ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เสียงหวีดร้องจากคุกใต้ดิน(ตอนที่2)
เอสโตวางถังน้ำลงกับพื้นแล้วนึกถึงเสียงแว่วที่ดังขึ้นในซอย แต่เสียงนั่นยิ่งดังขึ้นและดังขึ้นเรื่อยๆในสมอง เขาตกสู่พวังในทันที มือไม้สั่นตัวแข็งทื่อนั่ยตาเบิกโพลง แล้วภาพก็ปรากฎ เขาเห็นคุกใต้ดินที่บันไดวนกว้างขวางภาพเคลื่อนที่ไปเลยๆจนถึงชั้นล่างสุด
เขามองเห็นทางเดินยาวสุดลูกหูลูกตาสองข้างทางเป็นเหวลึกแต่เบื่องหน้าที่เขาเห็นคือห้องขัง ที่เป็นประตูไม้เขามองลอดลูกกรงเข้าไปเห็นแท่นหินเอสโตมองแท่นหินจากล่างสุดขึ้นไปจนถึงข้างบนเขาสังเกตเห็นเม็ดพลอยประหลาด มันมีสีแดงเลือด และมีเชือกหนังผูกติดอยู่ปลายด้านหนึ่ง แล้วเสียงหวีดร้องก็ดังขึ้นจนทำให้เขาปวดแก้วหูมันเป็นเสียงเรียกโหยหาเอสโตด้วยความปวดร้าว
\"เอสโต.....เอสโต!เจ้าเป็นอะไรน่ะอย่ามัวแต่ยืนเหม่อซิทำงานเอาน้ำไปใส่ลางซิ\"
เอสโตตื่นจากพวังเขาหันมองเสียงเรียกแล้วรีบยกถังน้ำไปใส่ลาก เอสโตใส่น้ำเสร็จก็หันมองชายหนุ่มที่ใส่เกราะเหล็ก เขาคือชายหนุ่มที่เอสโตดูแลม้าให้ นามของเขาคือ ลาดอธ
\"มองอะไรของเจ้า.....ข้าให้เจ้าดูแลม้าไม่ใช่ข้า ไม่ต้องมาจ้องข้าหรอก....ให้ม้ากินน้ำให้เรียบร้อยเย็นนี้ข้าจะเดินทางไปอาณาจักรของพวก เอลฟ์ ซักหน่อย\"
ลาดอธพูดจบก็หันหลังเดินจากไป ตอนเย็นในวันเดียวกัน เอสโตเตรียมม้าให้ลาดอธพร้อมกับเสบียงอีกเล็กน้อย เอสโตคิดสงสัยว่าทำไมลาดอธต้องไปยังอาณาจักรของพวกเอลฟ์
ในขณะเดียวกัน ลาดอธก็เดินมาพร้อมกับม้วนกระดาษอะไรบางอย่าง แล้วก้าวเหยียบโกลนดึงตัวเองขึ้นหลังม้าพร้อมกล่าวว่า
\"อีก4-5วันข้าถึงจะกลับมา ในช่วงนี่เจ้าคงไม่มีอะไรทำเอาเป็นว่าข้าให้เจ้าพักด้วยเลยละกัน\"
ลาดอธพูดจบก็ควบม้าออกไปทันที เอสโตหันหลังเดินตรงไปยังที่พักแถวๆคอกม้าแล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนบนกองฟางเอสโตนอนนึกถึงทุกคำพูดของชายแก่ แต่ไม่ว่าเอสโตจะพยายามทำความเข้าใจอย่างไรเขาก็ยิ่งไกลห่างจากความเข้าใจไปทุกที หลังจากนั้นไม่นานเอสโตก็ผล่อยหลับไป เขาฝันประหลาด เขาฝันเห็นตัวเขากำลังยืนอยู่บนร่างมนุษย์และอสูร ที่นอนตายเรียงรายเป็นแสนๆแล้วพื้นก็ดันตัวขึ้นสูงเสียดฟ้าร่างกายของศพที่นอนแน่นิ่งเริ่มขยับดึงร่างของเอสโตให้จมลงขณะที่เขากำลังจมลงไปนั้นเองชายแก่ก็ยื้นมือส่งสิ่งของบางอย่างให้ แล้วชายแก่ก็หายไปศพนับหมื่นที่เคยดึงร่างเขาหายไปในทันที ที่เขารับสิ่งของมาจากชายแก่ เอสโตร่วงลงสู่พื้นแต่เขากลับไม่เป็นอะไรเลย ชายแก่ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งแล้วกล่าวขึ้นว่า
\"เอสโตแบมือสิจ้องมองสิ่งที่เจ้ากำอยู่สิ นั่นละคือสิ่งที่เจ้าตามหา\"
เอสโตแบมือออกพร้อมก้มหน้ามองของที่ตนเองถือ แล้วเอ่ยประโยคแรกในชีวิตของเขาออกมา
\"มันคือ....ข้า...ข้าพูดได้หรือนี่\"
\"ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกเมื่อเจ้ามีสิ่งนั้นจริงๆเจ้าจะทำอะไรก็ได้มากซะยิ่งกว่าพูดอีก\"
ชายแก่พูดและยิ้ม เอสโตเงยหน้ามองชายแก่แล้วถามต่อว่า
\"แล้วสิ่งที่ข้าถือมันคืออะไรละ\"
\"มันคือตัวเจ้าไง...มันคือโอม....เจ้าคงจำไม่ได้หรอก ว่าเจ้าสำรอกมันออกมาตอนไหน\"
ชายแก่ตอบเอสโต แล้วเดินอ้อมไปที่ด้านหลังของเอสโตชายแก่ยื่นมือจับไหล่ของเอสโต แล้วพูดต่อว่า
\"เอายังงี้ละกันข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง....ว่าเจ้าสำรอกโอมออกมาตอนไหน แล้วทำไมคนถึงไม่อยากเข้าใกล้เจ้ามากนัก เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เจ้ายังเด็ก..เด็กมากกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเทวลอยด์ได้เก็บเจ้ามาจากกองศพของแม่เจ้า เขานำเจ้ามายังนครแห่งนี้แล้วสั่งให้ครอบครัวหนึ่งเลี้ยงดูเจ้าแต่เมื่อเจ้าอายุได้1ปีเศษเจ้าได้สำรอกโอมออกมาในเวลากลางดึกหลังจากที่เจ้าสำรอกโอมออกมาไม่นานนัก ผู้ก็่เริ่มล้มป่วยไปเป็นจำนวนมากคนที่ใกล้ชิดกับเจ้าก็ตายจากไป เรื่องเริ่มแพร่สพัดไปจนถึงหูของกษัตริย์แห่งเทวลอยด์แต่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าภัยร้ายนี้เกิดขึ้นเพราะอะไร สองสามวันหลังจากที่เจ้าสำรอกโอมออกมา....มันน่าแปลกที่เด็กน้อยคนนี้ไม่ว่าใครคนไหนจะรับเลี้ยงก็ล้วนแต่ต้องตายจากไปหมด
กษัตริย์ล้วงรู้ข่าวการตายประหลาดจึงมาดูด้วยตนเองกษัตริย์ได้นำเด็กมาที่ปราสาทแล้วสั่งทหารให้นำตัวเด็กคนนี้ไปยังอาณาจักรของพวกเอลฟ์ พวกเอลฟ์ได้ดูเด็กน้อยนี่แล้วบอกให้นำสิ่งที่ห่อยคอเด็กคนนี่ออกห่างตัวเด็ก แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง หลังจากนั่นกษัตริย์ก็ได้สั่งให้พวกทหารนำโอมไปไว้ที่คุกใต้ดิน.......นี่ละชีวิตของเจ้าเอสโต เพราะพวกมันเจ้าถึงได้เป็นเช่นนี้\"
ชายแก่เล่าจบแล้วก็หายไป เอสโตตกใจตื่นเขาหันซ้ายขวาแล้วได้แต่นึกสิ่งที่ชายแก่เล่าให้ฟัง
2วันต่อมาที่ชายป่าแห่งโมเทเซีย ลาดอธลงจากม้ายืนที่ทางเข้าป่าแห่งโมเทเซีย ณ จุดนัดหมาย
\"ลาดอธ ท่านนี่มาได้ตรงเวลาดีจิงๆ\"
พวกเอลฟ์กล่าวพร้อมเดินออกมาจากชายป่าตรงเข้าหาลาดอธ
\"ไม่หรอกข้าก็เพิ่งมาถึงได้ไม่นานเอง\"
ลาดอธกล่าวตอบพร้อมกับยิ้มให้แก่ผู้อวุโสเอลฟ์ ชายแก่ชาวเอลฟ์ผู้นั้นมีนามว่า ฟูตูชา เขาเป็นผู้อวุโส1ใน5ของอาณาจักเอลฟ์อายุร่วมกว่า600ปีเสียอีกเข้าคือผู้ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับโอมเมื่อ18ปีก่อนและยังเป็น1ในผู้ร่วมรบในสงครามเมื่อ400ปีที่แล้ว สงครามที่ยื่งใหญ่ที่สุดและมีการรวบรวมทุกเผ่าพันธุ์เพื่อต่อสู่กับเผ่าอสูร
\"เจ้ามีเรื่องอะไรว่ามาเลยข้ามีเวลาน้อย\"
ฟูตูชาเอ่ยถามลาดอธ ลาดอธเอื่อมมือหยิบม้วนกระดาษแล้วส่งให้ผู้อวุโสชาวเอลฟ์
เขามองเห็นทางเดินยาวสุดลูกหูลูกตาสองข้างทางเป็นเหวลึกแต่เบื่องหน้าที่เขาเห็นคือห้องขัง ที่เป็นประตูไม้เขามองลอดลูกกรงเข้าไปเห็นแท่นหินเอสโตมองแท่นหินจากล่างสุดขึ้นไปจนถึงข้างบนเขาสังเกตเห็นเม็ดพลอยประหลาด มันมีสีแดงเลือด และมีเชือกหนังผูกติดอยู่ปลายด้านหนึ่ง แล้วเสียงหวีดร้องก็ดังขึ้นจนทำให้เขาปวดแก้วหูมันเป็นเสียงเรียกโหยหาเอสโตด้วยความปวดร้าว
\"เอสโต.....เอสโต!เจ้าเป็นอะไรน่ะอย่ามัวแต่ยืนเหม่อซิทำงานเอาน้ำไปใส่ลางซิ\"
เอสโตตื่นจากพวังเขาหันมองเสียงเรียกแล้วรีบยกถังน้ำไปใส่ลาก เอสโตใส่น้ำเสร็จก็หันมองชายหนุ่มที่ใส่เกราะเหล็ก เขาคือชายหนุ่มที่เอสโตดูแลม้าให้ นามของเขาคือ ลาดอธ
\"มองอะไรของเจ้า.....ข้าให้เจ้าดูแลม้าไม่ใช่ข้า ไม่ต้องมาจ้องข้าหรอก....ให้ม้ากินน้ำให้เรียบร้อยเย็นนี้ข้าจะเดินทางไปอาณาจักรของพวก เอลฟ์ ซักหน่อย\"
ลาดอธพูดจบก็หันหลังเดินจากไป ตอนเย็นในวันเดียวกัน เอสโตเตรียมม้าให้ลาดอธพร้อมกับเสบียงอีกเล็กน้อย เอสโตคิดสงสัยว่าทำไมลาดอธต้องไปยังอาณาจักรของพวกเอลฟ์
ในขณะเดียวกัน ลาดอธก็เดินมาพร้อมกับม้วนกระดาษอะไรบางอย่าง แล้วก้าวเหยียบโกลนดึงตัวเองขึ้นหลังม้าพร้อมกล่าวว่า
\"อีก4-5วันข้าถึงจะกลับมา ในช่วงนี่เจ้าคงไม่มีอะไรทำเอาเป็นว่าข้าให้เจ้าพักด้วยเลยละกัน\"
ลาดอธพูดจบก็ควบม้าออกไปทันที เอสโตหันหลังเดินตรงไปยังที่พักแถวๆคอกม้าแล้วเขาก็ล้มตัวลงนอนบนกองฟางเอสโตนอนนึกถึงทุกคำพูดของชายแก่ แต่ไม่ว่าเอสโตจะพยายามทำความเข้าใจอย่างไรเขาก็ยิ่งไกลห่างจากความเข้าใจไปทุกที หลังจากนั้นไม่นานเอสโตก็ผล่อยหลับไป เขาฝันประหลาด เขาฝันเห็นตัวเขากำลังยืนอยู่บนร่างมนุษย์และอสูร ที่นอนตายเรียงรายเป็นแสนๆแล้วพื้นก็ดันตัวขึ้นสูงเสียดฟ้าร่างกายของศพที่นอนแน่นิ่งเริ่มขยับดึงร่างของเอสโตให้จมลงขณะที่เขากำลังจมลงไปนั้นเองชายแก่ก็ยื้นมือส่งสิ่งของบางอย่างให้ แล้วชายแก่ก็หายไปศพนับหมื่นที่เคยดึงร่างเขาหายไปในทันที ที่เขารับสิ่งของมาจากชายแก่ เอสโตร่วงลงสู่พื้นแต่เขากลับไม่เป็นอะไรเลย ชายแก่ปรากฎตัวขึ้นอีกครั้งแล้วกล่าวขึ้นว่า
\"เอสโตแบมือสิจ้องมองสิ่งที่เจ้ากำอยู่สิ นั่นละคือสิ่งที่เจ้าตามหา\"
เอสโตแบมือออกพร้อมก้มหน้ามองของที่ตนเองถือ แล้วเอ่ยประโยคแรกในชีวิตของเขาออกมา
\"มันคือ....ข้า...ข้าพูดได้หรือนี่\"
\"ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกเมื่อเจ้ามีสิ่งนั้นจริงๆเจ้าจะทำอะไรก็ได้มากซะยิ่งกว่าพูดอีก\"
ชายแก่พูดและยิ้ม เอสโตเงยหน้ามองชายแก่แล้วถามต่อว่า
\"แล้วสิ่งที่ข้าถือมันคืออะไรละ\"
\"มันคือตัวเจ้าไง...มันคือโอม....เจ้าคงจำไม่ได้หรอก ว่าเจ้าสำรอกมันออกมาตอนไหน\"
ชายแก่ตอบเอสโต แล้วเดินอ้อมไปที่ด้านหลังของเอสโตชายแก่ยื่นมือจับไหล่ของเอสโต แล้วพูดต่อว่า
\"เอายังงี้ละกันข้าจะเล่าให้เจ้าฟัง....ว่าเจ้าสำรอกโอมออกมาตอนไหน แล้วทำไมคนถึงไม่อยากเข้าใกล้เจ้ามากนัก เรื่องนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เจ้ายังเด็ก..เด็กมากกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่แห่งเทวลอยด์ได้เก็บเจ้ามาจากกองศพของแม่เจ้า เขานำเจ้ามายังนครแห่งนี้แล้วสั่งให้ครอบครัวหนึ่งเลี้ยงดูเจ้าแต่เมื่อเจ้าอายุได้1ปีเศษเจ้าได้สำรอกโอมออกมาในเวลากลางดึกหลังจากที่เจ้าสำรอกโอมออกมาไม่นานนัก ผู้ก็่เริ่มล้มป่วยไปเป็นจำนวนมากคนที่ใกล้ชิดกับเจ้าก็ตายจากไป เรื่องเริ่มแพร่สพัดไปจนถึงหูของกษัตริย์แห่งเทวลอยด์แต่ก็ไม่อาจรู้ได้ว่าภัยร้ายนี้เกิดขึ้นเพราะอะไร สองสามวันหลังจากที่เจ้าสำรอกโอมออกมา....มันน่าแปลกที่เด็กน้อยคนนี้ไม่ว่าใครคนไหนจะรับเลี้ยงก็ล้วนแต่ต้องตายจากไปหมด
กษัตริย์ล้วงรู้ข่าวการตายประหลาดจึงมาดูด้วยตนเองกษัตริย์ได้นำเด็กมาที่ปราสาทแล้วสั่งทหารให้นำตัวเด็กคนนี้ไปยังอาณาจักรของพวกเอลฟ์ พวกเอลฟ์ได้ดูเด็กน้อยนี่แล้วบอกให้นำสิ่งที่ห่อยคอเด็กคนนี่ออกห่างตัวเด็ก แล้วทุกอย่างจะดีขึ้นเอง หลังจากนั่นกษัตริย์ก็ได้สั่งให้พวกทหารนำโอมไปไว้ที่คุกใต้ดิน.......นี่ละชีวิตของเจ้าเอสโต เพราะพวกมันเจ้าถึงได้เป็นเช่นนี้\"
ชายแก่เล่าจบแล้วก็หายไป เอสโตตกใจตื่นเขาหันซ้ายขวาแล้วได้แต่นึกสิ่งที่ชายแก่เล่าให้ฟัง
2วันต่อมาที่ชายป่าแห่งโมเทเซีย ลาดอธลงจากม้ายืนที่ทางเข้าป่าแห่งโมเทเซีย ณ จุดนัดหมาย
\"ลาดอธ ท่านนี่มาได้ตรงเวลาดีจิงๆ\"
พวกเอลฟ์กล่าวพร้อมเดินออกมาจากชายป่าตรงเข้าหาลาดอธ
\"ไม่หรอกข้าก็เพิ่งมาถึงได้ไม่นานเอง\"
ลาดอธกล่าวตอบพร้อมกับยิ้มให้แก่ผู้อวุโสเอลฟ์ ชายแก่ชาวเอลฟ์ผู้นั้นมีนามว่า ฟูตูชา เขาเป็นผู้อวุโส1ใน5ของอาณาจักเอลฟ์อายุร่วมกว่า600ปีเสียอีกเข้าคือผู้ให้คำปรึกษาเกี่ยวกับโอมเมื่อ18ปีก่อนและยังเป็น1ในผู้ร่วมรบในสงครามเมื่อ400ปีที่แล้ว สงครามที่ยื่งใหญ่ที่สุดและมีการรวบรวมทุกเผ่าพันธุ์เพื่อต่อสู่กับเผ่าอสูร
\"เจ้ามีเรื่องอะไรว่ามาเลยข้ามีเวลาน้อย\"
ฟูตูชาเอ่ยถามลาดอธ ลาดอธเอื่อมมือหยิบม้วนกระดาษแล้วส่งให้ผู้อวุโสชาวเอลฟ์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น