คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : MY BOSS 2
นัวเล็ำลัั้ใอ่าน้อมูลร่าวๆอบริษัทว่าสามารถิ่อานับแผนอื่นๆไ้อย่าไร
ที่ริพี่อฮยอนอธิบายับเาแล้วแ่แบฮยอนลับมาอ่านอีรั้เพื่อวามแน่ใ
รุ่นพี่ไม่มีเวลาพาผมไปูแผนอื่นๆเพราะเอสารที่อสูเท่าภูเานาผู้่วยเลาอย่ายอูยัมีเอสารวาำนวนมาไม่่าัน
ะมีแ่แบฮยอนนี่แหละที่ยัไม่มีานอะไรทำ เา็อยา่วยนะแ่ลับไม่มีใรเอาานให้เาทำเลย
เอาแ่นั่มอนอื่นทำานแล้วแบฮยอนรู้สึผิเหมือนินแรนอื่น
“แบฮยอนรวเอสารอนี้ทีนะ ูประอบับ้อมูลในแฟลไรฟ์ถ้าผิรไหน็แ้ไ้เลย”รุ่นพี่อฮยอนเินถืออานเอสารปึให่มาวาโ๊ะเานเิเสียั อฮยอนอธิบายานอย่าละเอียเพื่อป้อันวามผิพลา
เพราะถ้าหาแบฮยอนทำานพลาไปท่านประธานะโวยวายเป็นแน่
“ถ้าัวเลไม่รัน็แ้แล้วพิมพ์ใหม่ให้พี่้วยนะ ถ้าเสร็แล้วเอาไปให้พี่ที่โ็ะแล้วพี่ะเอาไปให้ท่านประธานอีที
ฝา้วยนะ”
“รับ”พอแบฮยอนพยัหน้าอบอีนอฮยอน็เินลับไปที่โ๊ะอัวเอทันทีแล้วนั่พิมพ์าน่อ
นัวเล็มอเอสารที่วาบนโ๊ะอัวเอึ้นมาู
แบฮยอนบิัวไปมาแล้วหยิบเอสารมาอไว้รหน้านัวเล็ั้ใรวสอบานนเวลาล่วเลยไปถึอนเที่ย
“ไปทาน้าวัน”เสียเรียบนิ่ไร้วามรู้สึบ่บอเอลัษ์อยอูเป็นอย่าี
แบฮยอนมอนาฬิา้อมืออนนี้ถึเวลาอาหารเที่ยแล้วเามอไปทารุ่นพี่อฮยอนที่ำลัเ็บเอสารอยู่เาึเ็บอัวเอให้เรียบร้อย
แบฮยอนับยอูเินไปหาอฮยอนที่โ๊ะ
“แล้วท่านประธานละรับ”
“ปิท่านไม่เยไปทานับพวเราหรอ ส่วนมาะสั่เ้าไปในห้อมาว่า”
เป็นพวไม่เ้าสัมสินะ
“แล้วเราะไปยัไัน”แบฮยอนถามออมา
รุ่นพี่อฮยอนยิ้มออมาแล้วถือระเป๋าสะพาย้า
“เี๋ยวะไปรถพี่ัน" พวเราลเสร็สัพแล้วว่าะไปทานร้านอาหารไทยที่อยู่แถวบริษัท รุ่นพี่อฮยอนบอว่าเอรีวิวในอินเทอร์เน็ว่าร้านนี้รสาิเหมือน้นำรับอาหารไทย
“ั้นเรา็ไปันเถอะ”เราสามนหันหลัเรียมเินไปที่ลิฟ์
พลั่ บานประูอห้อท่านประธานถูผลัออมาพวเราสามนึหยุนิ่
“เอสารผมเ็นเสร็แล้วอยู่บนโ๊ะ”เฮุนหันไปพูับเลาสาว
“ไ้่ะ เี๋ยวิันเ้าไปเอา่ะ”รุ่นพี่อฮยอนโ้ัวรับำ เฮุนมอนาฬิา้อมือแล้วหันมามอลูน้อทั้สามนอีรั้
“พวุะไปทานอาหารเหรอ”
“เอ้ะ เอ่อ ใ่่ะ”เลาสาวแปลใเล็น้อยแ่้อรีบเปลี่ยนท่าทีรับำ
“ผมอไป้วยไ้ไหม”
“ะ!? ไปทานับพวเราเหรอะ”เลาสาวพูออมา้วยน้ำเสียใ
ร้อยวันพันปีไม่เยไป้วยัน ทำไมวันนี้ท่านประธานถึไ้อไป้วย
หรือทำานหนันเพี้ยน?
“อืม ไปไม่ไ้?”
ใ่ ไม่ให้ไป แบฮยอน็ไ้แ่อบในใแล้วยืนสบเสี่ยมัวไว้
“ไปไ้่ะพวเรายินีอย่ายิ่เลย ใ่ไหม?”อฮยอนรีบหันมาส่ิให้ผู้่วยเลาทั้สอน
“รับ/รับ”แบฮยอนับยอูานรับพร้อมัน ถึะไม่อยาให้ไปแ่ใระล้าไปปิเสธัน
แบฮยอนมอไปที่เฮุนเป็นัหวะเียวันที่อีนหันมาทาเา นัวเล็ไม่หลบสายาแ่ลับมวิ้วเล็น้อย
นัวสูยิ้มมุมปาออมาแล้วหันลับไปที่เลาสาว
แบฮยอนรู้สึเลียรอยยิ้มนี้ะมั
ไม่รู้อีนั้ใหรือเปล่าแ่มันเหมือนั้ใวนเาเลย
“ะทานที่ไหนัน”
“ร้านอาหารไทยแถวบริษัทที่พึ่มาเปิใหม่่ะ”
“ั้นไปรถผมัน”เฮุนพูบ็เินไปที่ลิฟ์เลย
ทิ้พวเราสามนให้ยืนอึ้อยู่ับที่นอีนหันหลัลับมามอพวเราถึเินามไป
แบฮยอนยืนมอรถหรูราาหลายล้านที่ออยู่รหน้า
เาเยเห็นแ่ในู้โว์แ่ไม่เยไ้ลอนั่สัรั้ เฮุนรีโมทเปิรถแล้วเินไปเปิประู้านหลันับให้
“ึ้นมาสิ”
“่ะ/รับ”พวเราสามนรีบเินไปที่รถแล้วเ้าไปในประูรถที่ท่านประธานเปิให้
“เี๋ยวแบฮยอน นายนั่หน้า”นัวเล็ะััวที่ำลัะเ้าไปนั่้านหลั
“ไม่เป็นไรรับ ผมนั่หลัีว่า”
“ันไม่ใ่นับรถส่วนัวมานั่หน้าเี๋ยวนี้”เฮุนใ้เสีย่ำบ่บอว่าอีน้อทำามำสั่อเาเท่านั้น
แบฮยอนหันไปมอยอูที่นั่อยู่ในรถ
ยอูระบายยิ้มออมาเล็น้อยแล้วพูไม่มีเสียว่าโีแบฮยอนทำหน้าเหมือนะร้อไห้แล้วเินอ้อมไปนั่ที่้านับ
นัวสูยิ้มมุมปาออมาเมื่อเห็นท่าทาออีน เฮุนปิประูรถแล้วไปนั่ที่ประำนับ
.
.
.
บรรยาาศบนรถเียบริบมีเพียเสียแอร์ที่ัลอเบาๆ
มันสร้าวามอึอัให้นัวเล็เป็นอย่ามานรู้สึว่าทำไมทามันถึไ้ไลนานี้
เานั่ัวเร็ั้แ่รถออาบริษัทนอนนี้รู้สึเหมือนะเป็นะริว
แบฮยอนหันไปมอนัวสูที่ับรถอยู่ วามที่มอไป้าหน้า
ิ้วหนาร สันมูโ่และสันรามที่เห็นไ้ัมันลับเพิ่มเสน่ห์ให้นรหน้า
บวับารแ่ัวทีู่ภูมิานยิ่ทำให้เฮุนูน่ามอึ้นไปอี
“มีอะไริหน้าันอยู่เหรอ”เฮุนถามออมาทั้ที่สายายัมอถนน
“เอ่อ ผมแ่ิว่าท่านประธานหน้าุ้นๆนะรับ แ่ไม่ใ่หรอ”
“เหรอ แล้วันเหมือนใรละ”
“เพื่อนผมอนเ็ๆรับ แ่ไม่สำัหรอลืมที่ผมพูไป็ไ้”แบฮยอนแสร้หัวเราะออมาเบาๆ
“ไม่สำัั้นเหรอ?”เฮุนพูประโยอแบฮยอน้ำิ้วหนาเลิึ้นเล็น้อย
ึ! รถถูเบระทันหันเพราะเป็นสัาไฟแ
“ว้ายย”อฮยอนร้อออมา้วยวามใเพราะหน้าเือบนับเบาะ้านหน้าเ้าีที่เธอันัวไว้ทัน
แ่่าับยอูที่ำลัลูบหัวัวเออยู่เพราะเ้าัวันเผลอหลับแล้วหัวนับระเ้า
แบฮยอนำเ็มันิรภัยแน่นเารีบหันไปมอนับที่ยันิ่เหมือนเ้าัวไม่ไ้ทำอะไร
“อโทษทีพอีผมไม่ทันมอสัาไฟ”เฮุนหันไปอโทษน้าหลั
แล้วหันลับไปมอที่ทาเหมือนเิม
แล้วเาละ?
นี่ะไม่อโทษเา้วยเหรอ ทำไมเลือปิบัิแบบนี้เาไปทำอะไรให้อีนไม่อบนัหนา
แบฮยอนเบะปาออมาแล้วนั่ออหันไปมอนอหน้า่า บรรยาาศบนรถลับมาเียบอีรั้แ่อนนี้ลับูอึมรึมว่า่อนหน้านี้ ยอูับอฮยอนหันมามอหน้าันแล้วไ้แ่ทำหน้าเพราะสัมผัสไ้ถึวามผิปิแ่ลับไม่มีใรพูอะไรออมานระทั่มาถึร้านอาหาร
บรรยาาศร้านแ่้วย้นไม้ร่มรื่น ้าในมีลู้าหนาแน่นแ่ยัพอมีพื้นที่ว่าสำหรับสี่นอยู่
แบฮยอนถูยัเยียทาสายาารุ่นพี่และยอูให้นั่ที่้าๆเฮุน
เพราะทุนล้วนอึอัที่มีประธานบริษัทมาร่วมโ๊ะ้วย
“สั่ไ้ามสบายมื้อนี้ผมเลี้ย ถือว่าเลี้ย้อนรับพนัานใหม่”
“อบุรับ/่ะ”เมื่อล่าวอบุเสร็แบฮยอน็หันมามอเมนูอาหารในมือ
บอให้สั่เ็มที่ใ่ไหม ไ้! เาะสั่ให้มันหมทุอย่า
“รับั้นผมเอาเป็น้มยำุ้ ไ่ผั่า ผัเผ็ปลา่อน ส้มำ ปลาสามรส
ปูผัผะหรี่ ผัหอยลาย ้าวผัรวมมิร แล้ว็ยำรวมมิรรับ”ยอูับอฮยอนถึับหันมามอนัวเล็ที่สั่ไปเือบ
10 อย่า
ที่ริแบฮยอน็ไม่รู้ัอาหารพวนี้หรอแ่เห็นื่อ็เลยสั่ๆไป
เาหันไปมอน้าๆทีู่ไม่สนใว่าเาะสั่อะไรบ้ามันยิ่ทำให้แบฮยอนหุหิเ้าไปให่
“ผมเอาเป็นผัเปรี้ยวหวานับทอมันเพิ่มละันรับ แล้วุสอนละ”
“เอ่อ..อสั่้าวสวย็พอ่ะ”อฮยอนยิ้มแหยะให้สั่อะไรเพิ่มละ
มาันแ่สี่นสั่เหมือนินสิบน
“แล้วุยอูละ”
“้าวสวยพอรับ”
“ั้นเอาเท่านี้่อนรับแล้ว็อเป็นมะพร้าวเพิ่มสี่ลูรับ”
“อาหารทั้หม11อย่า ้าวสวยรับเป็นโถนะะ
รออาหารสัรู่่ะ”เมื่อพนัานสาวเินออไปทั้โ๊ะ็ลับมาเียบอีรั้
แบฮยอนเป็นนที่ไม่อบบรรยาาศแบบนี้เลยแ่เา็ไม่อยาเสวนาร่วมับน้าัวเท่าไหร่
ในเมื่อเฮุนทำัวีๆับเาไม่ไ้แล้วทำไมเา้อสนใอีน้วย
“ร้านนี้แ่สวยัเลยนะรับ
ไว้รั้หน้าพวเรามาันสามนอีเนอะ”นัวเล็พูพลาหันไปยิ้มให้นที่นั่อยู่ร้าม
“อ่าห์ใ่
ร้านนี้สวยริๆ”อฮยอนอบไปอย่าล้าๆลัวเพราะรู้สึเรใท่านประธานที่นั่อยู่ฝั่ร้าม
“มีที่ให้ถ่ายรูป้วย ไว้ทานเสร็แล้วเราไปถ่าย้วยันสามนีไหมรับ”
“ถ่าย 4 นน่าะสวยว่านะแบฮยอน”อฮยอนเีย่ำลในประโยท้ายๆเพื่อเป็นารปรามว่าให้ผู้่วยเลาหยุพูไ้แล้ว
“ท่านประธานไม่อยาถ่ายับพวเราหรอรับ ใ่ไหมรับ?”แ่แบฮยอนลับไม่สนใเาหันไปทาเฮุนแล้วแสร้ยิ้มออมา
“ใรว่าไม่อยาถ่ายละ ผมอยาถ่ายับพวุมาๆเลย โยเพาะนาย แบฮยอน”เฮุนเน้นำว่านายหนัแน่นพร้อมระุรอยยิ้มมุมปาออมา
ทั้สอน้อันเหมือนำลัเล่นสรามประสาทันอยู่
อฮยอนที่เห็นท่าไม่ีึสะิยอูให้่วยแ่ยอูลับนิ่ไม่ยอมทำอะไร
“ว้าว น้ำมะพร้าวมาแล้วน่าทานัเลย่ะ”สุท้าย็เป็นเธอที่้อแ้สถานาร์ที่เริ่มะแย่ลว่าเิม
แ่านหนัยัไม่พอใ่ไหม ทำไมเธอ้อมาปวหัวับเรื่อแบบนี้เพิ่ม้วย
แบฮยอนหันมาสนใมะพร้าวรหน้าแทน
นัวเล็ูน้ำมะพร้าวเ้าไปแล้วาเป็นประายเหมือนเ็ไ้นมหวาน
แบฮยอนเป็นพวเมื่อไ้ทานอะไรที่ถูใ็ะมีวามสุึ้นมาทันที
เวลาใรทำเาโรธ็ะ้อ้วยารื้อนมหรือน้ำเป็นาร้อแบฮยอนแทน
“หวานมาเลย”นัวเล็พูออมาพร้อมรอยยิ้มอารม์ี
ารไ้ทานอะไรที่หวานๆมันทำให้นัวเล็ผ่อนลายเฮุนยัมอไปที่แบฮยอนอย่าไม่ละสายา
พยอนแบฮยอน
นายลืมันไปแล้วเหรอ?
“ท่านประธาน
ท่านประธานรับ”แบฮยอนส่เสียเรียอีนเมื่อเห็นว่าเฮุนเียบไป
เพราะอนนี้อาหารถูัวาอยู่เ็มโ๊ะแ่เ้ามือลับไม่ทานสัที
ลิ่นหอมๆบวหน้าาน่าทานทำเอาแบฮยอนหิวนแทบทนไม่ไหว
“อ่าห์ ทานันเลย”เฮุนยมือึ้นมาเาท้ายทอยแ้เ้อ
นี่เาเผลอ้ออีฝ่ายนานไปหน่อยสินะ
ยอูั้าวสวยใส่านให้ทุน หลัานั้นทุน็ลมือทานอาหารแู่เหมือนแบฮยอนะเริอาหารเป็นพิเศษะเป็นเพราะรั้นี้ไ้ลอทานอาหารแบบใหม่ๆแถมยัรสาิถูปา นัวเล็หันไปมอานน้าๆที่พร่อไปเล็น้อยแล้วิอะไรีๆออ
“ท่านประธานรับ ทานเยอะๆนะรับ”แบฮยอนัิใส่านให้เฮุน
“แบฮยอน”อฮยอนเสีย่ำเพื่อปรามแบฮยอน
ใรที่ไหนะไปินิับ้าวสวย
“อบุ นาย็ทานนี่เยอะๆะไ้สูๆ”เฮุนัมะเือเทศในานผัเปรี้ยวหวานให้แบฮยอน
นัวเล็ัฟันพูอบุอีฝ่ายไป นี่ำลั่าว่าเาเี้ยทาอ้อมหรือเปล่า
เฮุนัไ่ใส่านเพิ่มแล้วัิที่แบฮยอนัให้เ้าปา
แล้วมอไปที่มะเือเทศในานแบฮยอนเหมือนเป็นารันให้แบฮยอนทานเ้าไป
แบฮยอนมอมะเือเทศในานแล้วไ้แ่แอบเบ้หน้าอยู่นเียว นัวเล็ใ้้อนเี่ยมะเือเทศไว้อบาน
แบฮยอนเลียมะเือเทศ!
“เลือินเป็นเ็ๆไปไ้”แบฮยอนรีบัมะเือเทศเ้าปาทันทีเมื่อเฮุนพูบ
เฮุนร้อหึออมาเบาๆ
เมื่อเห็นนัวเล็ยัอม้าวอยู่ในปาไม่ยอมเี้ยว
แบฮยอนเบ้หน้าออมาเหมือนเ็ที่ไม่อยาินผั
“แบไหวไหม
ถ้าไม่ไหวาย็ไ้นะ”อฮยอนพูออมาเมื่อเห็นผู้่วยอนำลัทำหน้าเหมือนะร้อไห้
“อึ อร่อยรับอร่อย”แบฮยอนฝืนใรีบเี้ยวรีบลืนเ้าไป มือเล็ว้าแ้วน้ำึ้นมาื่มทันทีหลัทานเสร็
“อร่อย็ทานเยอะๆ”เฮุนทำท่าะัแวาเพิ่มให้แบฮยอน
“พอรับพอ”แบฮยอนรีบยมือึ้นมาห้าม
ผัที่เาเลียมาว่ามะเือเทศ็ือแวานี่แหละ
ไม่ว่าหัวเ็ีนายัไแบฮยอนะไม่ยอมินเ็า
นัวเล็ทำหน้ามุ่ยใส่อีนยอูับอฮยอนยิ้มำออมาับท่าทาเ็ๆอแบฮยอน
ทั้สี่นนั่ทานอาหารนเสร็แบฮยอนมออาหารที่เหลือแล้วไ้แ่นึเสียายแ่เา็อิ่มเินไปที่ะทาน่อ
“ไม่แปลใทำไมแ้มถึเยอะแบบนี้”แบฮยอนหันวับไปมอเฮุน
้าพ่อุหุ่นีเหลือเิน แบฮยอนอยาะแหมถึาวอัาร
อ้วนแล้วไมันหนัหัวท่านประธานเหรอรับ
“มีใระเอาอหวานเพิ่มไหมรับ”
“ไม่เอาแล้ว แ่นี้ท้อพี่็ะแแล้ว”
“ั้นผมเอาลูาลลอยแ้วเพิ่มอีถ้วยรับ”แบฮยอนหันไปสั่อหวานับพนัาน
อฮยอนับยอูมอแบฮยอนอย่าเหลือเื่อินไปนานี้ยัะิน่ออีเหรอ
รอสัพัอหวาน็มาเสิร์ฟแบฮยอนยิ้มทุรั้เมื่ออหวานเ้าปา
นัวเล็ูมีวามสุับอินเหลือเินราวับีวินี้ถ้าาอหวานไปอยู่ไม่ไ้
“อร่อยนานั้นเียว”เฮุนอถามออมาไม่ไ้
“รับ อร่อยมาท่านประธานะลอ็ไ้นะเี๋ยวผมป้อน”แบฮยอนพยัหน้าให้อีนแล้วัอหวานเรียมะป้อนอีน
เฮุนมอแบฮยอนนิ่ๆแล้วร้อ หึ ออมาในลำอทำให้แบฮยอนไ้สิว่าำลัทำสิ่ที่ไม่วรอยู่
แบฮยอนยิ้มแหยออมาแล้วโ้หัวให้อีนแทนำอโทษานั้นนัวเล็็ทานอหวานไปนเียวเียบๆ
นี่เาทำบ้าอะไรเนี่ย น่าอายริๆ
.
.
.
เฮ้อ ทำานวันแรเหนื่อยะมั
หลัาที่ทาน้าวเสร็็้อลับมาเอานหนัที่บริษัทอยู่ีๆเอสารมามาย็มาออยู่ที่โ๊ะอแบฮยอนเพราะูเหมือนลุ้าะอเลื่อนนัเ้ามาทำให้แบฮยอน้อนั่พิมพ์านนแทบไม่มีเวลาลุไปไหน
เพราะแบบนี้สินะถึ้อมีผู้่วยเลาถึสอน
นัวเล็ระโึ้นไปบนเียหลัาอาบน้ำแ่ัวเสร็ เาเยหน้ามอเพานแล้วปล่อยวามิไปเรื่อยเปื่อยแล้ว็ไปหยุอยู่ที่เรื่ออท่านประธานบริษัทหรือเ้านายอเา
แ่เอันวันแร็มีเรื่อมามายให้แบฮยอนปวหัวแ่โีที่รุ่นพี่อฮยอนับยอูนิสัยีทำให้แบฮยอนรู้สึสบายใึ้นเยอะ
แบฮยอนหยิบโทรศัพท์ึ้นมาเ็้อวาม ปิเาเป็นนไม่่อยเล่นโเียลถ้าใรมีธุระอะไร็ะุยผ่านารโทรมาว่า
‘สบายีไหมแบ’
‘ำันไ้ไหม’
แบฮยอนเ้าอ่าน้อวามที่ถูส่าเพื่อนใหม่ นัวเล็เ้าไปูโปรไฟล์แ่ลับรู้สึไมุ่้นหน้าอีนเอาเสียเลย
‘ใรรับ’
‘ย่าห์ นี่นายำันไม่ไ้เหรอ’
‘ันแไ’
‘แ!’
‘ริเหรอไปทำอะไรมาทำไมเปลี่ยนไปแบบนี้’
แบฮยอนลิเ้าไปูรูปโปรไฟล์อีรั้็้อใ
ถ้าหามอีๆ็ล้ายๆแเพื่อนสมัยมัธยมที่เารู้ั แ่อนนั้นแยัใส่แว่นทรเหลี่ยมเหมือนนแ่
แถมทรผมยัูเยสุๆ แ่ในรูปลับเหมือนำลัถ่ายแบบอยู่เลย
นี่เพื่อนอเาเปลี่ยนไปนานี้เลยเหรอ
พอเรียนบแ็ไป่อมหาวิทยาลัยที่อเมริาามวาม้อารอรอบรัว
แบฮยอนเอ็ยุ่ๆับารเรียนทั้สอเลยไม่ไ้ิ่อันอีเลย
‘หล่อึ้นใ่ไหม’
‘ูีึ้นเยอะเลย’
‘ลับมาั้แ่อนไหนเนี่ย’
‘ 3 เือนแล้ว ’
‘อยาเอนายัพรุ่นี้สะวไหม’
‘ไ้แ่อนเย็นนะ’
‘พอี้อทำาน’
‘ไ้เลย เี๋ยวันไปรับ นายทำานที่ไหนละ’
‘เรใแย่ ไม่เป็นไร’
‘พึ่รู้ว่านายเรใับเาเป็น้วย’
‘บอมาเถอะเี๋ยวไปรับ’
‘ิ้ นี่นายเป็นเพื่อนันริเหรอ’
‘บริษัทxxx’
‘โห บริษัทให่นะเนี่ย’
‘มารับอนหโมนะ’
‘OK
แล้วเอัน’
แบฮยอนออาบทสนทนาแล้ววาโทรศัพท์ไว้ที่หัวเีย
นัวเล็หลับาลเพื่อพัผ่อน
หมไปแล้วหนึ่วันเา้อนอนเอาแรเพื่อเผิหน้าในวันถัไป
.
.
.
“แบเอสารที่พี่ให้ไ้ยั”
“ไ้แล้วรับ”แบฮยอนหยิบแฟ้มให้เลาสาวที่รออยู่
“ลู้าะมาอนไหนรับ”ยอูหันไปถามอฮยอน
“พรุ่นี้”
เมื่อไ้ยินันั้นผู้่วยเลาทั้สอนึั้หน้าั้าันทำานในส่วนอัวเอ
อาหารเที่ยเลยเป็นาแฟนละแ้วเพราะ้อรีบเลียร์านให้เสร็
รุ่นพี่อฮยอนึ้อเินเ้าเินออห้อประธานอยู่หลายรอบเพื่อรวเอสาร
“ทำไม้อมาเลื่อนวัน้วยวะ”แบฮยอนบ่นออมาเบาๆ
“ทำไปเถอะ ลู้ารายนี้สำั”แบฮยอนหันไปมอยอูที่สายายั้อไปที่หน้าออมพิวเอร์อยู่
เาอุส่าห์บ่นเบาๆอีนยัไ้ยินอีเหรอเนี่ย
ิ้
‘แบฮยอน เ้ามา’แบฮยอนรับสายอีนแล้วไ้แ่สสัย
ทำไมท่านประธานถึเรียเาเ้าไปแถมน้ำเสียยัูหุหิ
แบฮยอนเาะประูแล้วเินเ้าไปในห้อ็เห็นอฮยอนำลัยืน้มหน้าอยู่
เฮุนหยุอ่านเอสารในมือแล้วเยหน้ามอผู้่วยเลานใหม่ที่สร้าปัหาให้เาอยู่อนนี้
“แฟ้มานนีุ้เป็นนทำใ่ไหม”แบฮยอนเินเ้าไปใล้โ๊ะแล้วูเอสารในแฟ้ม
“รับ”
“ทำานสะเพร่าแบบนี้ผมวระ้าุ่อไปไหม
เรื่อ่ายๆแ่นี้ยัทำพลาูะว่าุทำอะไร”แบฮยอนหยิบแฟ้มึ้นมาู็พบว่าเาใส่้อมูลสลับแฟ้ม
“ผมอโทษรับ”แบฮยอน้มหน้า้วยวามรู้สึผิ เฮุนไม่ไ้ะอใส่แบฮยอนแ่อีนลับพู้วยน้ำเสียเรียบเยแ่มันลับเ็บยิ่ว่าถูะอ
“ผมวรทำยัไับุีอฮยอน ผมไว้ใุให้ทำานนี้”เฮุนหันไปมอเลาสาว
“ิันผิเอ่ะที่ไม่สอนแบฮยอนให้ี”เลาสาว้มหน้าสำนึผิ
“ใ่ ุผิและผมผิหวัในัวุมาอฮยอน"เฮุนมอไปที่เลาสาว อฮยอนถือเป็นนที่มีวามรับผิอบสู น้อยรั้ที่ะทำานผิพลาถึในรั้นี้แบฮยอนะทำผิแ่อฮยอน็ผิที่ไม่อบรมลูน้อให้ีพอถึไ้ทำานผิพลาแบบนี้
"ผม่าหารับที่ผิ ะุ็ุผมเถอะรับ"แบฮยอนพูสวนอีนึ้นมา
"ไม่มีใรสอนเรื่อมารยาทเหรอว่าเาไม่ให้พูสวนนอื่น ผมไม่แปลใเลยทำไมานุถึออมาเป็นแบบนี้"
แบฮยอนำมือัวเอแน่น แ่็้อน้อมรับำเอาไว้เพราะเา็ผิริๆที่ทำแบบนี้
"ผมไม่อยาไ้พนัานที่ไรุ้ภาพ รั้หน้าอย่าให้มีเหุาร์แบบนี้อี ออไป!”อฮยอนับแบฮยอนโ้ัวให้อีฝ่ายแล้วหันหลัเินออไปาห้อ
“ิแล้วว่านาย้อไม่ไ้เรื่อ”แบฮยอนะัมือที่ำลัะปิประู แบฮยอนไม่รู้ว่าอีนั้ใให้ัวเอไ้ยินำนี้ไหมแ่แบฮยอนรู้ัวว่าัวเอทำผิ ถึอย่านั้นเฮุน็ไม่วรพูแบบนี้ มันสมวรแล้วเหรอที่ใ้ำแบบนี้ับลูน้อ
"ท่านประธาน็แบบนี้แหละ อย่าิมา"อฮยอนถอนหายใออมาแล้วหันไปบไหล่แบฮยอนเบาๆ
"รั้หน้า็อย่าพลาละ ถ้าไม่มั่นใรไหนถามพี่หรือยอุไ้ แล้ว็อย่าลืมรวเ็ีๆ"ารที่อฮยอนไม่โรธยิ่ทำให้แบฮยอนรู้สึผิหนัว่าเิม ทั้ที่อีนีับเานานี้แ่แบฮยอนลับสร้าวามเือร้อนให้ เา้อเป็นนที่แย่นาไหนัน
"รับ ผมอโทษนะรับที่สร้าปัหา"
"นเราผิพลาไ้ พี่เ้าใอีอย่าบริษัทเราานเยอะ ไม่มีเวลารวทานอะไรมาแบ็ไปแ้าน่อเถอะ"ผมโ้ัวให้รุ่นพี่แล้วเินลับมาที่โ๊ะัวเอ
ราวนี้นแบฮยอนทำานรอบอบยิ่ึ้นเาไม่อยาสร้าปัหาให้ใร แบฮยอนะไม่ยอมให้เฮุนมาว่าแบฮยอนหรือรุ่นพี่อฮยอนอีแล้ว
-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
ความคิดเห็น