ลำดับตอนที่ #17
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : คนที่พยายามที่สุด
หาว----
วันนี้ผมื่นมาในบ้านหลัเิม ที่เิมๆ ีวิเิมๆ ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปาอนที่ผมมาโลนี้ใหม่ๆเท่าไร ที่เปลี่ยนไป็เป็นแ่
"หมาย??"
ผมมัะเินออาบ้านหลัาื่น เพราะบรรยาาศมันี ผมมัะิอะไรไ้็เวลาที่นั้ใ้้นไม้เวลาประมานี้แหละ และผม็มัะเินไปูล่อหมาย ถึะรู้ว่า ไม่มีหมายอยู่แล้ว แ่วันนี้ มันไม่เหมื่อนเิม
'หมายเหรอ าใรละเนี่ย' ผมบิอยู่ในใอย่าสสัย
หลัานั้น ผม็พลิหมายไปอี้าน ผมเลยเห็นื่อนส่ แ่มันยิ่ทำให้ผมสสัยมาว่าเิม เพราะนส่ือ
"เลินา????"
ทำไม้อส่หมาย้วย บ้าน็อยู่้าๆัน ถ้าะบอ็น่าะมาบอันไ้เลยแท้ๆ ไม่ำเป็น้อส่หมายเลย และไอ่เลินา มันเป็นนที่ หาไม่ำเป็น ็ะไม่ทำ หมายวามว่า ารที่เลินาส่หมาย แสว่า มันำเป็น แ่อะไรละ?
ผมไม่รอ้า ผมเลยเปิหมายึ้นมาู
"'ถึ อัษร ในเวลานี้ นายถือว่าเป็นบุลารที่ำเป็น่อเมือมา และในเวลาอี 30 วัน เมือเราำลััั้รับาลเป็นรั่แร ะทำให้เมืออเรามีอำนาารเป็นประเทศ ในานะที่นายเป็นทั้ผู้ัระบบเมือและอทัพในเวลาเียวัน ะเป็นารั่อหมายในเวลา่อมา นายึถูปลายศทาทหารทุอย่า และนายะอยู่ในถานะำลัอเินอประเทศ แ่ในยามสราม ยศทาทหารทั้หมะถูืนให้แ่นาย แ่นายะไม่ไ้อยู่ในถานะอผู้วาระบบเมืออี่อไป นว่าสรามะบ"'
ผมอ่านแล้ว ็เ้าใว่าทำไม แ่็ยัไม่สามารถอธิบายว่าทำไม้อส่หมายมา้วย
ผมเลยลอพลิหมายู และอ่าน
"'า้อวาม้า้น ในสภาวะปิ นายะมีานะเป็น อาารให่อวิทยาลัยวิศวรรมเวทมน์ นัวิัยอาวุธออทัพ รอฝ่ายบริหารทรัพยารทหาร หัวหน้าฝ่ายผลิอาวุธออทัพ และผู้ัารรูปแบบอทัพ และในยามสราม นายะมีถานะเป็น ผู้บัับบัาารอทัพ หัวหน้าฝ่ายัส่ทรัพยารทหาร และทหาร่าสนาม หน้าที่ทั้หมนี้ นายไม่สามารถลาออไ้ แม้แ่หน้าที่เียว โยทาาระัเินเือนให้อย่าเหมาะสม ................ ันรู้ ว่านายำลัโรธเลือึ้นหน้าแน่นอน เลยส่เป็นหมายมาแทน อให้โี :D"'
หลัาที่ผมอ่านเสร็ ็ยั่มระาษนั้น และปาไปทาบ้านอเลินา ไอ่หมายนั้น มันทำให้วันนี้ เป็นวันที่แย่ที่สุในีวิที่โลใบนี้เลย
สรุป่ายๆ ือ แม่โยนาน้านพันาให้ผม แทบทั้หม ให้ายัวเล็ๆทำานนานี้ ผมะหัวล้านไปสี่ห้ารอบ
แ่็ีว่าไ้ให้ไปวาผั่เมือ้วย ถึแม้ผมะส่แบบโรรยายานเมือไปแล้ว็เถอะ ใรไ้รับาน็วยไปละัน
ในวันนี้ ผมเลยะะหานเป็นเลาให้ผม แ่มันยามาๆในอนนี้ เพราะนที่ะเป็นเลาผมไ้ ้อเ้าใานอผมทุๆอย่า และสามารถทำให้ผมไ้บาส่วนที่ไม่ับ้อน และเป็นนที่สามารถใ้เวทมน์ในทาวิศวรรมไ้้วย นอย่านั้นน่ะ หายามา
เอาเป็นว่า แผนที่ะสร้า APC-07 ั้พับไป่อนละนะ อนนี้ผม้อารนที่สามารถ่วยานเอสารไ้ และทำานับผมโยไม่มีปัหา พู่ายๆ เมีรันอะ
ผมเลยเอาใบปลิวที่ผมสร้าาไม้แถวๆนี้ ไปิรอบๆเมือ หวัว่าะมีนมาสมัร แ่่อนอื่น ผม้อไปสอนแล้ว ถึวันนี้อยาะโสอน็เถอะ แ่ไอ่พอลมันเอาริ ริมา้วย อย่าับเลา...อืม...ไอ่พอละทำไ้ใหมหว่า
ไม่สิๆ พูถึเลา มัน้อผู้หิสิ ให้ไอ่พอลมา มีหวัูไ้เป็นเย์แน่
.............
ไว้ถ้าไม่มีใรมา ็่อยไปถามไอ่พอล็ละัน
"สวัสี นัเรียนที่น่ารัอันทั้หลาย เรามาเรียนันีว่า" ผมเินเ้าห้อเรียน และนั่ลบนโ๊ะอย่าหมแร
"วันนี้ เราะมาเรียนเรื่อระสุน็แล้วัน" ผมพูออไป ะที่เอาหน้าปัโ๊ะ
'เลินาะยุ่นานี้ใหมนะ ทั้ๆที่เป็นเพื่อนบ้านแท้ๆ'
หลัานั้น ผม็ั้หน้าั้าสอนนัเรียนอผม่อไป นเลิเรียน ในเวลาอนนี้็เป็นเวลาใล้เย็นแล้ว
"ไปเยี่ยมเลินา็แล้วัน"
ทาฝั่อเลินา
"หาว-----"
"ท่านะ ไ้หลับรึยัะเนี่ย" หิสาวผมสีน้ำาล ใส่สุเมล่าวถาม พร้อมๆับเสริฟาแฟในเลินา
"ยัไม่ไ้นอน--- อบใโฟี" เลินาล่าวพร้อมๆระาแฟอย่ารวเร็ว
"ท่านวรพัผ่อนหน่อยนะ านที่เหลือให้ิันับนในสภา่วยทำ็ไ้นะะ"
"ไม่ ยั ระบบสภายัไม่เรียบร้อย หาให้พวเาทำานัน มีหวัไ้เละแน่ ถ้าระบบสภาไ้เมื่อไร เี๋ยวันะพัผ่อนเอ" เลินาล่าวอย่า่วๆ
"อนนี้ที่สภาเรียมัวที่ะรับานเรียบร้อยแล้ว่ะ บาทีท่าน็วรพึ่นอื่นบ้านะะ"
"สภาะรับานไ้เหรอ อีอย่า-----"
"เอาละ ั้นเี๋ยวันเอาเอสารนี้ไปให้พวเาทำันนะะ" พูไม่ทั้นเสร็ โฟี็หยิบเอสาร 3 ใน 4 ไป และเินออห้อไปเลย
"ะ....เี๋ยว"
เฮย........ เราวรพับ้าสินะ แ่เรา็ยัมีาน หมาย็ยัไม่เรียบร้อย ารัั้ประเทศนี้ ไม่่ายเลยนะเนี่ย านารพันา็โยนไปให้อัษรแล้ว อนนี้็ะหัวร้อนอยู่ที่ใหนสัแห่นี้แหละ ฮาๆ อยาเห็นหน้าริๆ
แ่านนานั้น เานเียวะรับผิอบใหวใหมนะ หวัว่าะใหว
ิไปิมา เรา็เห็นแ่ัวเหมือนันนะ ที่โยนานนานั้นไปให้เา ทั้ๆที่เา็เป็นนที่พยายามมาที่สุมาลออยู่แล้ว ะให้านเาอี มันูไม่ีเอาสะเลย
"เราทำให้เาลำบารึปล่าวนะ"
"ใ่ พึ่ะรู้ัวเหรอ"
อยู่ๆ็มีเสียหนึ่ัมาทาประู เลินาเลยเอาหน้าึ้นมาาโ๊ะ
"อัษร นายมาที่นี้ไ้ไละเนี่ย" เลินาถามอย่าึมๆ
"็เินเ้ามาไ อนนี้ันยัเป็นหนึ่ในผู้นำอเมือนี้อยู่นะ" ผมอบไป
"อา ไม่อยาให้นายมาเห็นันสภาพอย่านี้เลยแหะ"
"ัน็ไม่รู้หรอนะ แ่ไ้ยินมาานอสภาน่ะ ว่าอนนี้พร้อมรับานอเธอทั้หมแล้ว ทุอย่าเลย ทำไมไม่ให้พวเาเอาานไปทำบ่าละ"
"นี้มันานอัน----"
ผมไ้ยินอย่านั้น เลยหยิบเอสารทั้หมที่อยู่บนโ๊ะอเธอ และลาเธอให้ามผมมา
"เีย...เี๋ยวสิ ะไปใหน" เลินาพูอย่าใ
"็ให้านพวสภาไละ เี๋ยวเธอ็เห็นเอ"
ไม่นาน พวเราทั้สอ็เินมาถึห้อสภา
สิ่ที่เลินาเห็น ทำให้เธอใมา นั้น็ือทุๆนในสภาำลัทำานอนเอ และยัมีนที่ยัไม่มีาน ำลั่วยนอื่นๆ ทำานอยู่ ในอนนี้นับว่า ทุนำลัทำานันอย่าแ็ัน และเป็นระบบอย่าไม่น่าเื่อ
"เฮย ... มีใรพอะรับานอเลินาทั้หมนี้ไ้บ้า" ผมะโนออไป
"ผมพอรับไ้รับ" ไม่นาน ็มีนมารับานไปทำ
"เห็นใหม เลินา เธอะสร้าสภามาทำไม ถ้าเธอไม่ให้เาทำาน ไม่้อห่ว นที่เธอเลือเนี่ย ็นีๆันทั้นั้น ทุนอยาอบุเธอนะ เลินา" ผมพูออไป อนนี้เลินา็ไ้แ่ทำหน้าเอ๋อๆ
"ฮะๆ ันนะนายไม่ไ้เลยนะเนี่ย" หลัาที่เลินาพู ็ล้มลไปนอนับพื้น อย่าไม่สนใผมที่ยัยืนอยู่
"ไปนอนสะสิ ะมานอนอะไรรนี้ เียวพาไปส่บ้านเอ" ผมพูเสร็็ึัเลินาึ้นมา แล้วพยุัวเินไปถึบ้านอเธอ
"ันมาส่ให้ละ เียวื้ออาหารมาให้ ไปนอน่อนเลย" ผมพูเสร็ ็เินไปที่ร้านอาหาร เลิออเล้า
"สวัสีรับ เอาเหมือนเิมสอที ลับบ้านรับ" ผมสั้อานาา
"่ะ เี๋ยวนี้ไม่่อยมาเลยนะะ ทัุ้ทั้เลินาเลย านหนัมาเลยเหรอะ" อานาาถามผม ็ไม่แปลละนะ ไอ่อีน็บ้าาน อีน็ยุ่หัวหมุน
"รับ ไอ่เลินา็ทำานไม่หลับไม่นอนเลย ผมเลย้อแบเธอลับบ้านมาเนี่ย"
"หืม---- ไม่ทำอะไรเลินาหน่อยเหรอะ หึๆๆ" อานาาพู เหมือนะหยอผม มั้
"ไม่ทำ และไม่เยิ ผมไม่เยิว่า ผู้หิสวยๆอย่าุะพูอะไรอย่านี้้วย" ผมอบไปอย่าิลเล็น้อย
"อย่าูถูผู้หินะะ ถ้าพวเราะทำอะไรละ็ ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ไ้หรอนะะ" อานาาพูอย่าภาภูมิใ และมันใ เรื่อแบบนี้มันน่าภาภูมิใรใหนวะ
"รับๆ อาหารไ้เมื่อไร ผม็ไปแล้วละ เออ..ใ่ อีอย่า ผมอยาใหุ้อานาาไปเฝ่าเลินาน่ะรับ เพราะผมว่าวันพรุ่นี้ เลินาไ้ป่วยแน่นอน พอะทำไ้ใหมรับ"
"อา....น่าเสียาย แ่ันทำไม่ไ้หรอ่ะ ันมีานวันพรุ่นี้ทั้วันเลย่ะ"
"อา----รับ ไม่เป็นไร"
หลัานั้นผม็ุยับอานาาัพั นอาหารไ้แล้ว ผม็เลยรับอาหาร และลับไปที่บ้านอเลินา
"ันเอาอาหารมาให้แล้ว ิน้วยละ เี๋ยวมันเย็นเอา" ผมเ้าไปในบ้าน วาอาหารไว้ที่โ๊ะรับแ แล้ว็เินลับบ้าน
เอาามร ือ เลินา ไม่รู้ัวิธีอวาม่วยเหลือานอื่นรึไ เื่อเาเลย เี๋ยววันพรุ่นี้ไ้เป็นไ้แน่นอน ผมมั้นใเลย เป็นนหัวแ็ไ้เสมอ้นเสมอปลายริๆ เอาแ่ใ และอบเอานะเป็นที่สุ ทั้ๆที่นเอ็นะไปแล้ว
แ่ ็เพราะอย่านั้นไ ็เลยเป็นเลินา ฮาๆๆ
[ 14 เมษายน .ศ. 2019 ]
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น