ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่3 การเริ่มต้นและจุดเปลี่ยน(ตอนที่1)
บทที่3 การเริ่มต้นและจุดเปลี่ยน
3เดือนต่อมา ที่หมู่บ้านชายป่าแห่ง โมเทเซีย ณ เนินเขาอันกว่างใหญ่ใกล้กับตัวหมู่บ้านมันเป็นที่ซึ่งเขียวชะอุ่มเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า และไร่นาของชาวบ้าน ชายหนุ่มรูปร่างสันทัดนอนเอนกายใต้ต้นไม้ใหญ่ เขามีนามว่า แมสกิว เขาเป็นชายหนุ่มที่เข้ามาอยู่ในหมู่บ้านนี้กับชายแก่สวมผ้าคลุมสีดำ เมื่อเกือบ20ปีก่อนแต่เมื่อเขาอายุได้1ปีเศษชายแก่ก็หายไปอย่างเป็นลึกลับทิ้งเขาไว้ในบ้านแต่เพียงผู้เดียว จนวันหนึ่งครอบครัวเอลฟ์และมนุษย์ได้มาเจอโดนบังเอินจึงนำไปเลี้ยง แต่เวลาผ่านไปไม่นานนักแม่บุญธรรมของเขาก็ตายลงด้วยอาการป่วย เขาใช้ชีวิตอยู่กลับพ่อบุญธรรมชาวเอลฟ์ และน้องชายต่างบิดามารดา นาม อูเทอร์เรส
\"แมสกิว...แมสกิวตื่นได้แล้วพ่อข้าให้มาตาม\"
แมสกิวหรี่ตามองเสียงเรียกที่นุ่มทุ้มแล้วลุกขึ้นมองหา เขาพบกับอูเทอร์เรสที่ปลายเนินเขาใกล้ๆทางเข้าหมู่บ้าน
\"อืม.....ไอ้หูยาว\"
แมสกิวพูดพร้อมเดินลงจากเนินเขา
\"ไหนพ่อเจ้า ข้ากำลังหลับฝันดีไม่น่าเรียกเล้ย~~\"
แมสกิวพูดพร้อมบิดขี้เกียด
\"นั่นดิ เมื่อพ่อข้าไม่มา เราก็ไปหาอะไรทำกันเถอะ...เหอะๆ\"
อูเทอร์เรสพูดพร้อมหัวเราะ
\"เอ้า~มายืนหัวเราะอะไรกัน รีบขึ้นเกวียนมาสิ เรามีงานต้องทำนะ\"
พ่ออูเทอร์เรสกล่าวขณะขับเกวียนมาทางด้านหลังของอูเทอร์เรส
\"โห....พ่อรีบมาทำไมนะ\"
อูเทอร์เรสหันไปหาพ่อแล้วพูด
\"เหอะๆ....ถ้าข้าไม่รีบมาพวกเจ้าก็หนีข้าไปหมดน่ะซิ\"
พ่ออูเทอร์เรสหัวเราะพลางพูดกับชายหนุ่มทั้งสอง แมสกิวและอูเทอร์เรสก้าวขึ้นเกวียนด้วยท่าทางขี้เกียด
\"แมสกิวกะตือรือร้นหน่อย\"
พ่ออูเทอร์เรสพูดพร้อมขับเกวียนไปตามเส้นทาง อูเทอร์เรสยิ้มเยาะพลางหัวเราะพร้อมพูดว่า
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า~~~~โดนแล้วไงแมสกิวเจ้าเด็กขี้เกียด\"
พ่อหันไปทางอูเทอร์เรสแล้วพูดว่า
\"เจ้าก็ด้วยไม่ต้องขำ ขี้เกียดพอกันละ\"
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า~~~~ไม่ใช่ข้าคนเดียวแล้วละ\"
แมสกิวหัวเราะเยาะเย้ย ทั้งสามนั่งเกวียนไปได้ซักพัก อูเทอร์เรสก็พูดขึ้น
\"ข้าขอถามเจ้าอีกทีเถอะไอ้ที่ห้อยคอเจ้ามานคืออะไร\"
\"ข้าบอกเจ้าเป็นรอบที่ร้อยแล้วว่าข้าไม่รู้.....แล้วเจ้าคิดไงนี่ถึงได้ถามอีก\"
แมสกิวตอบ อูเทอร์เรสยิ้ม แล้วชำเลืองมองพ่อที่กำลังขับเกวียนอยู่พร้อมพูดว่า
\"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะถามเจ้า ข้าจะถามคนที่รู้ตังหาก\"
\"ไม่เคยเห็นคนขับเกวียนหรือไง\"
พ่อตอบแล้วยิ้ม อูเทอร์เรสและแมสกิวขยับเข้าใกล้พ่อแล้วยื่นหน้าพูดพร้อมกัน
\"โหพ่อ....บอกพวกข้ามาเถอะ..พวกข้าอยากรู้จริงๆ\"
พ่อหันมองทั้งสองแล้วยิ้มพร้อมตอบ
\"อืม...ข้าคิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่ข้าจะบอก เจ้าก็รู้ดีใช่ไหมแมสกิวว่าเจ้าไม่ใช่ลูกข้าจริงๆ คือเมื่อเกือบ20ปีที่แล้วได้มีชายแก่เข้ามาขออาศัยในหมู่บ้าน เขาไม่บอกนามเขาหอบเด็กทารกมาคนหนึ่ง เขาใช้ชีวิตอย่างลึกลับจนระยะเวลาผ่านไป1ปีเศษ เขาก็หายไป ข้าจึงรับดูแลเจ้าแทน ส่วนไอ้ที่ห้อยคอเจ้าข้าเห็นติดตัวเจ้าอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว\"
\"โหพ่อ พูดในสิ่งพวกข้ารู้อยู่แล้ว....ไม่น่าถามเลย\"
อูเทอร์เรสพูด
\"เอาเป็นว่าข้าจะเล่าเรื่องสงครามเมื่อ400ปีก่อนเพื่อเป็นการแก้ตัวละกัน\"
พ่อพูดขณะขับเกวียน ชายหนุ่มทั่งสองขยับออกแล้วพลางพูดกันเบาๆว่า
\"เรื่องเดิมอีกละ\"
3เดือนต่อมา ที่หมู่บ้านชายป่าแห่ง โมเทเซีย ณ เนินเขาอันกว่างใหญ่ใกล้กับตัวหมู่บ้านมันเป็นที่ซึ่งเขียวชะอุ่มเต็มไปด้วยต้นไม้ใบหญ้า และไร่นาของชาวบ้าน ชายหนุ่มรูปร่างสันทัดนอนเอนกายใต้ต้นไม้ใหญ่ เขามีนามว่า แมสกิว เขาเป็นชายหนุ่มที่เข้ามาอยู่ในหมู่บ้านนี้กับชายแก่สวมผ้าคลุมสีดำ เมื่อเกือบ20ปีก่อนแต่เมื่อเขาอายุได้1ปีเศษชายแก่ก็หายไปอย่างเป็นลึกลับทิ้งเขาไว้ในบ้านแต่เพียงผู้เดียว จนวันหนึ่งครอบครัวเอลฟ์และมนุษย์ได้มาเจอโดนบังเอินจึงนำไปเลี้ยง แต่เวลาผ่านไปไม่นานนักแม่บุญธรรมของเขาก็ตายลงด้วยอาการป่วย เขาใช้ชีวิตอยู่กลับพ่อบุญธรรมชาวเอลฟ์ และน้องชายต่างบิดามารดา นาม อูเทอร์เรส
\"แมสกิว...แมสกิวตื่นได้แล้วพ่อข้าให้มาตาม\"
แมสกิวหรี่ตามองเสียงเรียกที่นุ่มทุ้มแล้วลุกขึ้นมองหา เขาพบกับอูเทอร์เรสที่ปลายเนินเขาใกล้ๆทางเข้าหมู่บ้าน
\"อืม.....ไอ้หูยาว\"
แมสกิวพูดพร้อมเดินลงจากเนินเขา
\"ไหนพ่อเจ้า ข้ากำลังหลับฝันดีไม่น่าเรียกเล้ย~~\"
แมสกิวพูดพร้อมบิดขี้เกียด
\"นั่นดิ เมื่อพ่อข้าไม่มา เราก็ไปหาอะไรทำกันเถอะ...เหอะๆ\"
อูเทอร์เรสพูดพร้อมหัวเราะ
\"เอ้า~มายืนหัวเราะอะไรกัน รีบขึ้นเกวียนมาสิ เรามีงานต้องทำนะ\"
พ่ออูเทอร์เรสกล่าวขณะขับเกวียนมาทางด้านหลังของอูเทอร์เรส
\"โห....พ่อรีบมาทำไมนะ\"
อูเทอร์เรสหันไปหาพ่อแล้วพูด
\"เหอะๆ....ถ้าข้าไม่รีบมาพวกเจ้าก็หนีข้าไปหมดน่ะซิ\"
พ่ออูเทอร์เรสหัวเราะพลางพูดกับชายหนุ่มทั้งสอง แมสกิวและอูเทอร์เรสก้าวขึ้นเกวียนด้วยท่าทางขี้เกียด
\"แมสกิวกะตือรือร้นหน่อย\"
พ่ออูเทอร์เรสพูดพร้อมขับเกวียนไปตามเส้นทาง อูเทอร์เรสยิ้มเยาะพลางหัวเราะพร้อมพูดว่า
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า~~~~โดนแล้วไงแมสกิวเจ้าเด็กขี้เกียด\"
พ่อหันไปทางอูเทอร์เรสแล้วพูดว่า
\"เจ้าก็ด้วยไม่ต้องขำ ขี้เกียดพอกันละ\"
\"ฮ่า ฮ่า ฮ่า~~~~ไม่ใช่ข้าคนเดียวแล้วละ\"
แมสกิวหัวเราะเยาะเย้ย ทั้งสามนั่งเกวียนไปได้ซักพัก อูเทอร์เรสก็พูดขึ้น
\"ข้าขอถามเจ้าอีกทีเถอะไอ้ที่ห้อยคอเจ้ามานคืออะไร\"
\"ข้าบอกเจ้าเป็นรอบที่ร้อยแล้วว่าข้าไม่รู้.....แล้วเจ้าคิดไงนี่ถึงได้ถามอีก\"
แมสกิวตอบ อูเทอร์เรสยิ้ม แล้วชำเลืองมองพ่อที่กำลังขับเกวียนอยู่พร้อมพูดว่า
\"ข้าไม่ได้ตั้งใจจะถามเจ้า ข้าจะถามคนที่รู้ตังหาก\"
\"ไม่เคยเห็นคนขับเกวียนหรือไง\"
พ่อตอบแล้วยิ้ม อูเทอร์เรสและแมสกิวขยับเข้าใกล้พ่อแล้วยื่นหน้าพูดพร้อมกัน
\"โหพ่อ....บอกพวกข้ามาเถอะ..พวกข้าอยากรู้จริงๆ\"
พ่อหันมองทั้งสองแล้วยิ้มพร้อมตอบ
\"อืม...ข้าคิดว่าคงถึงเวลาแล้วที่ข้าจะบอก เจ้าก็รู้ดีใช่ไหมแมสกิวว่าเจ้าไม่ใช่ลูกข้าจริงๆ คือเมื่อเกือบ20ปีที่แล้วได้มีชายแก่เข้ามาขออาศัยในหมู่บ้าน เขาไม่บอกนามเขาหอบเด็กทารกมาคนหนึ่ง เขาใช้ชีวิตอย่างลึกลับจนระยะเวลาผ่านไป1ปีเศษ เขาก็หายไป ข้าจึงรับดูแลเจ้าแทน ส่วนไอ้ที่ห้อยคอเจ้าข้าเห็นติดตัวเจ้าอยู่ตั้งแต่แรกแล้ว\"
\"โหพ่อ พูดในสิ่งพวกข้ารู้อยู่แล้ว....ไม่น่าถามเลย\"
อูเทอร์เรสพูด
\"เอาเป็นว่าข้าจะเล่าเรื่องสงครามเมื่อ400ปีก่อนเพื่อเป็นการแก้ตัวละกัน\"
พ่อพูดขณะขับเกวียน ชายหนุ่มทั่งสองขยับออกแล้วพลางพูดกันเบาๆว่า
\"เรื่องเดิมอีกละ\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น