กำเนิดออกมาลืมตาดูโลกเป็นวันแรก เลียมจำวันที่ตัวเองมีความสุขที่สุดได้ดี 

" เมษาคุณอยากให้ลูกของเราชื่อว่าอะไรครับ " เลียมเอ่ยถามภรรยาตัวเองที่พึ่งฝืนขึ้นมาหลังจากการดมยาสลบ เธอเป็นผู้หญิงที่เข้มแข็งมาก ที่อดทนจนมาถึงวันที่คลอดลูกออกมาได้อย่างปลอดภัย

เธอมีภาวะเสี่ยงแท้งบุตร เนื่องจากเธอเกิดอุบัติเหตุตกบรรไดตอนอายุครรเยอะแล้ว หลังจากนั้นหมอก็สั่งให้เธอนอนอยู่บนเตียงนิ่ง ๆ จนกว่าจะถึงกำหนดคลอด เธอยอมอยู่บนเตียงนิ่ง ๆ เป็นเวลากว่าเดือนครึ่งเพื่อให้ลูกปลอดภัย แล้ววันนี้มันก็เป็นจริงเธอคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัยและที่สำคัญคือเธอก็ปลอดภัยดีเช่นกัน

" ฉันอยากให้ลูกชื่อ 'ลียา' มันจะได้สอดคล้องกับคุณด้วย ที่สำคัญลียาแปลว่าจงรักและยึดมั่น " ภรรยาแสนสวยของเลียมตอบพร้อมรอยยิ้ม เลียมเห็นด้วยกับภรรยาของตัวเอง เพราะเธอคงชอบชื่อนี้จริง ๆ เธอเรียกลูกด้วยชื่อลียาตั้งแต่รู้ว่าลูกเป็นเด็กผู้หญิง

" ผมชอบชื่อที่คุณตั้งให้ลูกนะเมษา " 

เลียมกับเมษาคบหาดูใจกันมาตั้งแต่ช่วงเรียนจบมหาลัย หลังจากเรียนจบเลียมได้เซอร์ไพรส์ขอเมษาแต่งงานที่ทะเลแสนโรแมนติกมีครอบครัวของทั้งสองคนเป็นพยานความรักของคนทั้งคู่ เลียมกับเมษาแต่งงานกันในเวลาต่อมา หลังจากนั้นก็ช่วยกันจัดตั้งบริษัทขึ้นมาด้วยกันจนบริษัทมั่นคงทั้งสองคนก็ตัดสินใจที่จะมีลูกน้อยด้วยกัน

เลียมและเมษาตื่นเต้นที่จะได้เห็นหน้าลูกพร้อมกันเป็นครั้งแรก พยาบาลสาวเข็นรถเข็นที่มีนางฟ้าตัวน้อยกำลังนอนหลับอย่างสบายอยู่ในนั้น เลียมกอดเมษาไว้แน่น เธอดีใจจนร้องไห้ออกมาเมื่อได้เห็นหน้าลูกชัด ๆ  คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายก็ดีใจไม่แพ้กันเมื่อเห็นหน้าหลานสาวเป็นครั้งแรกทุกคนต่างยินดีที่มีสมาชิกใหม่เข้ามาในครอบครัวของพวกเรา

พยาบาลอุ้มนางฟ้าตัวน้องขึ้นมาแล้วส่งให้เมษาได้อุ้มเป็นคนแรก เลียมและเมษายิ้มไม่หุบเมื่อได้เห็นความน่ารักของลูกสาวตัวน้อยของตัวเอง เธอตัวเล็กมาก ผิวขาว ผมดกดำตั้งแต่เกิดเชียว " ลูกหน้าตาเหมือนคุณมากเลยค่ะเลียม " เมษามองพิจารณาหน้าลูกแล้วเอ่ยขึ้นกับผู้เป็นสามีที่อยู่ข้าง ๆ 

" เหมือนคุณด้วยครับเม " เลียมโอมกอดเมษาและลียาไว้ในอ้อมแขนมันเป็นภาพที่น่ารักมาก ๆ และเป็นความทรงจำที่ดีมาก ๆ สำหรับคนที่อยู่ในห้องนั่น

...

5 เดือนต่อมา

ตั้งแต่เมษาคลอกลูกเมื่อห้าเดือนที่แล้ว สุขภาพเธอก็เริ่มไม่ค่อยแข็งแรง เธอทรุดลงเรื่อย ๆ เลียมพยายามหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาคนรักแต่มันก็ไม่ได้ผลเลยสักครั้ง

" เมไม่ไหวแล้วค่ะเลียม " เลียมมองภรรยาที่นอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกสาวตัวน้อยวัยห้าเดือนนอนดิ้นขลุกขลักอยู่ข้าง ๆ ตัว

" คุณต้องสู้ไปกับผมสิครับเม " เลียมย่อตัวลงคุกเข่ากับพื้นแล้วจับแขนภรรยาเอาไว้แน่น เลียมพยายามห้ามน้ำตาตัวเองไม่ให้ไหลออกมา เขาไม่อยากแสดงความอ่อนแอให้ภรรยาได้เห็น

" เมง่วงจังเลยค่ะ " เมษาพูดขึ้นพร้อมกับหลับตาลงช้า ๆ เธอค่อย ๆ นอนหลับไปโดนที่ในอ้อนแขนยังมีลูกสาวตัวน้อยอยู่ มือที่เลียมจับเมษาไว้มันค่อย ๆ ล่วงหล่นลงบนเตียงช้า ๆ เธอค่อยหยุดหายใจไปทีละน้อยทีละน้อย

" ผมรักคุณเมษา " เลียมโน้มตัวลงไปหอมแก้มภรรยาเป็นครั้งสุดท้าย

เลียมปล่อยน้ำตาแห่งความเสียใจที่เก็บเอาไว้ออกมาอย่างหนัก เขาร้องไห้ออกมาอย่างหนักหน่วง ทั้งที่ก่อนหน้านี้ต้องพยายามทำให้ตัวเองเข้มแข็งที่สุดเพื่อให้ภรรยาไม่เป็นห่วง 

" แง แง ~ " ลียาร้องไห้ออกมาอย่างหนักเธอคงสัมผัสได้ว่าแม่ได้จากเธอไปแล้วตลอดกาล เลียมอุ้มลูกสาวตัวน้อยขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแล้วกอดเธอเอ่ไว้แน่น แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้

" ปะป๊าจะดูแลหนูให้ดีที่สุดนะลูก ปะป๊าจะอยู่กับหนูตลอดไป ปะป๊ากับแม่รักหนูมากนะ " นั่นคือคำสัญญาที่เลียมให้กับลูกสาวตัวน้อยของตัวเอง 

หลังจากจัดงานศพให้เมษาได้ไม่นาน คุณยายของลียาก็เสียตามแม่ของลียาไปอีกคนในเวลาใกล้ ๆ กัน มันเป็นเหตุการณ์ที่ร้ายแรงสำหรับทุกคนในครอบครัวมาก ยังไม่ทันหายเสียใจกับเรื่องของเมษาก็ต้องมาเสียคุณยายไปอย่างกะทันหัน 

ชีวิตคนเรายังต้องดำเนินต่อไปถึงจะเสียใจหนักแค่ไหนก็ต้องผ่านมันมาให้ได้ เรายังมีคนข้างหลังที่ต้องดูแล เราจะจมปลักกับเหตุการณ์ที่ทำให้เราเสียใจนานมากไม่ได้

หลังจากนั้นเลียมก็ทำงานและเลี้ยงลูกด้วยตัวเองมาตลอดจนตอนนี้นางฟ้าตัวน้อยในวันนั้นได้เติบโตขึ้นเป็นเด็กน้อยที่กำลังอยู่ในวัยสดใส วัยกำลังเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เธอโตมาอย่างดีด้วยความรักจากพ่อของเธอ

...

TBC...


# ลียาจะเป็นกามเทพตัวน้อยหาแฟนให้ปะป๊า


# ลีลี่น้อย


ฝากเอ็นดูน้องลียากับคุณปะป๊าเลียมด้วยนะคะ